Dynamics of Sleep–Wake Cyclicity at Night Across the Human Lifespan

Studies in adult mammals (rats, cats, mice, and humans) have revealed a surprising regularity in the duration of sleep and wake bouts. In particular, wake bout durations exhibit a power-law distribution whereas sleep bout durations exhibit an exponential distribution. Moreover, in rodents, sleep bouts exhibit an exponential distribution at all ages examined, whereas wake bout durations exhibit exponential distributions early in ontogeny with a clear power-law emerging only at the older ages. Thus, the data examined thus far suggests a similar developmental trajectory for a wide range of mammals which in turn may offer a novel metric to directly compare human and animal sleep–wake data. Therefore, we tested the generalizability of these findings by examining the distributions of sleep and wake bouts during the night in a healthy human sample – from premature infants to 70-year-olds. We find that sleep bouts elongate over the first years. At the same time wake bouts shorten but elongate again with increasing age. Moreover, sleep bout durations exhibit exponential distributions at all ages tested, except for the youngest (premature infants). Wake bouts exhibit a power-law distribution – but only during a restricted time window during adulthood. We conclude that the developmental trajectory of human sleep–wake cycles does not map well onto those of rodents; however, the method of characterizing sleep–wake cycles, using bout distribution, holds great promise for classifying sleep, its disorders, and tracking its developmental milestones across the lifespan in humans

The epidemiology of AIDS in Iceland. The first ten years

Neðst á síðunni er hægt að nálgast greinina í heild sinni með því að smella á hlekkinn View/OpenObjective. To describe the epidemiology of AIDS and HIV infection in Iceland with demographic characteristics and associated risk factors. Design. Survey of national data reported to the Office of the Director General of Public Health in Iceland from November 1985 to December 311994. The dates of diagnosis of HIV infection, AIDS and death due to AIDS were collected from the patients physicians. Patients. All patients diagnosed with HIV and AIDS in Iceland during the study period. Methods. The expanded European AIDS surveillance case definition was used (Lancet 1993 ;341:441). Reporting of individuals with AIDS and HIV infection is semianonymous in Iceland according to the act of law on sexually transmitted diseases. Results. As of December 31 1994 overall 79 males and 14 females were diagnosed with HIV infection. Of those infected 30 males and five females were diagnosed with AIDS. Most of those infected with HIV were 20-29 years old (44%) and most of those diagnosed with AIDS were 30-39 years old (40%). The incidence of AIDS (number of cases/100,000/ year) was 1.36 (2.3 for males and 0.4 for women) during the first 10 years. Of those 35 diagnosed with AIDS 26 died (74%) during this period. The median survival time after the diagnosis of AIDS was 22 months (95% CI; 16-28 months). The majority of the patients with AIDS (91%) and the HIV infected cases (65%) were homosexual or bisexual males but the proportion of those infected by heterosexual contact has been increasing and was at the end of the study period 16%. HIV infection among i.v. drug abusers has been rare in Iceland hitherto. No paediatric cases were observed. Conclusion. The spread of AIDS in Iceland is not as rapid as in many other countries. The incidence rate has not changed significantly during the study period. At the same time the death rate of AIDS patients has been increasing indicating a slowing of the AIDS epidemic. The major changes regarding transmission categories are the increasing proportion of heterosexuals and decreasing proportion of homosexual and bisexual males.Lýst er faraldsfræði alnæmis og smits af völdum alnæmisveiru fyrstu 10 árin sem sjúkdómurinn hefur verið þekktur á Íslandi. Stuðst var við tilkynningar um alnæmi og smit af völdum veirunnar sem bárust landlæknisembættinu. Aflað var upplýsinga hjá meðhöndlandi læknum um tímasetningar sjúkdómsgreiningar, áhættuþætti og afdrif sjúklinga. Alnæmi var skilgreint í samræmi við aðferð Evrópustofnunarinnar um faraldsfræði alnæmis (European Centre for Epidemiological Monitoring of AIDS, Saint- Maurice, Frakklandi). Í árslok 1994 höfðu greinst 79 karlar og 14 konur með smit af völdum alnæmisveiru. Af þeim greindust 30 karlar og fimm konur með alnæmi. Flestir þeirra sem höfðu smitast voru á aldrinum 20-29 ára (44%) og flestir þeirra sem greindust með alnæmi voru á aldrinum 30-39 ára (40%). Nýgengi alnæmis (fjöldi tilfella á 100.000 íbúa á ári) var 1,36 (2,3 hjá körlum og 0,4 hjá konum) á fyrstu 10 árunum. Af þeim 35 sem greindust með alnæmi dóu 26 (74%) á tímabilinu. Miðgildi lifunar eftir að alnæmi greindist reyndist 22 mánuðir (95% öryggismörk; 16-28 mánuðir). Flestir þeirra sem greindust með alnæmi (91%) og alnæmissmit (65%) voru samkynhneigðir karlmenn. Hlutfall gagnkynhneigðra fór þó vaxandi á tímabilinu og var 16% í lok tímabilsins. Útbreiðsla smits var hraðari í þeim hópi en meðal samkynhneigðra. Smit af völdum veirunnar var fátítt meðal fíkniefnaneytenda sem nota sprautur. Engin börn eða dreyrasjúklingar smituðust. Útbreiðsla alnæmis er ekki eins ör á Íslandi og í mörgum öðrum löndum. Nýgengi sjúkdómsins breyttist ekki marktækt á tímabilinu. Á sama tíma óx dánartalan hraðar en nýgengi sjúkdómsins sem bendir til þess að dregið hafi úr útbreiðslu smits. Helstu breytingarnar á tímabilinu voru vaxandi hlutur gagnkynhneigðra meðal smitaðra einstaklinga og minnkuð útbreiðsla smits meðal samkynhneigðra karla

