การจัดการของเสียอุตสาหกรรมของโรงงานผลิตชิ้นส่วนคอนกรีตสำเร็จรูป

Industrial Waste Management of Precast Concrete Production Plants   Jeth Rueangrit and Weawboon Yamsaengsung   รับบทความ: 12 พฤษภาคม 2568; แก้ไขบทความ: 15 สิงหาคม 2568; ยอมรับตีพิมพ์: 28 สิงหาคม 2568; Abstract online: 30 สิงหาคม 2568    บทคัดย่อ การศึกษาเชิงสำรวจครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1) แหล่งกำเนิด ปริมาณ และลักษณะทางกายภาพของของเสียอุตสาหกรรม 2) วิธีการเก็บรวบรวม และการขนส่งของเสียอุตสาหกรรม 3) วิธีการบำบัดและการกำจัดของเสียอุตสาหกรรม 4) ค่าใช้จ่ายในการจัดการของเสียอุตสาหกรรม และ 5) เสนอแนวทางการจัดการของเสียอุตสาหกรรมที่เหมาะสม โดยประชากรคือโรงงานผลิตชิ้นส่วนคอนกรีตสำเร็จรูป ใช้วิธีในการสุ่มตัวอย่างแบบเจาะจง เป็นของเสียที่เกิดขึ้นภายในโรงงานผลิตชิ้นส่วนคอนกรีตสำเร็จรูป และมีเครื่องมือที่ใช้ในการศึกษาประกอบด้วย แบบสำรวจที่ 1 ใช้ในการสำรวจแหล่งกำเนิด และปริมาณของของเสีย แบบสำรวจที่ 2 ใช้ในการสำรวจวิธีการเก็บรวบรวม และการขนส่งของเสีย แบบสำรวจที่ 3 ใช้ในการสำรวจวิธีการบำบัด และการกำจัดของเสีย แบบสำรวจที่ 4 ใช้ในการสำรวจค่าใช้จ่ายในการจัดการของเสีย และเครื่องมือในการหาปริมาณของเสียทั้งหมดและลักษณะทางกายภาพของของเสีย วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนา คือ ร้อยละ และค่าเฉลี่ยเลขคณิต ผลการศึกษา พบว่า 1) ของเสียอุตสาหกรรมเกิดจากหลายหน่วยงานในโรงงาน แบ่งเป็น 14 ชนิด แยกเป็นของเสียอันตราย 4 ชนิด และของเสียไม่อันตราย 10 ชนิด โดยของเสียทั่วไปเกิดขึ้นเฉลี่ย 69.39 กิโลกรัมต่อวัน ความหนาแน่นมีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 0.26 กิโลกรัมต่อลิตร และมีองค์ประกอบทางกายภาพ ได้แก่ เศษอาหารมากที่สุด ร้อยละ 28.03 รองลงมาคือ แก้ว ยาง อื่น ๆ กระดาษ และพลาสติก ตามลำดับ 2) โรงงานมีการคัดแยกของเสียอุตสาหกรรมที่แหล่งกำเนิด มีภาชนะเก็บรวบรวม แต่ไม่มีการติดฉลากที่ภาชนะ ของเสียส่วนใหญ่ที่สามารถขายได้จะมีผู้มารับซื้อที่โรงงาน ซึ่งโรงงานมีใบนำสินค้าออกนอกโรงงาน แต่โรงงานยังไม่ได้ดำเนินเรื่องเกี่ยวกับการขออนุญาตนำสิ่งปฏิกูลหรือวัสดุที่ไม่ใช้แล้วออกนอกโรงงานอย่างถูกต้องตามกฎหมาย จากหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง 3) โรงงานมีวิธีการบำบัดและการกำจัด ได้แก่ การขาย การเพิ่มมูลค่า และการแยกวัสดุเพื่อนำกลับมาใช้ใหม่ รวมถึงการฝังกลบในพื้นที่โรงงาน การให้เทศบาลนำไปกำจัด และการให้แม่ค้าและประชาชนนำไปใช้ประโยชน์ โดยของเสียที่นำไปใช้ประโยชน์ไม่ได้ จะถูกทิ้งรวมกับกากของเสียทั่วไป 4) โรงงานมีรายได้จากการขายของเสียเฉลี่ยเดือนละ 39,206.75 บาท และมีค่าใช้จ่ายในการจัดการของเสียเฉลี่ยเดือนละ 42,353.75 บาท และ 5) แนวทางการจัดการของเสียอุตสาหกรรมมีวิธีการและขั้นตอนที่แตกต่างกันตามชนิดของของเสียอุตสาหกรรมแต่ละชนิด