Hemoroidal hastalığın tedavisinde güncel yaklaşım

Haemorroideal disease is a well known problem of the perianal region for approximately 4000 years. Critical changes in the treatment of haemorroideal disease has occured during last century. Today, it is still an important economical problem that cause loss of manpower, money and time for treatment. Although, new techniques as band ligation, infrared photocoagulation, sclerotherapy, cryotherapy, electrocoagulation,and laser therapy are becoming more popular in the last few decade, classical haemorroidectomy is still the fundamental option for the cure of haemorroideal disease. Basic principles of the treatment are, reducing the blood flow of the haemorroideal sinusoides, excising the remnant haemorroideal tissue in invasive procedures and preventing the prolaps by fixation of the anoderm to the underlying tissues. In this Article the published literature about the subject was reviewed. The proposed new therapies and classic approach was compared. Advantages and disadvantages of both conventional and alternative methods were evaluated.Hemoroidal hastalık yaklaşık 4000 yıldır bilinen bir sorundur. Tedavisi ile ilgili son yüzyıl içinde önemli değişiklikler mevcuttur. Halen tedavisi için kullanılan yöntemler ve iş gücü kaybı nedeniyle önemli bir ekonomik sorun olmaya devam etmektedir. Son birkaç dekad içerisinde geliştirilen band ligasyon, infrared fotokoagülasyon, skleroterapi, kriyoterapi, elektrokoagü-lasyon, laser ile tedavi yöntemlerine karşın klasik hemoroidektomi etkin tedavi değeri ile vazgeçilmez bir seçenektir. Uygulanan tedavi modellerinin hemen hepsi hemoroidal sinüzoidlerin kan akımını azaltmak, invaziv müdahalelerde fazla hemoroidal dokuyu uzaklaştırmak ve kalan mukoza ve anodermin alttaki dokulara sabitlenerek mukozanın prolapsuna mani olmak gibi birkaç temel ilkeye dayanmaktadır. Bu yazıda son yıllarda yayınlanmış konu ile ilgili literatür gözden geçirilerek önerilen yeni tedavi modelleri ve klasik bilgiler irdelenmiş ve konvansiy önel tedavi metodları ile alternatif metodlann avantaj ve dezavantajları gözden geçirilmiştir

Evaluation of Gene Polymorphism and Gingival Crevicular Fluid Levels of Matrix Metalloproteinase-3 in a Group of Turkish Periodontitis Patients

Introduction: Periodontitis is characterized by the destruction of tooth-supporting tissues. Matrix metalloproteinases (MMPs) play a significant part in the degradation of collagen structure. The gingival crevicular fluid (GCF) levels of MMPs increase with the progression of periodontal inflammation. Polymorphisms can be responsible for high expression of MMPs and can exacerbate the breakdown of collagen structure. This study aims to investigate the effect of MMP-3 -1171 5A/6A polymorphism and the GCF levels of MMP-3 in a group of Turkish periodontitis patients. Materials and Methods: Non-smoking, stage II grade A periodontitis (S II-Gr A) (n = 68) and stage II grade B periodontitis (S II-Gr C) (n = 64) patients were recruited. Healthy individuals (H) (n = 72) without signs of gingivitis or periodontitis served as the control. Venous blood was collected from participants to obtain DNA, and the polymerase chain reaction–restriction fragment length polymorphism (PCR-RFLP) method was used to detect polymorphism. GCF samples were taken to assess MMP-3 levels using an enzyme-linked immunosorbent assay (ELISA). Results: The MMP-3 -1179 5A/6A distribution showed no significant difference between the groups (p > 0.05). However, the MMP-3 GCF levels of the S II-Gr C group were higher than those of both the S II-Gr A and H groups (p < 0.05), and elevated MMP-3 levels were detected in S II-Gr A compared to H (p < 0.05). Conclusion: The MMP-3 GCF levels showed an association with periodontal tissue destruction, although single nucleotide polymorphism was not associated with the S II-Gr C and S II-Gr A groups in the Turkish populatio

EFFECT OF MULTIDISCIPLINARY BOARD ON THE DIAGNOSIS AND TREATMENT OF ENDOCRINE DISEASES

Objective: We aimed to evaluate the outcomes of our multidisciplinary endocrine board (MEB) which is established for more specific treatment management of the patients with endocrine gland diseases

PANKREATİK ADENOKANSERDE SİRKÜLASYONDAKİ PROİNFLAMATUAR SİTOKİN DÜZEYLERİNİN KLİNİK ÖNEMİ

Amaç:Tümör nekroz faktör alfa(TNF-α) ve interlökin 1 beta (IL-1β) pankreatik adenokanser (PA) oluşumunda anahtar rol oynamaktadır. Bu çalışmada PA’lı hastalarda bu moleküllerin serum düzeylerinin klinik önemini belirlemeyi amaçladık. Gereç ve yöntem:Çalışmamıza patolojik olarak konfirme edilen PA tanılı 33 hasta ile yaş-cinsiyet olarak eşleştirilmiş 30 sağlıklı kontrol alındı. Serum proinflamatuar sitokin düzeyleri, ELISA yöntemiyle değerlendirildi. Bulgular:Ortanca tanı yaşı 59 (aralık, 32-84) olarak saptandı. Cerrahi girişim uygulanan %27 hastanın; %15’ine pankreatikoduodenektomi operasyonu ve %12’sine palyatif cerrahi uygulandı. Serum proinflamatuar sitokin düzeyleri, hasta grubunda kontrol grubuna göre anlamlı olarak yüksek bulundu (her iki belirteç için; p<0,001). Ayrıca, sarılığı, büyük tümörü, metastatik hastalığı veya karaciğer metastazı olan hastalarda IL-1β düzeyi yüksek olarak tespit edildi (sırasıyla, p=0,008, p=0,002, p=0,008 ve p=0,03). Ancak, PA’lı hastalarda serum proinflamatuar sitokin düzeyleri ile prognoz arasında anlamlı bir ilişki saptanmadı. Sonuçlar:Serum proinflamatuar sitokin düzeylerinin PA’lı hastalarda tanısal değeri bulunmaktadır ancak prognostik önemi saptanamamıştır. Anahtar kelimeler:Pankreatik adenokarsinom; TNF-α; IL-1β;tan