The ontogeny of sleep-wake cycles in zebrafish: a comparison to humans

Zebrafish (Danio rerio) are used extensively in sleep research; both to further understanding of sleep in general and also as a model of human sleep. To date, sleep studies have been performed in larval and adult zebrafish but no efforts have been made to document the ontogeny of zebrafish sleep–wake cycles. Because sleep differs across phylogeny and ontogeny it is important to validate the use of zebrafish in elucidating the neural substrates of sleep. Here we describe the development of sleep and wake across the zebrafish lifespan and how it compares to humans. We find power-law distributions to best fit wake bout data but demonstrate that exponential distributions, previously used to describe sleep bout distributions, fail to adequately account for the data in either species. Regardless, the data reveal remarkable similarities in the ontogeny of sleep cycles in zebrafish and humans. Moreover, as seen in other organisms, zebrafish sleep levels are highest early in ontogeny and sleep and wake bouts gradually consolidate to form the adult sleep pattern. Finally, sleep percentage, bout duration, bout number, and sleep fragmentation are shown to allow for meaningful comparisons between zebrafish and human sleep.This work was supported by European Research Council Marie Curie grant no 0044932 (to Karl Æ. Karlsson), Icelandic Centre for Research grant no 080441022 (to Karl Æ. Karlsson), Spanish Plan Nacional MICINN BFU2012-33448 (to Gonzalo G. de Polavieja), the ERASysBio+ initiative supported under the European Union European Research Area Networks Plus scheme in Framework Program 7 (to Gonzalo G. de Polavieja) and a CAM fellowship (to Amanda Sorribes).Peer reviewedPeer Reviewe

