Morning and afternoon serum cortisol level in patients with post-myocardial infarction depression

Background: Post-myocardial depression is a highly prevalent condition which worsens the course and prognosis of coronary artery disease. One possible pathogenetic factor is dysregulation of the hypothalamic-pituitary-adrenal axis, resulting in cortisol profile disturbances. Methods: Thirty seven patients hospitalized due to a first myocardial infarction (MI) were enrolled in this study. The Beck Depression Inventory (BDI) was used to rate the severity of their depressive symptoms. Morning and afternoon serum cortisol samples were taken on the fifth day of the MI. Results: Depression, defined as BDI ≥ 10, was present in 34.4% of the patients. A statistically significant difference was observed between the mean morning and the evening plasma concentrations in patients with depression compared to the no-depression group: F (1.29) = 5.0405, p = 0.0328. Conclusions: Patients with depressive symptoms directly after MI have a flattened diurnal serum cortisol profile. This is particularly expressed in patients with longer lasting symptoms

Assessment of arterial stiffness in Marfan syndrome and marfanoid phenotype

Wstęp. Zespół Marfana jest uwarunkowaną genetycznie chorobą tkanki łącznej spowodowaną nieprawidłową syntezą białka fibryliny. U chorych występuje wiele objawów klinicznych, zwłaszcza wiązanych z układem sercowo- naczyniowym, szkieletem i narządem wzroku. Fenotyp marfanoidalny definiuje się jako występowanie niektórych cech zespołu Marfana, jednak niespełniających kryteriów rozpoznania tego zespołu. Nieprawidłowa synteza fibryliny powoduje zaburzenia struktury włókien elastycznych. To prowadzi do zwiększenia sztywności tętnic, którą można mierzyć za pomocą szybkości fali tętna (PWV, pulse wave velocity) i wskaźnika wzmocnienia (AI, augmentation index). Materiał i metody. Do badania włączono 72 chorych z podejrzeniem zespołu Marfana. Na podstawie zmodyfikowanych kryteriów Ghenta chorych podzielono na dwie grupy: u 37 osób rozpoznano zespół Marfana, a u 35 stwierdzono fenotyp marfanoidalny. W badaniu uwzględniono ponadto grupę kontrolną złożoną z 36 zdrowych osób. Wartości PWV i AI uzyskano metodą tonometrii aplanacyjnej. Wyniki. Średnia wartość PWV była wyższa u osób z zespołem Marfana niż w grupie z fenotypem marfanoidalnym i w grupie kontrolnej. Najniższą wartość PWV stwierdzono u osób z fenotypem marfanoidalnym. Najwyższą średnią wartością AI cechowała się grupa z zespołem Marfana, natomiast najniższą — osoby z fenotypem marfanoidalnym. Wnioski. U chorych z zespołem Marfana wartości PWV i AI były wyższe niż u osób z fenotypem marfanoidalnym i zdrowych osób z grupy kontrolnej. Najniższe wartości PWV i AI stwierdzono u osób z fenotypem marfanoidalnym. Chorzy ci są wyżsi niż pozostali, jednak w ich przypadku ściany tętnic mają zwykle prawidłową budowę, co zapewnia korzystne warunki hemodynamiczne.Introduction. Marfan syndrome is a hereditary connective tissue disorder caused by impaired synthesis of a fibrillin protein. This results in a broad spectrum of clinical manifestations, in particular cardiovascular, skeletal and ocular features. Marfanoid phenotype is defined as manifesting some features of Marfan syndrome, but not fulfilling the criteria of the diagnosis. Abnormal synthesis of the fibrillin is the reason of impairment of elastic fibers. This effects in increasing arterial stiffness, which can be characterized by pulse wave velocity (PWV) and augmentation index (AI). Material and methods. Study included 72 patients suspected of Marfan syndrome. On the basis of modified Ghent criteria they were divided into two groups: 37 patients were diagnosed with Marfan syndrome and 35 patients were classified as marfanoid phenotype. Research included also 36 healthy controls. PWV and AI values were obtained by applanation tonometry method. Results. Mean PWV is higher in Marfan syndrome rather than marfanoid phenotype and healthy controls. The lowest mean value of PWV was found among patients with marfanoid phenotype. The highest mean AI value was presented in Marfan syndrome. The lowest mean AI was obtained in a group with marfanoid phenotype. Conclusions. Patients with Marfan syndrome are presenting higher values of PWV and AI than patients with marfanoid phenotype or healthy controls. The lowest values of PWV and AI were obtained among patients with marfanoid phenotype. Patients like these are taller than the others, however, their arterial walls most likely have correct structure, which causes beneficial hemodynamic conditions

Heart Rhythm Insights Into Structural Remodeling in Atrial Tissue: Timed Automata Approach