คำสำคัญ:  การจัดการของเสีย  ของเสียอุตสาหกรรม  ชิ้นส่วนคอนกรีตสำเร็จรูป   Abstract This exploratory study aimed to investigate 1) the sources, quantities, and physical characteristics of industrial waste, 2) the collection and transportation methods of industrial waste, 3) the treatment and disposal practices of industrial waste, 4) the cost of industrial waste management, and 5) appropriate industrial waste management guidelines. The population of the study consisted of precast concrete component manufacturing factories. A purposive sampling method was employed, focusing on waste generated within these factories. The research tools included four survey forms: Survey 1 for identifying sources and quantities of waste, Survey 2 for waste collection and transportation methods, Survey 3 for waste treatment and disposal methods, and Survey 4 for waste management costs. Additionally, tools were used to measure the total quantity and physical characteristics of the waste. Data were analyzed using descriptive statistics, including percentage and arithmetic mean. The study found that: 1) Industrial waste originated from various departments within the factory and could be categorized into 14 types 4 hazardous and 10 non–hazardous. General waste had an average daily quantity of 69.39 kilograms with an average density of 0.26 kilograms per liter. The main physical components included food scraps (28.03%), followed by glass, rubber, others, paper, and plastic, respectively. 2) The factories separated waste at the source and used collection con-tainers; however, the containers were not labeled. Most marketable waste was collected by buyers at the factory. Although the factories issued goods dispatch forms, they had not yet ob-tained legal authorization from relevant authorities to transport waste materials off–site. 3) Waste treatment and disposal methods included selling, value–adding, material separation for reuse, on–site landfill, disposal by municipal authorities, and distribution to local vendors and residents. Waste that could not be reused was disposed of along with general waste. 4) The factories generated an average monthly income of 39,206.75 THB from selling waste, with an average monthly waste management cost of 42,353.75 THB. 5) Industrial waste management procedures varied according to the type of waste. Keywords: Waste management, Industrial waste, Precast concrete component