Fræðsla um alnæmi á Íslandi og mat á árangri

Neðst á síðunni er hægt að nálgast greinina í heild sinni með því að smella á hlekkinn Skoða/Opna(view/open)Iceland should be well suited for a successful AIDS education campaign with a small population of 250.000, 100% literacy, and a high level of education. Newspapers and TV reach over 95% of the population. Organized campaign started in 1985 with frequent TV and radio programmes, brochures were mailed to every home, lectures were given by health care workers, in schools and workplaces all across the country. Two telephone surveys done in 1987 on randomized samples of 1500 and 1000 individuals > 18 years old revealed that 64% of respondents got their most reliable information from the massmedia, but only 9% from brochures and 13% directly from health care workers. Knowledge on sexual and blood transmission of human immunodeficiency virus (HIV) was excellent, 97-98%. However, misconceptions were common, 9% believed that transmission occurres by kisses, 35% by public lavatories, 24% by food, 22% by swimming pools, 19% by couching and sneezing, and 8% by handshakes. The attitudes towards HIV-infected persons were as follows: 80% favoured detention of irresponsible persons, 61% opposed their employment in the food industry and 11% did not want to work with them at all. While correct factual knowledge is difficult to convey to the public, change in attitude is even harder to achieve.Alnæmi hefur nú breiðst til velflestra landa heims og vera kann að sjúkdómurinn verði eitt alvarlegasta heilbrigðisvandamál veraldar á næstu áratugum. Lokastig sjúkdómsins hafði greinst í 138 löndum um mitt ár 1988 og talið er að milli 5-10 milljónir manna hafi sýkst af alnæmisveiru, þar af um 500 þúsund í Evrópu og ein til ein og hálf milljón í Norður Ameríku (1). Allt bendir til að enn líði allmörg ár par til virkt bóluefni verður tiltækt ef framleiðsla þess tekst á annað borð. Lyfjameðferð er enn í burðarliðnum. Þau ráð sem áður hafa helst nýst til að halda smitsjúkdómum í skefjum eru því ekki til reiðu. Varnaraðgerðir gegn sjúkdómnum hafa því að mestu verið fólgnar í almenningsfræðslu sem hefur einkanlega beinst að því hvernig forðast megi smit. Fræðslu hefur bæði verið beint til folks í svonefndum áhættuhópum, (fíkniefnaneytendum og fólki sem samrekkt hefur mörgum, bæði sam- og gagnkynhneigt) auk alls almennings. Niðurstöður nokkurra rannsókna benda til þess að sums staðar hafi samkynhneigðir karlar breytt kynhegðun sinni eftir að þekking þeirra á alnæmi jókst, einkum þar sem útbreiðsla sjúkdómsins er veruleg (2). Ekki er þó vitað hvort rekja má þessar hegðunarbreytingar til skipulagðra fræðsluherferða eða hvort þekkingarinnar var aflað á annan hátt. Minna er vitað um viðbrögð almennings við sjúkdómnum. Er þar ekki aðeins átt við beina þekkingu heldur ekki síður hvort þekkingin hafi leitt til breytinga á eigin hegðun og viðhorfum til annarra, sérstaklega fólks í áhættuhópum. Á Íslandi hófst fræðsla um alnæmi árið 1983 og hefur hún verið skipulögð síðan 1985. í þessari greinargerð er leitast við að leggja mat á árangur þeirrar fræðslu og eru tvær skoðanakannanir sem fram fóru árið 1987 lagðar þar til grundvallar. Markmið kannananna var að afla upplýsinga um hvaðan fólki kæmu þær upplýsingar um alnæmi sem það taldi áreiðanlegastar, auk þess sem leitast var við að meta þekkingu almennings og ekki síður viðhorf til sýktra einstaklinga