The heart rhythm of a person following heart transplantation (HTX) is assumed to display an intrinsic cardiac rhythm because it is significantly less influenced by the autonomic nervous system—the main source of heart rate variability in healthy people. Therefore, such a rhythm provides evidence for arrhythmogenic processes developing, usually silently, in the cardiac tissue. A model is proposed to simulate alterations in the cardiac tissue and to observe the effects of these changes on the resulting heart rhythm. The hybrid automata framework used makes it possible to represent reliably and simulate efficiently both the electrophysiology of a cardiac cell and the tissue organization. The curve fitting method used in the design of the hybrid automaton cycle follows the well-recognized physiological phases of the atrial myocyte membrane excitation. Moreover, knowledge of the complex architecture of the right atrium, the ability of the almost free design of intercellular connections makes the automata approach the only one possible. Two particular aspects are investigated: impairment of the impulse transmission between cells and structural changes in intercellular connections. The first aspect models the observed fatigue of cells due to specific cardiac tissue diseases. The second aspect simulates the increase in collagen deposition with aging. Finally, heart rhythms arising from the model are validated with the sinus heart rhythms recorded in HTX patients. The modulation in the impairment of the impulse transmission between cells reveals qualitatively the abnormally high heart rate variability observed in patients living long after HTX

Pacjentka z kardiomiopatią przerostową zawężającą drogę odpływu lewej komory leczona ablacją alkoholową

Kardiomiopatia przerostowa charakteryzuje się nieproporcjonalnym do obciążenia hemodynamicznego, uwarunkowanym genetycznie, niesymetrycznym przerostem mięśnia sercowego dotyczącym głównie lewej komory, a w szczególności przegrody międzykomorowej. Ponieważ kardiomiopatię przerostową uważa się za najczęstszą chorobę serca uwarunkowaną genetycznie, a także z powodu związanego z nią zwiększonego ryzyka nagłej śmierci sercowej, stanowi ona wciąż przedmiot żywej dyskusji. Echokardiografia nadal pozostaje najważniejszym badaniem w diagnostyce tej choroby. Choć kardiomiopatia przerostowa nie ujawnia żadnych swoistych zmian w EKG, obserwacje potwierdzają, że badanie to jest powszechnie dostępnym narzędziem pozwalającym na wyodrębnienie z populacji już wczesnej postaci choroby wtedy, gdy brakuje klinicznych danych do jej rozpoznania. W zależności od objawów klinicznych choroby zaleca się różne podejście do pacjentów. Chorzy bez objawów wymagają jedynie długotrwałej obserwacji. Niezależnie od wielkości gradientu w drodze odpływu lewej komory farmakoterapia jest powszechnie zalecanym leczeniem pierwszego rzutu u większości chorych. Dolegliwości skutecznie łagodzą β-adrenolitykami lub werapamil. W przypadku wyczerpania możliwości farmakologicznej kontroli objawów choroby sięga się po inwazyjne metody leczenia. Ostatnio coraz większe znaczenie ma przezskórna ablacja alkoholowa jako metoda o mniejszym stopniu inwazyjności. Wszczepienie kardiowertera-defibrylatora zaleca się chorym z utrwalonym częstoskurczem komorowym, migotaniem komór lub obciążonym dużym czynnikiem ryzyka nagłej śmierci sercowej. Pacjenci z kardiomiopatią powinni być informowani o niebezpieczeństwie wystąpienia choroby wśród członków ich rodzin. Krewnych pierwszego stopnia, a także pozostałych spokrewnionych członków rodziny należy zachęcać do poddania się badaniom przesiewowym

Effectiveness of Pharmacological Hypertension Treatment by General Practitioners in Poland

