Resveratrol'ün B-CPAP insan papiller tiroid karsinomu hücreleri üzerinde BRAF, ERK VE NIS mRNA ekspresyonu üzerine etkileri

Tiroid kanserleri en sık görülen endokrin neoplazilerdir. İnsidansı her iki cinste de hızla artmaktadır. Genellikle iyi prognozlu olmasına rağmen küçük bir grup hastada hızlı seyir, invazyon ve radyoaktif iyot tedavisine direnç görülebilmektedir. BRAF papiller tiroid kanseri oluşumunda ve malignitenin sürdürülmesinde önemli olan, tüm papiller tiroid karsinomlarında ortalama %40 sıklıkla görülen bir mutasyondur. BRAF pozitifliği erken invazyon, metastaz ve iyot yakalama kapasitesinde azalma ile ilişkilidir. Resveratrol bitkisel kökenli bir fitoalexindir. Çeşitli tümör hücrelerinde büyüme inhibisyonu, apoptoz indüklenmesi, invazyonun engellenmesi gibi etkileri gösterilmiştir. Tiroid kanser hücreleri üzerinde de apoptozu indüklediği gösterilmiştir. Bu çalışmadaki amacımız resveratrol'ün tiroid papiller kanser hücrelerinde BRAF, ERK ve NIS mRNA ekspresyonları üzerine etkisinin belirlenmesidir. İnsan B-CPAP papiller tiroid karsinom hücreleri resveratrol'ün 10-100 μM konsantrasyonlarında 24-48-72 saat süreyle muamele edildi. Hücre canlılığı XTT Cell Proliferation Assay" ile değerlendirildi. BRAF, ERK ve NIS mRNA ekspresyonları rt-PCR metoduyla değerlendirildi. Resveratrolün B-CPAP hücrelerinde zaman ve doza bağımlı bir şekilde hücre proliferasyonunu engellediği görüldü. Resveratrol'ün IC50 değeri 48 saatte 18,7 μM, 72 saatte 56,8μM olarak ölçüldü. 48 saatte 20 μM resveratrol ile BRAF mRNA ekspresyonunda 1,5 kat; 72 saatte 50 oM ile 0,5 kat azalma gözlendi. ERK mRNA düzeyinde 48 saatte 20 μM ile 5,5 kat azalma;72 saatte 50 μM ile 5 kat azalma meydana geldi. NIS mRNA ekspresyonunda ise 48 saatte 20 μM ile 3 kat azalma meydana gelirken 72 saatte 50 μM ile 1,5 kat artış meydana geldi. Bu çalışmayla resveratrolün tiroid papiller karsinom hücre proliferasyonunu inhibe ettiği ve kötü prognostik BRAF ve ERK mRNA ekspresyonlarını azalttığı gösterilmiştir. Çalışmamız Resveratrolün dirençli papiller tiroid kanseri hastalığında yeni bir tedavi edici ajan olarak ileri çalışmalarla değerlendirilebileceğini düşündürmektedir

Ayak bileği-brakiyal indeksi diyabetik hastalarda mevcut glisemik kontrolle doğrudan ilişkili midir?

