Does melatonin play a role in regulation of 24-hour blood pressure rhythm?

Nadciśnienie tętnicze należy do najważniejszych czynników ryzyka chorób układu sercowo-naczyniowego. Na podstawie wielu badań, oprócz średnich wartości ciśnienia uzyskiwanych w pomiarach przypadkowych, istotne pozostają również chwilowe i dobowe wahania ciśnienia tętniczego. Nieprawidłowy profil dobowy ciśnienia z brakiem jego nocnego spadku wiąże się z przyspieszonym rozwojem powikłań nadciśnienia i gorszym rokowaniem. Dotychczasowe badania nie wskazują jednoznacznie na czynniki wpływające na dobową kontrolę ciśnienia tętniczego. Spośród wielu hormonów mających potencjalne znaczenie w regulacji rytmu dobowego ciśnienia wymienia się melatoninę. Hormon ten syntetyzowany i uwalniany zależnie od cyklu dnia i nocy wywiera regulacyjny wpływ na liczne procesy fizjologiczne. Wśród nich wymienia się między innymi oddziaływanie na układ sercowo-naczyniowy, w tym na ciśnienie tętnicze. Obniżone stężenie melatoniny obserwowano u osób z nadciśnieniem tętniczym, chorobą wieńcową oraz z ostrym zawałem serca. W wielu badaniach wykazano, że podawanie melatoniny może prowadzić do poprawy kontroli ciśnienia tętniczego oraz zmniejszenia stężenia katecholamin we krwi. Wpływ melatoniny na dobowy profil ciśnienia pozostaje niejednoznaczny. W niektórych grupach chorych na pierwotne nadciśnienie tętnicze obserwowano zależność między dobowym rytmem melatoniny i ciśnienia tętniczego. Do zasadniczych mechanizmów, w jakich melatonina wpływa na ciśnienie tętnicze, zalicza się zahamowanie aktywności układu współczulnego, poprawę funkcji śródbłonka oraz bezpośredni wpływ naczyniorozszerzający hormonu.Hypertension is one of the most common cardiovascular risk factors. Recent data suggest that not only mean blood pressure values but also short-term blood pressure variability and diurnal blood pressure changes are important. Lack of nocturnal blood pressure decline results in accelerated development of hypertensive endorgan damage and poor cardiovascular prognosis. There are equivocal data regarding potential factors influencing diurnal blood pressure profile. Among other hormonal systems, melatonin was shown to play a role in blood pressure regulation. Its synthesis and release correlate with the day and night cycle. Melatonin has a regulatory effect on many physiological processes including regulation of cardiovascular system and blood pressure. Reduced plasma melatonin levels were found in patients with hypertension, coronary artery disease and acute myocardial infarction. Studies suggest that melatonin therapy may improve blood pressure control and reduce plasma catecholamine levels. The effect of melatonin on circadian blood pressure rhythm is unclear. A relationship between diurnal blood pressure profile and melatonin levels was found in some patients with essential hypertension. Melatonin may influence blood pressure control by various mechanisms, including inhibition of sympathetic activity, improvement of endothelial function, and direct vasodilatation

Elevated Neuropeptide Y Plasma Concentration in Non-dippers With Essential Hypertension

