Can the application of computed tomography laser mammography (CTLM) in dense breast (category 3,4 according to ACR) examinations combined with x-ray mammography enhance the detection of breast cancer?

Background: The aim of this study was an attempt to answer the question whether laser mammography in dense breast (classified as category 3,4 according to ACR) examination together with x-ray mammography can enhance the detection of breast cancer. Material/Method: 248 women who had undergone a CTLM examination and mammography in the Department of Radiology of Maria Sklodowska-Curie Memorial Cancer Center and Institute of Oncology in the years 2005-2007 were analyzed retrospectively. In these examinations, x-ray mammography did not reveal lesions (BIRADS 1, category 3 and 4 according to ACR). An interval between CTLM and mammography did not exceed 30 days. The examination result was verified by cytology/histopathology or observation after a minimum of 12 months provided a regular result. CTLM visualizes normal and pathological blood vessels and tissues which are rich in blood, because laser rays used in CTLM (808nm) are more absorbable by hemoglobin than by the surrounding tissue, making it possible to show a malignant tumor by its accompanying angiogenesis. The result of CTLM mammography was qualified either as the presence (+) or absence (–) of angiogenesis. Results: Among 248 women, angiogenesis was discovered by CTLM in 48 cases, in the CTLM (+) Group 13/48 women were diagnosed with breast cancer, whereas 35/48 were diagnosed with benign lesions. Angiogenesis was not identified in 200 women, in the CTLM (-) group 13/200 were diagnosed finally with cancer, with 187/200 patients having no malignancy. Ultimately, in the group of 248 women (with dense breast, category 3 and 4 according to ACR), in whom x-ray mammography did not reveal malignant processes (BIRADS 1), 26 cancers were detected out of which 13 were revealed with CTLM Conclusions: Computed Tomography Laser Mammography, when used as an adjunct to x-ray mammography, enhances the detection of breast cancer in women with dense breast tissue

The atypical form of granulomatous lobular mastitis – diagnostic dilemmas: a case report

Idiopathic granulomatous mastitis (IGM) is a chronic inflammatory condition that may cause diagnostic difficulties during clinical tests and radiological examinations in terms of differentiation from contagious diseases, such as tuberculosis (TB) and fungal infections, as well as cancer. This report presents the case of a 23-year-old woman with granulomatous mastitis, along with a discussion of the diagnostic dilemmas based on a clinical test, mammography, ultrasonography and histopathological examination. IGM produces varied and non-specific manifestations on mammography and ultra­sonography. Therefore, histopathological examination is necessary to make an unambiguous diagnosis. The possibility of this condition must always be borne in mind to minimise the risk of an erroneous cancer diagnosis. There are no standard procedures in force for the treatment of IGM.Idiopathic granulomatous mastitis (IGM) is a chronic inflammatory condition that may cause diagnostic difficulties during clinical tests and radiological examinations in terms of differentiation from contagious diseases, such as tuberculosis (TB) and fungal infections, as well as cancer. This report presents the case of a 23-year-old woman with granulomatous mastitis, along with a discussion of the diagnostic dilemmas based on a clinical test, mammography, ultrasonography and histopathological examination. IGM produces varied and non-specific manifestations on mammography and ultrasonography. Therefore, histopathological examination is necessary to make an unambiguous diagnosis. The possibility of this condition must always be borne in mind to minimise the risk of an erroneous cancer diagnosis. There are no standard procedures in force for the treatment of IGM

Pierwotne guzy neuroendokrynne piersi, opis czterech przypadków

Breast neuroendocrine tumours are rare, accounting for up to 5% of all breasts tumours and approximately 1% of all neuroendocrine tumours. In most cases, breast neuroendocrine tumours are histologically and moderately well differentiated. Neuroendocrine breast tumours lack characteristic imaging patterns. The histopathological assessment of these tumours is difficult, and in most cases the correct diagnosis is made after proper examination of the postsurgical specimen.Guzy neuroendokrynne piersi są rzadkimi nowotworami, stanowią do 5 % guzów piersi i około 1% wszystkich guzów neuroendokrynnych. Większość zmian jest dobrze i umiarkowanie zróżnicowana, jednak  w badaniach obrazowych trudno wskazać cechy morfologiczne, które byłyby charakterystyczne dla tej grupy nowotworów. Ocena histopatologiczna również jest trudna i najczęściej właściwe rozpoznanie stawiane jest dopiero na podstawie materiału pooperacyjnego.

