Effect of Q angle on some performance parameters in adolescent female football players

QA (Q angle) is the line between the combined traction of the quadriceps and the patellar tendon and is associated with the biomechanical function of the lower extremity. The reason we're focusing on the Q angle in women in particular is that we think that in studies women show a higher average QA than men and can give a lot of ideas as a simple precursor parameter.  This study aimed to study the effect of the Q angle in Adolescent Women's Footballers on lower extremity vertical jumping performance and the excentric power of the hamstring. Method: A digital manual goniometer was used to measure the QA of individuals, and hamstring eccentric muscle strength NORDBORD device was used for measuring vertical jumping strength with a SmartSpeed Contact Mat half-squat vertical jump test (VJ TEST) The resulting data was normally distributed, and a Pearson correlation test and simple regression tests were applied to the analysis. Results: When the results of simple linear regression analysis of Vertical Jump Performance according to the prediction of the Left Q angle variable were examined, it was seen that the Left Q angle was a significant predictor of the athlete's Vertical Jump performance. In addition, it is seen that there is a moderate positive relationship between Vertical Jump and Asymmetry. Discussions: Football is a competitive game with different dynamics (sprint, change of direction, jumping, collision) and has a higher risk of disability than other sports

An evaluation of the effects of Law no. 7181 on urban planning, with a focus on municipal service areas in Konya: 7181 sayılı Kanun’un imar planları üzerindeki etkileri: belediye hizmet alanları özelinde bir değerlendirme, Konya örneği

In Turkey, the Development Contribution Share (DCS), used to provide public areas, has significant changes with the enactment of Law No. 7181. With this amendment, the DCS rate has been increased, its scope has been expanded, and municipal service areas (MSA) have been included within the scope of DCS. The fact that the capital of MSA’s can be partially privatized has initiated a new era in the financing of public areas but has also opened up a debate about the balance between public interest and private interests. This situation has the potential to both affect the quality of public services and lead to new debates about property rights. This study examines the impact of Law No. 7181 on zoning plans regarding the use decisions of MSAs. Within the context of identifying the stated situation, the effects of Law No. 7181 on zoning plans regarding municipal service areas have been examined in the zoning plan revisions of Akşehir, Altınekin, Yunak, Güneysınır, Ilgın, and Doğanhisar districts of Konya. It has been determined that in the approved zoning plan revisions, there has been a significant increase in the number of municipal service areas (MSA) and the per capita MSA area. However, despite the fact that a significant portion of the MSAs determined in the old zoning plan is not currently used, it has been revealed that excessive areas have been allocated as MSAs in the zoning plans. This situation has the potential to both affect the quality of public services and lead to new disputes over property rights.   Özet   Türkiye'de imar planları ile belirlenen kamusal alanların finansmanın sağlanması amacıyla kullanılan Düzenleme Ortaklık Payı (DOP) uygulaması, 7181 sayılı Kanun ile önemli değişikliklere uğramıştır. Yapılan değişiklikle, DOP oranı artırılmış, kapsamı genişletilmiş ve daha önce kamulaştırma yolu ile edinilen belediye hizmet alanları (BHA) gibi kamusal alanlar bedelsiz karşılanmak üzere DOP kapsamına alınmıştır. BHA'ların sermayesinin kısmen özelleştirilebilir olması, kamusal alanların finansmanında yeni bir dönem başlatmış, ancak kamu yararı ile özel çıkarlar arasındaki dengeyi tartışmaya açmıştır. İfade edilen durumun tespiti açısından 7181 sayılı Kanun'un BHA’lar bakımından imar planlarına olan etkileri Konya ilinde bulunan Akşehir, Altınekin, Yunak, Güneysınır, Ilgın ve Doğanhisar ilçeleri imar planı revizyonlarında incelenmiş, onaylanan imar planı revizyonlarında BHA sayısında ve kişi başına düşen BHA yüzölçümünde belirgin bir artış olduğu tespit edilmiştir. Bununla birlikte eski imar planında belirlenen birçok BHA'nın önemli bir miktarının günümüzde kullanılmamasına rağmen, yeni yapılan imar planlarında gereğinden fazla alanın bu kullanıma ayrıldığı tespit edilmiştir. Bu durum, hem kamu hizmetlerinin kalitesini etkileyebilecek hem de mülkiyet hakları üzerinde yeni tartışmalara yol açabilecek potansiyele sahiptir

