WSTĘP. Porównanie działania repaglinidu, glipizydu i glibenklamidu
na wydzielanie insuliny i glukozy po posiłku próbnym zawierającym 500 kcal.
MATERIAŁ I METODY. Do krzyżowej, randomizowanej, podwójnie ślepej
próby zakwalifikowano 12 pacjentów z wczesną cukrzycą typu 2 (średnia wartość
HbA1c 6,1%) oraz 12 osób jako grupę kontrolną. Chorzy losowo otrzymali placebo,
2 mg repaglinidu, 5 mg glipizydu i 5 mg glibenklamidu. Leki podawano po wzorcowym
posiłku próbnym, zawierającym 500 kcal. Badania kolejnych leków wykonywano po
okresie wydalania poprzedniego z organizmu (7–12 dni).
WYNIKI. Wszystkie trzy leki miały jednakowy wpływ na całkowite
posiłkowe wydzielanie insuliny (pole pod krzywą [AUC, area under the curve]
-15-240 min). Zauważono jednak wyraźne różnice we wczesnym wydzielaniu insuliny
(AUC -15-30 min): u badanych bez cukrzycy zarówno repaglinid, jak i glipizyd zwiększały
wydzielanie insuliny odpowiednio o około 61 i 34% w porównaniu z placebo. Wśród
chorych na cukrzycę różnica ta wynosiła odpowiednio 37 i 47%. W obu grupach stwierdzono
istotną różnicę między glipizydem a glibenklamidem, natomiast repaglinid był skuteczniejszy
niż glibenklamid tylko wśród zdrowych pacjentów bez cukrzycy. Wszystkie leki skutecznie
obniżały całkowite stężenie glukozy AUC u chorych na cukrzycę i bez niej. Jednak
wśród badanych bez cukrzycy repaglinid okazał się znamiennie skuteczniejszy niż
glibenklamid. Różnicy takiej nie stwierdzono u chorych na cukrzycę, prawdopodobnie
ze względu na częstsze występowanie insulinooporności w tej grupie.
WNIOSKI. Repaglinid i glipizyd, ale nie glibenklamid, znacząco
poprawiły wczesne wydzielanie insuliny po standardowym posiłku, zarówno wśród
badanych bez cukrzycy, jak i wśród chorych na cukrzycę z zachowaną funkcją komórek
b trzustki.INTRODUCTION. To compare the effects of repaglinide,
glipizide, and glibenclamide on insulin secretion
and postprandial glucose after a single standard
500-kcal test meal.
MATERIAL AND METHODS. A total of 12 type 2 diabetic
patients with early diabetes (mean HbA1c of
6.1%) and 12 matched control subjects were enrolled
in this randomized, double-blind, crossover trial.
Subjects received placebo, 2 mg repaglinide, 5 mg
glipizide, and 5 mg glibenclamide in a random fashion
during the trial. Administration of each drug
was followed by a single standard 500-kcal test meal. A washout period of 7–12 days existed between the
four study visits.
RESULTS. All three drugs were equally effective on
the total prandial insulin secretion (area under the
curve [AUC] –15 to 240 min). However, clear differences
were noted in the early insulin secretion (AUC
–15 to 30 min); both repaglinide and glipizide increased
secretion in nondiabetic subjects by ~61 and
34%, respectively, compared with placebo. In the
diabetic patients, the difference versus placebo was
37 and 47%, respectively. The difference between
glipizide and glibenclamide reached significance in
both groups of subjects, whereas repaglinide was
more effective than glibenclamide only in the healthy
nondiabetic subject group. All three drugs were
effective in decreasing total glucose AUC in the nondiabetic
and diabetic population. In the nondiabetic
subjects, however, repaglinide was significantly
more effective than glibenclamide. The differences
disappeared in the diabetic subjects, probably as
a result of increased prevalence of insulin resistance
in this group.
CONCLUSIONS. Repaglinide and glipizide but not
glibenclamide significantly enhanced the early insulin
secretion in both nondiabetic and diabetic subjects
with preserved b-cell function after a single
standard meal
