Impedance cardiography in the diagnosis of capillary leak syndrome caused by doxorubicin therapy in a patient with myeloma multiplex

Cytotoxicity of drugs can be a cause of cardiorespiratory disorders connected with chemotherapy. Doxorubicin is an antibiotic from the group of anthracyclines effective in antineoplastic therapy of solid and hematopoetic tumors. The most common cause of therapy ceasing is its cardiotoxicity. However, a lung injury connected with its cytotoxic activity to pulmonary endothelium (capillary leak syndrome) can be an equally serious complication. In the case presented, rapid, multi-profile diagnostics with the use of impedance cardiography, a modern noninvasive tool of hemodynamic monitoring, led to the recognition and effective treatment of a rare clinical syndrome. (Cardiol J 2010; 17, 1: 88-91

Long-term reproducibility of microvolt T-wave alternans in patients after cardioverter-defibrillator implantation

Background: Microvolt T-wave alternans (MTWA) is a promising method for noninvasive assessment of arrhythmic risk. Recent studies have shown good immediate reproducibility of T-wave alternans. Little is known about it during the long term. The aim of the study was to prospectively evaluate the long-term reproducibility of MTWA in a group of patients after ICD implantation. Methods: The study group consisted of 22 patients: 21 male and 1 female, aged 63.0 ± 7.6 years. Nineteen of them had a history of myocardial infarction and 3 had non-ischemic cardiomyopathy. Ejection fraction was 34.7 ± 10.0. T-wave alternans was measured during treadmill tests and additionally in 6 patients during implantation cardioverter-defibrillator device pacing. We received 30 reports of MTWA available for analysis. The second test was performed after 11.8 ± 3.3 months (range 7-16) using the same protocol. Results: Of the 30 tests, 12 were positive, 2 negative and 9 indeterminate in both tests. The results were concordant in 23 tests (76.66%) (Kappa 0.602). Of the initial positive tests, only one became negative in the second test and 4 became indeterminate. Of the initial negative tests, none became positive and none became indeterminate. Of the initial indeterminate tests, one became positive and one negative. At the same time, there were no significant differences between QRS, QTc and ejection fraction between the first and second tests. Only the heart rate in the second test was greater than in the first. Conclusions: The results suggest that microvolt T-wave alternans measurement is stable over a long period. It is probably not worth examining the status of MTWA after several months, at least if patients are in the chronic stage of their disease. (Cardiol J 2007; 14: 561-567)

Resolution of exercise oscillatory ventilation with adaptive servoventilation in patients with chronic heart failure and Cheyne−Stokes respiration: preliminary study