Objectives: In this study, we aimed to investigate the association between the ankle-brachial index (ABI) and glycemic control in type 2 diabetic patients. Patients and methods: This cross-sectional study included a total of 136 (41 males, 95 females; mean age 54.4±8.4 years; range, 33 to 76 years) type 2 diabetic patients. Demographic, metabolic characteristics, laboratory data and vascular complication status of the patients were recorded. For the ABI measurement, blood pressure on ankle posterior tibialis artery was measured using hand Doppler. Results: The mean duration of diabetes was 118.6±89.2 months and the mean HbA1c value was 8.03±1.7%. According to the ABI values, only one patient was in the ABI 0.9 group. Of our patients, 65.6% were within ABI values of 0.9-1.4 (normal) and 33.5% were within ABI values of >1.4 (high) group. According to the HbA1c values (7%, 7-9% and >9%), the ABI value was not statistically significantly different (p=0.472). The ABI value was only correlated with triglyceride (r= -0.173 p=0.049), total cholesterol (r= -0.214 p=0.014), and glomerular filtration rate (r=0.248 p=0.006). The mean HbA1c value was 8.3% in the group whose ABI value was between 0.9-1.4, while the mean HbA1c level value was 7.5% in the group whose ABI value was ABI >1.4 (p=0.01). Conclusion: In our study, the ABI value was not found to be correlated with the HbA1c value. The HbA1c value was lower in the group whose ABI values were higher.ÖZ Amaç: Bu çalışmada tip 2 diyabetik hastalarda Ayak bileği-brakiyal indeksinin (ABİ) glisemik kontrolle ilişkisi değerlendirildi. Hastalar ve Yöntemler: Bu kesitsel çalışmaya tip 2 diyabeti olan toplam 136 (41 erkek, 95 kadın; ort. yaş 54.4±8.4 yıl; dağılım, 33-76 yıl) hasta alındı. Hastaların demografik, metabolik özellikleri ve laboratuvar verileri ve komplikasyon durumları kaydedildi. Ayak bileğibrakiyal indeks ölçümü için ayak bileği posterior tibial arterden kan basıncı el Doppleri kullanılarak ölçüldü. Bulgular: Ortalama diyabet süresi 118.6±89.2 ay ve ortalama HbA1c değeri %8.03±1.7 idi. Ayak bileği-brakiyal indeks değerlerine göre, yalnızca bir hasta ABİ 0.9 grubunda idi. Hastalarımızın %65.6’sı ABİ 0.9-1.4 (normal) grubunda, %33.5’i ABİ >1.4 (yüksek) grubundaydı. HbA1c değerlerine göre (HbA1c; %7, %7-9 ve >%9) ABİ değerleri istatistiksel olarak anlamlı düzeyde farklı değildi (p=0.472). ABİ değeri yalnızca trigliserid (r= -0.173 p=0.049), total kolesterol (r= -0.214 p=0.014) ve glomerüler filtrasyon hızı (r= 0.248 p=0.006) ile ilişkili bulundu. ABİ değeri 0.9-1.4 olan grupta ortalama HbA1c değeri %8.3 iken, ABİ değeri >1.4 olan grupta ortalama HbA1c değeri %7.5 idi (p=0.01). Sonuç: Çalışmamızda ABİ değeri HbA1c değeri ile ilişkili bulunmadı. Yüksek ABİ değeri olan grupta HbA1c değeri daha düşük bulundu

Association of decreased C1q/tumor necrosis factor-related protein-5 levels with metabolic and hormonal disturbance in polycystic ovary syndrome

Objective: C1q/tumor necrosis factor-related protein-5 (CTRP5) is a novel peptide hormone involved in the metabolism of energy regulation. Polycystic ovary syndrome (PCOS), which is a reproductive and metabolic disorder, is associated with insulin resistance. the aim of the current study was to compare circulating levels of CTRP5 in women with and without PCOS and to investigate possible associations between CTRP5 and metabolic-hormonal parameters.Material and Methods: the present cross-sectional study contained 80 women with PCOS and 80 age and body mass index-matched women without PCOS. Circulating levels of CTRP5 were calculated using an enzyme-linked immunosorbent assay. We also measured hormonal and metabolic parameters.Results: Patients with PCOS had lower levels of circulating CTRP5 compared with women without PCOS (6.90±2.64 vs 11.73±3.66 ng/mL, p<0.001). CTRP5 was negatively correlated with insulin resistance, free-androgen index, and body mass index in both the PCOS and control groups. Moreover, patients with PCOS who had insulin resistance showed lower circulating CTRP5 levels compared with those without insulin resistance. in both the control and PCOS groups, overweight subjects had lower circulating levels of CTRP5 compared with participants of normal weight. Logistic regression analyses indicated that subjects in the lowest tertile for CTRP5 level had higher risk for PCOS compared with those in the highest tertile of CTRP5.Conclusion: Decreased circulating levels of CTRP5 were associated with higher risk of PCOS, as well as having metabolic disturbance among women with PCOS. (J Turk Ger Gynecol Assoc 2019; 20: 89-96

