Επαναληπτικότητα των κινηματικών χαρακτηριστικών και της δύναμης αντίδρασης του εδάφους κατά το βάδισμα ατόμων με νόσο του Πάρκινσον

Ο σκοπός της εργασίας ήταν να μελετηθεί η επαναληπτικότητα επιλεγμένων κινηματικών παραμέτρων (χώρο-χρονικές παράμετροι) και παραμέτρων της δύναμης αντίδρασης του εδάφους κατά το βάδισμα ατόμων με νόσο του Πάρκινσον. Στην έρευνα συμμετείχαν 3 ασθενείς που εκτέλεσαν 10 επαναλαμβανόμενες προσπάθειες βαδίσματος με φυσική ταχύτητα σε ένα διάδρομο μήκους 15m. Οι προσπάθειες καταγράφηκαν από δυο ψηφιακές βιντεοκάμερες με ταχύτητα λήψης 125 Ηζ, οι οποίες τοποθετήθηκαν στην δεξιά πλευρά του διαδρόμου βάδισης. Στο μέσο του διαδρόμου βάδισης τοποθετήθηκε ένα πιεζοηλεκτρικό δυναμοδάπεδο (Kistler), το οποίο κατέγραφε τις τρεις συνιστώσες της δύναμης αντίδρασης του εδάφους με συχνότητα δειγματοληψίας τα 1000 Hz, τόσο για το δεξί όσο και για το αριστερό πόδι. Επίσης δύο ζεύγη φωτοκυττάρων- ανακλαστήρων τοποθετήθηκαν 2m πριν και μετά από τη μέση γραμμή του δυναμοδαπέδου, κάθετα στο διάδρομο βάδισης. Για τον προσδιορισμό της επαναληπτικότητας των κινηματικών μεταβλητών υπολογίστηκε για το κάθε κάτω άκρο ο συντελεστής μεταβλητότητας (CV) των 10 προσπαθειών. Για τον έλεγχο της επαναληπτικότητας της δύναμη αντίδρασης του εδάφους υπολογίστηκε ο συντελεστής πολλαπλής συσχέτισης (CMC) των τιμών των τριών συνιστωσών της δύναμης αντίδρασης του εδάφους, στο σύνολο των 10 προσπαθειών, για κάθε εξεταζόμενο. Επίσης υπολογίστηκε ο συντελεστής εσωτερικής συσχέτισης (ICC) για τον προσδιορισμό της επαναληπτικότητας των 10 προσπαθειών, αλλά και μιας μεμονωμένης προσπάθειας. Από τα αποτελέσματα διαπιστώθηκε ότι σχεδόν όλες οι κινηματικές μεταβλητές που εξετάστηκαν παρουσίασαν πολύ καλή επαναληπτικότητα ενώ για την δύναμη αντίδρασης του εδάφους βρέθηκε ότι η Fz συνιστώσα παρουσίαζε τη μεγαλύτερη επαναληπτικότητα, ακολουθούμενη από την Fy και την Fx

Επαναληπτικότητα κινηματικών χαρακτηριστικών και δύναμης αντίδρασης του εδάφους κατά το βάδισμα ατόμων με εγκεφαλικό επεισόδιο

To αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο (ΑΕΕ) ορίζεται ως αιφνίδια εμφάνιση συμπτωμάτων λόγω εστιασμένης διαταραχής της εγκεφαλικής λειτουργίας, που οφείλεται σε διαταραχή της αιμάτωσης και έχει διάρκεια τουλάχιστον 24 ώρες. Καθώς η συχνότητα εμφάνισης της νόσου ανέρχεται στο 5-10 %ο και πρωταρχικό στόχο των προγραμμάτων αποκατάστασης των ασθενών με ΑΕΕ αποτελεί η επανεκπαίδευση της βάδισης τους, η εξασφάλιση μιας αξιόπιστης μεθόδου αξιολόγησης της βάδισης είναι αναγκαία. Σκοπός της παρούσας εργασίας ήταν η εκτίμηση της επαναληπτικότητας επιλεγμένων κινηματικών παραμέτρων και των καμπύλών της δύναμης αντίδρασης του εδάφους στη βάδιση ασθενών με ΑΕΕ. Τρεις ασθενείς μέσης ηλικίας 73,3 ± 3,3 ετών συμμετείχαν στην έρευνα. Ένα σύστημα ανάλυσης της κίνησης με δύο κάμερες που ήταν συγχρονισμένο με ένα δυναμοδάπεδο και δύο ζεύγη φωτοκυττάρων χρησιμοποιήθηκαν για καταγράψουν την κίνηση των ασθενών καθώς εκτελούσαν 10 δοκιμασίες βάδισης στη φυσική τους ταχύτητα και στις δυο κατευθύνσεις. Από τα αποτελέσματα διαπιστώθηκε ότι με την εξαίρεση της γωνίας του ποδιού και του πλάτους της βάσης στήριξης, όλες οι υπόλοιπες χωρο-χρονικές παράμετροι έδειξαν πολύ καλή επαναληπτικότητα. Επιπλέον, και οι τρεις συνιστώσες της δύναμης αντίδρασης του εδάφους παρουσίασαν πολύ μεγάλη επαναληπτικότητα σε όλους τους εξεταζόμενους. Ειδικότερα, την μεγαλύτερη επαναληπτικότητα παρουσίασε η κατακόρυφη συνιστώσα, ενώ η προσθιοπίσθια συνιστώσα έδειξε μεγαλύτερη επαναληπτικότητα από την εγκάρσια συνιστώσα. Συμπερασματικά, φαίνεται πως δύο τουλάχιστον προσπάθειες είναι αρκετές για την εξαγωγή αξιόπιστων συμπερασμάτων για την υποστήριξη κλινικών αποφάσεων, από την ανάλυση των χωρο-χρονικών παραμέτρων και των παραμέτρων της δύναμης αντίδρασης του εδάφους κατά το βάδισμα ασθενών με ΑΕΕ

Η επίδραση μαθημάτων ρυθμικής γυμναστικής και κλασικού μπαλέτου στις συναρμοστικές ικανότητες κοριτσιών ηλικίας 5-9 ετών

Σκοπός της παρούσας εργασίας ήταν να μελετήσει την επίδραση μαθημάτων Ρυθμικής Γυμναστικής (ΡΓ) και Κλασικού Μπαλέτου (ΚΜ) στις συναρμοστικές ικανότητες κοριτσιών σχολικής ηλικίας. Στη μελέτη συμμετείχαν 108 κορίτσια, ηλικίας 5 έως 9 ετών, οι οποίες χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες: Ομάδα Α (ΡΓ, η=38), Ομάδα Β (ΚΜ, η=30) και Ομάδα Γ (Ελέγχου, π=40). Οι μετρήσεις που πραγματοποιήθηκαν αφορούσαν στην αξιολόγηση των συναρμοστικών ικανοτήτων με τη δέσμη Κ.Τ.Κ (Kiphard και Schilling, 1974). Πραγματοποιήθηκαν αρχικές και τελικές μετρήσεις μετά από έναν κύκλο μαθημάτων διάρκειας 24 εβδομάδων, που περιλάμβαναν ασκήσεις μουσικοκινητικής ρυθμικής αγωγής, ασκήσεις με όργανα Ρυθμικής Γυμναστικής, βασικές ασκήσεις Κλασικού Μπαλέτου, ασκήσεις ευλυγισίας, ισορροπίας, αλτικότητας και επιδεξιότητας. Η ανάλυση διακύμανσης δύο παραγόντων (ΟΜΑΔΑ επί ΜΕΤΡΗΣΗ) με επαναλαμβανόμενο το δεύτερο παράγοντα φανέρωσε στατιστικά σημαντικές επιδράσεις στο σύνολο των μεταβλητών που αφορούν στις συναρμοστικές ικανότητες τόσο του παράγοντα ομάδα (ρ<0.001) όσο και του παράγοντα μέτρηση (ρ<0.001) με καλύτερες τιμές να εμφανίζουν οι ομάδες της Ρυθμικής Γυμναστικής και του Κλασικού Μπαλέτου. Σχετικά με τον παράγοντα μέτρηση, για κάθε ομάδα χωριστά, η ανάλυση T-test για ζευγαρωτά δείγματα έδειξε ότι υπήρχαν στατιστικά σημαντικές διαφορές σε όλες τις ομάδες στο σύνολο των μεταβλητών εκτός από την ομάδα ελέγχου, στη δοκιμασία πλάγια μετακίνηση και επανατοποθέτηση. Τα αποτελέσματα αυτά φανερώνουν ότι η Ρυθμική Γυμναστική και το Κλασικό Μπαλέτο βελτιώνουν τις συναρμοστικές ικανότητες των κοριτσιών ηλικίας 5 έως 9 ετών σε χρονικό διάστημα 6 μηνών και μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως περιεχόμενα διδασκαλίας τόσο στο μαζικό αθλητισμό όσο και στη σχολική φυσική αγωγή

