Trudności w porozumiewaniu się z pacjentem z afazją w opinii personelu pielęgniarskiego

Introduction. Sudden onset of aphasia due to stroke deprives man of communication with the environment, as well as eliminates of family, social and professional life. Difficulties in communication with patients with aphasia are important issues in ensuring the proper care and improve the quality of patients’ life. Therefore, it is important to have the nursing staff knowledge and skills in communication with a patient with aphasia.Aim. The aim of the study was to evaluate the difficulty of communication with a patient with aphasia, to determine the possibility of communication and the factors contributing to the improvement of the situation of the patient in the opinion of the nursing staff.Material and Methods. The survey was conducted among 100 nurses working on the neurological wards in six specialized hospitals in the Pomerania region, between August 2012 to August 2013. Research material was collected by the author’s questionnaire.Results. Statistical analysis revealed that age, education and work experience of nurses are related to owned by nurses the knowledge and skills to overcome communication difficulties.Conclusion. Better educated nurses with long work experience, often declare their readiness to therapeutic cooperate with patient with aphasia. Most respondents indicated that no therapeutic action by nurses result of external causes that relate to exess duties. (JNNN 2014;3(2):75–80)Wprowadzenie. Nagłe wystąpienie afazji wskutek udaru mózgu pozbawia człowieka komunikacji z otoczeniem, jak też eliminuje z życia rodzinnego, społecznego i zawodowego. Trudności w porozumiewaniu się z pacjentem z afazją stanowią istotny problem w zapewnieniu właściwej opieki i poprawy jakości życia chorych. Dlatego też istotne jest posiadanie przez personel pielęgniarski wiedzy i umiejętności w zakresie komunikacji z pacjentem z zaburzeniami mowy o charakterze afazji.Cel. Celem pracy była ocena trudności porozumiewania się z pacjentem z afazją, określenie możliwości komunikacji oraz analiza czynników wpływających na poprawę sytuacji pacjenta w opinii personelu pielęgniarskiego.Materiał i metody. Badanie przeprowadzono wśród 100 pielęgniarek pracujących na oddziałach neurologii w sześciu specjalistycznych ośrodkach na terenie województwa pomorskiego w okresie od sierpnia 2012 do sierpnia 2013 r. Materiał badawczy zebrano za pomocą autorskiego kwestionariusza ankiety.Wyniki. Analiza statystyczna dowiodła, że wiek, wykształcenie i staż pracy personelu pielęgniarskiego mają związek z posiadaną przez pielęgniarki wiedzą i umiejętnościami pokonywania trudności komunikacyjnych.Wnioski. Pielęgniarki lepiej wykształcone z dłuższym stażem pracy, częściej deklarują chęć współpracy terapeutycznej z pacjentem z afazją. Większość ankietowanych wskazała, że niepodejmowanie działań terapeutycznych przez pielęgniarki wynika z przyczyn zewnętrznych, które dotyczą przeciążenia nadmiarem obowiązków. (PNN 2014;3(2):75–80