Fræðsla um alnæmi á Íslandi og mat á árangri

Neðst á síðunni er hægt að nálgast greinina í heild sinni með því að smella á hlekkinn Skoða/Opna(view/open)Iceland should be well suited for a successful AIDS education campaign with a small population of 250.000, 100% literacy, and a high level of education. Newspapers and TV reach over 95% of the population. Organized campaign started in 1985 with frequent TV and radio programmes, brochures were mailed to every home, lectures were given by health care workers, in schools and workplaces all across the country. Two telephone surveys done in 1987 on randomized samples of 1500 and 1000 individuals > 18 years old revealed that 64% of respondents got their most reliable information from the massmedia, but only 9% from brochures and 13% directly from health care workers. Knowledge on sexual and blood transmission of human immunodeficiency virus (HIV) was excellent, 97-98%. However, misconceptions were common, 9% believed that transmission occurres by kisses, 35% by public lavatories, 24% by food, 22% by swimming pools, 19% by couching and sneezing, and 8% by handshakes. The attitudes towards HIV-infected persons were as follows: 80% favoured detention of irresponsible persons, 61% opposed their employment in the food industry and 11% did not want to work with them at all. While correct factual knowledge is difficult to convey to the public, change in attitude is even harder to achieve.Alnæmi hefur nú breiðst til velflestra landa heims og vera kann að sjúkdómurinn verði eitt alvarlegasta heilbrigðisvandamál veraldar á næstu áratugum. Lokastig sjúkdómsins hafði greinst í 138 löndum um mitt ár 1988 og talið er að milli 5-10 milljónir manna hafi sýkst af alnæmisveiru, þar af um 500 þúsund í Evrópu og ein til ein og hálf milljón í Norður Ameríku (1). Allt bendir til að enn líði allmörg ár par til virkt bóluefni verður tiltækt ef framleiðsla þess tekst á annað borð. Lyfjameðferð er enn í burðarliðnum. Þau ráð sem áður hafa helst nýst til að halda smitsjúkdómum í skefjum eru því ekki til reiðu. Varnaraðgerðir gegn sjúkdómnum hafa því að mestu verið fólgnar í almenningsfræðslu sem hefur einkanlega beinst að því hvernig forðast megi smit. Fræðslu hefur bæði verið beint til folks í svonefndum áhættuhópum, (fíkniefnaneytendum og fólki sem samrekkt hefur mörgum, bæði sam- og gagnkynhneigt) auk alls almennings. Niðurstöður nokkurra rannsókna benda til þess að sums staðar hafi samkynhneigðir karlar breytt kynhegðun sinni eftir að þekking þeirra á alnæmi jókst, einkum þar sem útbreiðsla sjúkdómsins er veruleg (2). Ekki er þó vitað hvort rekja má þessar hegðunarbreytingar til skipulagðra fræðsluherferða eða hvort þekkingarinnar var aflað á annan hátt. Minna er vitað um viðbrögð almennings við sjúkdómnum. Er þar ekki aðeins átt við beina þekkingu heldur ekki síður hvort þekkingin hafi leitt til breytinga á eigin hegðun og viðhorfum til annarra, sérstaklega fólks í áhættuhópum. Á Íslandi hófst fræðsla um alnæmi árið 1983 og hefur hún verið skipulögð síðan 1985. í þessari greinargerð er leitast við að leggja mat á árangur þeirrar fræðslu og eru tvær skoðanakannanir sem fram fóru árið 1987 lagðar þar til grundvallar. Markmið kannananna var að afla upplýsinga um hvaðan fólki kæmu þær upplýsingar um alnæmi sem það taldi áreiðanlegastar, auk þess sem leitast var við að meta þekkingu almennings og ekki síður viðhorf til sýktra einstaklinga

