Comparison of risk factors for warfarin-associated bleeding

Tıpta Uzmanlık TeziVarfarin uzun süreli oral antikoagülasyonda kullanılan en yaygın oral antikoagülan ajandır. Ancak kullanımını kısıtlayan ve morbiditeyi ve mortaliteyi arttıran en önemli yan etkisi kanamadır. Kanamayı kolaylaştırıcı risk faktörleri arasında 65 ve üzeri yaş, eşlik eden hastalıklar, varfarinle etkileşen ilaç kullanımı, inme ve gastrointestinal kanama öyküsü gibi durumlar sayılabilir. Bu konuda yapılmış geniş ölçekli çalışmalarda kanamayı kolaylaştırıcı risk gruplarını saptamaya yönelik girişimler olmuş ve geçerliliği ispatlanmış risk grupları oluşturulmuştur. Bu çalışmalar temel alınarak bir anket çalışması ile topladığımız verilerle biz de varfarinle ilişkili kanama geçiren hasta ve kanama geçirmeyen varfarin kullanıcısı olan kontrol gruplarımızda karşılaştırma yaparak risk değerlendirmesi yapmaya çalıştık. Acil servise kanama ile başvuran varfarin kullanan 100 hasta ile (ort. yaş; 66,97±9,94 yıl [25-80]; %56 erkek, %44 kadın) polikliniklere international normalization ratio izlemi için başvuran kanaması olmayan 101 varfarin kullanıcısı (ort. yaş; 64,29±13,24 yıl [18-89]; %45 erkek, %55 kadın) birey çalışmaya alındı. Veriler karşılaştırmalı istatistiksel değerlendirmeye tabi tutuldu. 65 yaş ve üzerinde 2,8 (güven aralığı:1,40-5,56) ve eşlik eden hastalığı olanlarda ise 5,6 (güven aralığı: 1,37-22,77) kat daha fazla kanama olduğunu belirledik. İnme öyküsünün 3,2 (güven aralığı:1,08-9,61) kat major kanamayı arttırdığını bulduk. Eğitim seviyesinde düşüklüğün varfarinle ilişkili kanama için risk faktörü olabileceğini, hastaların önemli oranda ilacı kullanmaya başladıkları ilk 3 ay içinde kanama açısından risk altında olduğunu, international normalization ratio izleminin sabit bir merkezden ve düzenli yapılmasının kanama açısından riski azaltacağını, kardiyologlar tarafından izlenen hastaların daha yüksek oranda kanama komplikasyonu ile karşı karşıya kaldığını belirledik. Sonuç olarak ileri yaşta varfarin kullanan bireylerin kültürel durumuna göre, iyi bir bilgilendirme yapılması gerektiği, kullandığı ilaçlar, altta yatan hastalıklar ve aynı merkezden ve düzenli aralıklarla izlem yapılması gerektiği kanısındayız. Varfarin kullanıcısı hasta ve varfarini reçeteleyen doktorların bu konuda dikkat etmesi gerekmektedir. Gelecekte varfarinin bu sınırlamalarını taşımayan yeni oral antikoagülanlar pratik yaşama girinceye kadar, morbidite ve mortaliteyi arttırmamak için dikkatli olunmalıdır. Anahtar kelimeler: Varfarin, oral antikoagülasyon, kanama, risk.AbstractWarfarin is the most commonly used oral agent for long term anticoagulation. Nevertheless, bleeding is the most frequent side effect of warfarin which increases mortality as well as morbidity, thereby restricting its use. Risk factors for bleeding include age (65 and over), concomitantdiseases, use of drugs which may interact with warfarin, previous history of stroke or gastrointestinal bleeding. Risk groups of tendency for bleeding have been reported in large-scale studies. Based on these studies, we aimed to evaluate the risk of bleeding with a questionnaire based method in patients with warfarin associated bleeding and in patients under warfarin without bleeding. 100 patients with bleeding under warfarin (med. age 66,97±9,94 years; 56% male and 44% female) and 101 patients who has been monitored for international normalization ratio in our outpatient clinic (med. age 64,29±13,24 years; 45% male, 55% female) were enrolled in the study. Data were statistically analyzed. The prevalance of bleeding was observed to be 2,8 fold (confidence interval: 1,40-5,56) more in patients who are 65 years or over while 5,6 fold more in patients with concomitant disease (confidence interval: 1,376-22,770). History of stroke was observed to increase major bleeding 3,2 fold (confidence interval: 1,08-9,61). We have also observed that lack of education may be a risk factor for warfarin associated bleeding, while patients may be under risk for bleeding in the first 3-months? period of medication. Regular monitoring of international normalization ratio in a certain center may decrease the risk while bleeding was more frequently observed in patients who have been followed up by cardiologists. In conclusion, we believe that older patients under warfarin treatment should be informed according to their education status and their medications and concomitant diseases should be monitored on a regular basis by the same centers. Patients taking warfarin and physcians prescribing warfarin should be cautious about these issues until new oral anticoagulants without restrictions of warfarin are developed. Key words: Warfarin, oral anticoagulation, bleeding, risk

