14 Radioterapia kobiet z nieoperacyjnym rakiem błony śluzowej macicy-przegląd technik stosowanych w Wielkopolskim Centrum Onkologii

Radioterapia jest jedną z radykalnych metod terapeutycznych w leczeniu raka endometrium. Jako samodzielna, jest metodą z wyboru w leczeniu kobiet zdyskwalifikowanych od operacji z powodu zaawansowania choroby lub schorzeń współistniejących. Polega ona na połączeniu napromieniania z pól zewnętrznych z brachyterapią dojamową. Od samego początku techniki stosowanej brachyterapii zmieniały się w poszukiwaniu metody optymalnej.Pragniemy przedstawić porównanie trzech metod leczenia promieniami nieoperacyjnego raka endometrium stosowanych w naszym ośrodku.Materiał i metodaCharakterystyka grup porównawczych.Metoda leczenia: technika manchesterska, liczba chorych – 156, w tym 41 w I, 16 w II i 99 w III stopniu zaawansowania wg FIGO; metoda Heymana, liczba chorych – 116, w tym 43 w I, 6 w II, 67 w III stopniu zaawansowania wg FIGO; after-loading 2-sondy, liczba chorych 28, w tym w 20 w III stopniu zaawansowania wg FIGO.Techniki leczeniaTechnika manchesterska, polegająca na aplikacji do jamy macicy sondy Unijnej oraz 2 aplikatorów w sklepienia pochwy. Źródło promieniowania – Rad 226. Czas leczenia około 96–120 godzin w dwóch seriachleczenia.Metoda Heymana, jama macicy wypełniona w całej swej objętości tubkami z Radem 226, uzupełniona aplikacją Radu w sklepienia pochwy. Czas leczenia około 96–120 godzin w dwóch seriach leczenia.Metoda after-loading, 2 lekko zakrzywione sondy umieszczane w jamie macicy. Źródło promieniowania Cez 137, dawka 45–55 Gy/A, czas leczenia 30–50 godzin w dwóch seriach leczenia.Wszystkie chore poddane były napromienianiu z pól zewnętrznych, przy użyciu 9 MeV fotonów. Dawka 40–44 Gy na okolicę miednicy mniejszej podawana była w konwencjonalnej frakcjonacji 2 Gy dziennieprzez 5 dni w tygodniu.WynikiPrzeżycia 5-letnie kobiet leczonych sondą linijną. 5 lat przeżyło 35 ze 156 tj. 22,7% w stopniu zaawansowania I-16 z 41 tj. 39%, II-5z16tj. 31%, III-14 z 99 tj. 14,1%.Spośród kobiet leczonych metodą Heymana 5 lat przeżyło 67 ze116 tj. 57,7% w stopniu zaawansowania I-36 z 43 tj.83,7%, II-2 z 6 tj. 33,3%, III-29 z 67 tj. 29%.Dla kobiet leczonych metodą after-loading określono przeżycia 2-letnie ze względu na stosunkowo krótki okres stosowaniatej metody (od1994 roku). Przedstawiana leczona była w latach 1994–1996. Czas obserwacji min. 24 miesiące.2 lata przeżyły 23 z 28 tj. 82,1% chorych, w stopniu zaawansowania I tj. 100%, II tj. 100%, III 15 z 20 tj. 75% (trzy chore żyją z objawami choroby).Odczyny powikłania wczesna i późne:Sonda linijna: odbytnica-55, pęcherz moczowy-7 razem 39,7%.Metoda Heymana: odbytnica-60, pęcherz moczowy-6 razem 56,9%.After-loading: odbytnica-6, pęcherz moczowy-5 razem 39,2%.Wnioski1.Metoda brachyterapii z użyciem sondy Unijnej, aplikowanej do macicy, okazała się techniką o najmniejszej skuteczności terapeutycznej najniższy wskaźnik przeżyć 5-letnich.2.Najwięcej powikłań po leczeniu zaobserwowano przy stosowaniu techniki leczenia wg Heymana.3.Obecnie stosowana technika after-loading jest metodą dającą porównywalny odsetek wyleczeń do metody Heymana, bez zwiększania ryzyka powikłań popromiennych. Jest jednocześnie metodą o znacznie krótszym czasie leczenia oraz zmniejszający w sposób istotny narażenie personelu na promieniowanie

Caco<inf>3</inf> precipitation in multilayered cyanobacterial mats: Clues to explain the alternation of micrite and sparite layers in calcareous stromatolites