Measurements of plasma HIV-1 RNA in Iceland

Neðst á síðunni er hægt að nálgast greinina í heild sinni með því að smella á hlekkinn View/OpenObjective: First to measure plasma HIV-1 RNA in Icelandic HIV infected individuals and second to evaluate the initial effects of new combination regimens on viral load and CD4+ cell counts in HIV infected patients in Iceland. Material and methods: The cohort studied consis¬ted of all HIV infected individuals we received samples from during the period September 1995 to November 1996. HIV-1 RNA and CD4+ cells were measured initially and subsequently every three to six months except when a change was made in the antiretroviral regimen, when samples were measured before the change, three to four weeks later and then every three to six months. The quantitative measurement of viral RNA was performed using the Amplicor HIV Monitor™ Test (Roche Diagnostic Sys¬tems). CD4+ cell counts were measured by flow cytometry. Results: A total of 44 patients were evaluated. The initial RNA ranged from < 2.6 logio to 6.13 logio with a mean of 5.02 log. CD4+ cell counts ranged from 2 to 641 per mm3 (mean 230 cells/mm3). Eleven patients had never been treated with antiretroviral drugs and had greater than 10 000 viral copies per mL of plasma. Twenty five of the patients were evaluated following a change in or initiation of a new treatment. The initial change in treatment led to a +0.7 to -2.88 log change in plasma RNA (mean -0.9 log) and a mean of 6.9 cells per mm3 increase in CD4+ cells. Saquinavir was added to two reverse transcriptase (RT) inhibitors in 11 patients with a resulting mean of 0.23 log fall in RNA levels (range +0.70 log to -0.78 log). Saquinavir plus one RT inhibitor were added to one RT inhibitor in six patients with a subsequent mean of 0.65 log reduction in viral load (range +0.24 to -2.26 log). Saquinavir plus two RT inhibitors were given to four antiretroviral naive patients with a resulting mean of 2.37 log reduction in viral load (range -1.8 log to -2.67 log). Conclusions: 1. In a mixed cohort of RT inhibitor naive and treated patients, the viral RNA ranged throughout the range of the RNA assay. 2. Changes in viral load following changes in treatment were quite variable. 3. Saquinavir alone added to two RT inhibitors did not lead to a significant reduction in viral load. 4. In antiretroviral naive patients the viral load was reduced 100 fold following treatment with saquinavir and two RT inhibitors.Markmið: Annars vegar að mæla HIV-1 (human immunodeficiency virus) RNA í plasma HIV sýktra einstaklinga á Íslandi og hins vegar að meta áhrif nýrra lyfjasamsetninga á magn veiru í plasma og fjölda CD4+ frumna í blóði. Aðferðir: Fylgst var með öllum HIV sýktum einstaklingum sem sýni bárust frá á tímabilinu September 1995 til nóvember 1996. Blóð var dregið til mælinga á RNA í plasma og oftast einnig talningar á CD4+ frumum á þriggja til sex mánaða fresti nema þegar lyfjameðferð var breytt, en þá voru sýni mæld fyrir breytingu, þremur til fjórum vikum síðar og á þriggja til sex mánaða fresti í kjölfarið. Magn veiru í plasma var ákvarðað með Amplicor HIV Monitor™ prófi frá Roche. Fjöldi CD4+ frumna var greindur með flúrljómandi mótefnamerkingu og talningu í flæðifrumusjá. Niðurstöður: Fylgst var með 44 sjúklingum. Upphafsgildi RNA var frá 2,6 logio til 6,13 logio; að meðaltali 5,02 log. Fjöldi CD4+ frumna var á bilinu 2-641 fruma/mm3; að meðaltali 230 frumur/mm3. Ellefu einstaklingar höfðu ekki verið meðhöndlaðir með HIV bælandi lyfjum og greindust með fleiri en 10.000 veirueintök í mL plasma. Meðferð var breytt hjá 25 sjúklingum. Breyting veirumagns hjá öllum hópnum fyrir og eftir meðferð var allt frá 0,7 log aukningu (+0,7 log) niður í 2,88 log lækkun (-2,88), sem er að meðaltali minnkun um 0,9 log. Breyting á fjölda CD4+ frumna spannaði fækkun um 195 frumur/mm3 í aukn¬ingu um 143 frumur/mm3. Meðaltalið var aukn-ing um 6,9 frumur/mm3. Hjá 11 sjúklingum sem meðhöndlaðir voru með tveimur bakritahemlum var sakvínavír, próteasahemli, bætt við meðferðina. Breyting á veirumagni spann-aði frá +0,7 til -0,78 log og meðaltalið var -0,23 log. Sex sjúklingar voru meðhöndlaðir með einum bakritahemli. Sakvínavír og öðrum bakritahemli var bætt við þá meðferð. Breyting veirumagns var frá +0,24 log í -2,26 log; meðaltal -0,65 log. Fjórir einstaklingar höfðu ekki verið meðhöndlaðir áður. Hafin var meðferð með tveimur bakritahemlum og sakvínavír. Magn veiru lækkaði frá -1,8 til -2,67 log; meðaltalið var -2,37 log. Ályktanir: 1. RNA gildi HIV sýktra spönnuðu allt svið mælingaraðferðarinnar. 2. Breytingar veirumagns í kjölfar breytinga á meðferð voru töluvert einstaklingsbundnar. 3. Ekki mældist marktæk lækkun veiru þegar sakvínavír einu sér var bætt við tvo bakritahemla. 4. Veirumagn í blóði sjúklinga sem ekki höfðu fengið meðferð áður lækkaði að meðaltali rúmlega hundraðfalt í kjölfar meðferðar með sakvínavír og tveimur bakritahemlum