A psychological ergogenic aid in sports: The use of neurofeedback: Sporda bir psikolojik ergojenik yardımcı: Nörofeedback kullanımı

Research problem/aim: This review article explores the fundamental structure, historical development, and applications of neurofeedback as a psychological ergogenic aid in sports, based on current findings in the literature. The study aims to comprehensively compile previous research to highlight the potential benefits and areas of application of neurofeedback in the field of sports. Method: The study adopts a literature review approach, examining academic sources, empirical studies, and theoretical discussions that focus on neurofeedback use in both individual and team sports, as well as in rehabilitation contexts. Findings: Neurofeedback is a biofeedback technique that allows individuals to monitor and regulate their brainwaves, which can lead to enhanced athletic performance and better stress management. It operates through the optimization of mental processes using EEG data and promotes the development of new neural pathways via neuroplasticity. Research shows that neurofeedback can positively impact attention, reaction time, decision-making, and emotional regulation. Its applications extend across various sports, including shooting, archery, golf, and tennis, as well as team sports. Additionally, it is increasingly used in rehabilitation and injury recovery. Conclusions: Despite its proven potential, the widespread adoption of neurofeedback in sports is limited by factors such as small sample sizes in studies and high implementation costs. Broader empirical research and cost-effective integration strategies are needed to support its practical use in athletic contexts. (Extended English summary is at the end of this document)   Özet Araştırma problemi/amaç: Bu derleme makalesi, nörofeedback’in sporda bir psikolojik ergojenik yardımcı olarak temel yapısını, tarihsel gelişimini ve uygulama alanlarını mevcut literatürdeki bulgulara dayanarak incelemektedir. Çalışmanın amacı, nörofeedback’in spordaki potansiyel faydalarını ve kullanım alanlarını vurgulamak amacıyla günümüze kadar yapılmış araştırmaları kapsamlı bir şekilde derlemektir. Yöntem: Çalışma, literatür taraması yöntemiyle gerçekleştirilmiştir. Nörofeedback’in hem bireysel hem de takım sporlarında ve rehabilitasyon süreçlerinde kullanımıyla ilgili akademik kaynaklar, ampirik çalışmalar ve kuramsal tartışmalar analiz edilmiştir. Bulgular: Nörofeedback, bireylerin beyin dalgalarını izleyip düzenlemelerine olanak tanıyan bir biyolojik geri bildirim tekniğidir. EEG verileriyle zihinsel süreçlerin optimize edilmesini sağlar ve nöroplastisite yoluyla yeni sinirsel bağlantıların oluşumunu teşvik eder. Araştırmalar, nörofeedback’in dikkat, reaksiyon süresi, karar verme ve duygusal düzenleme üzerinde olumlu etkiler sunduğunu göstermektedir. Atıcılık, okçuluk, golf ve tenis gibi bireysel sporlardan takım sporlarına kadar geniş bir uygulama alanı vardır. Ayrıca, rehabilitasyon süreçlerinde ve spor sakatlıklarının iyileştirilmesinde de giderek daha fazla kullanılmaktadır. Sonuç: Nörofeedback’in kanıtlanmış potansiyeline rağmen, küçük örneklem grupları ve yüksek uygulama maliyetleri gibi faktörler bu yöntemin sporda yaygın olarak benimsenmesini sınırlamaktadır. Uygulamadaki yerini güçlendirmek adına daha geniş kapsamlı ampirik çalışmalara ve maliyet-etkin entegrasyon stratejilerine ihtiyaç vardır

The perception of organizational attraction of students taking flight training in the aviation sector: The case of Başkent Yıldızları Flight Academy