ถ้อยแถลงบรรณาธิการ

งานวิจัยทุกประเภทที่เกี่ยวข้องกับมนุษย์และสัตว์ และลงตีพิมพ์ในวารสารนี้ไม่ยกเว้นการขอจริยธรรมในมนุษย์ และการขอจริยธรรมการใช้สัตว์เพื่องานวิทยาศาสตร์ นอกจากนี้ยังต้องปฏิบัติให้ถูกต้องตามหลักสากลของการวิจัย ในการส่งผลงานตีพิมพ์ต้องแนบใบรับรอง (COA) มาเป็น suppl. files ด้วย อย่างไรก็ตาม ปัญหาหนึ่งที่ผู้นิพนธ์หลายท่านไม่ปฏิบัติตามข้อกำหนดของวารสารคือ การส่งภาพแยกเป็นไฟล์นามสกุล jpg หรือ tif และควรมีความละเอียดไม่ต่ำกว่า 300 × 300 dpi ทำให้บางภาพทำให้ชัดเจนไม่ได้ จึงขอให้ผู้นิพนธ์ส่งภาพแยกเป็นไฟล์ตามข้อกำหนดด้วย   วารสารฯ ฉบับที่ท่านถืออยู่นี้ประกอบด้วยบทความวิจัยด้านวิทยาศาสตร์ 4 เรื่อง และด้านวิทยาศาสตรศึกษา 4 เรื่อง ปัจจุบันบทความเกือบทุกเรื่องตรวจโดยผู้ทรงคุณวุฒิอย่างน้อย 2 ท่าน ยกเว้นได้รับแจ้งจากผู้นิพนธ์ว่าจะใช้ขอตำแหน่งวิชาการ ใช้ขอจบการศึกษา ซึ่งต้องการผู้ทรงคุณวุฒิอย่างน้อย 3 ท่านในการประเมินบทความ อนึ่ง การนำส่วนใดส่วนหนึ่งของบทความไปใช้ประโยชน์ สามารถทำได้โดยอ้างอิงในงานเขียนวิชาการ (ที่ไม่ได้เป็นเชิงการค้า) ไม่จำเป็นต้องส่งจดหมายมาขออนุญาตใช้ภาพหรือตารางจากบทความที่ต้องการนำไปใช้ ยกเว้นมีเงื่อนไข เช่น ต้องการขอตำแหน่งวิชาการ หรือต้องการหลักฐานเพื่อนำไปใช้ประโยชน์อย่างถูกต้อง เนื่องจากวารสารฯ เป็น double blind จึงไม่สามารถเปิดเผยชื่อของผู้ทรงคุณวุฒิได้ ผู้ที่ขอตำแหน่งวิชาการต้องทำบันทึกเป็นทางการ เพื่อขอเอกสารหลักฐาน ความเชี่ยวชาญ ตำแหน่งวิชาการ และการยืนยันจากกองบรรณาธิการว่า ผู้อ่านมาจากมหาวิทยาลัยที่แตกต่างกันได้เท่านั้น ขอพระคุณผู้ทรงคุณวุฒิที่อ่านอย่างระมัดระวังและให้ข้อเสนอแนะที่เป็นประโยชน์มากต่อผู้นิพนธ์ วารสารฯ ได้คะแนน (rating) ผู้ทรงคุณวุฒิ และจะมีการให้ใบเกียรติบัตรกับผู้ทรงคุณวุฒิที่มีคุณภาพในการอ่านตีพิมพ์บทความในปีถัด

ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการทำกิจกรรมทางกายของวัยรุ่นตอนต้นที่มีน้ำหนักเกินเกณฑ์ Factors Influencing Physical Activity among Early Adolescents with Overweight

