Impact of geometry on many-body localization

The impact of geometry on many body localization is studied on simple, exemplary systems amenable to exact diagonalization treatment. The crossover between ergodic and MBL phase for uniform as well as quasi-random disorder is analyzed using statistics of energy levels. It is observed that the transition to many-body localized phase is correlated with the number of nearest coupled neighbors. The crossover from extended to localized systems is approximately described by the so called plasma model.Comment: 8pp. comments welcom

Two bosonic quantum walkers in one-dimensional optical lattices

Dynamical properties of two bosonic quantum walkers in a one-dimensional lattice are studied theoretically. Depending on the initial state, interactions, lattice tilting, and lattice disorder, whole plethora of different behaviors are observed. Particularly, it is shown that two bosons system manifests the many-body localization like behavior in the presence of a quenched disorder. The whole analysis is based on a specific decomposition of the temporal density profile into different contributions from singly and doubly occupied sites. In this way, the role of interactions is extracted. Since the contributions can be directly measured in experiments with ultra-cold atoms in optical lattices, the predictions presented may have some importance for upcoming experiment.Comment: upgraded reference

The cardio-vascular safety of tyrosine kinase inhibitors

Przedstawiono aktualne dane dotyczące powikłań sercowo-naczyniowych u pacjentów z przewlekłą białaczką szpikową leczonych trzema najczęściej stosowanymi inhibitorami kinazy tyrozynowej, tj.: imatynibem, nilotynibem lub dazatynibem. Ponadto zaproponowano model monitorowania kardiologicznego w tej grupie chorych.A literature review is presented that focuses on cardiovascular complications on those patients suffering from chronic myelogenous leukemia that were treated with the 3 most commonly used tyrosine kinase inhibitors; imatinib, nilotinib or dasatinib. An appropriate scheme for their cardiac monitoring is also proposed

Wczesna, bezobjawowa zakrzepica elektrody układu stymulującego skutecznie leczona zachowawczo

The case of a 85-year-old female with multiple prothrombotic risk factors, who developed asymptomatic lead thrombosis 36 h after pacemaker implantation is presented. The successful medical treatment with enoxaparin and oral anticoagulant was introduced.The case of a 85-year-old female with multiple prothrombotic risk factors, who developed asymptomatic lead thrombosis 36 h after pacemaker implantation is presented. The successful medical treatment with enoxaparin and oral anticoagulant was introduced

Von Willebrand factor propeptide (VWFpp) — potential biomarker in inherited von Willebrand disease and acquired von Willebrand syndrome

Von Willebrand factor propeptide (VWFpp) is a fragment of a new synthesized VWF molecule that plays an important part in the biosynthesis of this protein. After completion of multimerisation of von Willebrand factor (VWF) dimers in the Golgi apparatus, as result of furin proteolysis VWFpp is truncated/disconnected from the mature VWF molecule to form a non-covalent complex with VWF. The VWFpp-VWF complex is stored in endothelial and platelet storage granules and released into the bloodstream where it dissociates into VWFpp and VWF. Plasma VWFpp level and ratio of plasma VWF propeptide (VWFpp) to VWF antigen (VWF:Ag) i.e VWFpp /VWF:Ag ratio are important biomarkers of VWF synthesis/release/clearance. These biomarkers have distinct therapeutic utility as they help to identify patients with von Willebrand disease (VWD) in whom DDAVP (desmopressin 1-desamino-8-D-arginine vasopressin) is ineffective due to rapid VWF clearance. They also have significant diagnostic value because they help to differentiate between congenital VWD subtypes as well as between congenital VWD and acquired von Willebrand Syndrome (AVWS). The purpose of the study was to determine the VWFpp level and the VWFpp/VWF: Ag ratio in patients with VWD and AVWS and to assess the significance of these biomarkers for diagnosis and management of congenital and acquired von Willebrand disease. Our study involved 120 VWD patients; 21 with AVWS and 111 healthy controls. Study results confirm that VWFpp level and the VWFpp/VWF: Ag ratio have significant value fordiscrimination between severe type 1 VWD and type 3 VWD as well as between acquired and congenital VWD which has serious implications for therapy. The biomarkers are also useful for identification of patients in whom DDAVP treatment may prove ineffective. In type 1 VWD (< 30 IU/ml) the VWFpp/VWF: Ag ratio was elevated in 57% of patients while in the group of patients with threshold VWF values (‘Low VWF’, 30–50 IU/dL) the ratio was within normal, which may be suggestive of other underlying causes of VWF deficiency. Assays in patients with non-neutralizing anti-VWF antibodies (AVWS) have shown that the VWFpp/VWF: Ag ratio can have significant impact on monitoring therapy and assessment of remission in patients with anti VWF antibodies

