Effects of crocin on inflammation and oxidative stress mediated apoptosis in breast cancer (MCF-7) cells

Krosin, safran (Crocus sativus L.) bitkisinin çiçek kısmındaki stigmalarının kurutulması ile elde edilen karotenoid yapılı bir bileşiktir. Sunulan çalışmada krosinin insan meme adenokarsinomu (MCF-7) hücre hattında sitotoksisite düzeyleri ile oksidatif stress, inflamasyon ve apoptoza etkileri belirlendi. MCF-7 hücrelerinde krosinin sitotoksisitesi, MTT (3-4,5-dimetil-tiyazolil-2,5-difeniltetrazolyum bromid) testi ile analiz edildi. Krosinin günlük maruziyette MCF-7 hücrelerindeki LD50 dozu 1611 µg/mL, LD0 dozu ise 20 µg/mL olarak belirlendi. MCF-7 hücrelerinde krosinin antioksidan ve inflamatuvar sisteme etkisini belirleyebilmek amacıyla dört farklı deneysel grup oluşturuldu. Deney gruplarından elde edilen hücre lizatlarında total antioksidan statü (TAS), total oksidan statü (TOS) ve oksidatif stres indeksi (OSI), tümör nekrozis faktör (TNF) α, interferon (IFN) γ, ınterlöykin 1 (IL1) β düzeyleri analiz edildi. Krosinin apoptoza etkilerini belirlemek amacıyla ise RT-PCR yöntemiyle apoptotik/antiapoptotik genlere (p53, Bcl-2, TRAIL1, TRAIL2, Bax) ait mRNA ekspresyon düzeyleri analiz edildi. Elde edilen veriler değerlendirildiğinde, krosinin MCF-7 hücrelerinde LD0 ve LD50 dozlarında proinflamatuvar stokin düzeylerini etkilemeksizin oksidatif stresi artırarak apoptozu uyardığı tespit edildi. Hücre kültürü çalışmaları ile belirlenen, krosinin MCF-7 hücrelerinde antikanserojen etkinliğinin, deney hayvanlarında oluşturulacak modellemeler ile doğrulanması, krosinin kanser tedavisinde olası yararlarını açıklamak adına yararlı olabilir.Crocin is a carotenoid compound obtained by drying the stigmas of the flower part of the saffron (Crocus sativus L.) plant. The present study determined the effects of crocin on cytotoxicity, oxidative stress, inflammation, and apoptosis in human breast adenocarcinoma (MCF-7) cell lines. The cytotoxicity of crocin in MCF-7 cells was analyzed by the MTT (3-4,5-dimethyl-thiazolyl-2,5diphenyltetrazolium bromide) assay. The LD50 dose of crocin in MCF-7 cells at daily exposure was determined as 1611 µg/mL, and the LD0 dose was determined as 20 µg/mL. In order to determine the effect of crocin on the antioxidant and inflammatory system in MCF-7 cells, four different experimental groups was formed. Total antioxidant status (TAS), total oxidant status (TOS), oxidative stress index (OSI), tumor necrosis factor (TNF) α, interferon (IFN) γ, interleukin 1 (IL1) β levels in cell lysates obtained from experimental groups were analyzed. In order to determine the effects of crocin on apoptosis, mRNA expression levels of apoptotic/antiapoptotic genes (p53, Bcl-2, TRAIL1, TRAIL2, Bax) were analyzed by the RT-PCR method. When the obtained data were evaluated, it was determined that crocin stimulated apoptosis in MCF-7 cells by increasing oxidative stress without affecting proinflammatory stock levels at LD0 and LD50 doses. Confirmation of the anticarcinogenic activity of crocin in MCF-7 cells, determined by cell culture studies, with models to be created in experimental animals may be helpful to explain the possible benefits of crocin in cancer treatment

Environmentally friendly silver nanoparticles synthesized from Verbascum nudatum var. extract and evaluation of its versatile biological properties and dye degradation activity