Prevalence of hypoparathyroidism after thyroid surgery depending on diagnosis, the extent of the procedure, and the presence of parathyroid glands in the postoperative examination.

Introduction Postoperative hypoparathyroidism can be one of the complications associated with total thyroid removal due to cancer or benign goitre. Purpose The paper aimed to evaluate the prevalence of hypoparathyroidism in patients operated on due to thyroid cancer and nodular goitre, including procedures performed between January 2015 and March 2019 at the Department of Oncological Surgery of the Medical University of Silesia in Katowice. Material and methods The studied group consisted of 595 patients operated on due to cancer and benign nodular goitres. Calcium and phosphate metabolism was assessed using PTH and ionised calcium tests four hours after the surgery. Ionised calcium was checked 30 days after the procedure. Patients who had borderline or below-normal PTH levels in the postoperative period were also subjected to PTH testing after 30 days. In patients with low PTH levels, supplementation with calcium and vitamin D3 was introduced after the surgery. Results Compared to patients operated on for benign goitres, persons diagnosed with cancer were significantly more likely to have PTH levels below 15 pg/ml and serum ionised calcium levels below 4 mg/dl after 30 days following the surgery. The recovery rate was 65.05% vs 82.6% (p < 0.003) and 64.2% vs 84.25% (p < 0.001). The results were similar among patients who underwent lateral and central lymphadenectomy – 33.3% vs 67.3% (p < 0.021) and 25.6% vs 67.6% (p < 0.018). In patients with mild goitres, no significant differences in the recovery rate were observed – 82.6% vs 92.8% (p < 0.327) and 84.25% vs 92.3% (p < 0.437). Patients in whom parathyroid glands were found in the postoperative material were significantly more likely to have decreased PTH and calcium levels after 30 days following the procedure. The recovery rate was 64.1% vs 78.9% (p < 0.027) and 58.06% vs 80.8% (p < 0.004). Conclusions Hypoparathyroidism is not an uncommon occurrence after thyroidectomy, even in facilities with extensive experience in this matter. Compared to total thyroid removal due to benign goitre, surgery for cancer with associated central and lateral lymphadenectomy significantly increases the risk of postoperative hypoparathyroidism. In surgical practice, it is reasonable to conduct routine Ca and PTH level checks after the procedure and 30 days following thyroidectomy

Nowotwory neuroendokrynne jelita cienkiego i wyrostka robaczkowego — zasady postępowania (rekomendowane przez Polską Sieć Guzów Neuroendokrynnych)

W pracy przedstawiono uaktualnione polskie zalecenia postępowania z chorymi na nowotwory neuroendokrynne (NEN) jelita cienkiego i wyrostka robaczkowego. Jelito cienkie, a przede wszystkim jelito kręte jest miejscem najczęstszego występowania tych nowotworów. Większość z nich to nowotwory wysokozróżnicowane i wolno rosnące. Rzadko są to nowotwory niskozróżnicowane, szybko rosnące o niekorzystnym rokowaniu. Ich objawy mogą być nietypowe, a rozpoznanie przypadkowe. Typowe objawy zespołu rakowiaka występują w mniej niż 10% przypadków. W diagnostyce laboratoryjnej najbardziej przydatne jest oznaczenie stężenia chromograniny A, badanie stężenia kwasu 5-hydroksyindolooctowego jest pomocne w monitorowaniu zespołu rakowiaka. W obrazowaniu stosuje się ultrasonografię, tomografię komputerową, rezonans magnetyczny, kolonoskopię, wideoendoskopię kapsułkową, enteroskopię dwubalonową, scyntygrafię receptorów somatostatynowych. Szczegółowe badanie histologiczne jest kluczowym dla właściwego rozpoznania i leczenia chorych z NEN jelita cienkiego i wyrostka robaczkowego. Leczeniem z wyboru jest postępowanie chirurgiczne, radykalne lub paliatywne. W leczeniu farmakologicznym czynnych i nieczynnych hormonalnie NEN jelita cienkiego i wyrostka robaczkowego podstawowe znaczenie mają analogi somatostatyny. Terapia radioizotopowa u chorych z dobrą ekspresją receptorów somatostatynowych stanowi kolejną opcję terapeutyczną. Chemioterapia jest na ogół nieskuteczna. U pacjentów z rozsianym NEN jelita cienkiego i progresją choroby oraz nieskutecznością innych metod terapii można zastosować ewerolimus. Przedstawiono także zalecenia odnośnie monitorowania chorych z NEN jelita cienkiego i wyrostka robaczkowego