© 2015 by the authors; licensee MDPI, Basel, Switzerland. Marine cyanobacterial mats were cultured on coastal sediments (Nivå Bay, Øresund, Denmark) for over three years in a closed system. Carbonate particles formed in two different modes in the mat: (i) through precipitation of submicrometer-sized grains of Mg calcite within the mucilage near the base of living cyanobacterial layers, and (ii) through precipitation of a variety of mixed Mg calcite/aragonite morphs in layers of degraded cyanobacteria dominated by purple sulfur bacteria. The 13C values were about 2‰ heavier in carbonates from the living cyanobacterial zones as compared to those generated in the purple bacterial zones. Saturation indices calculated with respect to calcite, aragonite, and dolomite inside the mats showed extremely high values across the mat profile. Such high values were caused by high pH and high carbonate alkalinity generated within the mats in conjunction with increased concentrations of calcium and magnesium that were presumably stored in sheaths and extracellular polymer substances (EPS) of the living cyanobacteria and liberated during their post-mortem degradation. The generated CaCO3 morphs were highly similar to morphs reported from heterotrophic bacterial cultures, and from bacterially decomposed cyanobacterial biomass emplaced in Ca-rich media. They are also similar to CaCO3 morphs precipitated from purely inorganic solutions. No metabolically (enzymatically) controlled formation of particular CaCO3 morphs by heterotrophic bacteria was observed in the studied mats. The apparent alternation of in vivo and post-mortem generated calcareous layers in the studied cyanobacterial mats may explain the alternation of fine-grained (micritic) and coarse-grained (sparitic) laminae observed in modern and fossil calcareous cyanobacterial microbialites as the result of a probably similar multilayered mat organization

Group 2i Isochrysidales produce characteristic alkenones reflecting sea ice distribution

AbstractAlkenones are biomarkers produced solely by algae in the order Isochrysidales that have been used to reconstruct sea surface temperature (SST) since the 1980s. However, alkenone-based SST reconstructions in the northern high latitude oceans show significant bias towards warmer temperatures in core-tops, diverge from other SST proxies in down core records, and are often accompanied by anomalously high relative abundance of the C37 tetra-unsaturated methyl alkenone (%C37:4). Elevated %C37:4 is widely interpreted as an indicator of low sea surface salinity from polar water masses, but its biological source has thus far remained elusive. Here we identify a lineage of Isochrysidales that is responsible for elevated C37:4 methyl alkenone in the northern high latitude oceans through next-generation sequencing and lab-culture experiments. This Isochrysidales lineage co-occurs widely with sea ice in marine environments and is distinct from other known marine alkenone-producers, namely Emiliania huxleyi and Gephyrocapsa oceanica. More importantly, the %C37:4 in seawater filtered particulate organic matter and surface sediments is significantly correlated with annual mean sea ice concentrations. In sediment cores from the Svalbard region, the %C37:4 concentration aligns with the Greenland temperature record and other qualitative regional sea ice records spanning the past 14 kyrs, reflecting sea ice concentrations quantitatively. Our findings imply that %C37:4 is a powerful proxy for reconstructing sea ice conditions in the high latitude oceans on thousand- and, potentially, on million-year timescales.</jats:p

Generating dem from lidar data – comparison of available software tools

In recent years many software tools and applications have appeared that offer procedures, scripts and algorithms to process and visualize ALS data. This variety of software tools and of “point cloud” processing methods contributed to the aim of this study: to assess algorithms available in various software tools that are used to classify LIDAR “point cloud” data, through a careful examination of Digital Elevation Models (DEMs) generated from LIDAR data on a base of these algorithms. The works focused on the most important available software tools: both commercial and open source ones. Two sites in a mountain area were selected for the study. The area of each site is 0.645 sq km. DEMs generated with analysed software tools ware compared with a reference dataset, generated using manual methods to eliminate non ground points. Surfaces were analysed using raster analysis. Minimum, maximum and mean differences between reference DEM and DEMs generated with analysed software tools were calculated, together with Root Mean Square Error. Differences between DEMs were also examined visually using transects along the grid axes in the test sites

The project for internationalizationof enterprises of the SME sector in Silesian voivodship