In the present study, green synthesis of silver nanoparticles (VNE-AgNPs) via Verbascum nudatum extract was carried out for the frst time. The synthesized AgNPs were characterized by diferent spectral methods such as UV–vis, FTIR, XRD, TEM, and EDAX. According to TEM analyses, the average size range of AgNPs was 17–21 nm, and the dominant peaks in the 111°, 200°, 221°, and 311° planes in the XRD pattern indicated the Ag-NPs FCC crystal structure. FTIR data showed that VNE-AgNPs interacted with many reducing, capping, and stabilizing phytochemicals during green synthesis. VNE AgNPs had higher antibacterial activity against S. aureus and E. coli bacterial strains with a maximum inhibition zone of 21 and 18 mm, respectively, than penicillin 5 IU, used as a positive control in the study. The cytotoxic efect of VNE-AgNPs appeared at a concentration of 50 µg/mL in L929 cells and 5 µg/mL in cancer (A549) cells. When the impact of VNE-AgNPs and C-AgNPs on infammation was compared, it was found that VNE-AgNPs increased TNF-α levels (333.45±67.20 ng/mg-protein) statistically (p<0.05) more than TNF-α levels (256.92±27.88 ng/mg-protein) in cells treated with C-AgNPs. VNE-Ag-NPs were found to have a degradation efciency of 65% against methylene blue (MB) dye within 3 h

LC-MS/MS profiles, multi-element levels and biological activities of Hypericum heterophyllum Vent

Plants belonging to the genus Hypericum L. are widely used in traditional folk medicine due to their hypericin and pseudohypericin contents. In this study, we investigated the biological activity, phenolic and elemental content of methanol and acetone extracts of sheepskin grass, Hypericum heterophyllum Vent. a species that that lacks both hypericin and pseudohypericin. The total antioxidant status of the extracts was determined by commercial kits. Antibacterial effect of extracts was investigated on seven bacterial strains. Cytotoxic effects of the extracts on lung cancer cell lines were determined by MTT (3-4,5-dimethyl-thiazolyl-2,5-diphenyltetrazolium bromide) method. Phenolic content was determined by LC-ESI-MS/MS. Elements in the plant were determined by ICP-OES. The total phenolic content and antioxidant status of the species’ methanol extract were found to be higher than the acetone extract. Both of the extracts at a concentration of 20% have an antibacterial effect, especially the antibacterial effect of acetone extract. It was determined that acetone extract has an anticarcinogenic impact depending on the dose. Chlorogenic acid, miquelianin and isoquercitrin are the most abundant flavonoids in methanol and acetone extract. The plant contains Ca, K, and Mg elements in high concentrations. The phenolic substances and elements in H. heterophyllum, widely used in our country, have been presented for the first time in the literature. Besides, it can be said that the plant has antioxidant, anticarcinogen, and antimicrobial activities due to the crucial flavonoids and elements it contain

Investigation of the Effect of Oral Antidiabetic Agent Sitagliptin on Oxidant-Antioxidant Balance in Rats With Type 2 Diabetes Mellitus