Choroby rzadkie w neurologii — opieka nad pacjentem z chorobą Pompego

Introduction. Pompe disease, a severe metabolic myopathy, is caused by mutations in the gene coding for acid alpha-glucosidase (GAA), what lead to intralysosomal accumulation of glycogen in all tissues, most notably in skeletal muscles. Pompe disease was the first documented lysosomal storage disease, nowadays we know around 60 similar disorders.Aim. Presentation of the clinical picture of a man with Pompe’s disease.Case Report. A man at the age of 40, diagnosis of the Pompe’s disease was made only at the age of 31. The first symptoms, indicating the patient’s development of the disease, were already present in the early school age. At first, the clinical picture presented by the patient led to the diagnosis of muscular dystrophy.Discussion. Pompe disease presents as a continuum of clinical phenotypes that differ by age of onset, severity, and organ involvement. Pompe disease affects people of all ages with varying degrees of severity. Two main broad types are recognized based on the onset of symptoms and the presence or absence of cardiomyopathy. Infantile onset Pompe disease (IOPD) as one, and the most severe for mod the disease. Other and less destructive is late-onset Pompe disease (LOPD) manifests any time after 12 months of age. The disease can be successfully treated by enzyme replacement therapy with alglucosidase alfa that was approved for human use in 2006.Conclusions. In big importance is nurses role as educators and support for the patients during their hospitalizations for medicine infusions twice a month. It time when the knowledge and significance of proper life style can be discussed and implemented to empower the patients. (JNNN 2019;8(4):170–176)Wstęp. Choroba Pompego, ciężka miopatia metaboliczna, jest spowodowana mutacjami w genie kodującym kwaśną alfa-glukozydazę (GAA), co prowadzi do wewnątrz lizosomalnej akumulacji glikogenu we wszystkich tkankach, zwłaszcza w mięśniach szkieletowych. Choroba Pompego była pierwszą udokumentowaną lizosomalną chorobą spichrzeniową, obecnie znamy około 60 podobnych zaburzeń.Cel. Prezentacja obrazu klinicznego mężczyzny z chorobą Pompego.Opis przypadku. Mężczyzna w wieku 40 lat ze zdiagnozowaną chorobą Pompego w wieku 31 lat. Pierwsze objawy wskazujące na rozwój choroby u pacjenta występowały już we wczesnym wieku szkolnym. Na początku obraz kliniczny przedstawiony przez pacjenta doprowadził do rozpoznania dystrofii mięśniowej.Dyskusja. Choroba Pompego stanowi ciągłość klinicznych fenotypów, które różnią się w zależności od wieku pojawienia się objawów, jej ciężkości oraz dotkniętych narządów. Choroba Pompego w różnym stopniu nasilenia dotyka ludzi w każdym wieku. Dwa główne typy są rozpoznawane na podstawie pojawienia się symptomów i obecności lub braku kardiomiopatii. Choroba Pompego wieku dziecięcego (IOPD) stanowi jedną z najcięższych postaci choroby. Inne, mniej destrukcyjne odmiany choroby Pompego z późnym wystąpieniem symptomów (LOPD) pojawiają się w dowolnym momencie po 12 miesiącu życia. Chorobę można skutecznie leczyć za pomocą enzymatycznej terapii zastępczej alglukozydazą alfa, która została zatwierdzona do stosowania u ludzi w 2006 r.Wnioski. Duże znaczenie odgrywa rola pielęgniarek, jako nauczycieli i wsparcie pacjentów podczas ich hospitalizacji wynikającej z infuzji leku dwa razy w miesiącu. Nadszedł czas, kiedy wiedza i znaczenie właściwego stylu życia mogą zostać omówione i wdrożone w celu wzmocnienia pozycji pacjentów. (PNN 2019;8(4):170–176

Znaczenie rehabilitacji poudarowej dla poprawy stanu funkcjonalnego chorych z udarem niedokrwiennym mózgu

Stroke is still the leading cause of disability. Traveling stroke reduces the quality of life in the functional and psychological sphere. The European Stroke Initiative recommends that patients with stroke should be assured with rehabilitation as soon as possible. The most important goal of stroke rehabilitation is to restore all the functions lost by the patient as a result of the disease and also to compensate those which have been irretrievably lost. The latest data from the literature show that the best period in terms of potential for improvement of the functional status after stroke is the first three months of the onset of the stroke incident. To review the literature in the area of stroke rehabilitation and its importance for the improvement of the functional state.(JNNN 2015;4(4):178–183)Udar mózgu nadal jest najczęstszą przyczyną niepełnosprawności. Przebycie udaru powoduje obniżenie jakości życia w sferze funkcjonalnej i psychicznej. Rekomendacje Europejskiej Inicjatywy Udarowej zalecają, aby chory z udarem mózgu miał jak najwcześniej zapewnioną rehabilitację. Najważniejszym celem rehabilitacji poudarowej jest odtworzenie wszystkich funkcji utraconych przez pacjenta w wyniku choroby, a także kompensacja tych, które zostały nieodwracalnie utracone. Aktualne dane z piśmiennictwa dowodzą, że najlepszym okresem pod względem możliwości uzyskania poprawy stanu funkcjonalnego po udarze mózgu są pierwsze 3 miesiące od wystąpienia incydentu udarowego. Celem pracy był przegląd piśmiennictwa z obszaru rehabilitacji poudarowej i jej znaczenia dla poprawy stanu funkcjonalnego.(PNN 2015;4(4):178–183