Στατιστική ανάλυση εργατικών ατυχημάτων στη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη

147 σ.Στατιστική ανάλυση στη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη (Πέραμα, Δραπετσώνα, Κερατσίνι, Σαλαμίνα)Ανδρέας Η. Μηναίδη

Παρεμβατική μελέτη για την προώθηση της φυσικής δραστηριότητας σε ενήλικες γυναίκες

Η υποκινητικότητα αποτελεί ένα σημαντικό πρόβλημα κυρίως στις γυναίκες, οι οποίες παρουσιάζουν ελλιπή φυσική δραστηριότητα σε ποσοστό μεγαλύτερο των ανδρών. Σκοπός της έρευνας ήταν η διερεύνηση της επίδρασης ενός παρεμβατικού συμβουλευτικού προγράμματος έντυπης μορφής, στην αύξηση της φυσικής δραστηριότητας σε ενήλικες γυναίκες, καθώς και η αποτελεσματικότητα της επιπρόσθετης προφορικής καθοδήγησης και παρότρυνσης. Στην έρευνα συμμετείχαν 40 γυναίκες ηλικίας από 25 έως 65 ετών οι οποίες χωρίστηκαν σε δύο ομάδες. Την μία, ομάδα (Α), αποτέλεσαν 24 γυναίκες ηλικίας (ΜΟ=37,6 + 7.7 έτη) και την άλλη, ομάδα (Β) 16 γυναίκες ηλικίας (ΜΟ=45,2 + 10.3 έτη). Οι συμμετέχουσες που ανήκαν στην Α ομάδα δέχονταν κάθε εβδομάδα τις ίδιες γραπτές οδηγίες με την Β ομάδα αλλά επιπρόσθετα δέχονταν προφορικές συμβουλές καθοδήγησης και παρότρυνσης προσαρμοσμένες στις ατομικές ανάγκες της κάθε συμμετέχουσας για αύξηση της φυσικής δραστηριότητας. Οι συμμετέχουσες που ανήκαν στην Β ομάδα δέχονταν κάθε εβδομάδα το ίδιο έντυπο υλικό χωρίς όμως την καθοδήγηση και την παρότρυνση. Το συμβουλευτικό πρόγραμμα αύξησης της φυσικής δραστηριότητας είχε διάρκεια 12 εβδομάδες και το επίπεδο φυσικής δραστηριότητας μετρήθηκε πριν και μετά με τη χρήση του ερωτηματολογίου IPAQ (Craig et al., 2003). Σύμφωνα με την ανάλυση διακύμανσης με επαναλαμβανόμενες μετρήσεις τα αποτελέσματα έδειξαν ότι και οι δύο ομάδες αύξησαν συνολικά τη φυσική δραστηριότητα, χωρίς ωστόσο να υπάρχουν στατιστικά σημαντικές διαφορές μεταξύ των ομάδων (ρ>.05). Διαφορές μεταξύ των δύο ομάδων εντοπίστηκαν προς όφελος της Α ομάδας στο περπάτημα (ρ< .05), και προς όφελος της Β ομάδας στη φυσική δραστηριότητα κατά τον ελεύθερο χρόνο (ρ< .05). Συμπερασματικά και οι δύο ομάδες που ακολούθησαν το παρεμβατικό συμβουλευτικό πρόγραμμα έντυπης μορφής αύξησαν τη φυσική δραστηριότητα τους, ενώ οι επιπρόσθετες προφορικές συμβουλές και παρότρυνση επηρέασαν μόνο τη μορφή της φυσικής δραστηριότητας, με την A ομάδα να αυξάνει σημαντικά το περπάτημα και τη Β τη φυσική δραστηριότητα στον ελεύθερο χρόνο