Bu Tez Afyon Kocatepe Üniversitesi Bilimsel Araştırma Projeleri Komisyonu Tarafından 09.VF.10 Proje Numarası ile Desteklenmiştir.Dünya çapında hızla yayılan diyabet, kronik bir metabolizma hastalığıdır. Diyabetin patogenezinde ve komplikasyonlarında bir çok mekanizma öne sürülmüştür. Komplikasyonların temel nedeni olarak serbest radikaller, en çok kabul gören mekanizmalar arasındadır. Bu yüzden tedavide kullanılacak ilaç, antidiyabetik etkisini sağlarken, antioksidan dengeyi de desteklemelidir. Bu bağlamda sunulan çalışmanın amacı, bir oral antidiyabetik ilaç olan sitagliptinin oksidan-antioksidan denge üzerine etkisinin deneysel tip 2 diyabet modeli oluşturulan ratlarda araştırılmasıdır. Sitagliptin, dipeptidil peptidaz-4 (DPP-4) enziminin oral olarak aktif, etkili bir inhibitörüdür. Tip 2 diyabet tedavisi için son zamanlarda geliştirilen tedavi yaklaşımı olarak DPP-4 inhibisyonu, bioaktif peptitlerin korunması sürecine dayanmaktadır. Glukagon like peptit-1 (GLP-1) bu bioaktif peptitlerden en önemlisidir. Sitagliptin ile DPP 4 inhibisyonu sonucunda, tip 2 diyabet hastalarında GLP-1 aracılığıyla glisemik kontrol sağlandığı bir çok çalışmada gösterilmiştir. Bu tez çalışmasında, obezite ile birlikte insanlarda görülen tip 2 diyabet modeli, yağ oranı % 57,3 olan yüksek enerjili yağlı diyet (HFD) ve ikili düşük doz (30 mg/kg) STZ enjeksiyonu kullanılarak geliştirilmiştir. Ratlardan şu şekilde 5 grup oluşturulmuştur: Kontrol grubu (ratlara 24 hafta süresince standart yem verildi), HFD grubu (Ratlar 24 hafta boyunca yağlı diyetle beslendi), HFD-SĠT grubu (12 hafta yağlı diyetle beslenen ratlara sonraki 12 hafta sitagliptin tedavisi uygulandı), DYB-KONT grubu (8 hafta HFD uygulamasından sonra çift ve düşük doz streptozotosin injeksiyonuyla diyabet oluşturulan grup), DYB-SĠT grubu (son 12 hafta sitagliptin tedavisi uygulanan diyabetik grup). Çalışma süresince (24 hafta), her hafta rat ağırlık artışları, 4 haftada bir plazma glukoz seviyeleri belirlenmiştir. Çalışma sonunda plazmada; HbA1c, insülin, ALT, AST, LDH, TAS ve TOS düzeyleri ölçülmüş ve total protein, TAS ve TOS düzeyleri pankreasta da değerlendirilmiştir. Sitagliptinin insülin direncine etkisi ise insülin tolerans testi ile saptanmıştır. Ayrıca bu çalışmada sitagliptinin oksidan-antioksidan dengeye etkisini belirlemek amacıyla, streptozotosin ile diyabet oluşturulan ratların karaciğer dokusunda, antioksidan enzimler (CAT, SOD, GPx), NFkB ve iNOS‟un mRNA ekspresyon düzeyleri belirlenmiştir.Bu çalışmada sitagliptin, diyabetik ratlarda glukoz, HbA1c ve IR seviyelerinin düşmesini sağlamıştır. Fakat, sitagliptinin diyabetik rat plazmalarında oksidatif stresi etkilemediği, pankreas dokusunda ise TAS seviyelerini düşürerek oksidatif stresi artırdığı bulunmuştur. Ayrıca bu çalışma ile sitagliptinin NFkB ve iNOS gen ekspresyonlarını uyararak antioksidan enzimlerin mRNA ekspresyonlarını baskıladığı, böylelikle oksidatif stresi diyabetik rat karaciğerinde de artırdığı tespit edilmiştir.Diabetes is a chronic metabolic disorder and increasing rapidly worldwide. Many underlying mechanisms have been suggested in the pathogenesis and complications of diabetes. Free radicals that are main cause of the complications most accepted mechanisms. For this reason used drug for therapy, should support the antioxidant balance while providing the antidiabetic effect. In this context, the purpose of study is to investigate the effect of oral antidiabetic agent Sitagliptin on oxidant-antioxidant balance in rats with type 2 diabetes mellitus Sitagliptin is a potent and an orally-active inhibitor of the dipeptidyl peptidase 4 (DPP-4) enzyme. Inhibition of DPP-4 as a recent therapy for type 2 diabetes is based on inactivation process of bioactive peptides. Glucagon-like peptide-1 (GLP-1) is the most important bioactive peptide for diabetes. Recent studies have been shown that inhibition of DPP-4 with sitagliptin improves glycemic control in patients with type 2 Diabetes by effecting on GLP-1. In this thesis a combination of twice low-dose streptozotocin (STZ, 30 μg/kg) injection and high-fat diet (HFD, % 57,3 of energy as fat) were used for generating a model mimicking human type 2 diabetes. Rats were divided into 5 groups as follows: Control group (rats fed regular diet for 24 weeks), HFD group (rats fed with high-fat diet for 24 weeks), HFD-SIT group (rats fed with high-fat diet for 12 weeks and then treated sitagliptin for 12 weeks), DYB-Control group (rats fed with high-fat diet for 8 weeks and then of low-dose streptozotocin by twice intraperitoneal injection) and the last group DYB-SIT (diabetic rats were treated with sitagliptin for last 12 weeks). Rat weight gains were recorded every week and plasma glucose levels were measured every four week during the study (24 weeks). At the end of the study HbA1c, insulin, ALT, AST, LDH, total protein, TAS and TOS were assessed in plasma. Total protein, TAS and TOS were also evaluated in samples obtained from pancreas of rats. Additionally the effect of sitagliptin on insulin resistance (IR) was determined by insulin tolerance test. Moreover for effect of sitagliptin on oxidant-antioxidant balance in the streptozotocin-induced diabetic rat liver tissues were determined by assessing antioxidant enzymes (SOD, CAT, GPx), NFkB and iNOS on mRNA expression level.In this study sitagliptin in diabetic rats promoted decreases in the level of glucose, HbA1c and IR. It was found that sitagliptin did not effect on oxidative stress at diabetic rat plasma and it increases oxidative stress while decreasing levels of TAS in pancreas tissue.Moreover, present study showed sitagliptin supression in mRNA expressions of antioxidant enzymes while stimulating NFkB and iNOS gen expressions, it was found also that sitagliptin increases oxidative stress liver of diabetic rats as well