Zespół niespokojnych nóg w praktyce pielęgniarskiej

Restless legs syndrome (RLS/WED) is one of the most important causes of sleep disorders. It is a sensorimotor neurological dysfunction, very common, and at the same time too rarely diagnosed. It is characterized by the compulsion to move the limbs, combined with unpleasant sensations located “deep inside the lower limbs” that subside after taking physical activity and stopping rest. Not all patients require pharmacological treatment. In a situation where the symptoms are not very severe, observation and non-pharmacological activities are sufficient. Other patients with symptoms that hinder everyday life require pharmacological treatment. Depending on the severity of the symptoms, the treatment may be temporary and or continuous. Due to the fact that the restless legs syndrome may occur in various diseases (Parkinson’s disease, in dialysis patients, patients with mental and cardiological diseases, pregnant women), it is important for nurses of different specializations to know the issues of symptoms, coping with them, rules for the use of the recommended treatment, which in the case of RLS may be associated with many adverse reactions. Nursing care is extremely important in the diagnostic and therapeutic process of restless legs syndrome. (JNNN 2018;7(4):166–172)Zespół niespokojnych nóg (choroba Willisa-Ekboma, Restless Legs Syndrome — ang. RLS/WED) jest jedną z ważniejszych przyczyn zaburzeń snu. Jest sensomotoryczną dysfunkcją neurologiczną, bardzo powszechną, a jednocześnie zbyt rzadko diagnozowaną. Charakteryzuje się przymusem poruszania kończynami, połączonym z nieprzyjemnymi odczuciami usytuowanymi „głęboko wewnątrz kończyn dolnych” ustępującymi po podjęciu aktywności fizycznej i zaprzestaniu odpoczynku. Nie wszyscy pacjenci wymagają leczenia farmakologicznego. W sytuacji, gdy objawy nie są bardzo nasilone, wystarcza jedynie obserwacja i działania niefarmakologiczne. Inni chorzy, z objawami utrudniającymi codzienne życie, wymagają podjęcia leczenia farmakologicznego. W zależności od nasilenia objawów, leczenie może być tymczasowe i doraźne lub ciągłe. Z uwagi na fakt, iż zespół niespokojnych nóg może występować w różnych chorobach (choroba Parkinsona, pacjenci dializowani, pacjenci z chorobami psychicznymi i kardiologicznymi, kobiety w ciąży), ważne jest, aby pielęgniarki o różnych specjalizacjach znały zagadnienia dotyczące objawów, radzenia sobie z nimi, zasady stosowania zalecanego leczenia, które w przypadku RLS może się wiązać z wieloma działaniami niepożądanymi. Opieka pielęgniarska jest niezwykle ważna w procesie diagnostyczno-terapeutycznym zespołu niespokojnych nóg. (PNN 2018;7(4):166–172

Proces pielęgnowania pacjenta po udarze niedokrwiennym mózgu – studium indywidualnego przypadku