The article presents an approach to building a complex project of internationalization of enterprises in the SME sector. The authors focused on the methodological and research assumptions of the project in the context of challenges faced by business entities of the Silesian Voivodeship in the context of the dynamizing globalization processes. The socio-economic background of entrepreneurship in the Silesian voivodeship was discussed and the main approaches to internationalization processes in terms of literature were outlined. The significance of the internationalization process for innovation and competitiveness of enterprises in the Upper Silesia region was also emphasized, taking into account possible risks and threats.W artykule zaprezentowano podejście do budowania złożonego projektu internacjonalizacji przedsiębiorstw sektora MSP. Autorzy skoncentrowali się na założeniach metodycznych i badawczych projektu w kontekście wyzwań, jakie stoją przed podmiotami gospodarczymi województwa śląskiego w kon-tekście dynamizujących się procesów globalizacyjnych. Omówiono tło społeczno-gospodarcze przedsiębiorczości w województwie śląskim oraz zarysowano główne podejścia do procesów internacjonalizacji w ujęciu literaturowym. Podkreślone zostało także znaczenie procesu internacjonalizacji dla innowacyj-ności i konkurencyjności przedsiębiorstw regionu Górnego Śląska i Zagłębia, przy uwzględnieniu możliwych ryzyk i zagrożeń

183. Współistnienie chorób piersi u chorych leczonych z powodu raka lub innych chorób tarczycy

Choroby gruczołu piersiowego i tarczycy należą do najczęściej występujących chorób u kobiet. Powszechność tych schorzeń budzi pytanie o istniejące pomiędzy nimi związki. Celem pracy była ocena gruczołu piersiowego u kobiet leczonych z powodu raka tub innych chorób tarczycy. Badaniem objęto 229 kobiet leczonych z powodu raka tarczycy oraz 39 kobiet, u których rozpoznano łagodne choroby tarczycy. Wśród chorych na raka tarczycy stwierdzono: 176 przypadków raka brodawkowatego (76,9%), 3 przypadki odmiany pęcherzykowej raka brodawkowatego (1,3%), 37 przypadków raka pęcherzykowego (16,2%), 5 przypadków raka oksyfilnego (2,2%) oraz 6 przypadków raka rdzeniastego (2,6%). W grupie łagodnych chorób tarczycy stwierdzono 26 przypadków wola guzkowego (66,7%), 9 przypadków choroby Hashimoto i innych zapaleń (23,1%) i 4 przypadki choroby Graves-Basedowa (10,3%). U chorych wykonywano następujące badania piersi: badanie palpacyjne, mammografię i ultrasonografię. W przypadku stwierdzenia zmian w powyższych badaniach kontynuowano diagnostykę wykonując biopsję cienkoigłową lub chirurgiczne wycięcie zmian z badaniem histopatologicznym. W grupie chorych na raka tarczycy u 62 pacjentek rozpoznano choroby piersi (27,1%). Były to: raki–5 przypadków (2,2%) oraz zmiany niezłośliwe –57 przypadków (24,9%). W grupie schorzeń niezłośliwych u 46 pacjentek były to zmiany o charakterze mastopatii (80,1%), a u 11 pacjentek nowotwory łagodne (19,3%). Zachorowalność na raka piersi w badanej 268 osobowej grupie chorych wyniosła 1,86% (1860/100 000) i wyraźnie przewyższa standaryzowany względem wieku wskaźnik zachorowalności wynoszący dla Polski 36,0/100 000.Wniosek – w grupie chorych tyreologicznych stwierdza się częstsze występowanie patologii w obrębie piersi. Uzasadnia to rutynową diagnostykę piersi w tej grupie kobiet

87/Radiochemioterapia chorych na zaawansowanego raka szyjki macicy – wpływ toksyczności leczenia na przebieg zaplanowanej procedury terapeutycznej