Investigation of the Effect of Oral Antidiabetic Agent Sitagliptin on Oxidant-Antioxidant Balance in Rats With Type 2 Diabetes Mellitus

Bu Tez Afyon Kocatepe Üniversitesi Bilimsel Araştırma Projeleri Komisyonu Tarafından 09.VF.10 Proje Numarası ile Desteklenmiştir.Dünya çapında hızla yayılan diyabet, kronik bir metabolizma hastalığıdır. Diyabetin patogenezinde ve komplikasyonlarında bir çok mekanizma öne sürülmüştür. Komplikasyonların temel nedeni olarak serbest radikaller, en çok kabul gören mekanizmalar arasındadır. Bu yüzden tedavide kullanılacak ilaç, antidiyabetik etkisini sağlarken, antioksidan dengeyi de desteklemelidir. Bu bağlamda sunulan çalışmanın amacı, bir oral antidiyabetik ilaç olan sitagliptinin oksidan-antioksidan denge üzerine etkisinin deneysel tip 2 diyabet modeli oluşturulan ratlarda araştırılmasıdır. Sitagliptin, dipeptidil peptidaz-4 (DPP-4) enziminin oral olarak aktif, etkili bir inhibitörüdür. Tip 2 diyabet tedavisi için son zamanlarda geliştirilen tedavi yaklaşımı olarak DPP-4 inhibisyonu, bioaktif peptitlerin korunması sürecine dayanmaktadır. Glukagon like peptit-1 (GLP-1) bu bioaktif peptitlerden en önemlisidir. Sitagliptin ile DPP 4 inhibisyonu sonucunda, tip 2 diyabet hastalarında GLP-1 aracılığıyla glisemik kontrol sağlandığı bir çok çalışmada gösterilmiştir. Bu tez çalışmasında, obezite ile birlikte insanlarda görülen tip 2 diyabet modeli, yağ oranı % 57,3 olan yüksek enerjili yağlı diyet (HFD) ve ikili düşük doz (30 mg/kg) STZ enjeksiyonu kullanılarak geliştirilmiştir. Ratlardan şu şekilde 5 grup oluşturulmuştur: Kontrol grubu (ratlara 24 hafta süresince standart yem verildi), HFD grubu (Ratlar 24 hafta boyunca yağlı diyetle beslendi), HFD-SĠT grubu (12 hafta yağlı diyetle beslenen ratlara sonraki 12 hafta sitagliptin tedavisi uygulandı), DYB-KONT grubu (8 hafta HFD uygulamasından sonra çift ve düşük doz streptozotosin injeksiyonuyla diyabet oluşturulan grup), DYB-SĠT grubu (son 12 hafta sitagliptin tedavisi uygulanan diyabetik grup). Çalışma süresince (24 hafta), her hafta rat ağırlık artışları, 4 haftada bir plazma glukoz seviyeleri belirlenmiştir. Çalışma sonunda plazmada; HbA1c, insülin, ALT, AST, LDH, TAS ve TOS düzeyleri ölçülmüş ve total protein, TAS ve TOS düzeyleri pankreasta da değerlendirilmiştir. Sitagliptinin insülin direncine etkisi ise insülin tolerans testi ile saptanmıştır. Ayrıca bu çalışmada sitagliptinin oksidan-antioksidan dengeye etkisini belirlemek amacıyla, streptozotosin ile diyabet oluşturulan ratların karaciğer dokusunda, antioksidan enzimler (CAT, SOD, GPx), NFkB ve iNOS‟un mRNA ekspresyon düzeyleri belirlenmiştir.Bu çalışmada sitagliptin, diyabetik ratlarda glukoz, HbA1c ve IR seviyelerinin düşmesini sağlamıştır. Fakat, sitagliptinin diyabetik rat plazmalarında oksidatif stresi etkilemediği, pankreas dokusunda ise TAS seviyelerini düşürerek oksidatif stresi artırdığı bulunmuştur. Ayrıca bu çalışma ile sitagliptinin NFkB ve iNOS gen ekspresyonlarını uyararak antioksidan