บทคัดย่อ วัตถุประสงค์: เพื่อศึกษาปัจจัยที่มีอิทธิพลกับการทำกิจกรรมทางกายของเด็กวัยรุ่นตอนต้นที่มีน้ำหนักเกินเกณฑ์ วิธีการศึกษา: การวิจัยเชิงสำรวจมีตัวอย่างเป็นนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น ของโรงเรียนในเขต อ.เมือง จ.ระยองที่มีน้ำหนักเกินเกณฑ์ 135 คน จากการสุ่มอย่างง่ายในภาคการศึกษาปลายปีการศึกษา 2565 ตอบแบบสอบถาม 1-กิจกรรมทางกาย 2-ทัศนคติต่อกิจกรรมทางกาย 3-การรับรู้สามารถของตนในการทำกิจกรรมทางกาย 4-ปัจจัยแวดล้อมทางกายภาพที่สนับสนุนกิจกรรมทางกาย และ 5-การสนับสนุนจากบุคคลรอบข้าง วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสมการถดถอยพหุคูณแบบขั้นตอน ผลการศึกษา: การทำกิจกรรมทางกายของเด็กวัยรุ่นตอนต้นที่มีน้ำหนักเกินเกณฑ์ โดยรวมอยู่ในระดับปานกลาง (M = 1.76, SD = 0.66) ปัจจัยที่สามารถร่วมทำนายการทำกิจกรรมทางกายของกลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ แรงสนับสนุนจากบุคคลรอบข้าง (b = 0.365) และการรับรู้ความสามารถของตนเอง (b = 0.360) โดยร่วมกันทำนายการทำกิจกรรมทางกายได้ร้อยละ 40.3 (R2 = 0.403, P-value < 0.001) สรุป: การสนับสนุนให้เด็กวัยรุ่นตอนต้นที่มีน้ำหนักเกินปรับเปลี่ยนทำกิจกรรมทางกายภาพส่วนหนึ่งได้ด้วยการเสริมแรงสนับสนุนจากบุคคลรอบข้างและการรับรู้ความสามารถของตนเอง คำสำคัญ: กิจกรรมทางกาย; แรงสนับสนุนจากบุคคลรอบข้าง; การรับรู้ความสามารถของตนเอง; วัยรุ่นตอนต้น; น้ำหนักเกินเกณฑ์ Abstract Objective: To identify factors influencing physical activity among early adolescents with overweight. Methods: Survey research had 135 overweight junior high school students in a school in Muang district, Rayong province, Thailand, selected by simple random sampling during the second semester of the academic year 2022. They were asked to complete questionnaires of Physical Activity, Attitudes Toward Physical Activity, Perceived Self-Efficacy in Physical Activity, Physical Environmental Factors Supporting Physical Activity, and Social Support. Multiple linear regression analysis was used to test the association. Results: Mean score of physical activity was at a moderate level (M = 1.76, SD = 0.66). The significant predictors of physical activity were social support (b = 0.365) and self-efficacy (b = 0.360), together explaining 40.3% of the variance of the physical activity (R² = 0.403, P-value < 0.001). Conclusion: To promote physical activity in overweight early adolescents, it could be in part to enhance their self-efficacy and social support. Keywords: physical activity; social support; self-efficacy; early adolescents; overweigh

In Vivo Study on the Evaluation of a Sleeping Mask Gel Containing Red Cotton Tree Flower (Bombax ceiba L.) Extract

The red cotton tree flower (Bombax ceiba L.) is a local plant commonly found in Northern Thailand. It is used in Northern Thai cuisine and traditional Thai medicine. A previous study demonstrated the antioxidant properties of red cotton tree flowers in a formulated skincare product, specifically a sleeping mask gel. This study aimed to develop an anti-wrinkle facial skincare product containing red cotton tree flower extract. The flowers were extracted using 99% ethanol through maceration at room temperature. A 1.5% concentration of the extract was incorporated into the sleeping mask gel. An in vivo study was conducted to evaluate skin irritation and anti-wrinkle efficacy. Twenty volunteers aged 30–60 years (7 men and 13 women) participated in the study. The results showed no skin irritation among the volunteers, and the product effectively reduced wrinkles after one month of use. Additionally, it increased skin moisture within the first week of application. The volunteers expressed overall satisfaction with the product and reported no adverse reactions. This newly developed product not only highlights the effectiveness of red cotton tree flower extract but also demonstrates its commercial potential

ผลการจัดประสบการณ์เรียนรู้สะเต็มศึกษานอกห้องเรียนที่มีต่อทักษะการวัดของเด็กปฐมวัย

