Does primary brachial plexus surgery alter palliative tendon transfer surgery outcomes in children with obstetric paralysis?

<p>Abstract</p> <p>Background</p> <p>The surgical management of obstetrical brachial plexus palsy can generally be divided into two groups; early reconstructions in which the plexus or affected nerves are addressed and late or palliative reconstructions in which the residual deformities are addressed. Tendon transfers are the mainstay of palliative surgery. Occasionally, surgeons are required to utilise already denervated and subsequently reinnervated muscles as motors. This study aimed to compare the outcomes of tendon transfers for residual shoulder dysfunction in patients who had undergone early nerve surgery to the outcomes in patients who had not.</p> <p>Methods</p> <p>A total of 91 patients with obstetric paralysis-related shoulder abduction and external rotation deficits who underwent a modified Hoffer transfer of the latissimus dorsi/teres major to the greater tubercle of the humerus tendon between 2002 and 2009 were retrospectively analysed. The patients who had undergone neural surgery during infancy were compared to those who had not in terms of their preoperative and postoperative shoulder abduction and external rotation active ranges of motion.</p> <p>Results</p> <p>In the early surgery groups, only the postoperative external rotation angles showed statistically significant differences (25 degrees and 75 degrees for total and upper type palsies, respectively). Within the palliative surgery-only groups, there were no significant differences between the preoperative and postoperative abduction and external rotation angles. The significant differences between the early surgery groups and the palliative surgery groups with total palsy during the preoperative period diminished postoperatively (p < 0.05 and p > 0.05, respectively) for abduction but not for external rotation. Within the upper type palsy groups, there were no significant differences between the preoperative and postoperative abduction and external rotation angles.</p> <p>Conclusions</p> <p>In this study, it was found that in patients with total paralysis, satisfactory shoulder abduction values can be achieved with tendon transfers regardless of a previous history of neural surgery even if the preoperative values differ.</p

Tibialis Posterior Tendon Transferi Uygulanmış Hastalarda Geç Dönem Fizyoterapi Uygulamalarının Sonuçları