Stroke is a medical emergency. The patient presents many different problems, thus fostering the patient after ischemic stroke is associated with the need of proper diagnosis and the need to exercise professional care based on nursing process.The aim of the study was to develop proposals for the nursing care plan after ischemic stroke and its practical application in neurology department in Morąg hospital.The study involved a case study of a patient who was hospitalized twice due to ischemic stroke, in the department of neurology at the Morąg hospital – from February to March 2010. In the research were used: interview, analysis of medical documentation and observation. Based on the research techniques used, nursing problems were chosen, as follows:• deficit of knowledge about risk factors of stroke and secondary prevention rules,• lack of motivation to change their lifestyle,• a growing deficit in mobility and self-service.Given the scope of nursing activities examined, the patient required assistance primarily in activities of daily living, motivation and education on the principles of secondary prevention of stroke. (PNN 2012;1(2):76-82)Udar mózgu jest stanem zagrożenia życia. Chory prezentuje wiele różnorodnych problemów, stąd pielęgnowanie pacjenta po udarze niedokrwiennym mózgu wiąże się z potrzebą ich właściwego rozpoznania i koniecznością sprawowania profesjonalnej opieki w oparciu o proces pielęgnowania. Celem pracy było stworzenie propozycji procesu pielęgnowania pacjenta po udarze niedokrwiennym mózgu i jego praktyczne zastosowanie w oddziale neurologii szpitala w Morągu. Badaniem objęto pacjenta, który był dwukrotnie hospitalizowany z powodu udaru niedokrwiennego mózgu w oddziale neurologii w Morągu – w okresie od lutego do marca 2010 roku. W przedstawionej pracy posłużono się metodą studium indywidualnego przypadku. Wykorzystano następujące techniki badawcze: wywiad, analiza dokumentacji medycznej oraz obserwacja. W oparciu o zastosowane techniki badawcze wyłoniono główne problemy pielęgnacyjne:• deficyt wiedzy na temat czynników ryzyka udaru mózgu i zasad prewencji wtórnej,• brak motywacji do zmiany dotychczasowego stylu życia,• narastający deficyt w zakresie sprawności ruchowej i samoobsługi.Biorąc pod uwagę zakres działań pielęgniarskich badany chory wymagał przede wszystkim pomocy w zakresie czynności dnia codziennego oraz motywacji i edukacji na temat zasad prewencji wtórnej udaru mózgu. (PNN 2012;1(2):76-82

Poziom wiedzy pielęgniarek oddziałów chirurgicznych na temat występowania udaru u pacjentów w okresie pooperacyjnym

Introduction. Each year 80 000 Poles are suffering from stroke. The most common risk factors are hypertension, diabetes and complications, hyperlipidemia, obesity, atrial fibrillation. Lifestyle modification, such as diseases controlling, diet changing, exercises, stop smoking and limiting alcohol consumption are known as stroke prevention. Thrombectomy and thrombolytic therapy definitely increase long-term survival and prognosis.Aim. Objective of the work is assessment of surgical nurses knowledge level about postoperative stroke.Material and Methods. The research was conducted on a group of 55 randomly chosen surgical nurses. The diagnostic survey method with a proprietary questionnaire was used for the research.Results. Nurses knowledge was poor. Education and age affect to answers. Higher education qualification nurses have higher knowledge level relative to less educated nurses. Younger nurses have higher knowledge level than older nurses.Conclusions. Cardiosurgery and vascular surgery are charged as the most risk onset postoperative stroke. Knowledge of surgical nurses about risk factors, prevention, symptom, complications and procedures in case of stroke onset have particular meaning in postoperative caring. (JNNN 2020;9(4):138–144)Wstęp. Każdego roku na udar mózgu choruje 80 tysięcy Polaków. Jako najczęstsze czynniki ryzyka podkreśla się nadciśnienie tętnicze, cukrzycę i jej powikłania, hiperlipidemię, otyłość oraz występowanie migotania przedsionków. Jako działania profilaktyczne uznaje się modyfikację stylu życia z uwzględnieniem kontroli chorób podstawowych, zmianę diety, ćwiczenia fizyczne, ograniczenie nałogu tytoniowego oraz spożywania alkoholu. Wprowadzenie trombektomii mechanicznej oraz terapii trombolitycznej pozwoliło na zwiększenie przeżywalności i poprawę rokowania w tej grupie chorych.Cel. Celem pracy była ocena poziomu wiedzy pielęgniarek pracujących w oddziałach chirurgicznych, na temat udaru mózgu w okresie pooperacyjnym.Materiały i metody. Badaniem objęto 55 pielęgniarek pracujących w oddziałach chirurgicznych. W pracy zastosowano metodę sondażu diagnostycznego i analizy piśmiennictwa. Posłużono się autorskim kwestionariuszem ankiety.Wyniki. Wiedza badanych osób jest na niskim poziomie. Dowiedziono, iż wykształcenie oraz wiek ma wpływ na deklarowane przez respondentki odpowiedzi. Osoby z wykształceniem wyższym wykazały się wyższym poziomem wiedzy w stosunku od osób z wykształceniem średnim. Pielęgniarki młodsze posiadają większy zasób wiedzy od pielęgniarek starszych.Wnioski. Procedurami operacyjnymi, które obciążone są największym ryzykiem wystąpienia udaru w okresie pooperacyjnym, są operacje kardiochirurgiczne i naczyniowe. Wiedza pielęgniarek na temat czynników ryzyka, profilaktyki, objawów, powikłań i wdrożenia postępowania w przypadku wystąpienia udaru mózgu, ma szczególne znaczenie w pielęgnowaniu pacjenta w kluczowym okresie po operacji. (PNN 2020;9(4):138–144

