Health inequities: lower socio-economic conditions and higher incidences of intestinal parasites

<p>Abstract</p> <p>Background</p> <p>Intestinal parasitic infections affect child health and development and slow down growth, while reducing adults' productivity and work capacity. The aim of the present study was to determine and compare the incidences of intestinal parasitic infections and the socio-economic status of two near primary school children in Manisa, a western city of Turkey.</p> <p>Methods</p> <p>A total of 352 children were involved a questionnaire study from a private school (Ülkem Primary School – ÜPS, 116 children) and a community-based school (Şehzadeler Primary School – ŞPS, 236 children). Of these, stool samples could be obtained from a total of 294 students; 97 (83.6%) from ÜPS, and 197 (83.5%) from ŞPS. The wet mount preparations of the stool samples were examined; samples were also fixed in polyvinyl alcohol and examined with modified formalin ethyl acetate sedimentation and trichrome staining techniques. Data were analyzed using SPSS for Windows version 10.0. The chi-squared test was used for the analytic assessment.</p> <p>Results</p> <p>The percentages of the students found to be infected with intestinal parasites, were 78 (39.6%) and 13 (13.4%) in ŞPS and ÜPS, respectively. Totally 91 (31.0%) of the students from both schools were found to be infected with at least one intestinal parasite. <it>Giardia lamblia </it>was found to be the most common pathogenic intestinal parasite and <it>Blastocystis hominis </it>was prevalent independently from the hygienic conditions. The factors which significantly (<it>p </it>< 0.05) increase the incidence of intestinal parasites were uneducated and unemployed mother, lower social status of father, living in crowded houses with insufficient indoor spaces, using the tap water as drinking water, and living at shanty areas.</p> <p>Conclusion</p> <p>Intestinal parasitic infections in school children were found to be a public health problem that increased due to lower socio-economic conditions. We conclude that organization of education seminars including the topics such as prevention of the infectious diseases, improving general hygienic conditions, and application of supportive programs for the parents may be suggested not only to reduce intestinal parasitic infections, but also to elevate the socio-cultural levels.</p

Incidence in Manisa of Trichomonas vaginalis in women with a vaginal discharge

Trichomonas vaginalis'm neden olduğu enfeksiyon, kadınlar arasında en sık görülen cinsel yolla bulaşan hastalıklardan biri olarak tanımlanmakta ve enfeksiyonun sıklığı farklı toplumlarda değişkenlikler göstermektedir. Bu çalışma Manisa yöresinde, vajinal akıntılı hastalarda T. vaginalis sıklığını araştırmak amacı ile planlanmıştır. Bu amaçla, Şubat-Haziran.2004 tarihleri arasında, Manisa Doğumevi ve Polikliniklerine, vajinal akıntı ve vulva kaşıntısı yakınması ile başvuran, yaş aralığı 17- 63 olan 233 kadından ve kontrol grubu olarak da rutin jinekolojik muayene için başvuran, vajinal akıntı ve vulva kaşıntısı olmayan 100 kadından vajinal akıntı örneği alınmıştır. Steril eküvyon ile, vajina arka forniksinden alınan örnekler, Trypticase - yeast extract - maltose (TYM) besiyeri içine alınarak direkt bakı ve kültür yöntemi ile incelenmislerdir. Direkt bakı ve kültür yöntemlerinin her ikisiyle, 233 vajinitli hastanın 11 'inde (%4,7) T. vaginalis saptanmıştır. 100 kontrol grubu kadında ise her iki yöntemde de etkene rastlanmamıştır.Vaginal discharge caused by Trichomonas vaginalis is one of the most frequently encountered sexually transmitted infections in women. This study was planned to investigate the frequency of T. vaginalis in patients with a vaginal discharge. Vaginal specimens were collected from 233 women with a vaginal discharge and from 100 women without any discharge as a control group. Materials were taken with a speculum and sterile cotton swabs from the posterior fornix of the vagina; and inoculated into Trypticase-yeast extract-maltose (TYM) medium. T. vaginalis was detected in 11 (4.7%) samples out of the 233 specimens from women with a discharge using both diagnostic methods (direct examination and culture). No T. vaginalis trophozoites were detected in the control group