enzimlerin mRNA ekspresyonlarını baskıladığı, böylelikle oksidatif stresi diyabetik rat karaciğerinde de artırdığı tespit edilmiştir.Diabetes is a chronic metabolic disorder and increasing rapidly worldwide. Many underlying mechanisms have been suggested in the pathogenesis and complications of diabetes. Free radicals that are main cause of the complications most accepted mechanisms. For this reason used drug for therapy, should support the antioxidant balance while providing the antidiabetic effect. In this context, the purpose of study is to investigate the effect of oral antidiabetic agent Sitagliptin on oxidant-antioxidant balance in rats with type 2 diabetes mellitus Sitagliptin is a potent and an orally-active inhibitor of the dipeptidyl peptidase 4 (DPP-4) enzyme. Inhibition of DPP-4 as a recent therapy for type 2 diabetes is based on inactivation process of bioactive peptides. Glucagon-like peptide-1 (GLP-1) is the most important bioactive peptide for diabetes. Recent studies have been shown that inhibition of DPP-4 with sitagliptin improves glycemic control in patients with type 2 Diabetes by effecting on GLP-1. In this thesis a combination of twice low-dose streptozotocin (STZ, 30 μg/kg) injection and high-fat diet (HFD, % 57,3 of energy as fat) were used for generating a model mimicking human type 2 diabetes. Rats were divided into 5 groups as follows: Control group (rats fed regular diet for 24 weeks), HFD group (rats fed with high-fat diet for 24 weeks), HFD-SIT group (rats fed with high-fat diet for 12 weeks and then treated sitagliptin for 12 weeks), DYB-Control group (rats fed with high-fat diet for 8 weeks and then of low-dose streptozotocin by twice intraperitoneal injection) and the last group DYB-SIT (diabetic rats were treated with sitagliptin for last 12 weeks). Rat weight gains were recorded every week and plasma glucose levels were measured every four week during the study (24 weeks). At the end of the study HbA1c, insulin, ALT, AST, LDH, total protein, TAS and TOS were assessed in plasma. Total protein, TAS and TOS were also evaluated in samples obtained from pancreas of rats. Additionally the effect of sitagliptin on insulin resistance (IR) was determined by insulin tolerance test. Moreover for effect of sitagliptin on oxidant-antioxidant balance in the streptozotocin-induced diabetic rat liver tissues were determined by assessing antioxidant enzymes (SOD, CAT, GPx), NFkB and iNOS on mRNA expression level.In this study sitagliptin in diabetic rats promoted decreases in the level of glucose, HbA1c and IR. It was found that sitagliptin did not effect on oxidative stress at diabetic rat plasma and it increases oxidative stress while decreasing levels of TAS in pancreas tissue.Moreover, present study showed sitagliptin supression in mRNA expressions of antioxidant enzymes while stimulating NFkB and iNOS gen expressions, it was found also that sitagliptin increases oxidative stress liver of diabetic rats as well