Klinimetryczna ocena wydolności funkcjonalnej i jakości życia pacjentów z udarem mózgu — przegląd badań

Stroke is the second most common cause of death in the world after ischemic heart disease and is often associated with various long-term physical and neuropsychological consequences. Because stroke is one of the most common causes of disability, interest from researchers arCNSd the world is focused on assessing the functional capacity and quality of life among these patients. Many assessment tools, covering various functional areas, are available to clinicians and researchers working with people who have had a stroke. The presented analysis of research results of various authors indicates that stroke significantly affects physical and mental performance. The change in functional abilities, mood disorders, cognitive impairment and reduced social interactions are often observed in these patients. In stroke patients, the simultaneous use of several different scales for assessing patients’ conditions creates the possibility of correct qualification for rehabilitation, long-term forecasting, estimation of needs for possible care and an objective, more detailed analysis of the obtained results and changes occurring during the treatment process. (JNNN 2019;8(2):86–90)Udar mózgu jest drugą najczęstszą, zaraz po chorobach niedokrwiennych serca, przyczyną zgonów na świecie i często wiąże się z różnymi, długoterminowymi konsekwencjami fizycznymi i neuropsychologicznymi. W związku z tym, że udar mózgu stanowi jedną z najczęstszych przyczyn niepełnosprawności zainteresowanie badaczy z całego świata koncentruje się na ocenie wydolności funkcjonalnej i jakości życia wśród tych chorych. Wiele narzędzi oceny, obejmujących różne dziedziny funkcjonalne, jest dostępnych dla klinicystów i badaczy pracujących z osobami po udarze mózgu. Przedstawiona analiza wyników badań różnych autorów wskazuje, iż udar mózgu w znaczącym stopniu wpływa na wydolność fizyczną oraz psychiczną. Zmiana zdolności funkcjonalnych, zaburzenia nastroju, zaburzenia poznawcze i zmniejszone interakcje społeczne są często obserwowane u tych chorych. U pacjentów po udarze mózgu jednoczesne stosowanie kilku różnych skal oceny stanu chorych, stwarza możliwość prawidłowej kwalifikacji do rehabilitacji, prognozowania długoterminowego, oszacowania potrzeb dla ewentualnej opieki oraz obiektywnej, bardziej szczegółowej analizy uzyskanych wyników i zmian zachodzących w przebiegu procesu leczenia. (PNN 2019;8(2):86–90

Poziom wiedzy na temat dysfagii wśród pielęgniarek neurologicznych i internistycznych