Propeptyd czynnika von Willebranda (VWFpp) — potencjalny biomarker we wrodzonej i nabytej chorobie von Willebranda

Von Willebrand factor propeptide (VWFpp) is a fragment of a new synthesized VWF molecule that plays an important part in the biosynthesis of this protein. After completion of multimerisation of von Willebrand factor (VWF) dimers in the Golgi apparatus, as result of furin proteolysis VWFpp is truncated/disconnected from the mature VWF molecule to form a non-covalent complex with VWF. The VWFpp-VWF complex is stored in endothelial and platelet storage granules and released into the bloodstream where it dissociates into VWFpp and VWF. Plasma VWFpp level and ratio of plasma VWF propeptide (VWFpp) to VWF antigen (VWF:Ag) i.e VWFpp /VWF:Ag ratio are important biomarkers of VWF synthesis/release/clearance. These biomarkers have distinct therapeutic utility as they help to identify patients with von Willebrand disease (VWD) in whom DDAVP (desmopressin 1-desamino-8-D-arginine vasopressin) is ineffective due to rapid VWF clearance. They also have significant diagnostic value because they help to differentiate between congenital VWD subtypes as well as between congenital VWD and acquired von Willebrand Syndrome (AVWS). The purpose of the study was to determine the VWFpp level and the VWFpp/VWF: Ag ratio in patients with VWD and AVWS and to assess the significance of these biomarkers for diagnosis and management of congenital and acquired von Willebrand disease. Our study involved 120 VWD patients; 21 with AVWS and 111 healthy controls. Study results confirm that VWFpp level and the VWFpp/VWF: Ag ratio have significant value for discrimination between severe type 1 VWD and type 3 VWD as well as between acquired and congenital VWD which has serious implications for therapy. The biomarkers are also useful for identification of patients in whom DDAVP treatment may prove ineffective. In type 1 VWD (< 30 IU/ml) the VWFpp/VWF: Ag ratio was elevated in 57% of patients while in the group of patients with threshold VWF values (‘Low VWF’, 30–50 IU/dL) the ratio was within normal, which may be suggestive of other underlying causes of VWF deficiency. Assays in patients with non-neutralizing anti-VWF antibodies (AVWS) have shown that the VWFpp/VWF: Ag ratio can have significant impact on monitoring therapy and assessment of remission in patients with anti VWF antibodies.Propeptyd czynnika von Willebranda (VWFpp) jest to fragment nowo syntetyzowanej cząsteczki VWF odgrywający ważną rolę w biosyntezie tego białka. Po zakończonej multimeryzacji dimerów czynnika von Willebranda (VWF) w aparacie Golgiego, na skutek proteolizy przez furynę, zostaje on odłączony od macierzystej cząsteczki VWF i tworzy z nią niekowalencyjny kompleks. Kompleks VWFpp–VWF jest magazynowany w ziarnistościach komórek śródbłonka i płytkach krwi i uwalniany do krwioobiegu, gdzie dysocjuje na VWFpp i VWF. Stężenie VWFpp w osoczu i iloraz VWFpp/VWF:Ag są ważnymi biomarkerami syntezy/uwalniania/klirensu VWF i mają istotne znaczenie zarówno terapeutyczne — umożliwiają identyfikowanie pacjentów z chorobą von Willebranda (VWD), u których leczenie DDAVP jest nieskuteczne z powodu szybkiego klirensu VWF, jak i diagnostyczne — pomagają różnicować warianty we wrodzonej VWD oraz różnicować wrodzoną VWD z nabytą (AVWS). Celem prezentowanej pracy było oznaczenie stężenia VWFpp i ilorazu VWFpp/VWD:Ag u pacjentów z VWD i AVWS oraz ocena znaczenia tych biomarkerów w rozpoznawaniu i leczeniu VWD i AVWS. Badania wykonano u 120 chorych z VWD oraz u 21 z AVWS i u 111 osób grupy kontrolnej. Wyniki badań autorów potwierdzają, że stężenie VWFpp i wartość ilorazu VWFpp/VWF:Ag mają istotne znaczenie w różnicowaniu ciężkiego typu 1 VWD z typem 3 VWD, w różnicowaniu nabytej i wrodzonej VWD, a także pozwalają na wyłonienie chorych, u których leczenie DDAVP może być nieskuteczne. W typie 1 VWD ( &lt; 30%) iloraz VWFpp/VWF:Ag był podwyższony u 57% chorych, natomiast w grupie chorych z granicznymi wartościami VWF (low VWF — 30–50%) był prawidłowy, co może sugerować inne podłoże niedoboru VWF. W badaniach wykonanych u pacjentów z nieneutralizującymi przeciwciałami anty-VWF (AVWS) wykazano, że iloraz VWFpp/VWF:Ag może mieć istotne znaczenie w monitorowaniu leczenia i ocenie remisji u pacjentów z przeciwciałami anty-VWF