Efficacy of DPP 4 Inhibitors for Treatment of Type 2 Diabetes

Tip 2 diyabet, hem hastalar hem de toplum İçin önemli sonuçları olan ve dünyada hızla yayılan temel bir sağlık sorunudur. Tip 2 diyabette kullanılan bazı tedaviler kilo artışı, hipoglisemi, gastrointestinal rahatsızlıklar gibi yan etkilere neden olmaktadırlar. Sözkonusu tedavilerin uzun dönem kullanımlarında, etkinlik ile tolerabilitelerinin düşmesi ve doğası gereği hastalığın ilerlemesi, glukoz kontrolünün yeterince sağlanamamasına sebep olmaktadır. Bu yüzden tip 2 diyabet tedavisi için dipeptidil peptidaz 4 (DPP 4) inhibitörleri adı verilen ve oral yolla alınabilen yeni bir antidiyabetik ajan geliştirilmiştir. Tip 2 diyabet tedavisi İçin kliniklerde monoterapl veya kombine terapi şeklinde kullanılmak üzere, DPP 4 inhibitörlerinden vildagliptin, sitagliptin, alogliptin Amerika ve Avrupa'da onaylanmıştır. Diyabet tedavisinde etkili ve İyi tolere edilebilir olan bu inhibitörler, hem monoterapi hem de thiazolidinedion, sulfonylüre, metformin ve insulinle birlikte kullanıldığında güvenli bir antidiyabetik İlaç profili çizmektedir. Bu derlemede, yapılan en son araştırmalar İncelenerek vildagliptin, alogliptin ve saksagliptinin tip 2 diyabet hastalarında glisemik kontrolü sağlamadaki etkinliği tartışılacaktır.Type 2 diabetes mellltus Is a major health problem that is growing rapidly in the world wide and causes significant consequences for patients and also society. Some conventional therapies for type 2 diabetes mellitus have side effects such as weight gain, hypoglycemia, and gastrointestinal distres. Also, In long term usage efficacy and tolerability of the conventional therapies decreases because of the progressive nature of the disease leading to inadequate glycemic control. So, for a new antidiabetic agent called dipeptidyl peptldase-4 (DPP 4) Inhibitors has been developed and Is orally administered for treatment of type 2 diabetes. DPP 4 Inhibitors such as sitagliptin, vildagliptin, alogliptin were approved In US and Europe for use In clinics as monotherapy or In combination regimens for the treatment of type 2 diabetes mellltus. These Inhibitors are effective and well tolerated as a treatment for type 2 diabetes, either for monotherapy or In combination with thlazolldlnedlones, sulfonylureas, metformin and Insulin, with an excellent safety antldlabetlc drug profile. In this review, the efficacy of vildagliptin, alogliptin and saxagllptln on evidence relating to type 2 diabetes patients' glycaemlc control will be discussed by reviewing the current studies