Introduction. Dysphagia is defined as swallowing disorders which causes malnourished, aspiration pneumonia andincreased number of deaths. The best method to diagnose dysphagia are screening tests. Due to the tests it is possibleto introduce an accurate therapy and make a team of therapists to participate in. According to the information theknowledge about this kind of dysfunction is important among nurses.Aim. The main goal of my diploma project was to measure the level of knowledge about dysphagia among thenurses from neurological and internal wards.Material and Methods. The scientific method, which has been used to make the research was diagnosis soundingincluding the surveys. Research tool which has been used while the research was especially made and dedicated formy project own questionnaire of surveys.Results. In the research have taken a part 70 nurses in the age over 22 year-old, who are active in their jobs andwork at neurological and internal wards in the hospitals of Gdańsk. The research has proved higher knowledge levelof the nurses working at neurological wards. All the surveyed people showed the knowledge about the definitionof dysphagia as well as about the food which every sick person should consume and avoid.Conclusions. Own research has shown that the garden of respondents does not affect the level of knowledge aboutdysphagia. The age of the respondents shows no relation to the level of nurses’ knowledge about dysphagia. In turn,seniority affect the knowledge of nurses in this area. The greater the seniority, the higher the level of knowledge ofthe topic in the field of dysphagia. Similarly the workplace. Neurological nurses were characterized by a higher levelof knowledge about dysphagia than nurses from internal medicine departments, while the level of knowledge aboutdysphagia does not depend on the education of the nurses surveyed. (JNNN 2021;10(1):10–17)Wstęp. Dysfagia to zaburzenia połykania powodujące niedożywienie, zachłystowe zapalenie płuc oraz zwiększająśmiertelność. W celu szybkiego rozpoznania dysfagii, pomocne są przesiewowe testy do wykrywania zaburzeń połykania.Dzięki nim, można wprowadzić odpowiednią terapię, w której uczestniczy cały zespół terapeutyczny. Dlatego niezwykleważna jest wiedza pielęgniarek na temat zaburzeń połykania.Cel. Celem pracy była ocena poziomu wiedzy na temat dysfagii wśród pielęgniarek oddziałów neurologicznychi wewnętrznych.Materiał i metody. Metodą badawczą, która została wykorzystana do przeprowadzenia badania był sondaż diagnostycznywraz z techniką ankietową. Narzędziem badawczym, jakim się posłużono podczas badania był autorski kwestionariuszankiety.Wyniki. W badaniu wzięło udział 70 pielęgniarek w wieku od 22 roku życia, które czynnie pracują w zawodziew gdańskich szpitalach — oddziałach neurologicznych i wewnętrznych. Badanie wykazało wyższy poziom wiedzywśród pielęgniarek zatrudnionych w oddziałach neurologicznych. Wszystkie badane osoby wykazały wiedzę, dotyczącądefinicji dysfagii oraz pokarmów jakie powinien spożywać pacjent, a czego powinien unikać chory z dysfagią.Wnioski. Badania własne wykazały, że płeć respondentów nie wpływa na poziom wiedzy na temat dysfagii. Wiekosób badanych nie wykazuje związku z poziomem wiedzy pielęgniarek na temat dysfagii. Z kolei staż pracy rzutujena wiedzę pielęgniarek w tym obszarze. Im większy staż pracy, tym wyższy poziom wiedzy badanych w zakresiedysfagii. Podobnie miejsce pracy. Pielęgniarki neurologiczne charakteryzowały się wyższym poziomem wiedzy na tematdysfagii niż pielęgniarki z oddziałów internistycznych. Natomiast poziom wiedzy na temat dysfagii nie zależyod wykształcenia badanych pielęgniarek. (PNN 2021;10(1):10–17