Background: Exercise oscillatory ventilation (EOV) is a common pattern of breathing in heart failure (HF) patients, and indicates a poor prognosis. Aim: To investigate the effects of adaptive servoventilation (ASV) on ventilatory response during exercise. Methods: We studied 39 HF patients with left ventricular ejection fraction (LVEF) &#163; 45. Cardiorespiratory polygraphy, cardiopulmonary exercise testing (CPET), echocardiography, and measurement of N-terminal pro-brain natriuretic peptide (NT-proBNP) concentration were performed. Twenty patients with Cheyne-Stokes respiration and apnoea&#8211;hypopnoea index (AHI) &#8805; 15/h were identified. Of these, 11 patients were successfully titrated on ASV and continued therapy. In the third month of ASV treatment, polygraphy, CPET, echocardiography, and measurement of NT-proBNP concentration were performed again. Results: The EOV was detected at baseline in 12 (31%) HF patients, including eight (67%) who underwent ASV. The EOV was associated with significantly lower LVEF, peak oxygen uptake (VO2), and ventilatory anaerobic threshold (VAT), and a significantly higher left ventricular diastolic diameter (LVDD), slope of ventilatory equivalent for carbon dioxide (VE/VCO2), AHI, central AHI and NT-proBNP concentration. In seven patients with EOV, reversal of EOV in the third month of ASV therapy was observed; only in one patient did EOV persist (p = 0.0156). Conclusions: The EOV can be reversed with ASV therapy. The EOV in association with central sleep apnoea and Cheyne- -Stokes respiration (CSA/CSR) is prevalent in HF patients and correlates with severity of the disease. Kardiol Pol 2011; 69, 12: 1266&#8211;1271Wstęp: Periodyczne oddychanie jest częstym zjawiskiem u pacjentów z przewlekłą niewydolnością serca (HF). Występuje ono nie tylko w czasie snu, ale i podczas wysiłku. Periodyczne oddychanie w czasie wysiłku (EOV) jest silnym predykatorem śmiertelności z przyczyn sercowych u pacjentów z HF. Adaptoserwowentylacja (ASV) jest nową metodą leczenia osób z oddychaniem typu Cheyne-Stokesa. Wykazano, że znacznie redukuje ona centralne bezdechy senne i normalizuje patologiczny tor oddychania w czasie snu. Cel: Celem badania była ocena wpływu ASV na tor oddychania w czasie wysiłku. Metody: Do badania włączono 39 pacjentów z przewlekłą HF, z frakcją wyrzutową lewej komory (LVEF) &#163; 45%. U wszystkich chorych wykonano badanie poligraficzne, ergospirometryczną próbę wysiłkową, badanie echokardiograficzne i oznaczono stężenie N-końcowego propeptydu natriuretycznego typu B (NT-proBNP). Oddychanie typu Cheyne-Stokesa i wskaźnik AHI (apnea&#8211;hypopnea) > 15/h stwierdzono u 20 (51%) pacjentów. U 11 spośród nich skutecznie wdrożono leczenie ASV. W 3. miesiącu terapii ponownie wykonano badanie poligraficzne, ergospirometryczną próbę wysiłkową, badanie echokardiograficzne i oznaczono stężenie NT-proBNP. Wyniki: U 12 (31%) pacjentów z HF stwierdzono EOV, w tym u 8 (67%) leczonych ASV. Chorzy z EOV w porównaniu z osobami z prawidłowym torem oddychania w czasie wysiłku charakteryzowali się istotnie niższą LVEF, szczytowym pochłanianiem tlenu (VO2), progiem beztlenowym oraz istotnie większym rozkurczowym wymiarem lewej komory, nachyleniem VE/VCO2, AHI, centralnym AHI i stężeniem NT-proBNP. W 3. miesiącu terapii ASV stwierdzono ustąpienie EOV u 7 pacjentów, tylko u 1 osoby nie zaobserwowano poprawy w zakresie toru oddychania (p = 0,0156). Wśród pozostałych parametrów ergospirometrycznych tylko puls tlenowy istotnie wzrósł. Szczytowe pochłanianie tlenu i próg beztlenowy nieznacznie się poprawiły, ale różnice te nie osiągnęły istotności statystycznej. U wszystkich pacjentów leczonych ASV stwierdzono normalizację toru oddychania w czasie snu i zmniejszenie AHI do < 5/h. Ponadto w trakcie leczenia ASV zaobserwowano znamienne zwiększenie LVEF i istotną redukcję stężenia NT-proBNP. Wnioski: Badanie pokazuje oryginalne zjawisko normalizacji toru oddychania w czasie wysiłku u pacjentów z centralnym bezdechem sennym leczonych ASV. Na podstawie powyższych danych nie można jednak wnioskować bezpośrednio o znaczeniu klinicznym tej obserwacji. Wpływ ustąpienia EOV w czasie leczenia ASV na rokowanie odległe wymaga przeprowadzenia dalszych badań. Również ze względu na ograniczenia tego badania (krótki okres obserwacji, mała grupa badana) jego wyniki wymagają potwierdzenia w kolejnych pracach. Kardiol Pol 2011; 69, 12: 1266&#8211;127

Odkształcenie podłużne obrazu dwuwymiarowego w ocenie funkcji skurczowej lewej komory u pacjentów z ostrymi zespołami wieńcowymi w porównaniu z klasycznymi metodami echokardiograficznymi

