Batman/Beşiri Çemialo Sırtı’nda Arkeobotanik Çalışmalar

Bu çalışmada Batman ili Beşiri ilçesi Çemialo Sırtı mevkisinde 2013-2015 yılları arasında yapılan arkeolojik kazılar sonucunda MÖ 1. bin ile 2. binlere tarihlendirilen tabakalardan elde edilen arkeobotanik bulgular değerlendirilmiştir. MÖ 1. bin yıla tarihlendirilen örneklerin büyük çoğunluğu iki ayrı küp mezardan elde edilmiştir. Bu küp mezarlarda büyük çoğunluğu Fabaceae familyasına ait çok sayıda karbonlaşmış tohum bulunmuştur. MÖ 2. bin yıl örneklerinden elde edilen arkeobotanik kalıntılar ise büyük oranda mekan içi olarak tanımlanmış alanlardandır. Mekanlarda çanak çömleklerin çok sayıda bulunduğu alanlardan alınan toprak örneklerinden farklı bitkilere ait karbonlaşmış tohum elde edilmiştir. Bu mekanların yoğun tohum içermesi sebebiyle gıda depolama alanları oldukları düşünülmektedir. Arkeobotanik malzeme dönem açısından değerlendirildiğinde MÖ 1. bin ve MÖ 2. bin yıl bulguları arasında büyük bir değişiklik görülmemekle birlikte MÖ 2. bin yıl örneklerinde Hordeum vulgare L. tohumunun sayısı MÖ 1. bin yıl örneklerindekilere oranla daha yüksektir. Her iki dönemde de en fazla Lens culinaris Medik. tohumu ele geçmiştir. Fabaceae familyasına ait diğer tohumlar: Lathyrus sativus L., Pisum sativum L., Cicer arietinum L. ve Vicia ervilia (L.) Willd.’dır. Poaceae familyasından ise Triticum aestivum L. ve Triticum dicoccon (Schrank) Schübl. tohumları teşhis edilmiştir

Düzce İl Merkezi Semt Pazarlarındaki Bitkilerin Etnobotanik Açıdan İncelenmesi (Karadeniz Bölgesi, Türkiye)

2017-2018 yılları arasında yapılan bu çalışmada ülkemizin Karadeniz Bölgesi’nde bulunan Düzce il merkezi semt pazarlarında satılan yabani bitkiler ve kültürel açıdan yoğun olarak tüketilen kültür bitkilerinin yerel halk tarafından geleneksel kullanımları araştırılmıştır. Semt pazarlarında satılan bitkilerden 26 tanesi yabani, 20 tanesi kültür bitkisi olmak üzere 24 familyaya ait toplam 46 bitki türü teşhis edilmiştir. Kullanımı olan türlerden en fazla türe sahip ilk 3 familya; Rosaceae (10 tür), Brassicaceae (6 tür) ve Apiaceae (4 tür) familyalarıdır. Kullanım amaçlarına göre bitki taksonlarından 24 tanesi gıda amaçlı çiğ veya pişirilerek, 6 tanesi tıbbi amaçla, 6 tanesi reçel yapımında, 4 tanesi kuruyemiş olarak, 3 tanesi baharat olarak, 3 tanesi turşu yapımında, 2 tanesi çay olarak ve 1 tanesi de sirke yapımında kullanılmak üzere satılmaktadır. Bu bitki taksonlarına ait 63 farklı yöresel isim kayıt edilmiştir

An ethnobotanical survey of medicinal plants in Biga (Çanakkale-Turkey)

Traditional medicine, which is an important part of traditional knowledge, is an aspect of a heritage common to all mankind. We aimed to determine the traditional medicinal uses of plants in Biga and to compare the local data obtained with ethnobotanical studies for neighboring areas. Ethnobotanical data for medicinal plants were collected by means of face-to-face interviews with local people. We recorded 104 taxa belonging to 49 families used for medicinal purposes. Lamiaceae, Rosaceae, and Asteraceae were the most common plant families. Hypericum perforatum L. is the most used species in Biga for the treatment of gastrointestinal and dermatological ailments. The highest FIC values (0.84) were obtained for respiratory disease, followed by gastrointestinal and dermatological diseases (0.81) and urinary infections (0.79). Only 52% of the species recorded in our study were found in monographs and pharmacopeias. The data reveal the continued use of plants as part of an oral culture among the local population inhabiting the research area. The outcome of this study contributes to the various approaches used to protect the rights of the local people of Turkey, including their resources and knowledge. Furthermore, the study contributes to our knowledge of medicinal plants in the Mediterranean region