Ocena jakości życia wśród pacjentów z miastenią

Introduction. Myasthenia gravis is an immune-mediated disease associated with a disorder of the neuromuscular junction. MG belongs to the group of chronic diseases with variable clinical courses. Patients struggling with this disease must remain under the constant care of a neurologist and take medications regularly. Talking about myasthenia gravis, we can divide it into two forms: ocular and generalized. In patients with the generalized form, a lower level of quality of life can be observed. As patients age, their quality of life increases. This may be due to the fact that younger people, leading a more active life, find it more difficult to accept disabilities resulting from the disease. Aim. The aim of the study is to present the specificity of the functioning of patients with myasthenia gravis. Material and Methods. To write the above work, an analysis of the literature and a diagnostic survey were used, an original questionnaire consisting of three parts and six ready-made scales was used. Results. The study showed that the quality of life of patients with myasthenia gravis is reduced. A lower level of quality of life can be observed among women, younger people and those suffering from the general form of this disease. Myasthenia gravis negatively affects the daily functioning of patients. The negative impact of physical, mental and general fatigue as well as the degree of everyday life difficulties due to fatigue on the quality of life of patients with MG was also demonstrated. In the case of myasthenia gravis, however, we must distinguish between fatigue and muscle fatigue. Conclusions. Myasthenia gravis and the problems faced by people with this disease is a topic rarely discussed in scientific works. The quality of life of this group of patients is significantly reduced, which contributes to the occurrence of anxiety and depression among this group of patients. The biggest problem among MG patients is fatigue, which has a significant impact on their quality of life. More attention should be paid to the problem of quality of life and more research related to this topic should be carried out in the future. (JNNN 2023;12(2):74–83)Wstęp. Miastenia jest chorobą o podłożu immunologicznym, związaną z zaburzeniem złącza nerwowo-mięśniowego. MG należy do grupy chorób przewlekłych, o zmiennym przebiegu klinicznym. Pacjenci borykający się z tą chorobą muszą pozostać pod stałą opieką lekarza neurologa oraz regularnie przyjmować leki. Mówiąc o miastenii możemy ją podzielić na dwie postaci: oczną oraz uogólnioną. U pacjentów z postacią uogólnioną można zaobserwować niższy poziom jakości życia. Wraz z wiekiem pacjentów, ich jakość życia wzrasta. Może się to wiązać z tym, iż osobom młodszym, prowadzącym bardziej aktywne życie trudniej zaakceptować niepełnosprawności wynikające z choroby. Cel. Celem pracy jest przedstawienie specyfiki funkcjonowania pacjentów z miastenią. Materiał i metody. Do przygotowania pracy wykorzystano analizę piśmiennictwa oraz sondaż diagnostyczny, użyto autorskiego kwestionariusza ankiety, składającego się z trzech części oraz sześciu standaryzowanych narzędzi. Wyniki. Przeprowadzone badanie wykazało, że jakość życia pacjentów z miastenią jest obniżona. Niższy poziom jakości życia można zaobserwować wśród kobiet, ludzi młodszych oraz cierpiących na postać ogólną tej jednostki chorobowej. Miastenia wpływa negatywnie na codzienne funkcjonowanie pacjentów. Wykazano również negatywny wpływ zmęczenia fizycznego, psychicznego, ogólnego oraz stopnia utrudnienia życia codziennego poprzez zmęczenie na jakość życia pacjentów z MG. W przypadku miastenii musimy jednak rozróżnić zmęczenie od męczliwości mięśni. Wnioski. Miastenia oraz problemy z jakimi borykają się osoby z tą chorobą jest tematem rzadko poruszanym w pracach naukowych. Jakość życia tej grupy pacjentów jest znacznie obniżona, co sprzyja występowaniu lęku i depresji wśród tej grupy pacjentów. Największym problemem wśród pacjentów z MG jest zmęczenie, które ma znaczny wpływ na poziom jakości ich życia. Należałoby zwrócić większą uwagę na problem jakości życia oraz przeprowadzić więcej badań związanych z tym zagadnieniem w przyszłości. (PNN 2023;12(2):74–83

Znaczenie wsparcia społecznego dla poziomu lęku i depresji oraz obciążenia opiekunów pacjentów po udarze mózgu – wyniki wstępne