Wstęp Brak nocnego obniżenia ciśnienia tętniczego prowadzi do zwiększonej częstości powikłań narządowych nadciśnienia tętniczego, a jego przyczyny pozostają niejasne. Celem pracy była ocena zależności między biochemicznymi wykładnikami aktywności współczulnej a rytmem dobowym ciśnienia u chorych z pierwotnym nadciśnieniem tętniczym. Materiał i metody Do badania zakwalifikowano 68 chorych z nadciśnieniem tętniczym w średnim wieku 40 &plusmn; 1 lat (20 K, 48 M). Do grupy kontrolnej włączono 25 zdrowych ochotników w średnim wieku 38 &plusmn; 1 lat (8 K i 17 M). U badanych wykonywano 24-godzinny pomiar ciśnienia (SpaceLabs 90207) oraz oznaczano we krwi stężenie katecholamin i neuropeptydu Y. Całodobowo prowadzono zbiórkę moczu w celu oznaczenia wydalania katecholamin. Wyniki U chorych z nadciśnieniem tętniczym stężenie neuropeptydu Y było wyższe niż u osób zdrowych. Stężenie katecholamin w surowicy i ich wydalanie z moczem były w obu grupach podobne. Chorych z nadciśnieniem podzielono na dwie grupy zależnie od obecności - dippers (46 chorych) - lub braku nocnego obniżenia ciśnienia - non-dippers (22 chorych). Stężenie neuropeptydu Y było istotnie wyższe w grupie non-dippers niż w grupie dippers (10,6 &plusmn; 1 vs. 8,6 &plusmn; 1 fmol/ml, p < 0,05). Nie stwierdzono między grupami różnic w zakresie stężenia katecholamin w surowicy i katecholamin wydalanych z moczem. W obu grupach wydalanie katecholamin w czasie nocy było istotnie niższe aniżeli w ciągu dnia. Nocne i dzienne wydalanie katecholamin było podobne w grupie dippers i non-dippers. Wnioski Uzyskane wyniki wskazują, że neuropeptyd Y może wpływać na zaburzenie rytmu dobowego ciśnienia tętniczego u chorych z nadciśnieniem i brakiem nocnego obniżenia ciśnienia. Prawdopodobnie katecholaminy nie wpływają na dobowy rytm ciśnienia tętniczego.Background The aim of the study was to investigate the relationship between biochemical indices of sympathetic activity and diurnal blood pressure rhythm in patients with essential hypertension. Material and methods The study included 68 patients with mild-to-moderate essential hypertension (EH) (mean age 40 &plusmn; 1 yrs; 20 F, 48 M). The control group consisted of 25 healthy normotensive volunteers (C) (mean age 38 &plusmn; 1 yrs; 8 F, 17 M). Twenty-four hour ambulatory blood pressure monitoring was obtained using the SpaceLabs 90207. Blood samples for NPY and catecholamines were taken. Urine for catecholamines determination was collected. Results In patients with EH NPY, plasma concentration was significantly higher as compared to C. Plasma catecholamine and urine catecholamine excretion was similar in patients with EH and in C. Patients with EH were divided into two groups: dippers (46 pts) and non-dippers (22 pts). In EH, the NPY plasma concentration was significantly higher in non-dippers than in dippers (10,6 &plusmn; 1 vs. 8,6 &plusmn; 1 fmol/mL, respectively, p < 0,05). No differences in plasma catecholamine and urine catecholamine excretion were found between dippers and non-dippers. Urine catecholamine excretion during nighttime was significantly lower as compared to day-time excretion in dippers and non-dippers. No differences between the groups were found with regard to day-time and night-time catecholamine excretion. Conclusion NPY may play a role in diurnal blood pressure rhythm disturbances in non-dippers with EH. Catecholamines appear not to influence non-dipper phenomenon

An influence of melatonin on circadian blood pressure rhythm in hypertensive subjects with lack of nocturnal blood pressure decline

Wstęp Melatonina może wywierać wpływ na aktywność układu współczulnego i ciśnienie tętnicze. Celem badania była ocena wpływu endogennej melatoniny oraz katecholamin na profil dobowy ciśnienia u chorych bez nocnego obniżenia ciśnienia tętniczego. Materiał i metody Do badania włączono 21 (M 7/K 14, wiek 55,4 ± 10,7 roku) pacjentów typu dippers (D) i 12 (M 4/K 8 wiek 59 ± 6,4 roku) i non-dippers (ND) podzielonych według kryterium obecności nocnego obniżenia ciśnienia tętniczego powyżej 10% wartości dziennych. U wszystkich badanych wykonano ambulatoryjny pomiar ciśnienia (SpaceLabs 90207) oraz co 4 godziny pobierano krew w celu oznaczenia stężenia melatoniny (MT) (RIA, pg/ml), noradrenaliny (NA) (HPLC, pg/ml) i adrenaliny (A) (HPLC, pg/ml). Wyniki Stężenie MT było istotnie niższe u ND niż u D o 02:00 rano (odpowiednio: 19,7 ± 14,4 v. 63,3 ± 33,2; p &lt; 0,001), o 06:00 rano (odpowiednio: 20,0 ± 12,2 v. 45,1 ± 25,0; p &lt; 0,004) i o 14:00 (odpowiednio: 5,4 ± 2,3 v. 7,6 ± 2,3; p &lt; 0,015). Nie stwierdzono różnic między grupami w innych godzinach 10:00 rano (6,5 ± 2,2 v. 8,4 ± 7,0), 18:00 (15,1 ± 14,5 v. 26,4 ± 25,4) i 22:00 (15,3 ± 15,2 v. 27,6 ± 26,3). Stężenie NA i A było w obu grupach podobne. Wnioski Chorzy dippers i non-dippers charakteryzują się różnym profilem dobowym MT z niższym jej wydzielaniem w grupie non-dippers. Melatonina wywiera wpływ na kontrolę profilu dobowego ciśnienia tętniczego, jakkolwiek nie przez regulację wydzielania katecholamin.Background Melatonin may influence autonomic nervous system and affect circadian blood pressure rhythm. The aim of the study was to investigate and influence of endogenous plasma melatonin an catecholamines on circadian blood pressure in hypertensive subjects with lack of nocturnal blood pressure decline. Material and methods The study included 21 dippers (D) (M 7/F 14, age 55.4 ± 10.7 yrs) and 12 non-dippers (ND) (M 4/F 8 age 59 ± 6.4 yrs) divided according to systolic and mean blood pressure nocturnal decline &lt; 10% of daytime values. Ambulatory BP monitoring (SpaceLabs 90207) was performed and blood samples for melatonin (MT) (RIA, pg/mL), noradrenaline (NA) (HPLC, pg/mL) and adrenaline (A) (HPLC, pg/mL) determination were withdrawn every 4 hours during day and night time. Results MT was significantly lower in ND as compared to D at 02 AM, (19.7 ± 14.4 vs 63.3 ± 33.2; P &lt; 0.001, respectively), 06 AM (20.0 ± 12.2 vs 45.1 ± 25.0; P &lt; 0.004, respectively) and 02 PM (5.4 ± 2.3 vs 7.6 ± 2.3, P &lt; 0.015, respectively) while no differences were found in MEL between groups at 10 AM (6.5 ± 2.2 vs 8.4 ± 7.0), 06 PM (5.9 ± 2.3 vs 8.6 ± 5.1) and 10PM (15.1 ± 14.5 vs 26.4 ± 25.4, respectively). NA as well as A were similar in ND and D. Conclusions Dippers and non-dippers are characterized by different diurnal profile of melatonin. Melatonin may play a role in regulation of circadian blood pressure rhythm, however its influence is not exerted by catecholamines

