The Narrations Pertaining to the Revelation of the Verse {And you may certainly not offend the Messenger of Allah, nor ever marry his wives after him}

Bu araştırma, “Allah’ın peygamberini incitmeniz ve kendisinden sonra, O’nun eşleriyle evlenmeniz, size asla helâl değildir. ”ayetinin sebeb-i nüzulü ile ilgili rivayetleri, senet ve metin açısından eleştirel tarzda ele alıp, yukarıdaki ayet ile ilgili aktarılan kıssada geçen zat hakkında gelen değişik rivayetleri -kıssanın anlaşılmasında ayetin bağlamının delâletini göz önünde bulundurarak -inceler. Bu inceleme, yukarıdaki ayet-i kerime ile ilgili kıssanın sahih bir yolla gelmediğini, bununla ilgili en güzel rivayetin, kıssa ile ilgili zatın isminin geçmediği bir Mürsel isnad şeklinde olduğunu saptar. Ayrıca bu araştırma, Talha b. Ubeydullah (r.a)’ ın isminin geçtiği her rivayetin çok zayıf olduğunu, doğru olanın, yukarıdaki ayetin- ayetin bağlamı delâlet ettiği gibi -Münafıklar hakkında indiğini belirtir.This paper is a critical analysis of the all the narrations that relate to the reason why the verse ‘And you may certainly not offend the Messenger of Allah, nor ever marry his wives after him’ (al-Aḥzāb, 53) was revealed. The texts and chains of narration for each have been examined and explained in detail, with close attention to difference of the narrations about whom the verse was revealed, and the context of the actual verse. It concludes that none of the narrations can be authenticated rigorously: the strongest narration is an expedient (mursal) report and it does not mention who the person in question was; anything that was narrated by Ṭalha Ibn ‘Ubayd-‘Allah is severely weak. The verse actually pertains to the hypocrites, as is clear from its context

Allah's Most Beautiful Names Being Established Only by Divine Permission a Principle-Establishing Analysis

Esmâ-i Hüsnâ’nın tespitinde tevkîfîlik şartı geçmişte çok tartışılmış, günümüzde de tartışılan meselelerdendir. Bu konu, Allah’ın isimlerinden birinin zikredilmesi, O’na bu isimlerle duâ edilmesi veya bunların ilmî çalışmalarda kullanılması dolayısıyla özellikle âlimleri ve tabii ki bütün Müslümanları ilgilendirmektedir. Nitekim el-Kadîm veya es- Settâr gibi naslarda sarâhaten vârid olmamış isimlerin zaman zaman çeşitli amaçlarla kullanıldığı ve bazı kesimlerin ise bunu eleştirdiği bilinmektedir. Çalışmamız Esmâ-i Hüsnâ’nın tespitindeki tevkîfîlik şartı hakkında ilim ehlinin görüşlerini sunmak sûretiyle bu meselenin nasıl temellendirildiğini ortaya koymaya yöneliktir. Makalemizde öncelikle tevkîfîliği savunanlar nezdinde “tevkîf"in ne anlama geldiği konusu üzerinde durulmuş, deliller ışığında tevkîfin bazı şart ve kaidelerle iştikâka mâni olmadığı sonucuna varılmış, bu sonuca itiraz olarak öne sürülmesi muhtemel olan bazı hususlara değinilmiş ve bunların cevaplarının verilmesine çalışılmıştır.Of the issues that has been the subject of much discussion, both past and present, is the condition of Tawqīf (being established by Divine permission) in establishing one of Allah’s Most Beautiful Names. This issue concerns scholars and laymen alike because due to them all remembering Allah, supplicating Him, or referring to Him in writing, with one of his names. At times, names that have not been transmitted explicitly-such as al-Qadim (the Pre-Eternal) and al-Sattar (the Oft-Veiling)-are used, resulting in condemnation from some quarters. This study establishes conclusive principles in this issue, by presenting the positions of the scholars who condition tawqif, giving a precise definition of it according to how they understand it, and finally, by concluding that tawqif does not necessarily negate the validity of the linguistic derivation of a name, as long as certain conditions are met. The study is supported by evidence and possible objections to the conclusion are answered