Jenseits der Beschwichtigungen: Lokale Integrationspolitik in Rotterdam

Einleitung In den Jahren um die Jahrtausendwende steckte die Stadt Rotterdam in einer nicht zu übersehenden Krise. Oder, wie der Rotterdamer Bürgermeister Opstelten die prekäre Situation seiner Stadt kurz nach seinem Amtsantritt zusammenfasste: Rotterdam führt die ‚falschen Listen‘ an. Rotterdam hat die meisten Arbeitslosen und Sozialhilfeempfänger, die Mittelschicht verlässt die Stadt, insbesondere Stadtteile mit hohem Ausländeranteil leiden unter baulichem Verfall und sozialer Deprivation, aber vor allem ist Rotterdam eines: unsicher!1 Auch eine nationale Untersuchungskommission hatte auf die ‚außerordentlichen Probleme‘ in Rotterdam bereits hingewiesen.2 Trotzdem waren es zunächst nicht Politik und Verwaltung, sondern Rotterdamer Bürger, die ein Bewusstsein für die Probleme ihrer Stadt schufen. Bereits Mitte der neunziger Jahre ergriffen Bürger des Rotterdamer Stadtteils Spangen, der als sozialer Brennpunkt gilt, die Initiative gegen das zunehmende Drogenproblem in ihrem Stadtteil. Als im Sommer 1999 die Belästigung durch öffentlichen Drogenhandel und -konsum ihren Höhepunkt erreichte, während die Polizei – in den Augen der Bürger – tatenlos zusah, besetzten protestierende Bürger vorübergehend das Rotterdamer Rathaus. Sie verlangten ein entschlossenes Vorgehen gegen die unhaltbaren Zustände und die Kriminalität in ihrem Stadtteil und wollten ‚Resultate sehen‘. Als sich die Situation eineinhalb Jahre später, im Jahr 2001, immer noch nicht verbessert hatte, konfrontierten Rotterdamer Bürgerinitiativen Bürgermeister Opstelten mit einer Petition, die die Versäumnisse der Lokalpolitik in Rotterdam scharf kritisierte

Het einde van duurzame armoede?

Om verschillende redenen stellen bekende individualiseringssociologen als Ulrich Beck en Antony Giddens dat armoede in laat-moderne samenlevingen een steeds tijdelijker fenomeen wordt en dat het daarmee eerlijker verspreid raakt over de hele bevolking. Vroeger of later, zo betogen zij, komt iedereen wel een korte periode in aanraking met armoede. In dit artikel onderzoeken Achterberg en Snel de houdbaarheid van deze vertijdelijkingsthese voor Nederland aan het einde van de vorige eeuw

Social reconquest as a new policy paradigm. Changing urban policies in the city of Rotterdam

The repressive turn taken in urban policies has been pointed out by many urban sociologists, particularly in the UK and US. Cities no longer form a tolerant microcosmos, where the deviant behaviour of marginal social categories – delinquent youngsters, petty criminals, drug users and drug traffickers, homeless people, prostitutes, etc. – is tolerated to a certain extent as ‘part and parcel of the urban lifestyle’. Public opinion, newspapers, policymakers and social scientists now focus on urban problems – the spatial concentration of poverty, unemployment, multi-problem families, nuisance, violence and other criminal behaviour in deprived urban areas – and generally agree that this multifaceted crisis in our cities necessitates a tougher approach to urban policy. More generally, a shift in attention seems to have occurred in urban policies. Previously primarily focused on fighting social deprivation in disadvantaged neighbourhoods and disadvantaged segments of the urban population (cf. the American ‘war on poverty’ of the 1960s and 1970s), urban policy’s central issue nowadays is ‘managing disorderly places’ (Cochrane, 2007)

Welfare state reform and in-work poverty in the Netherlands

This paper describes the development of in-work poverty in the Netherlands from 1996 until 2005 and examines whether in-work poverty is related to recent social security and welfare state reforms (a new ideology of an ‘activating welfare state’ and numerous policy measures to reduce the number of social benefit claimants and to promote work). Using large-scale administrative data (from the Dutch tax services) we found that the in-work poverty risk in the Netherlands was quite constant (fluctuating between 5.3 and 6.6 percent). We expected that because of the social security reforms more individuals with vulnerable labour market positions are pushed into the labour market but are nevertheless unable to escape from poverty. This would result in more working individuals below the poverty line. However, this is not the case. But even with a constant in-work poverty risk the number of working poor individuals increases over the years. As a result, there is a gradual shift within the Dutch poverty population from non-working to working poor. We conclude that in-work poverty – once the typical face of poverty in liberal welfare states such as the USA – also became a familiar phenomenon in the Netherlands. The majority of the Dutch working poor belongs to this category for only one year. However, a limited but significant number of individuals is working poor for three years or more. In-work poverty occurs relatively often after individuals experience a transition from social benefits (particularly social assistance) to work