Influence of endothelin on geometry of heart left ventricule in patients with essential hypertension

Wstęp Przerost mięśnia lewej komory serca stanowi jedno z głównych powikłań narządowych nadciśnienia tętniczego. W przebiegu nieleczonego nadciśnienia tętniczego dochodzi do zmian geometrii lewej komory. Wpływ wielu czynników hormonalnych na przerost mięśnia lewej, w tym zmiany jej geometrii, pozostaje niejasny. W bieżącej pracy zbadano wpływ endoteliny i innych hormonów na przerost mięśnia lewej komory u chorych na nadciśnienie tętnicze. Materiał i metody Do badania włączono 122 nieleczonych chorych (51K/71M) z łagodnym i umiarkowanym nadciśnieniem tętniczym oraz 20 zdrowych ochotników w wieku odpowiednio 45,5 &#177; 9 i 41,6 &#177; 6 lat. U wszystkich badanych pobrano krew w celu oznaczenia endoteliny i katecholamin w pozycji leżącej po 30 minutach odpoczynku. Całodobowy pomiar ciśnienia wykonano stosując SpaceLabs 90207. Echokardiografie wykonywano aparatem Hewlett Packard AC 77020. Wyniki W grupie chorych z przerostem mięśnia serca stwierdzono niższe stężenie endoteliny i noradrenaliny i wyższe adrenaliny niż u chorych bez przerostu. Przy porównaniu chorych z prawidłową lewą komorą, przerostem ekscentrycznym i koncentrycznym nie stwierdzano istotnych różnic w stężeniu endoteliny we krwi. W grupie chorych z przebudową koncentryczną lewej komory stwierdzono istotnie niższe stężenie endoteliny i noradrenaliny we krwi w porównaniu z chorymi z przerostem ekscentrycznym i koncentrycznym i wyższe adrenaliny w stosunku do chorych z przerostem ekscentrycznym. Wnioski Wydaje się, że endotelina może wywierać wpływ na rozwój przerostu mięśnia lewej komory we wczesnym okresie rozwoju powikłania.Background Left ventricular hypertrophy (LVH) stays main end-organ complication of arterial hypertension. In a course of untreated hypertension left ventricule geometry is changed. An influence of different hormones on LVH and left ventricular geometry is still unclear. In present study a potential influence of endothelin and catecholamines on LVH in hypertensive patients has been investigated. Material and methods The study included 122 untreated subjects with mild-to-moderate hypertension (51F/71M) and 20 healthy controls, in mean age 45.5 &#177; 9 yrs and 41.6 &#177; 6 yrs respectively. Blood samples for endothelin and catecholamines were taken in recumbent position after 30 min of rest. Twenty-four hour ambulatory blood pressure monitoring was obtained using SpaceLabs 90207. Echocardiography was performed using Hewlett Packard AC 77020. Results Higher plasma endothelin and noradrenalin concentrations and lower plasma adrenalin concentration were present in hypertensive patients with LVH than in those without LVH. Plasma endothelin concentration was similar in patients with normal left ventricle, eccentric and concentric hypertrophy. Patients with concentric remodeling had higher plasma endothelin and noradrenalin concentrations compare to patients with eccentric and concentric hypertrophy and lower adrenalin concentration compare to patients with eccentric hypertrophy. Conclusion Presented results may suggest that endothelin influences LVH during its early stages of development