The aim of the research is to investigate the perception of organizational attractiveness of the pilot profession, which has recently gained prominence in terms of students undergoing flight training. The “Organizational Attractiveness Scale” established by Highhouse et al. (2003) and modified to Turkish culture by Dural et al. (2014) was used in the study to assess the organizational attractiveness attitudes of students who had received flight training in the industry. Necessary permissions for the implementation of the scale were obtained. The scale includes 15 statements. Factor and t-Test analysis methods were used in the study. As a consequence of the factor analysis, the “Organizational Attractiveness Scale” scale was divided into three distinct variables: general attractiveness, prestige, and intentions to pursue. Furthermore, the findings of the Independent Group t-Test revealed that the characteristics of overall general attractiveness, prestige, and intentions to pursue are not gender specific. In general, the organizational attractiveness was not differing significantly by gender. As an example indicator; female students' attractiveness ratings (X=4,68) were significantly higher compared to males (X=4,29) in intentions to pursue dimension. In this context, female pilot candidates' organizational attractiveness ratings of the pilot profession were shown to be higher than men's in all three component dimensions

Gains of an individual diagnosed with infantile scoliosis in the context of quality of life: The adventure of achieving ideal body weight

Research problem/aim: This case study investigates the impact of achieving an ideal body weight (77 kg) through an 18-month individualized exercise and nutrition program on the quality of life of an obese male adolescent diagnosed with infantile scoliosis, who started the program at the age of 13.5 weighing 143 kg and was followed until the age of 15. The study aimed to explore physical, psychological, and social changes during this transformation process. Method: A mixed-method case study design was employed, and criterion sampling was used for participant selection. The independent variable was the personalized program, and the dependent variable was the change in quality of life. Quantitative data were collected through 49 bioelectrical impedance measurements at regular intervals. Qualitative data were obtained via semi-structured interviews with the participant and his mother. Open-ended responses were grouped under main themes and analyzed through content analysis. Findings: Findings were categorized under six themes: physical functioning, emotional well-being, academic engagement, mental health, family relationships, and social interaction. Improvements were noted in endurance, flexibility, mobility, emotional balance, body image, and school participation. Conclusions: The study concludes that individualized interventions, when supported by active family involvement, can foster holistic development and promote long-term well-being in adolescents with obesity and comorbid skeletal conditions

The relationship between organizational justice and organizational commitment in educational organizations: a meta-analysis study: Eğitim örgütlerinde örgütsel adalet ile örgütsel bağlılık arasındaki ilişki: bir meta analiz çalışması

In this study, the relationship between organizational justice and organizational commitment in educational organizations was examined using the meta-analysis method. A total of 10 studies, measuring the relationship between organizational justice and organizational commitment and involving sample groups of teachers in Turkey, were analyzed. According to the meta-analysis results, the overall effect size of the relationship between organizational justice and organizational commitment was found to be significantly positive. This finding indicates that organizational justice is a crucial factor in enhancing employees' commitment to their organizations. The study considered gender, school level, study type, and study period (pre- and post-COVID-19 pandemic) as moderator variables. The results of the moderator analyses revealed that gender is a significant source of heterogeneity. Specifically, the relationship between organizational justice and organizational commitment was weaker among female teachers compared to their male counterparts. However, no significant moderator effects were identified for school level, study type, or study period. (Extended English summary is at the end of this document) Özet   Bu çalışmada, eğitim örgütlerinde örgütsel adalet ile örgütsel bağlılık arasındaki ilişki meta-analiz yöntemi kullanılarak incelenmiştir. Araştırma kapsamında, örgütsel adalet ve örgütsel bağlılık arasındaki ilişkiyi ölçen ve Türkiye'deki öğretmenlerden oluşan örneklem gruplarını içeren toplam 10 çalışma analiz edilmiştir. Meta-analiz sonuçlarına göre, örgütsel adalet ile örgütsel bağlılık arasındaki ilişkinin genel etki büyüklüğünün anlamlı derecede pozitif olduğu tespit edilmiştir. Bu bulgu, örgütsel adaletin, çalışanların örgüte olan bağlılığını artırmada önemli bir faktör olduğunu göstermektedir. Çalışmada, cinsiyet, okul kademesi, çalışma türü ve çalışma yılı (Covid-19 pandemisi öncesi ve sonrası) moderatör değişkenler olarak değerlendirilmiştir. Moderatör analizleri sonucunda, cinsiyetin anlamlı bir heterojenlik kaynağı olduğu belirlenmiştir. Kadın öğretmenler grubunda, örgütsel adalet ile örgütsel bağlılık arasındaki ilişkinin erkek öğretmenlere kıyasla daha zayıf olduğu ortaya konmuştur. Bununla birlikte, okul kademesi, çalışma türü ve çalışma yılı değişkenlerinin moderatör etkisi göstermediği saptanmıştır