Background: The evaluation of the left ventricular (LV) function is one of the most important elements of diagnosis in patients with cardiovascular (CV) diseases. A low LV ejection fraction (LVEF) is a strong and independent predictor of CV events. Traditionally, echocardiography characterises the LV systolic function by the estimation of LVEF with use of the Simpson method, supported by the wall motion score index (WMSI). Speckle tracking imaging is a new method of LV function imaging based on the estimation of longitudinal peak systolic strain (LPSS), by tracing of the automatically detected myocardial speckles. Aim: To evaluate the usefulness of global longitudinal peak systolic strain (GLPSS) and regional longitudinal peak systolic strain (r-LPSS) in LV systolic function assessment and to compare LPSS with conventional parameters such as LVEF, WMSI and regional wall motion score index (r-WMSI). Methods: The study was performed in a group of 44 patients with a clinical diagnosis of acute coronary syndrome (mean age 63.6 &#177; 12.2 years). The LVEF, WMSI, r-WMSI were estimated by echocardiography (VIVID 7 Dimension, GE Healthcare, USA). Moreover, LPSS (GLPSS and r-LPSS) with use of automated function imaging (AFI) were also estimated. Results: In the study group mean LVEF was 43.1 &#177; 12.7%, mean WMSI: 1.68 &#177; 0.52, and GLPSS: -13.8 &#177; 5.6%. A very strong linear correlation between the conventional and new parameters was observed - for GLPSS and LVEF: r = -0.86 (p < 0.00001), for GLPSS and WMSI: r = 0.88 (p < 0.00001). The results of the regional myocardial contractility assessment (r-LPSS and r-WMSI) were also in agreement, especially for LV anterior wall (r = 0.87, p < 0.00001). Conclusions: These results suggest a considerable usefulness of LPSS - a new method of echocardiographical imaging - in the estimation of global and regional LV function in patients with acute coronary syndrome and its agreement with conventional parameters such as LVEF and WMSI. Kardiol Pol 2011; 69, 4: 357-362Wstęp: Ocena czynności skurczowej lewej komory (LV) jest ważnym elementem procesu diagnostycznego u pacjentów z chorobami sercowo-naczyniowymi, a wartość frakcji wyrzutowej lewej komory (LVEF) stanowi silny, niezależny czynnik prognostyczny. Tradycyjnie LVEF w echokardiografii mierzy się najczęściej za pomocą metody Simpsona, a w celu poprawy obiektywizacji oceny kurczliwości poszczególnych segmentów stosuje się półilościową skalę punktową, dla której uśredniona wartość punktacji dla wszystkich segmentów odpowiada wskaźnikowi kurczliwości lewej komory (WMSI). Nową techniką echokardiograficzną odzwierciedlającą czynność skurczową LV jest pomiar jej odkształcenia dwuwymiarowego (strain 2d) oparty na algorytmie śledzenia markerów akustycznych (speckle tracking imaging) podstawowego obrazu dwuwymiarowego. Wyniki dotychczas przeprowadzonych badań wskazują na istotną korelację odkształcenia podłużnego (LPSS) z LVEF, choć siła tego związku w różnych stanach klinicznych nie została jednoznacznie rozstrzygnięta Cel: Celem pracy była ocena wartości techniki echokardiograficznej pomiaru globalnego odkształcenia podłużnego (GLPSS) i regionalnego (r-LPSS) w ocenie funkcji skurczowej LV u chorych z rozpoznaniem ostrego zespołu wieńcowego (OZW) oraz jej porównanie z parametrami klasycznymi, takimi jak LVEF, WMSI i regionalne WMSI (r-WMSI). Metody: Badanie przeprowadzono w grupie 44 pacjentów w średnim wieku 63,6 &#177; 12,2 roku (10 kobiet), kierowanych do ośrodka autorów z powodu podejrzenia i/lub rozpoznania OZW. Ostatecznej analizie poddano grupę 41 chorych z potwierdzonym rozpoznaniem OZW. W ocenie echokardiograficznej uwzględniono: LVEF, WMSI i r-WMSI dla każdej ze ścian LV. Oceny LPSS dokonano metodą śledzenia punktu akustycznego obrazów dwuwymiarowych (strain 2d), z wykorzystaniem dedykowanego algorytmu AFI (automated function imaging, aparat GE Vivid 7). Dla każdej z trzech projekcji obliczono wartość średnią odkształcenia podłużnego (G APLAX, G A2C, G A4C). Wartość GLPSS wyliczono jako średnią arytmetyczną tych wartości. Dla potrzeb badania określono również wartości średnie odkształceń dla poszczególnych ścian LV (r-LPSS). Wyniki: W badanej grupie średnia LVEF wynosiła 43,1 &#177; 12,7%, WMSI 1,68 &#177; 0,52, a GLPSS -13,8 &#177; 5,6%. Stwierdzono wysoką, istotną statystycznie korelację liniową między parametrami oceniającymi globalną funkcję skurczową LV: GLPSS i LVEF (r = -0,86; p < 0,00001) oraz GLPSS i WMSI (r = 0,88; p < 0,00001). Analiza korelacji średniego odkształcenia dla różnych projekcji koniuszkowych (G APLAX, G A4C, G A2C) potwierdziła istotną zależność LPSS z LVEF i WMSI, najwyższą dla G A2C. Parametry regionalnej oceny kurczliwości miokardium (r-LPSS i r-WMSI) wykazywały wysokie i bardzo wysokie korelacje, najwyższą dla ściany przedniej (r = 0,87; p < 0,00001), a najniższą, choć nadal wysoką, dla ściany dolno-podstawnej (r = 0,63; p < 0,00001). Wnioski: Przedstawione wyniki wskazują na istotną zgodność pomiaru podłużnego odkształcenia w prezentacji dwuwymiarowej z parametrami o powszechnie uznanej wartości klinicznej w ocenie globalnej i odcinkowej kurczliwości LV w populacji pacjentów z OZW. Kardiol Pol 2011; 69, 4: 357-36