Pancreatic neuroendocrine neoplasms — management guidelines (recommended by the Polish Network of Neuroendocrine Tumours)

W niniejszej publikacji przedstawiono zaktualizowane zalecenia dotyczące diagnostyczno-terapeutycznego postępowania w nowo­tworach neuroendokrynnych trzustki (PNEN) zaproponowane przez Polską Sieć Guzów Neuroendokrynnych. Zawierają one nowe dane uzyskane w latach 2013–2016, które albo potwierdziły wcześniejsze wytyczne, albo doprowadziły do zmian lub utworzenia dodatkowych zaleceń. W diagnostyce duże znaczenie mają badania biochemiczne, obrazowe (anatomiczne i czynnościowe), jak również rozpoznanie histopatologiczne, które determinuje postępowanie z chorymi na PNEN i musi być potwierdzone badaniem immunohistochemicznym. Terapia PNEN wymaga współpracy wielodyscyplinarnej grupy doświadczonych specjalistów zajmujących się nowotworami neuroendokrynnymi. Leczenie chirurgiczne jest podstawową metodą postępowania w wielu przypadkach. Dalsza terapia wymaga wielokierunkowego działania, dlatego omówiono zasady bioterapii, leczenia radioizotopowego, celowanego leczenia molekularnego oraz chemioterapii.This article presents updated diagnostic and therapeutic guidelines for the management of pancreatic neuroendocrine tumours (PNEN), proposed by the Polish Network of Neuroendocrine Tumours. The guidelines contain new data received in the years 2013–2016, which confirm previous recommendations, and have led to modification of previous guidelines or have resulted in the formulation of new guidelines. Biochemical and imaging (anatomical and functional) tests are of great importance in diagnostics, as well as histopathological diagnosis to determine the management of PNEN patients, but they must be confirmed by an immunohistochemical examination. PNEN therapy requires collaboration among the members a multidisciplinary team of specialists experienced in the management of these neoplasms. Surgery is the basic form of treatment in many cases. Further therapy requires a multidirectional procedure; therefore, the rules of biotherapy, peptide receptor radionuclide therapy, molecular targeted therapy, and chemotherapy are discussed

Nowotwory neuroendokrynne żołądka i dwunastnicy z uwzględnieniem gastrinoma — zasady postępowania (rekomendowane przez Polską Sieć Guzów Neuroendokrynnych)

This paper presents the updated Polish Neuroendocrine Tumour Network expert panel recommendations on the management of neuroendocrine neoplasms (NENs) of the stomach and duodenum, including gastrinoma. The recommendations discuss the epidemiology, pathogenesis and clinical presentation of these tumours as well as their diagnosis, including biochemical, histopathological and localisation diagnosis. The principles of treatment are discussed, including endoscopic, surgical, pharmacological and radionuclide treatment. Finally, recommendations on patient monitoring are given. (Endokrynol Pol 2013; 64 (6): 444–458)W niniejszej pracy przedstawiono uaktualnione zalecenia grupy ekspertów Polskiej Sieci Guzów Neuroendokrynnych dotyczące zasad postępowania w nowotworach neuroendokrynnych żołądka i dwunastnicy z uwzględnieniem gastrinoma. Omówiono epidemiologię, patogenezę i obraz kliniczny tych nowotworów. Przedstawiono zalecenia dotyczące zasad postępowania diagnostycznego, z uwzględnieniem diagnostyki biochemicznej, histopatologicznej oraz lokalizacyjnej. Uwzględniono także zasady postępowania terapeutycznego, w tym leczenie endoskopowe i chirurgiczne, oraz omówiono możliwości leczenia farmakologicznego i radioizotopowego. Przedstawiono także zalecenia odnośnie monitorowania chorych z NEN żołądka, dwunastnicy z uwzględnieniem gastrinoma. (Endokrynol Pol 2013; 64 (6): 444–458

Colorectal neuroendocrine neoplasms — management guidelines (recommended by the Polish Network of Neuroendocrine Tumours)

