Ludobójstwo: operacja polska NKWD (1937–1938). Uchwała Biura Politycznego KC WKP(b) oraz rozkazy szefa NKWD ZSRR

After the Polish-Bolshevik war in 1921 between 1.1 and 1.2 million Polish people remained in Russia (later USSR). The sovietisation of Poles did not bring satisfying effects. A sense of national spirit was getting stronger. Polish operation was focusing on physical mass extermination of Poles only because of the fact they were Polish. It is estimated that 240,000–280,000 Polish citizens were arrested together with their families whereas between 220,000–250,000 Poles, most of which were the Soviet Union citizens, were shot dead or deprived of their lives in other ways, were shot dead or deprived of their lives in other ways. There are even some estimations talking about 400,000 murdered Poles.Polish operation had a typical characteristic of an ethnic cleansing and genocide. On the 14thJuly 2009 the Sejm of the Republic of Poland passed a resolution honouring the victims of crimes on Polish people between 1937–1939 and called it “a genocide”.Brak abstraktu w języku polski

Crimina laesae iustitiae: nazistowskie a komunistyczne...

Crimina laesae iustitiae: nazistowskie a komunistyczne W związku z książką Witolda Kuleszy, Crimen laesae iustitiae. Odpowiedzialność karna sędziow i prokuratorow za zbrodnie sądowe według prawa norymberskiego, niemieckiego, austriackiego i polskiego. Wyd. Uniwersytetu Łodzkiego. Łodź 2013, ss. 529

Białoruś przed Łukaszenką. Uwagi historyka prawa o prawie karnym

Artykuł recenzyjny w nawiązaniu do publikacji K. Laskowskiej, Prawo karne Białorusi. Przeszłość i teraźniejszość, Temida2, Białystok 2021, ss. 135 i Przestępczość na Białorusi. Przeszłość i teraźniejszość, Temida2, Białystok 2021, ss. 145. Artykuł recenzyjny w nawiązaniu do publikacji K. Laskowskiej, Prawo karne Białorusi. Przeszłość i teraźniejszość, Temida2, Białystok 2021, ss. 135 i Przestępczość na Białorusi. Przeszłość i teraźniejszość, Temida2, Białystok 2021, ss. 145.&nbsp

Generał „Iwanow” – ostatni stalinowiec – o Polsce

Najpierw (2016) ukazała się wersja rosyjska książki. Obecnie tłumaczenie polskie: Tajemnice walizki generała Sierowa. Dzienniki pierwszego szefa KGB. 1939-1963.  (Red. Aleksandr Hinsztejn,  tłum. A. Janowski, J. Cichocki, wyd. REA-SJ sp. z o.o., Konstancin-Jeziorna 2019). Są to prowadzone na bieżąco przez niemal ćwierć wieku zapiski-pamiętniki szefa sowieckiej bezpieki, a później sowieckiego wywiadu wojskowego. Ogromny manuskrypt odkryty został po śmierci autora przez wnuczkę w schowku, podczas remontu domu. Jako jedyny w Związku Radzieckim Sierow był szefem zarówno „cywilnego” Komitetu Bezpieczeństwa Państwowego (KGB), jak i wojskowego Głównego Zarządu Wywiadu (GRU).  Od chwili wybuchu drugiej wojny światowej aż do kryzysu kubańskiego w 1962 r.  generał bezpieki Iwan Aleksandrowicz Sierow czynnie uczestniczył w absolutnie wszystkich najważniejszych wydarzeniach tych lat i to uczestniczył na najwyższym szczeblu decyzyjnym, pozostając w stałym kontakcie najpierw ze Stalinem, a później z Chruszczowem. W szczególności to Sierow przeprowadził zbrodniczą pacyfikację Polski.  Karierę jego zakończyła afera superszpiega Olega Pieńkowskiego. Bogactwo prowadzonych na bieżąco dzienników Sierowa jest niebywałe, z pewnością będzie wykorzystywane w wielu pracach. Autor tych słów uważa, że jako źródło historyczne wartością swą pamiętniki Sierowa przewyższają rewelacyjne niegdyś Pawła Sudopłatowa  Wspomnienia niewygodnego świadka. Sierow zdawał sobie sprawę, że uczestniczy w zbrodniach, wiarołomstwie, ale traktował to jako wykonywanie rozkazów – służenie Związkowi Radzieckiemu i partii komunistycznej w możliwie najskuteczniejszy sposób. Z uwagi na ogrom spraw, w tym miejscu autor przybliża jedynie sprawy polskie widziane oczami genialnego zbrodniarza