Η συσχέτιση μεταξύ της δύναμης του μυϊκού συστήματος του ώμου και του κορμού σε έφηβους αθλητές υδατοσφαίρισης υψηλών απαιτήσεων

Εισαγωγή Η υδατοσφαίριση είναι ομαδικό άθλημα, το οποίο διεξάγεται σε πισίνα από δύο επταμελείς ομάδες. Οι αθλητές υδατοσφαίρισης απαιτείται να διαθέτουν ταχύτητα στην κολύμβηση, ισχυρό μυϊκό σύστημα κοιλιακών και ραχιαίων μυών και ισχυρό μυϊκό σύστημα στον ώμο, ώστε να ανταπεξέλθουν στις ιδιαίτερες συνθήκες του συγκεκριμένου αγωνίσματος. Στη συγκεκριμένη μελέτη ερευνούμε την ύπαρξη πιθανής συσχέτισης του ώμου και του μυϊκού συστήματος του κορμού σε έφηβους και έφηβες αθλήτριες υδατοσφαίρισης υψηλών απαιτήσεων. Υλικό και Μέθοδος Στην έρευνα συμπεριλήφθηκαν 42 αθλητές και αθλήτριες υδατοσφαίρισης, ηλικίας 14-16 ετών, οι οποίοι προπονούνται συστηματικά επί τουλάχιστον πέντε έτη, έξι φορές την εβδομάδα και συμμετέχουν στα εθνικά πρωταθλήματα και στις εθνικές ομάδες. Οι αθλητές αξιολογήθηκαν στη δύναμη και ροπή των παραπάνω μυϊκών συστημάτων με χρήση του ισοκινητικού δυναμόμετρου The Biodex System 4 Pro™ και η συσχέτιση των αποτελεσμάτων έγινε με τη χρήση του στατιστικού πακέτου SPSS21. Αποτελέσματα Από τις συσχετίσεις προέκυψαν στατιστικά σημαντικές διαφορές στην έκταση του κορμού σε συνδυασμό με το λόγο έξω/έσω στροφής του ώμου. Ακόμα, οι περισσότερες συσχετίσεις προέκυψαν μεταξύ του κορμού και του μη κυρίαρχου μέλους των αθλητών και συχνότερα στις αθλήτριες σε σχέση με τους άρρενες αθλητές. Κατά τη χειροδυναμομέτρηση οι αθλητές εμφάνισαν μεγαλύτερη διαφορά στη δύναμη μεταξύ κυρίαρχου και μη κυρίαρχου μέλους. Τέλος, η αξιολόγηση των σχέσεων έκτασης/ κάμψης του κορμού και έξω στροφής/έσω στροφής του ώμου έδειξε πως μεγάλο ποσοστό των αθλητών βρίσκεται εκτός των φυσιολογικών ορίων και χρειάζεται στοχευμένη ενδυνάμωση. Συμπεράσματα Ο αρνητικός συντελεστής συσχέτισης μεταξύ έκτασης/κάμψης του κορμού και έξω στροφής/έσω στροφής του ώμου δείχνει πως ο εκτατικός μηχανισμός του κορμού βοηθά στην καλύτερη έσω στροφή του ώμου. Οι αθλητές υδατοσφαίρισης θα πρέπει να δίνουν έμφαση στην εκγύμναση του εκτατικού μηχανισμού του κορμού, αλλά και να δίνεται βάρος από τους προπονητές στην επίτευξη ισορροπίας μεταξύ των ανταγωνιστικών μυϊκών συστημάτων του κορμού και του ώμου. Έτσι, οι αθλητές μπορούν να αναπτύξουν στο μέγιστο βαθμό τις ικανότητές τους και παράλληλα να προστατευτούν από τραυματισμούς.Introduction Water polo is a competitive team sport played in water between two teams of seven players each. Water polo players are required to have swimming speed, strong abdominal and back muscles and strong shoulder muscles in order to cope with the special conditions of this sport. In this study we investigate the possible association of shoulder and trunk muscle systems in adolescent water polo athletes of high demands. Materials and Methods The research included 42 water polo players, aged 14-16, who train regularly for at least five years, six times a week and participate in national championships and national teams. The athletes were evaluated on the strength and torque of these certain muscular systems using the isokinetic dynamometer The Biodex System 4 Pro ™ and the correlation of the results was done using the statistical package SPSS21. Results The correlations revealed statistically significant differences in trunk extension in combination with the out / in-shoulder ratio. Also, most of the correlations occurred between the trunk and the non-dominant limb of the athletes and more often in the female athletes. For the hand grip, the male athletes showed a greater difference in strength between the dominant and the non-dominant member, than female athletes. Finally, the evaluation of the trunk extension / flexion ratio and external rotation / internal rotation ratio for the shoulder joint showed that many athletes are outside the normal range and need targeted strengthening. Conclusions The negative correlation coefficient between trunk extension / flexion and shoulder external rotation / internal rotation indicates that the trunk extension mechanism helps for better internal rotation of the shoulder. Water polo players should emphasize on the training of the stretching mechanism of the trunk, and also also to give weight in achieving a balance between the competing muscular systems of the trunk and the shoulder. Thus, athletes can maximize their skills and at the same time protect themselves from injuries