Geophytes Of Iğdır (East Anatolıa) And Theır Economıc Potentıalıtıes As Ornamental Plant

Geofitler estetik özellikleri, kesme çiçekçiliğe uygun olmaları ve hoş kokuları sebebiyle süs bitkisi olarak en fazla tercih edilen bitkilerdir. Bu çalışma Iğdır ilinin geofitleri ve bunların süs bitkisi olarak ekonomik açıdan değerlendirilebilme potansiyelleri üzerine hazırlanmıştır. Bitki örnekleri 2007-2012 yılları arasında farklı vejetasyon dönemlerinde toplanmıştır. Toplanan bitki örnekleri ISTE'de (İstanbul Üniversitesi Eczacılık Fakültesi Herbaryumu) saklanmaktadır. Çalışma sonucunda 12 familyaya ait 52 geofit taksonu saptanmıştır. Bunlardan 4 tanesi endemiktir (Allium armenum, A. baytopiorum, Bellevalia gracilis and Pseudomuscari forniculatum). Taksonlar fitocoğrafik bölgelere göre gruplandırıldığında 32 takson Iran-Turan elementi, 6 takson Akdeniz elementi, 4 takson Avrupa-Sibirya elementi ve 10 taksonun ise fitocoğrafik bölgesi bilinmemektedir. En fazla taskonla temsil edilen familyalar sırasıyla; Asparagaceae (14 takson), Amaryllidaceae (9 takson), Liliaceae (9 takson), Iridaceae (5 takson), Asteraceae (3 takson), Orchidaceae (3 takson)'dir. Geofit tiplerine göre taksonların %61'i soğanlı, %17'si rizomlu, %10'u tuberli, %8'i tuber köklü ve %4 tanesi de kormludurGeophytes are the most preferred group among the ornamental plants due to their aesthetic features, suitability to be cut flowers and their fragrance. The aim of the research is to identify geophyte taxa, their risk categories and economic potentialities as ornamental plants in Iğdır province. Plant specimens were collected from Iğdır province between 2007 and 2012 vegetation seasons. The collected plant specimens were kept in ISTE (the herbarium of the Istanbul University, Faculty of Pharmacy). As a result of this study, 52 geophytic taxa belonging to 12 families are determined from the investigation area. 4 taxa are endemic (Allium armenum, A. baytopiorum, Bellevalia gracilis and Pseudomuscari forniculatum) to Turkey. According to floristic regions, 32 Irano-Turanian elements are ranked first, followed by 6 Mediterranean elements and 4 Euro-Siberian elements. 10 of the identified species are widespread or unknown phytogeographic origin. The most richest families are Asparagaceae (14 taxa), Amaryllidaceae (9 taxa), Liliaceae (9 taxa), Iridaceae (5 taxa), Asteraceae (3 taxa), Orchidaceae (3 taxa). Of all the collected taxa, 61% were bulbous, 17% were rhizomatous, 10% were tuberous, 8% were tuberous roots and 4% were cormous. Owing to the attractive flowers, 43 taxa were signed as ornamental plant potentialitie

Traditional knowledge of wild edible plants of Iğdır Province (East Anatolia, Turkey)