The effect of self-control on goal commitment: Öz kontrolün hedef bağlılığına etkisi

The study was conducted to determine the effect of self-control on goal commitment in undergraduate sports education students. For this purpose, 207 participants formed the sample group. Data were obtained using the Multidimensional Brief Self-Control Scale and the Goal Commitment Scale scales in the study. The findings obtained as a result of the analysis of the data were stated. T-Test was conducted to determine the differences between gender and sports branches in the study. While the relationship between self-control and goal commitment was determined by the Pearson Correlation Test, Linear Regression Analysis was performed to determine the effect of self-control on goal commitment. As a result of the study, while no significant difference was observed between gender and sports branches, a significant and positive relationship was found between self-control and goal commitment. In the study, it was determined that the effect of self-control on goal commitment was significant and explained 22% of the total variance regarding goal commitment. Özet Çalışma, lisans düzeyinde spor eğitimi alan öğrencilerde öz kontrolün hedef bağlılığına olan etkisini belirlemek amacıyla yapılmıştır. Bu amaç doğrultusunda 207 katılımcı örneklem grubunu oluşturmuştur. Çalışmada Çok Boyutlu Kısa Öz-Kontrol ve Hedef Bağlılığı Ölçekleri kullanılarak veriler elde edilmiştir. Verilerin analizi sonucunda elde edilen bulgular belirtilmiştir. Çalışmada cinsiyet ve spor branşları arasındaki farkları belirlemek için T-Testi yapılmıştır. Öz kontrol ve hedef bağlılığı arasındaki ilişki Pearson Korelasyon Testi ile belirlenirken öz kontrolün hedef bağlılığı üzerindeki etkisini tespit edebilmek için Doğrusal Regresyon Analizi gerçekleştirilmiştir. Çalışma sonucunda cinsiyet ve spor branşları arasında anlamlı bir farklılık görülmezken, öz kontrol ve hedef bağlılığı arasında anlamlı ve pozitif yönlü bir ilişki olduğu tespit edilmiştir. Çalışmada öz kontrolün hedef bağlılığı üzerindeki etkisinin anlamlı olduğu ve hedef bağlılığına ilişkin toplam varyansın %22’sini açıkladığı belirlenmiştir

The role of recreational activity motivation on recreational social health: The case of volleyball: Rekreasyonel etkinlik motivasyonunun rekreasyonel sosyal sağlık üzerindeki rolü: Voleybol örneği