First step to eradication of Poa annua L. from Point Thomas Oasis (King George Island, South Shetlands, Antarctica)

Poa annua, an alien species reported from the Antarctic continent and many Antarctic and sub-Antarctic islands, was accidentally introduced in the vicinity of the Polish Antarctic Station H. Arctowski. Recently the species has been found entering native plant communities. In almost 30 years it dispersed over 250 m from the site it was first observed and can therefore be considered invasive. We report the first steps to eradicate the species following the initial research to quantify the biology, ecology and genetics of the species. After detailed mapping of all 1439 tussocks located in the Arctowski Station area we removed 314 tussocks closest to a moss carpet formation (native plant community of high conservation value). All of the 49 tussocks growing in the Ecology Glacier forefield were removed. It is the biggest alien plant eradication act conducted so far in Antarctica. We plan to continue the eradication process and monitor the eradicated sites. This will provide valuable information on impacts and issuesrelated to removal of alien species in the maritime Antarctic and will help in informing future decisions on management of other plant invasions in the region. Given the increasing human traffic to the Antarctic and the associated risks of invasion our results will be important not only for Arctowski but also for the whole Antarctic region

Wpływ przedoperacyjnej chemioterapii na powikłania po leczeniu operacyjnym chorych na niedrobnokomórkowego raka płuca

Neoadjuvant chemotherapy before resection is being the standard of care for stage IIIA non-small cell lung cancer in many institutions. The risk of complications in patients undergoing thoracotomy after induction chemotherapy remain controversial. We reviewed our experience. From 1998 to 2003, 29 patients underwent pulmonary resection after induction chemotherapy for advanced non-small cell lung cancer. Pneumonectomies were performed for 16 (55,2%) patients (2 right sleeve pneumonectomy and 1 pneumonectomy with wedge excision of tracheal carina), lobectomies for 11 (37,9%) patients (3 right upper sleeve lobectomy), segmentectomies for 1 (3,45%) patient and explorative thoracotomy for 1 (3,45%) patient. There were 3 (10,3%) postoperative deaths, all after right pneumonectomy; 2 caused by pneumonia of the left lung, 1 caused by pulmonary embolism in patient after rethoracotmy for hemothorax. The postoperative complications included pneumonia in 2 patients, postoperative bleeding in 2, hemothorax in 1, prolonged intubation in 1, vocal cord paralysis in 2, cardiac arrhythmia in 2, atelectasis in 1 and residual air space in 1, resulting in 41,4% morbidity. Most of complications occured after right pneumonectomy (45,5%). The mortality of patients who had received induction chemotherapy was higher than that of a comparative group of 1529 who underwent lung resection or only exploration without induction chemotherapy during the same period, and the difference was significant(10,3% vs 4,1%; p=0,01). Morbidity differences were not significant(p=0,94). Pneumonol. Alergol. Pol. 2004, 72, 477:48

RET Proto-Oncogene Germline Mutation in Pheochromocytoma Patients - Incidence and Clinical Consequences