Wpływ adekwatnych wyładowań kardiowertera-defibrylatora na zaburzenia poznawcze

Background: Short periods of cerebral ischaemia during ventricular defibrillation testing may be associated with neuropsychological impairment. However, the impact of out-of-hospital ventricular fibrillation (VF) converted by implantable cardioverter-defibrillator (ICD) shock on cognitive functioning is unknown.Aim: To assess the impact of out-of-hospital VF converted by ICD shock on cognitive functioning.Methods: The study included 52 primary prevention ICD recipients. Patients with a history of stroke or other neurological impairment, previous head injury and individuals unable to see or speak to complete neuropsychological tests were not included.Initially, a Mini-Mental State Examination was performed in all patients and one patient with a result below 24 points was excluded from the study. The cognitive battery consisted of four tests (six measurements): 1) the Digit Span subtest of Wechsler Adult Intelligence Scale-Revised; 2) the Digit Symbol subtest of Wechsler Adult Intelligence Scale-Revised; 3) the Halstead-Reitan Trail-Making Test A and B; and 4) the Ruff Figural Fluency Test.Results: The mean time from ICD implantation to cognitive assessment was 26 months. During this period, 15 appropriate shocks for VF were observed in seven (14%) patients. The patients with appropriate ICD therapy were significantly worse intwo out of the six neuropsychological measurements and had a significantly lower aggregate result. In multivariate linear regression analysis, defibrillation therapy was an independent factor of poor cognitive functioning, along with age and education.Conclusions: Short periods of out-of-hospital VF converted by ICD are associated with cognitive impairment in the recipients of primary prevention ICD. Wstęp: Krótkie okresy niedokrwienia ośrodkowego układu nerwowego w czasie oznaczania progu defibrylacji mogą się wiązać z następczymi zaburzeniami poznawczymi. Jednak wpływ pozaszpitalnych epizodów migotania komór (VF) przerywanych przez wyładowania wszczepialnego kardiowertera-defibrylatora (ICD) jest dotąd nieznany.Cel: Celem pracy była ocena wpływu pozaszpitalnych epizodów VF przerywanych przez ICD na zaburzenia poznawcze.Metody: Do badania włączono 52 pacjentów z ICD wszczepionym w ramach prewencji pierwotnej. Kryteria wyłączenia z badania były następujące: przebyty udar mózgu, uraz głowy, zaburzenia widzenia lub mówienia uniemożliwiające wykonanie testów neuropsychologicznych. U wszystkich pacjentów przeprowadzono test Mini Mental — 1 pacjent z wynikiem &lt; 24 punktów był wyłączony z badania. Zestaw testów neuropsychologicznych składał się z 4 testów (6 zmiennych): 1) Test Powtarzania Cyfr — podtest Skali Inteligencji Wechslera, 2) Test Symboli — podtest Skali Inteligencji Wechslera, 3) Test Łączenia Punktów A i B, oraz 4) Test Płynności Figuralnej Ruffa.Wyniki: Średni czas od wszczepienia urządzenia do oceny neuropsychologicznej wynosił 26 miesięcy. W tym okresie stwierdzono15 wyładowań ICD w odpowiedzi na VF u 7 (14%) pacjentów. Chorzy z adekwatnymi wyładowaniami charakteryzowali się istotnie gorszymi wynikami 2 z 6 ocenianych parametrów neuropsychologicznych oraz osiągnęli istotnie gorszy wynik sumaryczny zastosowanych testów. W analizie wieloczynnikowej adekwatne wyładowania ICD stanowiły niezależny czynniki gorszego funkcjonowania poznawczego — obok wieku i wykształcenia.Wnioski: Krótkie epizody pozaszpitalnego VF przerywanego przez ICD wiążą się z zaburzeniami poznawczymi u pacjentów z wszczepionym urządzeniem w ramach prewencji pierwotnej.