This study was planned to determine the efficacy of late-period physiotherapy for late-period biomechanical problems in foot-drop patients who underwent tibialis posterior tendon transfer after peripheral nerve injury. Patients who were operated at the Department of Plastic and Reconstructive Surgery, İstanbul Faculty of Medicine, İstanbul University, and followed up at least 6 months, were included to the study. All patients had tendon transfer due to foot-drop. Medical history of patients, demographic data and complications were recorded. Pain, functional status due to pain, and muscle force were measured by visual analogue scale, Foot Function Index, handheld dynamometer, respectively. Ankle range-of-motion was evaluated by universal goniometer, whereas foot posture was evaluated by navicular height, metatarsal width, subtalar angle, first metatarsophalangeal joint angle measurements. All measurements were performed bilaterally for weight/weight-free conditions. In order to determine functional recovery and post-surgery success, Stanmore System Questionnaire was used. Gait parameters of the cases were obtained by pedobarographic analysis in static and dynamic states. In addition, sensory evaluation, sense of joint position, balance, and quality of life were recorded. Patient-specific physiotherapy programs based on the needs generally included heat modalities, neuromuscular electrical stimulation, exercise, taping, and orthoses. Treatments were continued for 6 weeks, 3 days a week. All pre-treatment evaluations were repeated in the 4th and 6th weeks and at the end of 3rd month to determine the effects of treatment. During the study, pain and activity limitation were reduced by the 4th week on VAS and AFI. Patients were socially more active by the 6th week of treatment and their isolation was reduced and their social activity reached maximal level at the 12th week (p<0.05). Late-period physiotherapy program in our study resulted in muscle strength increase in ankle muscles of both affected and intact sides (p<0.05). Increase in contact area of foot led to sensory improvement (p<0.05). At the end of study, functional status, dorsiflexion and eversion muscle strength were increased. Dorsiflexion range of motion and Stanmore score increased. Sensation, proprioception, and balance improved (p<0.05 for all). In addition, quality-of-life and pedobarographic improvements were found (p<0.05).Bu çalışma periferik sinir yaralanması sonrasında, gelişmiş düşük ayak hastalarında uygulanan tibialis posterior tendon transferlerinde, geç dönemde meydana gelen biomekanik sorunlar ve bu sorunların tedavisi için uygulanan, geç dönem fizyoterapinin etkinliğini belirlemek amacı ile planlandı. Çalışmaya İstanbul Üniversitesi, İstanbul Tıp Fakültesi, Plastik ve Rekonstrüktif Cerrahi Ana Bilim Dalın'da opere edilip tendon transferi yapılmış olan düşük ayak hastalarından 6 ay ve üzeri süreyi doldurmuş olan hastalar dahil edildi. Hastalarla ilgili hikaye, demografik bilgi ve komplikasyonlar kayıt edilerek, ağrı ve ağrıya bağlı fonksiyonel durum Ayak Fonksiyon İndeksi ile, kas kuvveti, ve ayak bileği eklem hareket açıklığı, ayak postürü (naviküler yükseklik, metatarsal genişlik, subtalar açı, birinci metatarsofalangeal eklem açısı ölçümleri ile), bilateral ve ağırlıklı/ağırlıksız durumlar için, ölçülerek kaydedildi. Cerrahi sonrası başarı ve fonksiyonel geri dönüş için Stanmore Sistem Sorgulaması kullanıldı. Olguların ayağa bağlı yürüme parametreleri, statik ve dinamik olarak pedobarografik analiz ile elde edildi. Ayrıca hastalarda duyu değerlendirmesi, eklem pozisyon hissi, denge ve yaşam kalitesi değerlendirildi. Olgulara genel olarak, ısı modaliteleri, nöromuskuler elektrik stimulasyonu, egzersiz, bantlama ve ortezlemeyi içeren, ancak hastaların spesifik gereksinimleri gözetilerek planlanıp uygulanacak olan fizyoterapi programı verildi. Tedaviler, 6 hafta süreyle haftada 3 gün olmak üzere uygulandı. Tüm hastalara tedavi öncesi yapılan değerlendirmeler, 4. ve 6. haftalarda ve 3 ayda geç dönemde tedavi etkisini değerlendirmek amacı ile tekrarlandı. Çalışma süremiz içerisinde, VAS ve AFİ' de, ağrı ve aktivite limitasyonunun 4. haftadan itibaren azalmaya başladığı ve giderek düzelmeye devam ettiği belirlendi. Tedavinin 6. haftasından itibaren hastaların sosyal olarak daha aktif olduğu ve izolasyonlarının azalarak, çalışma sonunda yapılan değerlendirmelerde de giderek iyileştiği, 12. haftada maksimuma ulaştığı görülmüştür (p<0.05). Çalışmamızda uygulanmış olan, geç dönem fizyoterapi programı ile, tüm olgularda hem etkilenmiş taraf hem de sağlam tarafta ayak bileği çevresi kaslarında, kuvvet artışı sağlanmıştır (p<0.05). Olguların hasta taraf ayak tabanındaki temas yüzeyini arttırmaları ve buna bağlı olarak da duyularında temas ile gelişme meydana gelerek hafif dokunma ve basınç duyusunun iyileştiği belirlenmiştir (p<0.05). Çalışma sonucunda, olguların ayak bileğindeki kas gücü, eklem hareket açıklığı ve cerrahi sonuçların değerlendirildiği Stanmore puanında artış meydana gelmiştir. Bunlara ek olarak, duyu, propriosepsiyon, denge ve ayaktaki basınç dağılımlarında olumlu gelişmeler meydana gelmiştir p<0,05. Tüm bu gelişmeler sayesinde, olguların yaşam kalitesi de olumlu yönde etkilenmiştir p<0,05. Çalışma sonucunda, tendon transferi sonrası geç dönemde uygulanan, fizyoterapi programının, olgularda geç dönemde görülen problemler üzerinde etkin olduğu, detaylı değerlendirme ile planlanan fizyoterapi programının, hasta memnuniyetini ve cerrahi başarıyı arttırdığı gösterilmiştir

Pulsarların galaksideki dağılımları, ışımaları ve oluşumlarında nötrino- çekirdek simülasyonları