Background. Stroke is a medical emergency, it occurs suddenly, putting the patient and his family in a new, unexpected and extremely stressful situation. About 70 000 people suffer stroke every year in Poland and the number is constantly increasing. Potential intervening factor, which influenced functioning of caregivers of patients with stroke may be social support, in the form of a health educational program.Aim. The aim of the study was to determine the importance of social support in the form of health educational program for anxiety and depression level and burden of stroke patients’ caregivers.Material and methods. The study group consisted of 22 caregivers (family members) of the patients hospitalized in the Department of Neurology for Adults, Medical University Hospital in Gdansk, with a stroke or TIA. The study was conducted in the period from January 2008 to February 2010. The research method was preexperimental study, one-group pretest-posttest design, without a control group. The evaluation assessed the level of anxiety and depression among caregivers and the level of caregivers burden load level (3 and 6-12 months after the occurrence of stroke in a close relative), the study compared with baseline during hospitalization.Results. The level of anxiety among caregivers ranged on the border between the lack of disturbance (0-7 pts.) and the symptoms of borderline (8-10 pts.). Based on the HADS scale there was no depression in this group. The level of emotional exhaustion in the group of careers was at the average level. However, depersonalization among caregivers performed at a low level. Caregivers highly evaluated their capabilities, to provide care for stroke relatives.Conclusions. 1. When the time passes from the occurrence of the incident stroke, the level of anxiety and depression among caregivers decreased. In the first study, the level of caregivers’ anxiety was significantly lower in the case of better functional status of the patient. 2. In the research population, there were no high-level of burden. 3. With the improvement of neurological and functional status of the stroke patients, the level of emotional exhaustion significantly decreased and significantly increased assessment of own capabilities of taking care. 4. In the study population of caregivers reported no high-level of burden. There was no statistically significant differences in the impact of applied health educational program on the level of anxiety and depression and caregivers burden. (PNN 2013;2(1):18-26)Wprowadzenie. Udar mózgu jest stanem zagrożenia życia, występuje nagle, stawiając chorego i jego rodzinę w nowej, niespodziewanej oraz niezwykle stresującej sytuacji. Rocznie w Polsce na udar mózgu zapada około 70 tys. osób i liczba ta stale wzrasta. Potencjalnym czynnikiem interwencyjnym wpływającym na funkcjonowanie opiekunów pacjentów po udarze mózgu może okazać się wsparcie społeczne, w formie programu edukacji zdrowotnej.Cel. Określenie znaczenia wsparcia społecznego, w formie programu edukacji zdrowotnej, dla poziomu lęku i depresji oraz obciążenia opiekunów pacjentów po udarze mózgu.Materiał i metody. Grupę badawczą stanowiło 22 opiekunów (członkowie rodzin) pacjentów hospitalizowanych w Klinice Neurologii Dorosłych UCK w Gdańsku, z powodu udaru mózgu bądź TIA. Badania przeprowadzono w okresie od stycznia 2008 roku do lutego 2010 roku. Zastosowano metodę preekseprymentalną (ang. preexperimental study), schemat jednogrupowy z dwukrotnym pomiarem (ang. one-group pretest-posttest design), bez grupy kontrolnej. Ocenie poddano poziom lęku i depresji oraz poziom obciążenia opiekunów, po upływie 3 i 6-12 miesięcy od chwili wystąpienia udaru mózgu u osoby bliskiej, w porównaniu z badaniem wyjściowym podczas hospitalizacji chorego.Wyniki. Poziom lęku wśród opiekunów wahał się na granicy między brakiem zaburzeń (0-7 pkt.) a objawami granicznymi (8-10 pkt.). W oparciu o skalę HADS nie odnotowano zaburzeń depresyjnych w tej grupie. Poziom wyczerpania emocjonalnego w badanej grupie opiekunów kształtował się na średnim poziomie. Natomiast depersonalizacja wśród opiekunów występowała na niskim poziomie. Opiekunowie chorych po udarze mózgu wysoko oceniali własne możliwości, co do sprawowania opieki na bliskim.Wnioski. 1. Wraz z upływem czasu od wystąpienia incydentu naczyniowego zaobserwowano obniżenie poziomu lęku i depresji wśród opiekunów. W pierwszym badaniu poziom lęku opiekuna był istotnie niższy w przypadku lepszego stanu funkcjonalnego pacjenta. 2. W badanej populacji opiekunów nie odnotowano wysokiego poziomu obciążenia. 3. Wraz z poprawą stanu funkcjonalnego i neurologicznego pacjenta, obniżał się istotnie poziom wyczerpania emocjonalnego opiekuna oraz istotnie zwiększała się ocena jego możliwości, co do sprawowania opieki. 4. Nie uzyskano istotnych statystycznie różnic w zakresie wpływu zastosowanego programu edukacji zdrowotnej na poziom lęku i depresji oraz obciążenia opiekunów pacjentów po udarze mózgu. (PNN 2013;2(1):18-26