The Effects of Outdoor STEM Education Learning Experience Provision on Young Children’s Measurement Skills   Samaporn Somsuk, Oraphan Butkatunyoo and Chalatip Samahito   รับบทความ: 5 พฤษภาคม 2568; แก้ไขบทความ: 25 พฤษภาคม 2568; ยอมรับตีพิมพ์: 26 พฤษภาคม 2568; ตีพิมพ์ออนไลน์: 20 มิถุนายน 2568   บทคัดย่อ การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของการจัดประสบการณ์เรียนรู้สะเต็มศึกษานอกห้องเรียนที่มีต่อทักษะการวัดของเด็กปฐมวัย กลุ่มตัวอย่าง คือ เด็กอนุบาลปีที่ 3 จำนวน 30 คน ได้ มาโดยการชักตัวอย่างแบบกลุ่ม เครื่องมือที่ใช้การศึกษาคือแผนการจัดประสบการณ์เรียนรู้สะเต็มศึกษานอกห้องเรียน จำนวน 8 แผน แบบสังเกตและประเมินทักษะการวัดของเด็กปฐมวัย 1 ฉบับ 4 ด้าน ประกอบด้วย การวัดความสูง การวัดความยาว การชั่งน้ำหนัก การตวงปริมาตร เก็บรวบรวมข้อมูลเป็นระยะเวลา 8 สัปดาห์วิเคราะห์ข้อมูลเชิงปริมาณด้วยค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานและการทดสอบค่าทีและวิเคราะห์ข้อมูลเชิงคุณภาพด้วยการวิเคราะห์เนื้อหา ผลการศึกษาพบว่าเด็กปฐมวัยที่ได้รับการจัดประสบการณ์สะเต็มศึกษานอกห้องเรียนมีค่าเฉลี่ยของคะแนนหลังการจัดประสบการณ์ฯ สูงกว่าก่อนการจัดประสบการณ์ฯ ทั้งโดยรวมและรายด้านอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ .05 นอกจากนี้ยังมีการวิเคราะห์เนื้อหาจากบันทึกพฤติกรรมเด็กเพื่อให้ได้ข้อมูลเชิงลึกเกี่ยวกับผลของกิจกรรมการจัดประสบการณ์สะเต็มศึกษานอกห้องเรียน แสดงให้เห็นว่า การจัดประสบการณ์เรียนรู้สะเต็มศึกษานอกห้องเรียนนั้นสามารถพัฒนาทักษะการวัดของเด็กปฐมวัยได้ โดยเด็กสามารถเปรียบเทียบ เรียงลำดับและวัดสิ่งต่าง ๆ โดยใช้หน่วยที่ไม่เป็นมาตรฐานและเป็นมาตรฐานในกระบวนการสร้างชิ้นงานเพื่อแก้ปัญหาในบริบทจริง คำสำคัญ:  สะเต็มศึกษานอกห้องเรียน  ทักษะการวัด  เด็กปฐมวัย   Abstract This study aimed to investigate the effects of implementing an outdoor STEM learning experience focused on the development of young children’s measurement skills. The participants were 30 third–year kindergarten children selected through cluster sampling. The research instruments included eight instructional plans designed for providing experiential learning activities outside the classroom, as well as an observation and assessment form of young children’s measurement skills, comprising four domains: height measurement, length measurement, weight measurement, and volume measurement. Data were collected over a period of eight weeks. Quantitative data were analyzed using mean, standard deviation, and t–test, while qualitative data were analyzed using content analysis. The findings indicated that young students who participated in the full–time outdoor STEM learning experience demonstrated a statistically significant improvement in their post–learning experience mean scores at the .05 level, both in overall measurement skills and across individual skill domains. Furthermore, qualitative analysis of behavioral observation records provided in–depth insights into the outcomes of the experiential learning activities. The findings suggest that implementing an outdoor STEM learning experience effectively enhances young children’s measurement skills. This is achieved by engaging young children in activities that promote comparison, sequencing, and measurement using both non–standard and standardized units, within authentic problem–solving contexts that support meaningful learning. Keywords: Outdoor STEM education, Measurement skills, Young childre

Vanillic Acid Suppresses Proliferation and Induces Apoptosis of Gastrointestinal Cancer Cells via Inhibition of mTOR Expression