Inflammatory cloacogenic polyp: a rare kind of benign polyp to be cured with endoscopic and/or surgical removal

Background: Inflammatory cloacogenic polyp is a very rare kind of benign polyp which occurs in the anal transitional zone and lower rectum. These polyps arise in association with various conditions (e.g., internal hemorrhoids, diverticulosis, colorectal tumors, and Crohn's disease) in which mucosal injury is the underlying pathogenic mechanism. Case report: A 24-year-old male patient applied to emergency department with bloody defecation for a month. A polyp that is 1.5 cm in size had been observed at rectum and anal verge junction during colonoscopy, pathological diagnosis was inflammatory cloacogenic polyp. Thereupon, colonoscopic polypectomy was performed as the malignant transformation possibility. Conclusion: Polyps of the anorectal junction with inflammatory appearance might be inflammatory cloacogenic polyps with malignant transformation potential that must be treated by endoscopic removal or surgery and followed up routinely with colonoscopic surveillance. Resumo: Experiência: Pólipos cloacogênicos inflamatórios constituem um tipo muito raro de pólipo benigno, com ocorrência na zona de transição anal e reto baixo. Esses pólipos surgem em associação com diversos distúrbios (p. ex., hemorroidas internas, diverticulose, tumores colorretais, e doença de Crohn) nos quais a lesão à mucosa é o mecanismo patogênico subjacente. Relato de caso: Paciente, gênero masculino, 24 anos, compareceu ao serviço de emergência com defecação sanguinolenta com duração de um mês. Durante a colonoscopia, foi observado um pólipo medindo 1,5 cm de diâmetro no reto e na junção da borda anal; foi estabelecido um diagnóstico patológico de pólipo cloacogênico inflamatório. Subsequentemente, foi realizada polipectomia colonoscópica, diante do potencial de transformação maligna. Conclusão: Pólipos da junção anorretal com aspecto inflamatório podem ser pólipos cloacogênicos inflamatórios com potencial para transformação maligna, devendo ser tratados por remoção endoscópica ou cirúrgica e monitorados periodicamente com vigilância colonoscópica. Keywords: Inflammation, Solitary rectal ulcer, Cloacogenic polyp, Palavras-chave: Inflamação, Úlcera retal solitária, Pólipo cloacogênic

Hepatitis B Virus Belated Reverse Sero-conversion After Hematopoietic Stem Cell Transplantation or Rituximab Chemotherapy

Recovery and immunity to hepatitis B virus (HBV) are marked by antibody to hepatitis B core antigen (anti-HBc) with or without antibody to hepatitis B surface antigen (anti-HBs) in the absence of hepatitis B surface antigen (HBsAg). In the profoundly immune compromised individual, HBV may reactivate even in the presence of serologic evidence of resolved infection. The loss of anti-HBs followed by reactivation with development of HBsAg is known as reverse sero-conversion. A 62-year-old female patient with the diagnosis of IgG type of multiple myeloma had received bortezomib-based chemotherapy, and autologous hematopoietic stem cell transplantation (HSCT) was performed thereafter. A 56-year-old male patient with the diagnosis of chronic lymphocytic leukemia had received 6 cures of rituximab-endoxan chemotherapy. Prior to chemotherapy, HBsAg was negative, anti-HBs positive, anti- HBc positive and HBV-DNA was negative in both patients. Approximately one year after chemotherapy, HBV reverse sero-conversion developed in both patients. Resolved HBV infection with undetectable HBV-DNA before chemotherapy or HSCT did not confer HBV reverse sero-conversion. Prior to the creation of regular follow-up or prophylaxis schemes of patients with resolved HBV infection, in whom immune suppressive and anti-cancer treatments or HSCT will be performed, close follow-up of patients for HBV reverse sero-conversion even in late stages after immune suppressive and anti-cancer treatments or HSCT seems beneficial, especially in regions with intermediate or high endemicity for HBV

Recurrence and occurrence of hepatocellular carcinoma following ledipasvir and sofosbuvir treatment for chronic hepatitis C in patients with advanced liver disease: Turkish multi-center early access program

Bu çalışma, 11-15, Nisan 2018 tarihlerinde Paris[Fransa]’da düzenlenen International Liver Congress (ILC) Kongresi‘nde bildiri olarak sunulmuştur.European Assoc Study Live