Measurements of plasma HIV-1 RNA in Iceland

Neðst á síðunni er hægt að nálgast greinina í heild sinni með því að smella á hlekkinn View/OpenObjective: First to measure plasma HIV-1 RNA in Icelandic HIV infected individuals and second to evaluate the initial effects of new combination regimens on viral load and CD4+ cell counts in HIV infected patients in Iceland. Material and methods: The cohort studied consis¬ted of all HIV infected individuals we received samples from during the period September 1995 to November 1996. HIV-1 RNA and CD4+ cells were measured initially and subsequently every three to six months except when a change was made in the antiretroviral regimen, when samples were measured before the change, three to four weeks later and then every three to six months. The quantitative measurement of viral RNA was performed using the Amplicor HIV Monitor™ Test (Roche Diagnostic Sys¬tems). CD4+ cell counts were measured by flow cytometry. Results: A total of 44 patients were evaluated. The initial RNA ranged from < 2.6 logio to 6.13 logio with a mean of 5.02 log. CD4+ cell counts ranged from 2 to 641 per mm3 (mean 230 cells/mm3). Eleven patients had never been treated with antiretroviral drugs and had greater than 10 000 viral copies per mL of plasma. Twenty five of the patients were evaluated following a change in or initiation of a new treatment. The initial change in treatment led to a +0.7 to -2.88 log change in plasma RNA (mean -0.9 log) and a mean of 6.9 cells per mm3 increase in CD4+ cells. Saquinavir was added to two reverse transcriptase (RT) inhibitors in 11 patients with a resulting mean of 0.23 log fall in RNA levels (range +0.70 log to -0.78 log). Saquinavir plus one RT inhibitor were added to one RT inhibitor in six patients with a subsequent mean of 0.65 log reduction in viral load (range +0.24 to -2.26 log). Saquinavir plus two RT inhibitors were given to four antiretroviral naive patients with a resulting mean of 2.37 log reduction in viral load (range -1.8 log to -2.67 log). Conclusions: 1. In a mixed cohort of RT inhibitor naive and treated patients, the viral RNA ranged throughout the range of the RNA assay. 2. Changes in viral load following changes in treatment were quite variable. 3. Saquinavir alone added to two RT inhibitors did not lead to a significant reduction in viral load. 4. In antiretroviral naive patients the viral load was reduced 100 fold following treatment with saquinavir and two RT inhibitors.Markmið: Annars vegar að mæla HIV-1 (human immunodeficiency virus) RNA í plasma HIV sýktra einstaklinga á Íslandi og hins vegar að meta áhrif nýrra lyfjasamsetninga á magn veiru í plasma og fjölda CD4+ frumna í blóði. Aðferðir: Fylgst var með öllum HIV sýktum einstaklingum sem sýni bárust frá á tímabilinu September 1995 til nóvember 1996. Blóð var dregið til mælinga á RNA í plasma og oftast einnig talningar á CD4+ frumum á þriggja til sex mánaða fresti nema þegar lyfjameðferð var breytt, en þá voru sýni mæld fyrir breytingu, þremur til fjórum vikum síðar og á þriggja til sex mánaða fresti í kjölfarið. Magn veiru í plasma var ákvarðað með Amplicor HIV Monitor™ prófi frá Roche. Fjöldi CD4+ frumna var greindur með flúrljómandi mótefnamerkingu og talningu í flæðifrumusjá. Niðurstöður: Fylgst var með 44 sjúklingum. Upphafsgildi RNA var frá 2,6 logio til 6,13 logio; að meðaltali 5,02 log. Fjöldi CD4+ frumna var á bilinu 2-641 fruma/mm3; að meðaltali 230 frumur/mm3. Ellefu einstaklingar höfðu ekki verið meðhöndlaðir með HIV bælandi lyfjum og greindust með fleiri en 10.000 veirueintök í mL plasma. Meðferð var breytt hjá 25 sjúklingum. Breyting veirumagns hjá öllum hópnum fyrir og eftir meðferð var allt frá 0,7 log aukningu (+0,7 log) niður í 2,88 log lækkun (-2,88), sem er að meðaltali minnkun um 0,9 log. Breyting á fjölda CD4+ frumna spannaði fækkun um 195 frumur/mm3 í aukn¬ingu um 143 frumur/mm3. Meðaltalið var aukn-ing um 6,9 frumur/mm3. Hjá 11 sjúklingum sem meðhöndlaðir voru með tveimur bakritahemlum var sakvínavír, próteasahemli, bætt við meðferðina. Breyting á veirumagni spann-aði frá +0,7 til -0,78 log og meðaltalið var -0,23 log. Sex sjúklingar voru meðhöndlaðir með einum bakritahemli. Sakvínavír og öðrum bakritahemli var bætt við þá meðferð. Breyting veirumagns var frá +0,24 log í -2,26 log; meðaltal -0,65 log. Fjórir einstaklingar höfðu ekki verið meðhöndlaðir áður. Hafin var meðferð með tveimur bakritahemlum og sakvínavír. Magn veiru lækkaði frá -1,8 til -2,67 log; meðaltalið var -2,37 log. Ályktanir: 1. RNA gildi HIV sýktra spönnuðu allt svið mælingaraðferðarinnar. 2. Breytingar veirumagns í kjölfar breytinga á meðferð voru töluvert einstaklingsbundnar. 3. Ekki mældist marktæk lækkun veiru þegar sakvínavír einu sér var bætt við tvo bakritahemla. 4. Veirumagn í blóði sjúklinga sem ekki höfðu fengið meðferð áður lækkaði að meðaltali rúmlega hundraðfalt í kjölfar meðferðar með sakvínavír og tveimur bakritahemlum