Gastrointestinal cancer is a major global health concern associated with high mortality rates. Adjuvant therapies, including surgery and chemotherapy, are widely used in cancer treatment. However, chemotherapy often causes significant side effects, harming healthy cells and leading to long-term complications. Therefore, alternative therapeutic strategies with fewer adverse effects are urgently needed. This study aimed to investigate the antioxidant and cytotoxic activity of vanillic acid, a phenolic compound on gastrointestinal cancer cell lines, specifically KKU-100 and HepG2 cell lines. The evaluation of antioxidant properties was conducted by the DPPH and FRAP assays, while cytotoxicity assessment was performed through MTT assays. The cell apoptosis rate was analyzed using flow cytometry, and the expression of the mTOR gene was quantified through real-time RT-PCR analysis. Our results demonstrated strong antioxidant activity, with a maximum FRAP value of 235.77±0.11 µgAAE/mg of vanillic acid and a DPPH free radical scavenging rate of 69.33±3.11%, with an effective concentration (EC50) of 2.69 mg/mL. Furthermore, vanillic acid significantly suppressed the proliferation of KKU-100 and HepG2 cell lines, with IC50 values of 1508 µg/mL and 634.3 µg/mL, respectively, in a dose-dependent manner. Flow cytometry analysis revealed a slight increase in apoptosis in both cell lines. Notably, vanillic acid downregulated mTOR expression in both KKU-100 and HepG2 cells. The findings suggested that vanillic acid, may serve as a promising therapeutic candidate for the treatment of gastrointestinal cancers

FACTORS AFFECTING THE SELECTION OF VOCATIONAL EDUCATION OF SECONDARY SCHOOL STUDENTS IN DONGNING

Abstract Our economy continues to improve, leading to an increase in the demand for skilled personnel by enterprises. To enhance the competitiveness of modern industry, China must endeavor to develop vocational education and train sufficient and excellent skilled personnel. However, difficulties in enrolment and poor quality of student source have been a common phenomenon in vocational schools. In this paper, we study the factors affecting the choice of vocational education of junior high school third grade students. The research variables are students' personal factors, family factors, secondary school environment factors, social factors, local vocational high school development factors and vocational education policy factors. A quantitative research method was used to collect a sample of 317 respondents from nine secondary schools through a questionnaire. Through Forward LR Method, the formula as follow:   Logist (Choice)=-4.149+0.675(Student’s Personal Factor) +0.405(Family Factor)   finally determined that the factors affecting the selection of vocational high school for secondary school third-year students in Dongning City are student’s personal factors and family factors.   Keywords : Affecting the selection, Vocational education, Secondary school student