This study aims to examine the effect of individuals' recreational activity motivation levels on their recreational social health. The research was conducted with 295 voluntary participants who regularly play volleyball in their leisure time, using a relational survey model. Data were collected through the Recreational Activity Motivation Scale and the Recreational Social Health Scale, and analyzed using descriptive statistics, t-tests, ANOVA, correlation, and regression analyses. The findings indicate that participants generally have high levels of intrinsic and benefit-based motivation, while levels of amotivation remain low. Female participants were found to have significantly higher motivation and social health levels compared to males, whereas differences based on age and perceived income were limited. Correlation analyses revealed significant positive relationships particularly between intrinsic and extrinsic motivation and social health. Regression results showed that subdimensions of social health—specifically happiness/peace, communication, and time—significantly predicted participants’ motivation levels. In conclusion, as individuals' motivation to participate in recreational activities increases, their indicators of social health also improve positively. (Extended English summary is at the end of this document) Özet Bu çalışma, bireylerin rekreasyonel etkinliklere yönelik motivasyon düzeylerinin rekreasyonel sosyal sağlık üzerindeki etkisini incelemeyi amaçlamaktadır. Araştırma, boş zamanlarında düzenli olarak voleybol oynayan 295 gönüllü katılımcı ile yürütülmüş ve ilişkisel tarama modeli benimsenmiştir. Veriler, Rekreasyonel Etkinlik Motivasyonu Ölçeği ve Rekreasyonel Sosyal Sağlık Ölçeği aracılığıyla toplanmış; analizlerde tanımlayıcı istatistiklerin yanı sıra t-testi, ANOVA, korelasyon ve regresyon analizleri kullanılmıştır. Bulgular, katılımcıların genel olarak yüksek içsel ve faydaya dayalı motivasyon düzeylerine sahip olduğunu, buna karşın motivasyonsuzluk düzeylerinin düşük kaldığını göstermektedir. Cinsiyet değişkenine göre kadınların motivasyon ve sosyal sağlık düzeylerinin erkeklere kıyasla daha yüksek olduğu saptanırken, yaş ve gelir düzeyine göre anlamlı farklar sınırlı kalmıştır. Korelasyon analizleri, özellikle içsel motivasyon ve dışsal motivasyon ile sosyal sağlık arasında anlamlı ve pozitif ilişkiler olduğunu ortaya koymuştur. Regresyon bulgularına göre, sosyal sağlık alt boyutlarından mutluluk/huzur, iletişim ve zaman değişkenleri, bireylerin motivasyon düzeylerini anlamlı biçimde yordayıcıdır. Sonuç olarak, rekreasyonel etkinliklere katılımda bireylerin motivasyon düzeyi arttıkça sosyal sağlık göstergelerinin de olumlu yönde geliştiği görülmektedir

Examination of the elements determining the sports policies of municipalities: Belediyelerin spor politikalarını belirleyen unsurların incelenmesi

This study aims to examine and reveal the elements that determine the sports policies of the municipalities. The research group of the study, in which the phenomenological design from qualitative research methods was used, was selected with the readily accessible sampling method. In this context, 8 participants working in the youth and sports services or culture and social affairs directorate in 8 district municipalities in Ankara province constituted the research group of the study. A semi-structured interview form developed by the researchers was used as the data collection tool. The data obtained within the scope of the study were analyzed using the descriptive analysis method. When the obtained data were examined, it was concluded that the budget element was the most important element determining sports policies. In addition, it was determined that municipalities formed their policies by considering the current facility status and budget elements the most while determining their sports policies. Although the feedback received from the public affected the determination of sports policies, it was determined that these data were not collected Although the feedback received from the public affected the determination of sports policies, it was determined that these data were not collected systematically. It was determined that the elements of coach qualification, cooperation with public institutions and organizations, and sports/exercise were limited or ineffective in determining sports policies. These results show that sports policies are stuck in the equation of facilities and budget elements and that policies are created without sufficient statistical data. It can be said that municipalities should create sports policies according to activities outside the facilities, university, public cooperation, and systematically obtained data. (Extended English summary is at the end of this document) Özet Bu araştırmanın amacı, belediyelerin sporla ilgili politikalarını belirleyen unsurların incelenerek ortaya konulmasıdır. Nitel araştırma yöntemlerinden olgubilim deseninin kullanıldığı çalışmanın araştırma grubu kolayda ulaşılabilir örnekleme yöntemiyle seçilmiştir. Bu kapsamda, Ankara ilinde yer alan 8 ilçe belediyesinde Gençlik ve Spor Hizmetleri veya Kültür ve Sosyal İşler Müdürlüğünde görev yapan 8 katılımcı çalışmanın araştırma grubunu oluşturmuştur. Veri toplama aracı olarak araştırmacılar tarafından geliştirilen yarı yapılandırılmış görüşme formu kullanılmıştır. Çalışma kapsamında elde edilen veriler betimsel analiz yöntemi ile çözümlenmiştir. Elde edilen veriler incelendiğinde, bütçe unsurunun spor politikalarını belirleyen en önemli unsur olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Ayrıca belediyelerin spor politikalarını belirlerken en çok mevcut tesis durumuna, ve bütçe unsurlarını göz önünde bulundurarak politikalarını oluşturdukları belirlenmiştir. Halktan alınan geri bildirimler spor politikalarının belirlenmesini etkilese de bu verilerin sistematik şekilde alınmadığı belirlenmiştir. Antrenör niteliği, kamu kurum ve Halktan alınan geri bildirimler spor politikalarının belirlenmesini etkilese de bu verilerin sistematik şekilde alınmadığı belirlenmiştir. Antrenör niteliği, kamu kurum ve kuruluşlarıyla olan iş birliği ve spor/egzersiz yapma unsurlarının ise spor politikalarını belirlemede sınırlı düzeyde etkili olduğu ya da etkili olmadığı belirlenmiştir. Bu sonuçlar, spor politikalarının tesis ve bütçe unsurları denklemine sıkıştığını, politikaların yeterli istatistiki veriler olmadan oluşturulduğu söylenebilir. Belediyelerin spor politikalarının oluşumunda tesis dışındaki etkinliklere, üniversite, kamu iş birliklerine ve sistematik elde edilen verilere göre oluşturması gerektiği söylenebilir