06.03.2018 tarihli ve 30352 sayılı Resmi Gazetede yayımlanan “Yükseköğretim Kanunu İle Bazı Kanun Ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde Değişiklik Yapılması Hakkında Kanun” ile 18.06.2018 tarihli “Lisansüstü Tezlerin Elektronik Ortamda Toplanması, Düzenlenmesi ve Erişime Açılmasına İlişkin Yönerge” gereğince tam metin erişime açılmıştır.Genç galaktik radyo pulsarların uzay dağılımları incelenerek ∆l ve ∆d aralıkları bakımından galaktik düzlemden sapmaları belirlendi. Süpernova ortamında çift-çift 48-54Cr, 52-60Fe, 232Th ve 236,238U çekirdeklerinin nötr-akım nötrino-çekirdek saçılma reaksiyonlarının tesir kesitleri hesaplandı. Manyetik dipol rezonansından küçük enerjilerde nötrino saçılma tesir kesitlerinin nötr-akım eksenel vektör matris elemanlarının toplam gücüne bağlı olduğu gösterildi. QRPA metodunun demir ve aktinit bölgesindeki deforme çekirdeklerde ν-çekirdek saçılma reaksiyonlarının toplam ve diferansiyel tesir kesitlerini detaylı şekilde açıklayabildiği gösterildi. Bu teori çerçevesinde, belirli çekirdeklerde Kabuk Model gibi geleneksel nükleer modellerin zorluklarla karşılaştıkları durumlar için, ν-çekirdek saçılma tesir kesitlerinin temel nicelikleri incelendi. Enerjileri 30 MeV’tan küçük nötrinolar için tesir kesitine manyetik dipol M1 uyarılmalarının etkisinin büyük olduğu gösterilmiştir. Tν=5-10 MeV sıcaklıklar arasında tesir kesitleri maksimuma ulaştıktan sonra sıcaklığın artmasıyla (Tν>10MeV) eksponansiyal olarak azalır. Nötrinoçekirdek uyarılma tesir kesitlerinin hesaplamaları Lee Yaklaşımı’nın küçük nötrino enerjilerinde deforme çekirdekler için iyi bir yaklaşım olmadığını göstermiştir. Süpernovaların oluşumu esnasında farklı patlama mekanizmaları (stalled shock) durumundaki enerji transferlerini hesaplanabilmesini sağlayan Tν ve nötr-akım Gamow-Teller σt3 matris elemanları cinsinden olan ν-çekirdek saçılma reaksiyonlarının integral tesir kesitleri için analitik bir ifade türetilmiştir. Teorik olarak elde edilen integral ve diferansiyel tesir kesiti değerleri Kabuk Model sonuçlarıyla karşılaştırılmıştır. Kütle numarası A’nın artmasıyla ortalama tesir kesiti için teorik öngörülerle elde edilen sonuçların diğer teorik sonuçlarla benzer davranışlar sergilediği gösterildi. Yapılan araştırmalar QRPA’nın diğer yaklaşımlardan daha avantajlı olduğunu göstermiştir. Elde edilen sonuçlar gelecekte yapılması planlanan ν-çekirdek saçılma deneylerinde nükleer modellerin parametrelerinin araştırılması için deneysel araç olması ve diğer tekniklerle ulaşılandan daha yüksek enerjilerde nötrino çekirdek etkileşmeleri hakkında bilgimizin genişlemesini mümkün kılması açısından ümit vericidir.The deviations of the spiral arms from the galactic plane in terms of ∆l and ∆d were found by examining the spatial distribution of young galactic radio pulsars. Using the new data of pulsars the anti-correlation between the characteristic age and real age of pulsars were derived and a new luminosity function was constructed. We have calculated the cross sections of the neutral-current neutrino-nucleus (ν-Nucleus) induced scattering reactions on even-even 48-54Cr, 52-60Fe, 232Th and 236,238U nuclei. At energies below the magnetic dipole resonance neutrino scattering cross section depends only on the total strength of the neutral current axial vector matrix elements. We have demonstrated that in deformed nuclei of iron region and actinide nuclei, QRPA is able to describe the total and differential cross-sections of ν-Nucleus scattering reactions in details. In the frame of this theory, the main values of νNucleus scattering cross sections for investigations of nuclear collective M1 excitations have been calculated in the case where traditional nuclear models, such as Shell Model, have some difficulties for certain nuclei, neutrino energies and temperature regions in the supernova. It is shown that the effect magnetic dipole M1 excitations to cross-sections is largest for neutrino energies smaller than 30 MeV. The enhancement of the cross-section due to the finite temperature (Tν=5-10 MeV) is reduced to high temperature (Tν>10MeV). The result of calculations of the neutrinonucleus excitations cross-sections shows that Lee’s suggestion (στ3∼B(M1) is not a very good approximation at small neutrino energies (Eν<12 MeV) for deformed nuclei. Analytical expression for integral cross-section of ν-Nucleus scattering reactions has been deduced in terms of Tν and neutral Gamow-Teller σt3 matrix elements., which enables to evaluate energy transport in the stage of the stalled shock in different explosion mechanisms during the formation of the supernovae. The theoretically obtained differential and integral cross section values were compared with Shell Model results. The results have also indicated that theoretical predictions for the averaged cross section exhibit the similar behavior of the other theoretical results with increasing mass-number A. The present investigation demonstrates the advantage of the QRPA over the other approaches. It has been proved that in the near future ν -nucleus induced reactions would be a very promising experimental tool for investigation of parameters of nuclear models and make it possible to extend our knowledge of neutrino-nucleus interactions to higher energies than can be reached with some other techniques