การดูดซับสีย้อมรีแอกทีฟบลู 19 ด้วยถ่านจากผักตบชวา

Adsorption of Reactive Blue 19 Dye on Charcoal Prepared from Water Hyacinth   Watinee Chanmee, Hatairat Sukpreabprom, Tippavan Hongkachern and Kedsarin Meemon   รับบทความ: 18 พฤษภาคม 2568; แก้ไขบทความ: 17 กันยายน 2568; ยอมรับตีพิมพ์: 25 กันยายน 2568; Abstract online: 27 กันยายน 2568    บทคัดย่อ การดูดซับเป็นวิธีที่นิยมใช้ในการบำบัดน้ำเสียที่ปนเปื้อนสีย้อมจากอุตสาหกรรมสิ่งทอ เนื่อง-จากทำได้ง่ายและมีประสิทธิภาพ งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความสามารถในการดูดซับสีย้อมรีแอคทีฟบลู 19 ด้วยถ่านที่เตรียมจากผักตบชวา โดยศึกษาภาวะที่เหมาะสมในการดูดซับ ได้แก่ ปริมาณของตัวดูดซับ เวลาในการดูดซับ และค่าความเป็นกรด–เบส (pH) ของสีย้อม ทำการทดลองแบบแบตช์และวัดค่าการดูดกลืนแสงของสีย้อมด้วยเทคนิค UV-Vis spectrophotometry จากผลการศึกษาพบว่า ปริมาณตัวดูดซับที่เหมาะสมคือ 0.25 กรัม เวลาในการดูดซับที่เหมาะสมคือ 120 นาที ค่าความเป็นกรด–เบสของสีย้อมที่ดูดซับได้ดีที่สุดเท่ากับ 10 นอกจากนี้ยังศึกษาไอโซเทอมของการดูดซับพบว่าไอโซเทอมของการดูดซับสีย้อมนี้สอดคล้องกับไอโซเทอมแบบแลงเมียร์ โดยมีค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ (R2) เท่ากับ 0.9921 แสดงว่าเป็นการดูดซับชั้นเดียวบนพื้นผิวที่เป็นเนื้อเดียวกัน จากการศึกษาจลนศาสตร์การดูดซับพบว่าสอดคล้องกับแบบจำลองสมการปฏิกิริยาอันดับสองเทียม (pseudo–second order) โดยมีค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ (R2) เท่ากับ 0.9990 แสดงให้เห็นว่าเป็นการดูดซับทางเคมี และถ่านจากผักตบชวามีความสามารถในการกำจัดสีย้อมรีแอกทีฟบลู 19 ซึ่งมีความเป็นไปได้ที่จะประยุกต์ใช้วัสดุนี้ในการกำจัดสีย้อมในน้ำทิ้งจากโรงงานฟอกย้อมสี จะช่วยลดปัญหามลภาวะทางสิ่งแวดล้อม และยังเป็นการนำวัสดุเหลือใช้ประจำท้องถิ่นมาใช้ประโยชน์อย่างคุ้มค่าด้วย คำสำคัญ:  การดูดซับ  สีย้อมรีแอคทีฟบลู 19  ถ่าน  ผักตบชวา   Abstract Adsorption is a widely employed method for the treatment of dye–contaminated waste-water from textile industries due to its operational simplicity and high efficiency. This study aimed to evaluate the adsorption performance of charcoal prepared from water hyacinth for the removal of reactive blue 19 dye. Batch adsorption experiments were conducted to determine the optimal conditions, including adsorbent dosage, contact time, and pH. Dye concentrations were measured using UV-Vis spectrophotometry. The results showed that the optimal adsorbent dosage was 0.25 g, the optimal contact time was 120 min, and the most favorable pH for dye removal was 10. Adsorption isotherm analysis indicated that the experimental data were best fitted by the Langmuir isotherm model, with a correlation coefficient (R2) of 0.9921, suggesting monolayer adsorption on a homogeneous surface. The adsorption kinetics were well described by the pseudo–second order model, with R2 value of 0.9990, indicating that chemisorption was the dominant mechanism. The findings confirm that water hyacinth–derived charcoal is a promising and low–cost adsorbent for the effective removal of reactive blue 19 dye from aqueous solutions. Its application in treating dye–laden effluents from textile industries could provide a sustainable and eco–friendly approach to wastewater management while adding value to local biomass waste. Keywords: Adsorption, Reactive blue 19 dye, Charcoal, Water hyacint

ความสามารถในการระบุประเด็นและความรู้พื้นฐาน ที่เกี่ยวเนื่องกับสถานการณ์จำลองทางเภสัชกรรมปฏิบัติ Performances of Pharmacy Students to Identify Issues and Basic Knowledge Relevant to Simulated Pharmacy Practice Scenarios