The effect of terıparatıde therapy on regulators of bone turnover and qualeffo-41

Aim: The aim of this cross-sectional study was to compare the effects of teriparatide therapy on anabolic hormones and bone turnover markers and quality of life in patients with osteoporotic fractures. Material and method: Patients with severe osteoporosis defined as lumbar total T-score or femur neck T-score ;amp;#8804; -4.0 and at least 2 lumbar vertebral compression fractures were enrolled. 15 patients were on teriparatide therapy and 15 patiens had no therapy. ALP, osteocalcin, GH, IGF-1, IGFBP and SHBG levels were determined. QUALEFFO-41 was used for QOL evalu- ation. Findings: In the teriparatide group ALP and osteocalcin levels were significantly higher (p;lt;0.05). GH, IGF-1, IGFBP and SHBG levels did not differ significantly (P;gt;0.05). In teriparatide patients, physical function (a,b,c,d,e), general health evalua- tion (f) and total QUALEFFO-41 scores were significantly lower, while mental function (g) scores were significantly higher (p;lt;0.05). Physical function scores b and c were negatively correlated with IGF-1 (p;lt;0.05). Treatment duration in teriparatide group was negatively correlated with physical function scores a, b, c, d and general health score (f) (p;lt;0.05). Conclusion: In this study teriparatide therapy was shown to raise the levels of bone turnover markers significantly and affect quality of life positively in osteoporotic patients with vertebral fractures and these improvements were correlated with treat- ment duration.Amaç: Osteoporotik vertebral kırık nedeniyle teriparatid tedavisi alanlarda kemik döngüsü düzenleyicileri ile yaşam kalitesi ölçütlerinin incelenmesi. Gereç ve Yöntem: Çalışmaya kemik mineral yoğunluğu ölçüm değerlerine göre ileri osteoporotik (toplam lomber omurga veya femur bölgesi T skoru ? -4.0 ) ve en az iki vertebrada kompresyon fraktürü olan olgular (Grup B, s=15, teriparatid alan / Grup A, s=15, tedavi almayan) alındı. Serum ALP, osteokalsin, BH, IBF-1, IBFBP-3 ve SHBG değerlendirildi. Yaşam kali- tesi özel bir anket olan QUALEFFO-41 ile değerlendirildi. Bulgular: Tedavi grubunda alkalen fosfataz ve osteokalsin değerleri kontrol grubuna göre anlamlı yüksekti (p0,05). BH, IBF-1, IBFBP-3 ve SHBG açısından gruplar arasında anlamlı fark yoktu (p>0,05). Tedavi alan grupta fiziksel işlev (a,b,c,d,e), genel sağlık değerlendirmesi (f) ve toplam QUALEFFO puanları düşük (p0,05); zihinsel işlev (g) değerlendirme puanı ise yüksek bulundu (p0,05). Tedavi alan grupda yaşam kalite dizininde yeralan fiziksel işlev “b” ve “c” skorları ile “IBF-1” arasındaki ilişki olumsuz idi(p0,05). Tedavi edilen olguların yaşam kalite dizin skorları ile tedavi süresi incelendi- ğinde; fiziksel işlev skoru “a,b,c,d” ve genel sağlık skoru “f” ile tedavi süresi arasında olumsuz ilişki saptandı (p0,05). Sonuç: Osteoporotik vertebral kırıklı olgularda teriparatid tedavisinin kemik formasyon belirteçlerinde artış sağladığı, yaşam kalitesini olumlu yönde etkilediği ve bu durumun tedavi süresiyle ilişkili olduğu saptanmıştır