Wstęp: Nadciśnienie tętnicze jest bardzo częstym schorzeniem w Polsce. Dotyczy ponad 40% dorosłych Polaków. Większość osób świadomych swojego nadciśnienia jest leczonych przez lekarzy pierwszego kontaktu. Celem pracy była ocena skuteczności farmakologicznego leczenia hipotensyjnego pacjentów z nadciśnieniem tętniczym przez lekarzy pierwszego kontaktu w Polsce. Materiał i metody: Zbadano 15 838 pacjentów leczonych z powodu nadciśnienia tętniczego przez 528 lekarzy pierwszego kontaktu. Każdemu pacjentowi dwukrotnie zmierzono ciśnienie tętnicze w odstępie około 5 min w pozycji siedzącej. Pomiaru dokonywali lekarze pierwszego kontaktu w gabinetach lekarskich. Dalszej analizie poddano wartości średnie z obu pomiarów. Wyniki: Jedynie u 8,3% pacjentów leczonych (odpowiednio u 8,7% mężczyzn i u 7,9% kobiet) z powodu nadciśnienia stwierdzono ciśnienie tętnicze skurczowe SBP < 140 mm Hg i ciśnienie rozkurczowe DBP < 90 mm Hg (różnica nieistotna statystycznie, p = 0,08). U kobiet 60-letnich i starszych skuteczność terapii hipotensyjnej była jednak istotnie niższa niż u mężczyzn w tym samym wieku (odpowiednio 7,5% u kobiet oraz 9% u mężczyzn, p < 0,02). Natomiast u mężczyzn 50-letnich i starszych skuteczność terapii hipotensyjnej była istotnie wyższa w porównaniu z młodszymi mężczyznami (p < 0,001). Izolowane nadciśnienie skurczowe, definiowane jako SBP ł 140 i DBP < 90, występowało istotnie częściej u kobiet (16,7%) niż u mężczyzn (15,3%), (p < 0,01). Średnie ciśnienie skurczowe wynosiło 162,6 &plusmn; 20,7 mm Hg u leczonych hipotensyjnie kobiet i 161,0 &plusmn; 19,9 mm Hg u mężczyzn (p < 0,001). Nie wykazano istotnych różnic między wartościami średniego DBP u kobiet (94,8 &plusmn; 11,5 mm Hg) i mężczyzn (95,1 &plusmn; 11,4 mm Hg), (p = 0,37). Średnie ciśnienie tętna (PP) było istotnie wyższe u kobiet (67,8 &plusmn; 16,6 mm Hg) niż u mężczyzn (65,9 &plusmn; 16,0 mm Hg), (p < 0,001). Wniosek: Wydaje się, że znaczna większość pacjentów z nadciśnieniem tętniczym leczonych hipotensyjnie przez lekarzy pierwszego kontaktu w Polsce jest leczona nieskutecznie. Ogólnie w całej badanej grupie nie ma istotnej różnicy skuteczności terapii hipotensyjnej między mężczyznami i kobietami.Background: Arterial hypertension is very common in Poland. Majority of subjects who are aware of the disease are treated by general practitioners (GPs). The aim of our study was to evaluate the treatment effectiveness in hypertensive patients treated by GPs in Poland. Material and Methods: 15 838 hypertensive patients treated by 528 GPs from different parts of Poland were investigated. Every patient had his or her blood pressure measured twice within approximately 5-minute interval in sited position. We used mean blood pressure from both measurements in our further analysis. GPs performed blood pressure measurements in their cabinets. Results: Only 8,3% treated hypertensive patients had systolic blood pressure SBP < 140 mmHg and diastolic blood pressure DBP < 90 mm Hg, 8,7% in men and 7,9% in women respectively. In the whole cohort sex had no significant influence on hypertension therapy effectiveness (p = 0,08). However, in women aged 60 years or older the treatment efficacy turned out to be significantly lower compared to men of the same age (7,5% in women and 9% in men, p < 0,02). In addition, in men aged 50 years or older the treatment efficacy was significantly higher compared to younger men (p < 0,0001). The prevalence of isolated systolic hypertension defined as SBP ł ł 140 and DBP < 90 mm Hg was significantly more frequent in women. There was significant difference between mean SBP in men (161,0 &plusmn; 19,9 mm Hg) and women (162,6 &plusmn; 20,7 mm Hg, p < 0,001). Mean DBP in women (94,8 &plusmn; 11,5 mm Hg) and men (95,1 &plusmn; &plusmn; 1,4 mm Hg) did not differ significantly (p = 0,37). The difference between mean pulse pressure (PP) in women (67,8 &plusmn; 16,6 mm Hg) and men (65,9 &plusmn; 16,0 mm Hg) was significant (p < 0,001). Conclusion: It seems that vast majority of hypertensive patients treated pharmacologically by GPs in Poland is treated unsuccessfully. The situation is found to be relatively equally unsatisfactory in both men and women

Patterns of Heart Rate Dynamics in Healthy Aging Population: Insights from Machine Learning Methods

Costa et. al (Frontiers in Physiology (2017) 8255) proved that abnormal features of heart rate variability (HRV) can be discerned by the presence of particular patterns in a signal of time intervals between subsequent heart contractions, called RR intervals. In the following, the statistics of these patterns, quantified using entropic tools, are explored in order to uncover the specifics of the dynamics of heart contraction based on RR intervals. The 33 measures of HRV (standard and new ones) were estimated from four hour nocturnal recordings obtained from 181 healthy people of different ages and analyzed with the machine learning methods. The validation of the methods was based on the results obtained from shuffled data. The exploratory factor analysis provided five factors driving the HRV. We hypothesize that these factors could be related to the commonly assumed physiological sources of HRV: (i) activity of the vagal nervous system; (ii) dynamical balance in the autonomic nervous system; (iii) sympathetic activity; (iv) homeostatic stability; and (v) humoral effects. In particular, the indices describing patterns: their total volume, as well as their distribution, showed important aspects of the organization of the ANS control: the presence or absence of a strong correlation between the patterns&rsquo; indices, which distinguished the original rhythms of people from their shuffled representatives. Supposing that the dynamic organization of RR intervals is age dependent, classification with the support vector machines was performed. The classification results proved to be strongly dependent on the parameters of the methods used, therefore determining that the age group was not obvious