Wstęp Dotychczasowe badania wskazują, że częstość zespołu mnogiej gruczolakowatości (MEN 2), w skład którego wchodzi guz chromochłonny, jest większa niż dotychczas sądzono. Zespół ten dziedziczony jest w sposób autosomalny dominujący i wywołuje go mutacja protoonkogenu RET. Celem pracy jest ocena częstości występowania oraz kliniczne znaczenie mutacji protoonkogenu RET u chorych z guzem chromochłonnym. Materiał i metody Badania genetyczne w kierunku mutacji protoonkogenu RET przeprowadzono u 106 chorych (średni wiek: 49 &plusmn; 14,1 roku, 26M, 80K) z rozpoznanym i potwierdzonym histopatologicznie guzem chromochłonnym. Pacjenci ci byli uprzednio hospitalizowani i leczeni w Klinice Chorób Wewnętrznych i Nadciśnienia Tętniczego Akademii Medycznej w Warszawie w latach 1957&#8211;1998 oraz w Klinice Nadciśnienia Tętniczego Instytutu Kardiologii w Warszawie od roku 1980 do 2001. Oceniano również stężenie kalcytoniny (CT), zarówno w warunkach podstawowych, jak i po stymulacji pentagastryną, oraz stężenie parathormonu. Wyniki Obecność mutacji protoonkogenu RET wykazano u 8 chorych (7,4%) - w eksonie 11, w kodonie 634, TGC na CGC u 5 chorych, u pozostałych 3 odpowiednio - w eksonie 11, kodonie 634, TGC na GGC, w eksonie 11, kodonie 634, TGC na TGG oraz w eksonie 13, kodonie 791, TAT na CGC. Nadczynność komórek C potwierdzoną dodatnim testem pentagastrynowym stwierdzono u 5 nosicieli, u 2 chorych wynik testu był wątpliwy, jedynie u 1 chorego stężenie kalcytoniny było prawidłowe. Prawidłowe stężenie CT obserwowano u chorego z mutacją w eksonie 13, kodonie 791, TAT na CGC. U 4 nosicieli potwierdzono histopatologicznie obecność raka rdzeniastego tarczycy (biopsja cienkoigłowa). U 3 chorych wykonano totalną tyroidektomię, dwóch nie wyraziło zgody na dalsze leczenie (w tym jeden z pozytywnym wynikiem biopsji). Pozostali chorzy zostali poinformowani o konieczności totalnej tyroidektomii. U żadnego nosiciela nie stwierdzono nadczynności przytarczyc. Wnioski Wyniki badań autorów potwierdzają doniesienia o konieczności poddawania przesiewowym badaniom genetycznym oceniającym obecność mutacji protoonkogenu RET pacjentów z guzem chromochłonnym. Potwierdzenie nosicielstwa tej mutacji stanowi wskazanie do wykonania totalnej tyroidektomii. Genetyczne badania przesiewowe mogą mieć również znaczenie w wykrywaniu zespołu MEN 2 oraz ustaleniu dalszego postępowania u członków rodzin, u których stwierdza się mutację protoonkogenu RET.Background In patients with pheochromocytoma there may exist more often than expected the autosomal dominant cancer syndrome &#8212; multiple endocrine neoplasia type 2 (MEN 2). The susceptibility gene for MEN 2 is the RET proto-oncogene. Germline mutations can be identified by analysis of exons 10, 11, 13&#8211;16 of the RET gene. The aim of the study was to evaluate the frequency of these mutations in patients with pheochromocytoma and to report on the conclusions which patients and physicians have drawn. Material and methods We screened for germline mutations in the RET proto-oncogene and clinically evaluated 106 unselected patients with pheochromocytoma (mean age: 49 &plusmn; 14,1 years, 26 male, 80 female) histopathologically confirmed, diagnosed and treated in the years 1957&#8211;1998 in the Department of Internal Medicine and Hypertension, Warsaw School of Medicine and in the years 1980/81&#8211;2001 in the Department of Hypertension, Institute of Cardiology, Warsaw. Determination of calcitonin concentration (CT) was performed in basal conditions and after pentagastrin stimulation; parathormone level was also determined. Results Genetic testing revealed germline mutations in the RET proto-oncogene in 8 patients (7,4%). Carriers had mutation of exon 11, codon 634: TGC to CGC (5 patients), exon 11, codon 634: TGC to GGC (1 patient), exon 11, codon 634: TGC to TGG (1 patient) and in exon 13, codon 791: TAT to TTT (1 patient). Hyperactivity of thyroid C-cells was found in 5 carriers, borderline values of basal and after pentagastrin CT were found in 2 carriers and in only one patient CT concentration was normal. In four patients with RET proto-oncogene mutations, MTC was confirmed histopathologically in fine-needle biopsy. In three of them total thyroidectomy was performed. Two patients refused to be surgically treated (one with positive result of biopsy); the next three RET proto-oncogene germline mutation carriers have been informed that prophylactic total thyroidectomy should be considered. In none of the carriers hyperparathyroidism was observed. Conclusions Our study indicates that patients with pheochromocytoma should be genetically screened for mutations of the RET proto-oncogene. The carriers of these mutations should undergo thyroidectomy. In addition, genetic studies can be useful for the screening of the carriers families

The Jónsson Theorem about the Representation of Modular Lattices

this paper