Nowotwory/guzy neuroendokrynne (NEN/NET) jelita grubego są rozpoznawane coraz częściej, szczególnie guzy odbytnicy. To zjawisko jest najprawdopodobniej związane z powszechnym wykonywaniem kolonoskopii przesiewowych. Coraz więcej przemawia za tym, że NEN odbytnicy i okrężnicy to dwie odrębne choroby. Nowotwory neuroendokrynne odbytnicy są najczęściej zmianami niewielkich roz­miarów, cechują się niskim lub umiarkowanym stopniem złośliwości histologicznej, dobrym rokowaniem i większość z nich kwalifikuje się do leczenia endoskopowego. Natomiast NEN okrężnicy to często nowotwory agresywne, niskozróżnicowane, o złej lub niepewnej prognozie, wymagające operacji. Zasady postępowania z tymi chorymi stale się zmieniają. Opierając się na najnowszym piśmiennictwie oraz ustaleniach wypracowanych na spotkaniu roboczym Polskiej Sieci Guzów Neuroendokrynnych (grudzień 2016 r.) w pracy uzupełniono i uaktualniono dane i wytyczne postępowania dotyczące NEN jelita grubego, opublikowane w Endokrynologii Polskiej 2013; 64: 494–504.Neuroendocrine neoplasms/tumours (NENs/NETs) of the large intestine are detected increasingly often, especially rectal tumours, which is probably associated with the widespread use of screening colonoscopy. There is a growing body of evidence supporting the thesis that the NENs of the rectum and the NENs of the colon are two different diseases. Rectal NENs are usually small lesions, of low to moderate histological malignancy, associated with good prognosis, and most may be treated endoscopically. NENs of the colon, however, are often aggressive, poorly differentiated, associated with a poor or uncer­tain prognosis, and require surgical treatment. The management guidelines regarding these groups of patients are constantly changing. On the basis of the recent literature data and conclusions reached by the working meeting of the Polish Network of Neuroendocrine Tumours (December 2016), this study completes and updates the data and management guidelines regarding colorectal NENs published in Endokrynologia Polska 2013; 64: 358–368.

Diagnostic and therapeutic guidelines for gastro-entero-pancreatic neuroendocrine neoplasms (recommended by the Polish Network of Neuroendocrine Tumours)

Postęp w diagnostyce i leczeniu nowotworów neuroendokrynnych (NEN), opublikowanie wyników nowych randomizowanych badań klinicznych oraz powstanie nowych zaleceń ENETS skłoniło ekspertów skupionych w Polskiej Sieci Guzów Neuroendokrynnych do uaktualnienia opublikowanych w 2013 roku zaleceń dotyczących postępowania w nowotworach neuroendokrynnych. W niniejszym artykule przedstawiono zalecenia ogólne postępowania w NEN będące wynikiem ustaleń ekspertów uczestniczących w III Konferencji Okrągłego Stołu pt. „Diagnostyka i leczenie nowotworów neuroendokrynnych układu pokarmowego: rekomendacje polskie w świetle aktualnych zaleceń europejskich”, która odbyła się w Żelechowie koło Warszawy w grudniu 2016 roku. Korzystając z bogatego doświadczenia ośrodków zajmujących się tymi nowotworami, mamy nadzieję, że udało nam się wypracować najbardziej optymalny sposób postępowania u chorych z NEN, uwzględniający najnowsze osiągnięcia medycyny, który będzie mógł być skutecznie realizowany w naszym kraju. W kolejnych częściach tego opracowania przedstawiono zasady postępowania w: NEN żołądka i dwunastnicy (z uwzględnieniem gastrinoma), trzustki; jelita cienkiego i wyrostka robaczkowego oraz jelita grubego.Progress in the diagnostics and therapy of gastro-entero-pancreatic (GEP) neuroendocrine neoplasms (NEN), the published results of new randomised clinical trials, and the new guidelines issued by the European Neuroendocrine Tumour Society (ENETS) have led the Polish Network of Neuroendocrine Tumours to update the 2013 guidelines regarding management of these neoplasms. We present the general recommendations for the management of NENs, developed by experts during the Third Round Table Conference — Diagnostics and therapy of gastro-entero-pancreatic neuroendocrine neoplasms: Polish recommendations in view of current European recommenda­tions, which took place in December 2016 in Żelechów near Warsaw. Drawing from the extensive experience of centres dealing with this type of neoplasms, we hope that we have managed to develop the optimal management system, applying the most recent achievements in the field of medicine, for these patients, and that it can be implemented effectively in Poland. These management guidelines have been arranged in the following order: gastric and duodenal NENs (including gastrinoma); pancreatic NENs; NENs of the small intestine and appendix, and colorectal NENs