Iğdır Province is situated in the Eastern Anatolian Region of Turkey. Wild edible plants and their utilization methods have not been previously documented there. This study was conducted during an ethnobotanical survey of Iğdır Province from 2007 to 2012, in the period from May to October, when plants were in their flowering and fruiting periods. There were 210 interviews carried out in 78 villages. This study provides information about 154 wild plant taxa belonging to 27 families that have been used as foodstuffs, spices, or hot drinks. Seventeen wild edible plants were recorded for the first time during this study. Eight endemic species were reported as used for their edibility, and new local names for plants were also recorded. The cultural importance index was calculated for each taxon. The most culturally important species are Mentha longifolia, Falcaria vulgaris, Polygonum aviculare, Rosa canina, Crataegus azarolus, Capsella bursa-pastoris, and Malus sylvestris. This study presents the richest heritage in terms of the diversity of wild edible plants ever recorded in Turkey

A Comprehensıve Revıew On Ethnomedıcınal Utılızatıon Of Gymnospermae In Turkey

Türkiye'de doğal olarak yetişen 4 familyaya ait 40 gymnosperm taksonu bulunmaktadır. Bu çalışmada Türkiye'nin farklı bölgelerinde yapılmış 40 etnobotanik ve halk tıbbı çalışması ele alınarak Gymnospermlerin Türkiye'e halk tıbbında kullanımları değerlendirilmiştir. Araştıma sonunda 4 familyaya ait 20 taksonun halk tıbbında kullanıldığı saptanmıştır. Bu 20 takson 98 farklı tedavi yönteminde ve 6 farklı hayvan rahatsızlığında kullanılmıştır. Bu taksonlardan en sık kullanılanı 43 farklı hastalıkta kullanılan Juniperus oxycedrus subsp. oxycedrus'dur. Diğer sık kullanılan taksonlar ise Pinus brutia, J. drupacea ve P. nigra subsp. pallasiana'dır. Gymnospermler genellikle yara iyileştirici olarak, astım, bronşit, ülser, antiseptik, karın ağrısı, verem,sindirim sistemi rahatsızlıkları, deri hastalıkları, midevi, apse, romatizma, soğuk algınlığı ve diyabet gibi çeşitli hastalıklarda halk tarafından kullanılmaktadırTurkey has 40 gymnosperm taxa belonging to 4 families. The ethnomedicinal data of gymnosperms in Turkey was evaluated in this study. Thirty nine ethnobotanical and traditional medicinal published materials which were carried out in different areas of Turkey used in this study. 20 plant taxa belonging to 4 families have been detected from 40 published literature. 20 taxa have recorded for 98 kinds of ethnomedicinal usages and 6 taxa have recorded for ethnoveterinary usages. Juniperus oxycedrus subsp. oxycedrus was the most common ethnomedicinal plant taxa in Turkey, recorded for 43 different ailments. The others are Pinus brutia, J. drupacea and P. nigra subsp. pallasiana. Gymnosperms have been generally used as herbal remedies for the treatment of vulnerary, asthma, bronchitis, ulcer, antiseptic, stomach ache, tuberculosis, gastrointestinal disorders, skin disorders, stomachic, abscess, antirheumatic, cough and diabete

Ethnomedicinal studies on the plant resources of east Anatolia, Turkey

2nd International Geography Symposium-Mediterranean Environment -- JUN 02-05, 2010 -- Antalya, TURKEYWOS: 000299536700096A total of 444 naturally distributed taxa belonging to 62 families are used in the traditional medicine in the East Anatolian region of Turkey. These mainly belong to the families like Asteraceae (93 taxa), Lamiaceae (52 taxa), Rosaceae (30 taxa), Fabacaee (27 taxa), Boraginaceae (20 taxa), Apiaceae (17 taxa), Brassicaceae (16 taxa), Ranunculaceae (16 taxa), Malvaceae (12 taxa), Liliaceae (11 taxa), Polygonaceae (10 taxa), Euphorbiaceae (8 taxa), Scrophulariaceae (7 taxa), Solanaceae (6 taxa), Plantaginaceae (5 taxa), Crassulaceae (5 taxa) and Chenopodiaceae (5 taxa). The dominating genera are Achillea (11 taxa), Centaurea (11 taxa), Scorzonera (9 taxa), Alcea (8 taxa), Euphorbia (8 taxa), Salvia (8 taxa), Anthemis (7 taxa), Taraxacum (7 taxa), Tragopogon (7 taxa), Allium (7 taxa), Artemisia (6 taxa), Crataegus (6 taxa), Ranunculus (6 taxa), Rubus (6 taxa), Rumex (6 taxa), Thymus (6 taxa), Anchusa (5 taxa), Plantago (5 taxa), Rosa (5 taxa), Stachys (5 taxa), Tanacetum (5 taxa) and Verbascum (5 taxa). Although this region shows the highest ratio of endemism (25 %) in Turkey, this ratio for medicinal plants lies around 8 percent. Out of 444 taxa evaluated medicinally 82 were observed to be poisonous. Local people in the region generally use herbal remedies for the treatment of gastro-intestinal disorders, respiratory system disorders, rheumatic pain, kidney stones, hemorrhoids and skin troubles such as cut, wounds, burns, and abscess. In this paper an attempt has been made to present the information on the medicinal plants of the region for its availability to the researchers in different fields related to herbal drugs. (C) 2011 Published by Elsevier Ltd. Selection and/or peer-review under responsibility of The 2nd International Geography Symposium-Mediterranean Environmen