Eðliseiginleikar ryks við vindrof í litlum vindi við rök veðurskilyrði á Íslandi

We measured a dust event which occurred during wet and low wind/windless conditions as the result of surface heating in August 2013. Maximum particle number concentration (PM~0.3-10 μm) reached 149,954 particles cm-3 min-1 while mass concentration (PM<10 μm) was 1757 μg m-3 min-1. The suspended dust was very fine with the highest number of particles in the size range 0.3-0.337 μm, followed by particles 1.5-5 μm in diameter. Close-to-ultrafine particle size distributions showed a significant increase in number with the severity of the measured dust event (during dust peaks). Number concentrations were well correlated with mass concentrations. The mineralogy and geochemical compositions showed that glaciogenic dust contains sharp-tipped shards with bubbles and 80 % of the particulate matter is volcanic glass rich in heavy metals. Wet dust particles were mobilized within < 4 hours. This is the first scientific study of particle size distributions in an Icelandic dust event including findings on initiation of dust suspension.Tækjum var komið fyrir á Mælifellsandi norðan Mýrdalsjökuls til mælinga á ryki á upptakasvæði rykmengunar í ágúst 2013. Við mældum einn „rykatburð“ sem átti sér stað við mjög lágan vindstyrk þegar sandurinn hitnaði í sólskini. Hámarksstyrkur korna (PM~0,3-10 μm) náði um 150 000 kornum cm-3 mínútu-1 á meðan þéttleiki (PM<10 μm) var 1757 μg m-3 mínútu-1. Rykið var mjög fínkorna með flest kornin 0,3-0,337 μm en næst felst af kornastærðinni 1,5-5 μm. Hlutdeild mjög fínna korna jókst með rykmagninu. Fjöldi korna og kornastyrkur fylgdust vel að. Bergfræði og jarðefnafræði kornanna sýndi að þessi jökulættuðu rykkorn voru sum oddhvöss og blöðrótt og að 80% efnanna er gosgler með háu innihaldi af ýmsum þungmálmum. Rykkornin tókust á loft eftir að hafa þornað < 4 tíma. Þessar rannsóknir eru þær fyrstu sem sýna kornastærðir ryks á fokstað þegar rykframleiðsla á sér stað og þær fyrstu til að sýna aðstæður þegar rykmengun verður nánast í logni