Neuroendocrine neoplasms of the small intestine and appendix — management guidelines (recommended by the Polish Network of Neuroendocrine Tumours)

W pracy przedstawiono uaktualnione polskie zalecenia postępowania z chorymi na nowotwory neuroendokrynne (NEN) jelita cienkiego i wyrostka robaczkowego. Jelito cienkie, a w szczególności jelito kręte, należą do najczęstszych lokalizacji tych nowotworów. Większość z nich to nowotwory wysokozróżnicowane i wolno rosnące; rzadko są to raki neuroendokrynne. Ich objawy mogą być nietypowe, a rozpoznanie opóźnione albo przypadkowe. Zapalenie wyrostka robaczkowego jest najczęściej pierwszą manifestacją NEN o tym umiej­scowieniu. Typowe objawy zespołu rakowiaka występują u około 20–30% pacjentów z NEN jelita cienkiego z przerzutami odległymi. Jedną z głównych przyczyn zgonu u pacjentów z zespołem rakowiaka są choroby serca — rakowiakowa choroba serca. W diagnostyce laboratoryjnej najbardziej przydatne jest oznaczenie stężenia chromograniny A, badanie stężenia kwasu 5-hydroksyindolooctowego jest pomocne w diagnostyce zespołu rakowiaka. W obrazowaniu stosuje się ultrasonografię, tomografię komputerową, rezonans magnetyczny, kolonoskopię, wideoendoskopię kapsułkową, enteroskopię dwubalonową, scyntygrafię receptorów somatostatynowych. Szczegółowe badanie histologiczne jest kluczowe dla właściwego rozpoznania i leczenia chorych z NEN jelita cienkiego i wyrostka robaczkowego. Leczeniem z wyboru jest postępowanie chirurgiczne, radykalne lub paliatywne. W leczeniu farmakologicznym czynnych i nieczyn­nych hormonalnie NEN jelita cienkiego i wyrostka robaczkowego podstawowe znaczenie mają długodziałające analogi somatostatyny. U chorych z NET jelita cienkiego w okresie uogólnienia z progresją w trakcie leczenia SSA, z wysoką ekspresją receptorów somatostatynowych należy rozważyć w pierwszej kolejności leczenie radioizotopowe, a następnie terapie celowane — ewerolimus. Po wyczerpaniu powyższych dostępnych terapii w wybranych przypadkach można rozważyć chemioterapię. Przedstawiono także zalecenia odnośnie do monitorowania chorych.This study presents the revised Polish guidelines regarding the management of patients suffering from neuroendocrine neoplasms (NENs) of the small intestine and appendix. The small intestine, especially the ileum, is the most common location for these neoplasms. Most are well differentiated and slow growing. Their symptoms may be atypical, which can result in delayed or accidental diagnosis. Appendicitis is usually the first manifestation of NEN in this location. Typical symptoms of carcinoid syndrome occur in approximately 20–30% of patients suffering from small intestinal NENs with distant metastases. The main cause of death in patients with carcinoid syndrome is carcinoid heart disease. The most useful laboratory test is the determination of chromogranin A, while concentration of 5-hydroxyindoleacetic acid is helpful in the diagnostics of carcinoid syndrome. For visualisation, ultrasound, computed tomography, magnetic resonance imaging, colonoscopy, video capsule endoscopy, double-balloon enteroscopy, and somatostatin receptor scintigraphy may be used. A detailed his­tological report is crucial for the proper diagnostics and therapy of NENs of the small intestine and appendix. The treatment of choice is surgical management, either radical or palliative. The pharmacological treatment of the hormonally active and non-active small intestinal NENs as well as NENs of the appendix is based on long-acting somatostatin analogues. In patients with generalised NENs of the small intestine in progress during the SSA treatment, with good expression of somatostatin receptors, the first-line treatment should be radio­isotope therapy, while targeted therapies, such as everolimus, should be considered afterwards. When the above therapies are exhausted, in certain cases chemotherapy may be considered