Evaluation of malaria cases in Manisa from 2002 to 2004

Manisa ili Ege Bölgesinin en gelişmiş tarım ve sanayi merkezlerinden biri olduğundan, belli dönemlerde işçi hareketi fazla olmakta, Doğu ve Güneydoğu Anadolu bölgelerinden yoğun göç akımı olurken göç edenlerle etmeyenler arasında ziyaret ağırlıklı karşılıklı nüfus hareketi zaman zaman artmaktadır. Bu nedenle Manisa ili, sıtma hastalığının mevsimsel olarak yüksek düzeylere çıkabildiği bir ilimiz olarak, sıtma ile savaşı aktif olarak sürdürmektedir. Bu makalemizde, Manisa İl Sağlık Müdürlüğü Bulaşıcı Hastalıklar Şubesinde, Sıtma Savaş Dispanseri tarafından son üç yılda toplanan sıtma olguları incelenmiştir. Sıtma hastalığının bölgedeki durumu, önceki yıllar ile kıyaslanarak değerlendirilmiş ve olgu sayılarının dikkat çekici bir düşüş gösterdiği gözlenmiştir. 2002, 2003 ve 2004 yıllarının sırası ile yıllık sıtma olguları: 14, 5 ve 5 olarak saptanmıştır. Olguların, yerli ve dışarıdan gelenlere göre, yaş gruplarına göre, saptandığı aylara göre ayrı ayrı değerlendirmesi yapılmıştır.The province of Manisa is a relatively well developed agricultural and industrial center in western Turkey. There is a regular and extensive influx of workers from malaria-endemic regions of Anatolia to the province of Manisa during certain periods of the year, leading to contact between the local people and incoming workers. Major seasonal elevations can be detected in the prevalence of malaria in the province of Manisa and therefore an active fight against malaria is still carried out. In the present study, malaria cases detected and reported by the Malaria Control Dispensary of the Manisa City Health Centre during the last 3 years in Manisa have been evaluated. Comparison of present and prior data of malaria prevalence in Manisa has shown a remarkable decrease in recent years. A total of 14, 5 and 5 cases were reported in 2002, 2003 and 2004, respectively. Classification of the cases according to their origin (local or immigrant), age and the time diagnosis was also presente

In vitro cultivation of plasmodium berghei: Application of drug resistance tests with Chloroquine and Artesunate

Çalışmamızın amacı Plasmodium berghei nin kısa dönem kültüründe uygulanacak ilaç direnç testlerinin laboratuarımızda yerleştirilmesi olmuştur. İlk aşamada P. berghei nin genç trofozoitlerini barındıran enfekte fare kanlarının in vitro olarak, 24 saatlik eritrosit içi evrim döngüsünün tamamlanması gerçekleştirilmiştir. İkinci aşamada klorokin ve artesunat ilaç konsantrasyonlarının parazitin eritrosit içi gelişimini inhibe etme oranları tespit edilmiştir. Sonuçlarımıza göre, kısa dönem in vitro kültür testlerinde P. berghei parazitleri eritrositer şizogoni evrelerini tamamlamış, enfekte eritrositlerde merozoit oluşumları gözlenmiştir. Klorokin ve artesunat ile yapılan ilaç direnç testlerinde ise artesunat ilacının antipasmodiyal etkisinin daha fazla olduğu saptanmıştırThe aim of this study is to assess the drug resistance testing of Plasmodium berghei after short-term culture in vitro. First stage, the life cycle of the malaria parasites was completed in an average of 24 h inside the red blood cells in vitro. Second stage, the inhibition rates of Chloroquine and Artesunate on the infected erythrocytes were determined. The results showed that P. berghei parasites were completed their erythrocytic schizogony in short term in vitro cultivation. In the drug resistance tests with Chloroquine and Artesunate, antiplasmodial resistance did not occur with both drugs and the effect of Artesunate is higher than Chloroquine

Türkiye’de Kutanöz Leyşmanyazis Hastalarından Elde Edilen Leishmania İzolatlarındaki Farklılıklar ve Bunların Fare Modeline Klinik Yansıması

Yıllardır eşeysiz ürediği bilinen Leishmania türlerinin, yakın zamanda aralarında genetik madde alışverişi yapabildikleri gösterilmiş, bu şekilde farklı türlere ait hibrit özellikli parazitlerin ortaya çıkabildiğibildirilmiştir. Üç kıtanın ortasında kavşak pozisyonundaki ülkemizde de hibrit suşlar bulunabileceği düşünülmektedir. Ülkemizde Leishmania infantum’un neden olduğu viseral leyşmanyazis daha az görülürken,Leishmania tropica’nın ve L.infantum’un sebep olduğu kutanöz leyşmanyazis (KL)’te halen yılda 2500civarında olgu bildirilmektedir. Çalışmamızda yerli Leishmania türlerindeki genetik çeşitliliği araştırmakve Türkiye’de hibrit Leishmania suşları bulunup bulunmadığını incelemek amaçlanmıştır. KL etkenininL.tropica olduğu Şanlıurfa ile hem L.tropica hem de L.infantum’un etken olduğu Hatay çalışma için seçilmişve bu şehirlerde KL tanısı alan onar hasta çalışmaya alınmıştır. Tüm izolatlar gerçek zamanlı polimeraz zincir reaksiyonu (Rt-PCR), izoenzim analizi, iki boyutlu jel elektroforezi ve MALDI-TOF/TOF-MS ile incelen miş, farklı bulunan proteinler gen dizi analizleriyle doğrulanmış ve farelerle in vivo çalışmalar yapılmıştır.Şanlıurfa’daki 10 izolatın tümünün sadece deri enfeksiyonu oluşturan L.tropica olduğu saptanmıştır. Bunakarşılık, Hatay’dan alınan 10 izolattan birinin farelerde yalnız deri enfeksiyonu oluşturabilen Leishmaniamajor olduğu gözlenmiştir. Beş izolatın ise Rt-PCR ve dizi analiziyle L.tropica olduğu belirlenmiştir. Bu beşizolatın birinde L.tropica referans izolatından farklı bir protein bulunmuş, bu izolatın farelerde yalnız deritutulumu ile seyreden bir klinik tablo oluşturduğu izlenmiştir. Beş izolatın dördünde ise L.tropica referansizolatından beş farklı proteinin bulunduğu ve farelerde hem deri hem de iç organ tutulumuna nedenoldukları gösterilmiştir. Geriye kalan dört izolatın Rt-PCR’de L.tropica ve L.infantum ile uyumlu çift erimeeğrisi sergilediği, dizi analizi ve izoenzim analizine göre L.infantum olduğu, L.infantum referans izolatınagöre altı farklı proteinin bulunduğu ve farelerde hem deri hem iç organ tutulumuna neden olabildiğigösterilmiştir. Farklı proteinlere sahip izolatların hibrit Leishmania türleri olduğu kanısına varılmıştır. Çalışmada ülkemizden elde edilen KL etkeni izolatların proteomik, genomik, hayvan modellerinde oluşturacakları doku tropizmi ve klinik tabloları konularında alınan sonuçlar ilk kez birlikte değerlendirilmiştir. Ülkemizde KL etken olarak bulunan L.tropica ve L.infantum ek olarak ilk kez KL etkeni L.major izole edilmiştir.Türkiye’de L.infantum/tropica hibritleri olabileceği gösterilmiştir