Footloose migranten in beeld

__Abstract__ Het gangbare beeld van Midden- en Oost-Europese arbeidsmigranten in Nederland was lange tijd dat zij tijdelijk hier zijn om laagbetaald en vaak onzeker werk te doen, voornamelijk in de land- en tuinbouw en in sommige industriesectoren. Dit eenzijdige beeld klopt slechts ten dele, zo blijkt uit diverse studies over Midden- en Oost-Europeanen in Nederland (vgl. Weltevrede et al. 2009; Dagevos et al. 2011; Engbersen et al. 2011 en 2013; Snel et al. 2013; Van Ostaijen et al. 2014). Lang niet alle arbeidsmigranten uit Midden- en Oost-Europa passen in het stereotype beeld van de tijdelijke ‘MOElanders’. Bovengenoemde studies laten zien dat er onder de categorie Midden- en Oost-Europeanen in Nederland veel meer diversiteit bestaat dan veelal wordt aangenomen. Lang niet alle nieuwe Midden- en Oost-Europese arbeidsmigranten werken in de tuinbouw of doen ander ongeschoold werk! En lang niet iedereen verblijft slechts tijdelijk in Nederland om hier te werken, inmiddels is er ook een aanzienlijke (en naar alle waarschijnlijkheid toenemende) vestigingsmigratie vanuit Middenen Oost-Europa in Nederland. Om aan deze diversiteit onder Midden- en Oost-Europese migranten in Nederland recht te doen, onderscheiden Engbersen et al. (2011; 2013) vier typen Midden- en Oost- Europese arbeidsmigranten in Nederland: circulaire migranten, vestigingsmigranten, transnationale migranten en footloose migranten

To Stay or Return? Explaining Return Intentions of Central and Eastern European Labour Migrants

This paper describes and tries to explain return intentions of Polish, Romanian and Bulgarian labour migrants in the Netherlands. Previous research has often emphasised the temporary or ‘liquid’ char-acter of Central and Eastern European labour migration. We find that a substantial number of labour migrants intend to stay in the Netherlands for many years, and sometimes forever. Data from a survey of Central and Eastern European (CEE) labour migrants (Poles, Romanians, Bulgarians) in the Neth-erlands (N = 654), is used to test three hypotheses about return intentions. Economic success or fail-ure is not found to be related to the return intentions of migrants. Apparently, some migrants return after being successful in migration, whereas others return after having failed. Migrants with strong links with Dutch society have less strong return intentions, whereas migrants with strong transnation-al ties intend to return sooner

Werkende minima in Amsterdam. Kwalitatief onderzoek naar situatie van werkende armen in Amsterdam

In het Nederlandse armoedebeleid van de afgelopen decennia ligt een sterke nadruk op het belang van werk als oplossing van armoede. Uitgangspunt is dat werk moet lonen en dat een voltijdbaan in beginsel voldoende inkomen moet opleveren om als volwaardig burger binnen de samenleving te kunnen participeren. De vraag is echter in hoeverre werk mensen direct uit de armoede haalt. Zo verschijnen er berichten in de pers over werkende armen in Nederland (Tinnemans 2009; Stoker 2010) en is duidelijk dat het verschijnsel ‘werkende armoede’ niet alleen voorkomt in marginale verzorgingsstaten zoals de Verenigde Staten (Newma

Sociale herovering in Amsterdam en Rotterdam

De samenleving heeft te maken met individualisering van burgers en schaalvergroting van veel (overheids-) organisaties

Migration trajectories and transnational support within and beyond Europe

The special issue: Migration Trajectories and Transnational Support Within and Beyond Europe brings together a set of papers with fresh empirical analysis from diverse settings documenting the experiences of migrants residing within and beyond the boundaries of Europe. This introductory article has the objective of laying the groundwork for a better understanding of how migration trajectories are shaped and continued in the contexts of transnational (social) networks and migration control. Firstly, we argue that migration journeys are not necessarily linear and unidirectional movements from origin to destination countries, nor are they clearly demarcated events in time and space. On the contrary, we highlight the dynamic and changing nature of migration trajectories. Secondly, we examine different types of relevant actors who provide support for migrants during their journeys. We focus on transnational social networks and transnationally operating institutions and human smugglers, which influence and facilitate or disrupt migration trajectories. Subsequently, based on the premise that migrants’ social networks, expectations, motivations and needs change throughout the migration process, we discuss the ways in which transnational support in a context of migration control relates to the lives of migrants on the move