Μοριακή γενετική διερεύνηση ασθενών με πρώιμη επιληπτική και πρώιμη μιτοχονδριακή εγκεφαλοπάθεια

Εισαγωγή: Οι αναπτυξιακές και επιληπτικές εγκεφαλοπάθειες (ΑΕΕ) αποτελούν μία υποκατηγορία επιληπτικών συνδρόμων με την γενετική βάση να αφορά κυρίως σε γονίδια που κωδικοποιούν για διαύλους, πρωτεΐνες απαραίτητες για την ορθή λειτουργία των συνάψεων, μεταγραφικούς παράγοντες καθώς και για άλλες ρυθμιστικές πρωτεΐνες με ρόλο σε βασικές κυτταρικές διεργασίες. Μέχρι σήμερα, καταγράφονται περισσότερες από 100 διαφορετικές ΑΕΕ ενώ σε καθημερινή βάση ανακαλύπτονται και νέα γονίδια που σχετίζονται με αυτήν την κλινική εικόνα. Η γενετική διάγνωση των ΑΕΕ αφορά την ανίχνευση παθογόνων ή πιθανώς παθογόνων παραλλαγών σε ένα (ή περισσότερα) γονίδια και συνιστά μια τεράστια πρόκληση. Η μεγάλη φαινοτυπική ετερογένεια, η αλληλοεπικάλυψη κλινικών χαρακτηριστικών ανάμεσα στα διαφορετικά επιληπτικά σύνδρομα καθώς και ο μεγάλος αριθμός γονιδίων που εμπλέκονται στην επιληπτογένεση δυσχεραίνουν τη διαφορική διάγνωση και καθιστούν την αποκάλυψη της γενετικής βλάβης και του υποκείμενου μηχανισμού απαραίτητα για την τελική διάγνωση. Σκοπός: Η παρούσα μελέτη έχει ως σκοπό την μελέτη των υποκείμενων γενετικών μηχανισμών επιληπτογένεσης με στοχευμένη μελέτη παραλλαγών των γονιδίων MECP2, CDKL5, FOXG1, ARX, SCN1A ή POLG, σε ασθενείς με ΑΕΕ ή μέσω αλληλούχησης επόμενης γενιάς (Next generation sequencing, ΝGS) ασθενών με σπασμούς με ή χωρίς συνοδή ψυχοκινητική καθυστέρηση. Στην ευρύτερη προσέγγιση περιλαμβάνεται και η μελέτη του προτύπου απενεργοποίησης του χρωμοσώματος Χ σε περιπτώσεις ανίχνευσης παραλλαγών σε φυλοσύνδετα γονίδια σε θήλεα άτομα, η καταγραφή φαινοτυπικής ετερογένειας και η καταχώρηση νέων παραλλαγών σε βάσεις δεδομένων σύμφωνα με την παθογονικότητα τους, η αναζήτηση νέων συσχετίσεων γονοτύπου- φαινοτύπου και η σύγκριση της διαγνωστικής απόδοσης των διαφορετικών τεχνικών. Υλικά και μέθοδοι: Μελετήθηκαν 48 ασθενείς με στοχευμένο έλεγχο των γονιδίων CDKL5 και FOXG1, 42 στο γονίδιο ARX, 6 στο γονίδιο POLG, 122 στο γονίδιο MECP2 και 270 στο γονίδιο SCN1A. Με αλληλούχηση επόμενης γενιάς μελετήθηκαν 107 ασθενείς. Αποτελέσματα: Μέσω του NGS ανιχνεύθηκαν παθογόνες ή πιθανώς παραλλαγές σε 64 ασθενείς αναδεικνύοντας ποσοστό συνολικής διαγνωστικής απόδοσης 59,8%, ενώ με τους στοχευμένους ελέγχους διαγνώσθηκε το 9,88% των ασθενών. Στις παραλλαγές περιλαμβάνονται αλλοιώσεις σε νέα γονίδια ή και σε γονίδια που δεν ήταν σαφές ότι εμπλέκονται στην επιληπτογένεση και τα αποτελέσματα συνέβαλαν στον χαρακτηρισμό νέων και την κατανόηση ήδη υπαρχόντων κλινικών οντοτήτων. Συμπεράσματα: Η σύγχρονη διαγνωστική προσπέλαση της γενετικής βάσης των επιληπτικών συνδρόμων είναι σαφώς αποτελεσματικότερη με τη χρήση WES σε σχέση με τη μελέτη μεμονομένων ή και ομαδοποιημένων (panel) γονιδίων όπως καταγράφεται και σε διεθνείς κατευθυντήριες οδηγίες. Η ευελιξία της επανανάλυσης των δεδομένων του NGS συμβάλει στην τελική διάγνωση των ασθενών λόγω της διαρκούς αποκάλυψης νέων συσχετίσεων γονοτύπου-φαινοτύπου, ενώ η αποκάλυψη μοριακής βλάβης διαφορετικής από