Leczenie skojarzone z udziałem radykalnej radioterapii i chemioterapii chorych na raka szyjki macicy wiąże się z nasileniem toksyczności w porównaniu z samą radioterapią. Obecność objawów niepożądanych w zależności od stopnia ich nasilenia może wpływać na realizację zaplanowanej zgodnie z obowiązującym protokołem procedury postępowania.Celem pracyjest ocena toksyczności radiochemioterapii chorych na zaawansowanego raka szyjki macicy i jej wpływ na realizację zaplanowanej procedury terapeutycznej – radio i chemioterapii.Materiał i metodykaBadaniem objęto 130 chorych na raka szyjki macicy w stopniu IIIB otrzymujących radiochemioterapię. Leczenie obejmowało radykalną radioterapię (teleradioterapia fotonami 9 lub 15 MV, technika „box”, planowanie 3D, brachyterapia LOR – 2 frakcje) z cotygodniowym podawaniem Cisplatyny 40 mg/m2 (6 kursów). Planowane dawki fizyczne z obu części radioterapii wynosiły w punktach referencyjnych wg ICRU: A 80 Gy, B 60 Gy, P (pęcherz moczowy) oraz R (odbytnica) <70 Gy, całkowity czas leczenia nie powinien przekraczać 8 tygodni. Obliczono średnie dawki otrzymane przez chore w analizowanych punktach wraz z odchyleniami standardowymi. Oceniono tolerancję leczenia: toksyczność hematologiczną w skali WHO, odczyny popromienne w odbytnicy i pęcherzu moczowym w skali EORTC/RTOG.WynikiW trakcie prowadzonego leczenia niedokrwistość stwierdzono u 47 chorych (36.2%), leukopenię u 89 (68.5%), granulocytopenię u 36 (27.7%), trombocytopenię u 2 (1.6%) chorych. Odczyny popromienne ze strony odbytnicy wystąpiły u 36 chorych (27.7%) w stopniu I i II, natomiast w pęcherzu moczowym u 34 (26.1%) chorych również w stopniu I i II. Nie obserwowano odczynów stopnia III i IV. Średni czas trwania terapii wynosił 53.7 dni (+/− 18.3), 56% chorych zakończyło leczenie w czasie krótszym niż 50 dni. Łączne średnie dawki fizyczne w analizowanych punktach wynosiły: w punkcie A – 80.7 Gy (+/− 0.8), dawkę większą od 80 Gy otrzymało 54% chorych, w punkcie B (przymacicza) – 62.6 Gy (+/− 0.6), 77% chorych otrzymało dawkę powyżej 60 Gy. Dawki w punktach referencyjnych narządów zdrowych u wszystkich chorych były mniejsze od 70 Gy. Średnia liczba kursów chemioterapii wynosiła 5.3 (+/− 1.1)Wnioski1) Poziom toksyczności leczenia skojarzonego z udziałem radio i chemioterapii jest akceptowalny. 2) Prowadzenie skojarzonej równoczesnej radiochemioterapii nie wpłynęło na realizację zaplanowanej terapii. Obniżenie dawek w pewnej grupie chorych było wynikiem analizy indywidualnego rozkładu dawek w miednicy

31. Analiza mutacji w genie NBS1 u chorych na czerniaka

Gen NBS1 zlokalizowany na chromosomie 8 (8p21) koduje białko – nibrynę, która wchodzi w skład systemu naprawczego dwuniciowych pęknięć DNA, kompleksu zaangażowanego w rekombinacje chromosomów mejotycznych oraz kompleksu utrzymującego homeostazę telomerów. Homozygotyczna mutacja 657del5 tego genu jest przyczyną zespołu Nijmegen, recesywnie dziedziczonej choroby dysmorficznej. U heterozygotycznych nosicieli mutacji w genie NBS1 657del5, R215W) obserwowana jest zwiększona zachorowalność na nowotwory, w tym również na czerniaka. Celem pracy było ustalenie częstości występowania mutacji w genie NBS1 u chorych na czerniaka. Przebadano 391 chorych na czerniaka, w tym bez obciążonego wywiadu rodzinnego 341. W przypadku 50 chorych u 8 występowały 1 lub 2 czerniaki w rodzinie, u 10 nowotwory płuc, u 8 nowotwory piersi, u 8 nowotwory żołądka, u 6 rak szyjki macicy, u 5 rak prostaty, pozostali wykazywali w wywiadzie występowanie nowotworów nerek, krtani, mózgu, trzustki, białaczki. DNA do badań genetycznych izolowano z limfocytów krwi obwodowej osób chorych stosując zestaw Wizard firmy Promega. Do wyszukiwania mutacji zastosowano technikę PCR-SSCP, posługując się zestawem 19 par starterów analizowano cały gen. Pasma wykazujące zmienioną migrację w żelu wycinano i poddawano sekwencjonowaniu. Dodatkowo do poszukiwania najczęściej występującej w tej genie mutacji – 657del5 wykorzystano multipleksowy PCR. W trakcie prowadzonych analiz zidentyfikowano tylko 4 mutacje weksonie 6 – R215W. Mutacja ta została wykryta u osób niemających historii rodzinnej zachorowań na nowotwory. Jej częstość i patogenność nie została dotąd ostatecznie ustalona, w przeciwieństwie do najczęściej opisywanej mutacji w tym genie 657del5, której nosicielstwo szacuje się na 1/100 – 1-300 w zależności od regionu