Związek między polimorfizmem insercyjno-delecyjnym genu enzymu konwertazy angiotensyny I i obecnością zmian miażdżycowych w tętnicach wieńcowych u pacjentów ze zwężeniem zastawki aortalnej

Wstęp: Celem pracy była ocena zależności między polimorfizmem insercyjno-delecyjnym genu konwertazy angiotensyny (ACE) a częstością występowania istotnych zmian miażdżycowych w tętnicach wieńcowych u pacjentów z istotnym zwężeniem zastawki aortalnej. Materiał i metody: Badano 392 pacjentów (159 kobiet i 233 mężczyzn) w średnim wieku 61 &plusmn; 10 lat z izolowanym zwężeniem zastawki aortalnej. U wszystkich pacjentów przed operacją wymiany zastawki aortalnej wykonano koronarografię oraz oznaczono warianty polimorfizmu genu ACE. Za istotne przyjęto zwężenie tętnicy wieńcowej > 70% (lub > 50-procentową zmianę w pniu lewej tętnicy wieńcowej). Wyniki: Istotne zmiany miażdżycowe w tętnicach wieńcowych stwierdzono u 95 badanych - u 30 kobiet (19%) i 65 mężczyzn (28%). Istotne zwężenia odnotowano u 14% kobiet z genotypem II, u 20% z genotypem DI i u 21% pacjentek z genotypem DD. U mężczyzn istotne zwężenia obserwowano u 38% pacjentów z genotypem II, u 25% z genotypem DI i u 22% badanych z genotypem DD. Znamiennie częstsze istotne zwężenia stwierdzono wśród mężczyzn z genotypem II (p < 0,05). W grupie kobiet różnice nie były istotne statystycznie. Wnioski: U pacjentów ze zwężeniem zastawki aortalnej zależność między polimorfizmem I/D genu ACE a występowaniem istotnych zmian miażdżycowych tętnic wieńcowych jest różna u kobiet i mężczyzn. U kobiet zaobserwowano tendencję do częstszego występowania istotnych zmian miażdżycowych w tętnicach wieńcowych u pacjentek z allelem D, natomiast u mężczyzn zmiany takie zanotowano istotnie częściej u homozygot II. (Folia Cardiol. 2003; 10: 161&#8211;168

Związek między polimorfizmem insercyjno-delecyjnym genu enzymu konwertazy angiotensyny I i obecnością zmian miażdżycowych w tętnicach wieńcowych u pacjentów ze zwężeniem zastawki aortalnej

Wstęp: Celem pracy była ocena zależności między polimorfizmem insercyjno-delecyjnym genu konwertazy angiotensyny (ACE) a częstością występowania istotnych zmian miażdżycowych w tętnicach wieńcowych u pacjentów z istotnym zwężeniem zastawki aortalnej. Materiał i metody: Badano 392 pacjentów (159 kobiet i 233 mężczyzn) w średnim wieku 61 &plusmn; 10 lat z izolowanym zwężeniem zastawki aortalnej. U wszystkich pacjentów przed operacją wymiany zastawki aortalnej wykonano koronarografię oraz oznaczono warianty polimorfizmu genu ACE. Za istotne przyjęto zwężenie tętnicy wieńcowej > 70% (lub > 50-procentową zmianę w pniu lewej tętnicy wieńcowej). Wyniki: Istotne zmiany miażdżycowe w tętnicach wieńcowych stwierdzono u 95 badanych - u 30 kobiet (19%) i 65 mężczyzn (28%). Istotne zwężenia odnotowano u 14% kobiet z genotypem II, u 20% z genotypem DI i u 21% pacjentek z genotypem DD. U mężczyzn istotne zwężenia obserwowano u 38% pacjentów z genotypem II, u 25% z genotypem DI i u 22% badanych z genotypem DD. Znamiennie częstsze istotne zwężenia stwierdzono wśród mężczyzn z genotypem II (p < 0,05). W grupie kobiet różnice nie były istotne statystycznie. Wnioski: U pacjentów ze zwężeniem zastawki aortalnej zależność między polimorfizmem I/D genu ACE a występowaniem istotnych zmian miażdżycowych tętnic wieńcowych jest różna u kobiet i mężczyzn. U kobiet zaobserwowano tendencję do częstszego występowania istotnych zmian miażdżycowych w tętnicach wieńcowych u pacjentek z allelem D, natomiast u mężczyzn zmiany takie zanotowano istotnie częściej u homozygot II. (Folia Cardiol. 2003; 10: 161&#8211;168