Cellular pathways in endoplasmic reticulum stress and the role of beta cell apoptosis induced by endoplasmic reticulum stress in the pathogenesis of type II diabetes

Tip 2 Diabetes Mellitus (T2DM) hastalarındaki beta hücre kayıplarının temel nedeninin apoptosis olduğu düşünülmektedir. Apoptosisin önemi; çeşitli biyolojik olaylarda gereksiz, hasarlı ya da zararlı hücrelerin inflamatuvar yanıt olmaksızın yok edilişini sağlamasından ve organizmanın iç dengesinin devamlılığına katkıda bulunmasından ileri gelmektedir. β hücreleri yoğun olarak insülin sentezlemesi ve salgılaması nedeniyle sıklıkla ER stresine maruz kalmaktadır. Son yıllardaki çalışmalarda β hücrelerinde Endoplazmik Retikulum (ER)’un apoptotik ölüm sinyallerinin iletilmesinde önemli bir organel olduğu gösterilmiştir. β-hücrelerinde ER stresi aracılı apoptosis üzerine yapılacak çalışmalar diyabet patogenezinde yeni mekanizmaların aydınlatılmasına ve tedavi hedeflerinin iyi belirlenmesine ışık tutacaktır.It was assumed that apoptosis is the main factor in beta cell deaths in type II diabetes. Apoptosis is important owing to eradicate the damaged or harmful cells without inflammation in various biological facts. This process is also important for homeostasis of organism. B cells are often exposed to ER stress due to excess insulin secretion. In recent years, it was showed that endoplasmic reticulum was an important organelle in apoptotic signal conduction. Investigations including apoptosis induced ER stress will supply new approaches in to clarify the new mechanisms in diabetic pathogenesis and new treatment strategies in diabetes

Efficacy of DPP 4 Inhibitors for Treatment of Type 2 Diabetes

Tip 2 diyabet, hem hastalar hem de toplum İçin önemli sonuçları olan ve dünyada hızla yayılan temel bir sağlık sorunudur. Tip 2 diyabette kullanılan bazı tedaviler kilo artışı, hipoglisemi, gastrointestinal rahatsızlıklar gibi yan etkilere neden olmaktadırlar. Sözkonusu tedavilerin uzun dönem kullanımlarında, etkinlik ile tolerabilitelerinin düşmesi ve doğası gereği hastalığın ilerlemesi, glukoz kontrolünün yeterince sağlanamamasına sebep olmaktadır. Bu yüzden tip 2 diyabet tedavisi için dipeptidil peptidaz 4 (DPP 4) inhibitörleri adı verilen ve oral yolla alınabilen yeni bir antidiyabetik ajan geliştirilmiştir. Tip 2 diyabet tedavisi İçin kliniklerde monoterapl veya kombine terapi şeklinde kullanılmak üzere, DPP 4 inhibitörlerinden vildagliptin, sitagliptin, alogliptin Amerika ve Avrupa'da onaylanmıştır. Diyabet tedavisinde etkili ve İyi tolere edilebilir olan bu inhibitörler, hem monoterapi hem de thiazolidinedion, sulfonylüre, metformin ve insulinle birlikte kullanıldığında güvenli bir antidiyabetik İlaç profili çizmektedir. Bu derlemede, yapılan en son araştırmalar İncelenerek vildagliptin, alogliptin ve saksagliptinin tip 2 diyabet hastalarında glisemik kontrolü sağlamadaki etkinliği tartışılacaktır.Type 2 diabetes mellltus Is a major health problem that is growing rapidly in the world wide and causes significant consequences for patients and also society. Some conventional therapies for type 2 diabetes mellitus have side effects such as weight gain, hypoglycemia, and gastrointestinal distres. Also, In long term usage efficacy and tolerability of the conventional therapies decreases because of the progressive nature of the disease leading to inadequate glycemic control. So, for a new antidiabetic agent called dipeptidyl peptldase-4 (DPP 4) Inhibitors has been developed and Is orally administered for treatment of type 2 diabetes. DPP 4 Inhibitors such as sitagliptin, vildagliptin, alogliptin were approved In US and Europe for use In clinics as monotherapy or In combination regimens for the treatment of type 2 diabetes mellltus. These Inhibitors are effective and well tolerated as a treatment for type 2 diabetes, either for monotherapy or In combination with thlazolldlnedlones, sulfonylureas, metformin and Insulin, with an excellent safety antldlabetlc drug profile. In this review, the efficacy of vildagliptin, alogliptin and saxagllptln on evidence relating to type 2 diabetes patients' glycaemlc control will be discussed by reviewing the current studies