Local names of some useful plants from Iğdır province (East Anatolia)

An ethnobotanical survey was carried out in I?dir province (East Anatolia) between May 2007 and October 2008. During this survey, besides to the usage of the wild flowering plants, their local names were also determined. This paper presents a list of the local names of wild useful plants growing in I?dir province

Anatomical characteristics of Centaurea glastifolia L. (Asteraceae ) used as folk medicine in East Anatolia

The aerial parts of Centaurea glastifolia L. are used as hemostatic, vulnerary and appetizer in I?dir province (East Anatolia). Anatomical characteristics of used parts (leaves and stems) of the C. glastifolia L. have been studied. The leaves of C. glastifolia L. are amphistomatic and isolateral. Stomata cells are anomocytic. Leaves and stem have long covering hairs and short stalked glandular hairs. Druses aren't observed

Geleneksel Arıcılık Faaliyetleri Kapsamında Türkiye’de Yapılmış Etnobotanik Çalışmaların Değerlendirilmesi

İnsanlar gereksinimleri doğrultusunda yaşam sürdükleri coğrafyalarda yetişen bitkilerden birçok amaçla yararlanmaktadır. İnsanların bitkilerle olan tüm ilişkilerini etnobotanik bilim dalı incelemektedir. Dünyada ve ülkemizde çok eski çağlardan günümüze değin önemini devam ettirmiş olan arıcılık faaliyetleri de bitki-arı-insan üçgeninde gerçekleştiği için etnobotanik çalışmalarla birlikte değerlendirilmesi gereken bir konudur. Türkiye’de 1990-2020 yılları arasında etnobotanik alanında yapılmış olan 112 bilimsel eserin incelenmesi sonucu, geleneksel arıcılık faaliyetleri kapsamında bilgi içeren 29 etnobotanik çalışma bu çalışma kapsamında değerlendirilmiştir. Yapılan değerlendirme arıların ürün alımında faydalandığı bitkiler ve arıcılık faaliyetlerinde bitkilerin kullanımı olmak üzere iki ayrı kategoride gerçekleştirilmiştir. Değerlendirme sonucunda 50 bitki taksonunun polen ve nektar alımında, 1 bitki taksonunun propolis eldesinde ve 1 bitki taksonunun da polen ve nektar ile propolis eldesinde kullanıldığı kayıt edilmiştir. Ayrıca 11 bitki taksononun başta arı kovanı ve bal çıtası yapımında kullanılmak üzere 5 farklı şekilde arıcılık faaliyetlerinde kullanıldığı saptanmıştır. Çalışma sonucunda toplam 24 familyaya ait 52 bitki taksonu tespit edilmiştir. En fazla takson sayısına sahip familyalar: Lamiaceae (14 takson), Asteraceae (6 takson), Boraginaceae (5 takson), Fabaceae (4 takson) ve Ericaceae (3 takson) olarak sıralanmaktadırlar. Değerlendirme sonucu ortaya çıkarılan bilgiler ülkemizin sahip olduğu geleneksel arıcılık faaliyetleri potansiyeline katkı niteliğindedir