Leishmaniasis in Turkey: Determination of Leishmania Species by Matrix-Assisted Laser Desorption Ionization Time-Of-Flight Mass Spectrometry (MALDI-TOF MS)

Background: Cutaneous leishmaniasis (CL) is endemic in Southeastern Anatolia, mainly in Sanliurfa and Hatay provinces, and the causative agents are mostly Leishmania tropica and less frequently L. infantum. Here, we report the first MAL-DI-TOF analyses of Leishmania promastigotes obtained from the cultures of two CL cases from Osmaniye and Hatay provinces who were initially diagnosed by microscopy, culture and identified as L. infantum with Real-Time PCR (RT-PCR). Methods: Samples obtained from the skin lesions of patients were initially stained with Giemsa and cultivated in NNN medium. Examination of the smears and cultures revealed Leishmania amastigotes and promastigotes, respectively. The promastigotes (MHOM/TR/2012/CBU15 and MHOM/TR/2012/MK05) ob-tained from the cultures of both patients were used for RT-PCR targeting the ITS-1 region in the SSU of rRNA. The reference strains of four Leishmania spe-cies (L. infantum, L. donovani, L. tropica and L. major) were initially assessed with MALDI-TOF and their data were added to MALDI-TOF Biotyper Library. Results: Both RT-PCR and MALDI-TOF analyses indicated that the causative agent in both patient samples was L. infantum. Conclusion: Despite disadvantages such as requirement of culture fluid with nothing but promastigotes and high cost, MALDI-TOF analysis may be a fast, sensitive and specific diagnostic tool in especially large-scale research studies, where the cost declines, relatively

Leishmaniasis in Turkey: first clinical isolation of Leishmania major from 18 autochthonous cases of cutaneous leishmaniasis in four geographical regions

International audienceOBJECTIVE:To report isolation of Leishmania major strains obtained from 18 Turkish autochthonous cutaneous leishmaniasis (CL) patients infected with L. major between 2011 and 2014.METHODS:Initial diagnosis relied on microscopy and culture in enriched medium, prepared by adding specific amounts of liver extract, protein and lipid sources to NNN medium. Promastigotes were then transferred to RPMI medium including 10% of foetal calf serum for mass culture. Species-specific real-time PCR targeting ITS1 region of Leishmania spp. was performed using both lesion aspiration samples and cultured promastigotes. Two of 18 isolates were identified by isoenzyme analysis in the Leishmaniasis Reference Center in Montpellier, France. Each isolate was inoculated into the footpads of six mice to observe the pathogenicity of L. major. Developing lesions were observed, and the thickening of footpads was measured weekly.RESULTS:Melting curve analyses of 18 isolates showed a peak concordant with L. major, and two of them were confirmed by isoenzyme analyses as L. major zymodeme MON103. In the mouse model, acute lesions seen on day 21 were accepted as an indication of heavy infection. Severe impairments were observed on all mouse footpads over 3 weeks, which even progressed to extremity amputation.CONCLUSION:Cutaneous leishmaniasis-causing L. major was recently identified in Adana province in southern Turkey, with PCR. Our study shows that such CL cases are not limited to Adana but currently present from western to Southeastern Anatolia, and along the Mediterranean coast. The role of small mammals, the main reservoirs of L. major in Anatolia, needs to be elucidated, as do the underlying factors that cause severe clinical manifestations in L. major infections in Turkey, contrary to the infections in neighbouring countries