Cellular pathways in endoplasmic reticulum stress and the role of beta cell apoptosis induced by endoplasmic reticulum stress in the pathogenesis of type II diabetes

Tip 2 Diabetes Mellitus (T2DM) hastalarındaki beta hücre kayıplarının temel nedeninin apoptosis olduğu düşünülmektedir. Apoptosisin önemi; çeşitli biyolojik olaylarda gereksiz, hasarlı ya da zararlı hücrelerin inflamatuvar yanıt olmaksızın yok edilişini sağlamasından ve organizmanın iç dengesinin devamlılığına katkıda bulunmasından ileri gelmektedir. β hücreleri yoğun olarak insülin sentezlemesi ve salgılaması nedeniyle sıklıkla ER stresine maruz kalmaktadır. Son yıllardaki çalışmalarda β hücrelerinde Endoplazmik Retikulum (ER)’un apoptotik ölüm sinyallerinin iletilmesinde önemli bir organel olduğu gösterilmiştir. β-hücrelerinde ER stresi aracılı apoptosis üzerine yapılacak çalışmalar diyabet patogenezinde yeni mekanizmaların aydınlatılmasına ve tedavi hedeflerinin iyi belirlenmesine ışık tutacaktır.It was assumed that apoptosis is the main factor in beta cell deaths in type II diabetes. Apoptosis is important owing to eradicate the damaged or harmful cells without inflammation in various biological facts. This process is also important for homeostasis of organism. B cells are often exposed to ER stress due to excess insulin secretion. In recent years, it was showed that endoplasmic reticulum was an important organelle in apoptotic signal conduction. Investigations including apoptosis induced ER stress will supply new approaches in to clarify the new mechanisms in diabetic pathogenesis and new treatment strategies in diabetes

Anti-inflammatory and Antiapoptotic Effect of Interleukine-18 Binding Protein on the Spinal Cord Ischemia-Reperfusion Injury

We investigated the anti-inflammatory and antiapoptotic effects of interleukin-18 binding protein (IL-18BP) on spinal cord ischemia/reperfusion (I/R) injury in rats. Twenty-one adult male rats were divided into three groups: sham, I/R, and I/R+IL-18BP. Proinflammatory cytokines were determined in rat blood samples by using ELISA, while apoptosis was immunohistochemically evaluated in spinal cord tissue using caspase 3. Both IL-18 and TNF-alpha were significantly decreased in the IL-18BP group compared to that in the sham group. The highest caspase 3 levels were observed in the I/R group, while the lowest levels were found in the sham group. The mean Tarlov score of the I/R group was significantly lower than that of the sham group. However, the mean Tarlov score of the IL-18BP group was significantly higher than that of the I/R group. The results of the current study demonstrate that IL-18BP plays both anti-inflammatory and antiapoptotic roles in spinal cord I/R injury