บทคัดย่อ วัตถุประสงค์: เพื่อประเมินความสามารถในการเชื่อมโยงความรู้โดยการระบุประเด็นที่เกี่ยวข้อง และแนวคิดหลักของเนื้อหาความรู้พื้นฐานทางเภสัชศาสตร์ในสถานการณ์จำลอง วิธีการศึกษา: การวิจัยในชั้นเรียนแบบสังเกตการณ์มีตัวอย่างเป็นนิสิตชั้นปีที่ 4 ปีการศึกษา 2562 ภาคการศึกษาปลาย คณะเภสัชศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ จำนวน 80 คน ให้ตอบแบบทดสอบสถานการณ์จำลองทางเภสัชกรรมปฏิบัติ 3 สถานการณ์ โดยให้ระบุ 1) ประเด็นที่เกี่ยวข้องกับสถานการณ์จำลองทางเภสัชกรรมปฏิบัติ (related issues) และ 2) แนวคิดหลัก (key concept) ของเนื้อหาพื้นฐานที่ใช้อธิบายประเด็นที่เกี่ยวข้อง แสดงผลการทดสอบเป็น 1) สัดส่วนของจำนวนประเด็นที่เกี่ยวข้องที่นิสิตคิดขึ้นได้ต่อจำนวนประเด็นทั้งหมดที่ผู้วิจัยกำหนด และ 2) สัดส่วนของจำนวน key concept นิสิตระบุได้ต่อจำนวน key concept ทั้งหมด ผลการศึกษา: สัดส่วนของจำนวนประเด็นที่เกี่ยวข้องที่นิสิตคิดขึ้นเทียบกับจำนวนทั้งหมดค่อนข้างสูงคือร้อยละ 80.23 ± 13.32 โดยนิสิตสาขาการบริบาลทางเภสัชกรรมระบุได้มากกว่านิสิตสาขาวิทยาศาสตร์เภสัชกรรมเล็กน้อย (ร้อยละ 83.03 ± 11.63 และ 78.55 ± 14.08 ตามลำดับ) แต่สัดส่วนของจำนวน key concept ที่ระบุได้เพียงร้อยละ 45.43 ± 13.95 โดยนิสิตสาขาการบริบาลทางเภสัชกรรมระบุได้มากกว่านิสิตสาขาวิทยาศาสตร์เภสัชกรรมเล็กน้อย (ร้อยละ 49.20 ± 11.74 และ 43.17 ± 14.78 ตามลำดับ) สรุป: นิสิตเภสัชศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒระบุประเด็นที่เกี่ยวข้องกับปัญหาในสถานการณ์จำลองได้ค่อนข้างมาก แต่บกพร่องในการระบุแนวคิดหลักของเนื้อหาพื้นฐานในการเชื่อมโยงประเด็นที่เกี่ยวข้อง การจัดการเรียนรู้ควรมุ่งเน้นฝึกคิดเชื่อมโยงความรู้พื้นฐานให้มากขึ้น คำสำคัญ: ความรู้พื้นฐานทางเภสัชศาสตร์, เภสัชกรรมปฏิบัติ; ประเด็นที่เกี่ยวข้อง, การเชื่อมโยงความรู้; แนวคิดหลัก Abstract Objective: To evaluate the capability of pharmacy students in identifying related issues and key concepts of basic pharmaceutical knowledge in knowledge integration using simulated cases. Methods: In this classroom-based observational study, participants were 80 fourth-year pharmacy students of the Faculty of Pharmacy, Srinakharinwirot University (SWU), academic year 2019, second semester. Based on three simulated pharmacy practice scenarios, students were asked to complete assessments by identifying issues, roots of the problems and possible solutions with explanation using basic knowledge as possible. The researchers identified and calculated % correct related issues and key concepts of integrated basic knowledge by comparing with the pre-defined answers. Results: A relatively high proportion of correct related issues were identified (80.23 ± 13.32%) with a slightly higher proportion identified by students in pharmaceutical care major than those in pharmaceutical science major (83.03 ± 11.63% and 78.55 ± 14.08%, respectively). However, the proportion of key concept of basic knowledge was low (45.43 ± 13.95%) with a slightly higher proportion identified by students in pharmaceutical care major than those in pharmaceutical science major (49.20 ± 11.74% and 43.17 ± 14.78%, respectively). Conclusion: Pharmacy students at SWU had a high capability to identify issues related to problems in 3 simulated cases but with a low capability to identify key concept of basic knowledge integration. In learning design, integration of basic knowledge should be more fostered. Keywords: basic pharmacy knowledge; pharmacy practice; related issues; knowledge integration; key concept