την αναμενόμενη υπογραμμίζει την διαρκώς εξελισσόμενη γνώση του γενετικού υποβάθρου που οδηγεί σε επιληπτογένεση.Introduction: Developmental and epileptic encephalopathies (DEEs) are a specific category of epileptic syndromes and are caused due to defects in neuron-expressed genes encoding for either channels, or proteins that have crucial role in the correct function of synapses, or transcription factors (as well as other proteins) with regulatory action in various cellular processes. To date over 100 different DEEs have been described and almost daily new genes are discovered and associated with this clinical entity. Genetic diagnosis of DEEs involves the detection of pathogenic or likely pathogenic variants in a potentially large number of genes, and this constitutes a large challenge. The broad phenotypic heterogeneity, the overlap of clinical features between different epileptic syndromes and the large number of genes involved in epileptogenesis make differential diagnosis difficult, and thus the identification of the specific genetic defect(s) and the underlying mechanism(s) are necessary for a final diagnosis in most patients. Aim: The present work aims to study the underlying genetic mechanisms that lead to epileptogenesis in patients with DEE through the targeted screening for variants in previously associated genes (MECP2, CDKL5, FOXG1, ARX, SCN1A or POLG) and, in epilepsy patients with or without accompanying global developmental delay via Next generation sequencing (ΝGS). The overall study will also include the pattern of X-inactivation in females with variants in X-linked genes, the recording of phenotypic heterogeneity, the submission of novel variants in databases according to their classification, the search for new genotype-phenotype associations and the comparison of the diagnostic yield using different molecular techniques. Materials and Methods: 48 patients were studied for variants in CDKL5 and FOXG1 genes, 42 in ARX, 6 in POLG, 122 in MECP2 and 270 in SCN1A. With NGS 107 patients were studied. Results: NGS detected pathogenic or likely pathogenic variants in 64 patients leading to a diagnostic yield of 59,8%, in comparison to targeted gene studies that resulted in a diagnostic yield of 9,88%. Amongst the variants observed, there are molecular defects in new genes or in genes not yet clearly involved in epileptogenesis, whereby such results potentially contribute to the elucidation of new, or clearer characterization of existing clinical entities. Conclusions: The current diagnostic approach is clearly more efficient with the use of NGS than the targeted screening of a single gene or the use of epilepsy gene panels as recorded by international guidelines when testing for epilepsy syndromes. The ability to reanalyze NGS data contributes to the final diagnosis of the patients due to the continuous discovery of new genotype-phenotype associations; while the discovery of unexpected genetic defects reflects the ever-evolving knowledge of the genetic background underlying epileptogenesis