Determining impression management tactics in nurses: Hemşirelerde izlenim yönetimi taktiklerinin belirlenmesi

Objectives: This research was conducted to determine the impression management tactics used by nurses. Methods: The study sample comprised 812 nurses working in 3 Public Hospitals and 5 Private Hospitals on the Anatolian side of Istanbul. Data were collected using a Descriptive Characteristics Form and Impression Management Scale. Data analyses were performed using descriptive statistics, Student’s t test, one-way analysis of variance and Kruskal Wallis-H test. Findings: The sample of 812 nurses comprised 87.8% female, 34.7% aged ≤25 years, 51.4% were married, 36.6% had a bachelor's degree, 34.8% had 4-8 years of professional experience, and 55% reported weekly working hours of 41-50 hours. The total score of the nurses' impression management scale was mean 1.72±.61. The impression tactics subscale scores were determined to be 2.43±0.82 for “self promotion”, 1.84±0.84 for “ingratiation”, 1.38±0.66 for “exemplification”, 1.66±0.68 for “indimidation” and 1.38±0.73 for “supplication”.The most frequently used impression management tactic in both hospital groups was the "self promotion" tactic. Male nurses used the "exemplification" tactic significantly more. Conclusions: Nurses used fewer impression management tactics.  This research is an original study in that it determines the impression management tactics used by nurses in Turkey. (Extended English summary is at the end of this document) Özet   Amaç: Bu araştırma hemşirelerin izlenim yönetimi taktiklerinin belirlenmesi amacıyla yapıldı. Method: Araştırma İstanbul ilinde Anadolu yakasında yer alan 3 Kamu Hastanesi, 5 Özel Hastanede çalışmakta olan 812 hemşire ile gerçekleştirildi. Verilerin toplanmasında Tanıtıcı Bilgi Formu ve İzlenim Yönetimi Ölçeği kullanıldı. Verilerin değerlendirilmesinde tanımlayıcı istatistikler,  Student’s t testi, tek yönlü varyans analizi, Kruskal Wallis-H testi kullanıldı. Bulgular: Hemşirelerin %34.7’si 25 yaş ve altında olup, %87.8’i kadın, %51.4’ü evli,  %36.6’sı lisans mezunu, %34.8’i 4-8 yıl arasında mesleki deneyime sahip, %55’inin haftalık çalışma süresi 41-50 saattir. Hemşirelerin izlenim yönetimi ölçeği toplam puan ve kendini üstün gösterme, kendini sevdirme, örnek teşkil etme, gözdağı verme, ricacı olma taktikleri puan ortalamaları sırasıyla 1.72 (.61), 2.43 (.82), 1.84 (.84), 1.38 (.66), 1.66(.68), 1.38 (.73) olarak bulundu. En sık kullanılan izlenim yönetimi taktiği her iki hastane grubunda da “kendini üstün gösterme” taktiğidir. Erkek hemşirelerin “örnek teşkil etme” taktiğini anlamlı olarak daha fazla kullandığı bulundu. Sonuç:  Hemşirelerin izlenim yönetimi taktiğini diğer meslek gruplarına göre daha az kullandığı görüldü. Bu araştırma, Türkiye’deki hemşirelerin kullandığı izlenim yönetimi taktiklerini belirlemesi açısından orijinal bir çalışmadır