Η ΕΚΓΥΜΝΑΣΗ, Ο ΧΟΡΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΒΑΔΙΣΜΑ ΣΥΜΒΟΛΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΚΑΤΩΤΕΡΟΤΗΤΑΣ ΣΤΗΝ ΟΘΩΜΑΝΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Εισήγηση στο 2ο webinar αφιερωμένο στα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση (1821-2021) με θέμα Κινητικός Πολιτισμός, Αθλητισμός και Ελληνικότητα. Διοργάνωση: Σπουδαστήριο της Κοινωνιολογίας, Τομέας Θεωρητικών Επιστημών της Σχολής Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΕΚΠΑ), 17/12/2021. --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Επίσης, βλέπε: ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΠΕΡΙΗΓΗΤΡΙΩΝ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΤΗΣ ΟΘΩΜΑΝΙΚΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ ΚΑΜΠΕΡΙΔΟΥ HTTPS://GEONEWS.GR/HISTORY-%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%84%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%B5%CF%82-%CE%BE%CE%AD%CE%BD%CF%89%CE%BD-%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%B7%CE%B3%CE%B7%CF%84%CF%81%CE%B9%CF%8E%CE%BD-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B9/ Ξένες περιηγήτριες που επισκέφτηκαν διάφορες περιοχές της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας που κατοικούνταν από Έλληνες τον 17ο, 18ο και 19ο αιώνα αποτύπωσαν τις εντυπώσεις που σχημάτισαν για τις Ελληνίδες εκείνης της εποχής. «Αν κάθε Τούρκος πασάς … Πηγή: Ελληνισμός, Υποδούλωση, Τρομοκρατία και Δουλεία: Αφηγήσεις Δυτικών Περιηγητριών Ειρήνη Καμπερίδου, Καθηγήτρια Κοινωνιολογίας, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΕΚΠΑ). © Από το σύγγραμμα: Επιτέλους Αναπνέω Ελεύθερη: Γυναικείες μαρτυρίες, «Γυναίκες θαμμένες ζωντανές στον θεσμό της διαφθοράς και της ίντριγκας». Εκδοτικός Όμιλος ΙΩΝ

Η σημασία της συμμετοχής σε πρόγραμμα αποκατάστασης και η συμβολή της στα αποτελέσματα της δοκιμασίας κόπωσης, την επιστροφή στην εργασία και την πρόγνωση ασθενών με οξύ έμφραγμα μυοκαρδίου

ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΗΤΑΝ ΝΑ ΜΕΛΕΤΗΘΕΙ Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΕ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ (ΠΑ) ΑΣΘΕΝΩΝ ΜΕ ΟΞΥ ΕΜΦΡΑΓΜΑ ΜΥΟΚΑΡΔΙΟΥ(ΟΕΜ):1)ΣΤΗΝ ΑΝΑΛΥΨΗ ΤΩΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΩΝ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΩΝ,2)ΣΤΗ ΒΕΛΤΙΩΣΗ ΤΗΣ ΦΥΣΙΚΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ,3)ΤΗΝ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΠΑΡΑΓΟΝΤΩΝ ΚΙΝΔΥΝΟΥ(ΠΚ),4) ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΓΙΑ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ,5)ΤΗΝ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΝΕΩΝ ΣΤΕΦΑΝΙΑΙΩΝ ΕΠΕΙΣΟΔΙΩΝ(ΝΣΕ) ΚΑΙ 6)ΤΟ ΡΥΘΜΟ ΜΟΝΙΜΗΣ ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΗΣΗΣ.ΣΤΗ ΜΕΛΕΤΗ ΣΥΜΜΕΤΕΙΧΑΝ 100 ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΑΝΕΠΙΠΛΕΚΤΟ ΟΕΜ.ΟΙ 60 ΣΥΜΜΕΤΕΙΧΑΝ ΣΕ ΠΑ (ΟΜΑΔΑ Α) ΚΑΙ ΟΙ 40 ΔΕΝ ΣΥΜΜΕΤΕΙΧΑΝ(ΟΜΑΔΑ Β).ΤΟ ΠΑ ΠΕΡΙΕΛΑΜΒΑΝΕ:1)ΕΝΔΟΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΗ ΦΑΣΗ(ΠΡΩΙΜΗ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ,ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ),2)ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΦΑΣΗ(ΑΣΚΗΣΗ ΣΕ ΠΟΔΗΛΑΤΟ 3 ΦΟΡΕΣ ΤΗΝ ΕΒΔΟΜΑΔΑ,ΕΠΙ 30' ΓΙΑ 2 ΜΗΝΕΣ ΜΕ ΠΑΡΑΛΛΗΛΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ,ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ) ΚΑΙ 3)ΜΑΚΡΟΧΡΟΝΗ ΦΑΣΗ (ΕΛΕΧΓΟΜΕΝΟ ΒΑΔΙΣΜΑ 20ΧΙΛ. ΤΗΝ ΕΒΔΟΜΑΔΑ).ΟΙ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΣΥΜΜΕΤΕΙΧΑΝ ΣΤΟ ΠΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΕΠΙΣΤΑΜΕΝΗ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΠΟΥ ΠΕΡΙΕΛΑΜΒΑΝΕ ΚΑΙ ΠΡΩΙΜΗ ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ ΚΟΠΩΣΗΣ(ΔΚ) ΧΑΜΗΛΟΥ ΦΟΡΤΙΟΥ ΣΕ ΠΟΔΗΛΑΤΟ.ΜΕΓΙΣΤΗ ΔΚ ΕΓΙΝΕ 1)ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΕΝΔΙΑΜΕΣΗΣ ΦΑΣΗΣ, ΟΠΟΤΕ ΚΑΙ ΑΞΙΟΛΟΓΗΘΗΚΕ ΚΑΙ ΕΓΙΝΕ ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ 2 ΟΜΑΔΩΝ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΝΑΛΗΨΗ ΤΩΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΩΝ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΩΝ,ΤΗΝ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΠΚ,ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΟΧΗ ΣΤΗΝ ΚΟΠΩΣΗ ΚΑΙ 2)ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΠΑ (1 ΧΡΟΝΟ),ΟΠΟΤΕ ΑΞΙΟΛΟΓΗΘΗΚΕ ΕΚ ΝΕΟΥ Η ΑΝΟΧΗ ΣΤΗΝ ΚΟΠΩΣΗ,Η ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΝΣΕ ΚΑΙ ΡΥΘΜΟΣ ΜΟΝΙΜΗΣ ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΗΣΗΣ(ΡΜΣ).Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΟ ΠΑ ΗΤΑΝ ΑΠΟΛΥΤΑ ΑΣΦΑΛΗΣ ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΠΑΡΑΤΗΡΗΘΗΚΑΝ ΑΞΙΟΛΟΓΑ ΣΥΜΒΑΜΑΤΑ.ΣΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΜΕΤΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΕΝΔΙΑΜΕΣΗΣ ΦΑΣΗΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΘΗΚΕ ΕΓΚΑΙΡΟΤΕΡΗ ΚΑΙ ΟΡΘΗ ΑΝΑΛΗΨΗ ΤΩΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΩΝ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΩΝ ΣΤΗΝ ΟΜΑΔΑ Α,ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΜΕΙΩΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΗΘΕΙΑΣ ΤΟΥ ΚΑΠΝΙΣΜΑΤΟΣ(75% VS 67%,P:<0,05),ΜΕ