Spinal Infections: An Update

Spinal infection poses a demanding diagnostic and treatment problem for which a multidisciplinary approach with spine surgeons, radiologists, and infectious disease specialists is required. Infections are usually caused by bacterial microorganisms, although fungal infections can also occur. The most common route for spinal infection is through hematogenous spread of the microorganism from a distant infected area. Most patients with spinal infections diagnosed in early stages can be successfully managed conservatively with antibiotics, bed rest, and spinal braces. In cases of gross or pending instability, progressive neurological deficits, failure of conservative treatment, spinal abscess formation, severe symptoms indicating sepsis, and failure of previous conservative treatment, surgical treatment is required. In either case, close monitoring of the patients with spinal infection with serial neurological examinations and imaging studies is necessary

Arthroscopic reduction and fixation of greater tuberosity fractures of the humerus

BackgroundThe optimal technique for the displaced greater tuberosity (GT) fractures remains unclear; those in favor of arthroscopic techniques emphasize on the feasibility of arthroscopic reduction and fixation, while others report that anatomic reduction and osteosynthesis of the fracture are optimal through open surgery. Therefore, we performed this study to evaluate the clinical results of arthroscopic fixation for displaced and/or comminuted GT fractures using a bridging arthroscopic technique.Materials and methodsWe studied the files of 11 patients (4 men, 7 women; mean age, 55 years; range, 28-74 years), with an isolated, displaced GT fracture treated with arthroscopic reduction and double-row suture anchor fixation technique from December 2016 to October 2018. All patients were operated at a mean time from their injury of 23 days (range, 1-85 days) using an arthroscopic technique. Any concomitant pathology that was arthroscopically identified was identified and repaired after arthroscopic fixation of the GT fracture. The mean follow-up was 12 months (range, 6-18 months). We evaluated pain using a 0-10 point visual analog scale (VAS), shoulder range of motion, fracture healing, Constant-Murley Shoulder Outcome Score, and patients' satisfaction from the operation.ResultsPostoperative radiographs showed anatomic reduction without any displacement of the GT fracture in eight patients and residual displacement of<3 mm in three patients. All patients significantly improved in VAS score from 8.4 points (range, 7-10 points) preoperatively to 0.9 points (range, 0-3 points) postoperatively. Range of motion was 153 degrees forward flexion (range, 130-170 degrees), 149 degrees abduction (range, 120-170 degrees), 42 degrees external rotation (range, 20-70), and internal rotation between T10 and L3 spinal level. The final mean Constant-Murley Shoulder Outcome Score was 85.8 points (range, 76-94 points); correlation analysis showed that the patients with the higher greater tuberosity fracture displacement had the worst postoperative score (Pearson correlation coefficient -0,85; p=0.0009), and the patients with nonanatomic reduction had close to average score. All patients were very satisfied with the end result of the operation, even the 3 patients with residual fracture displacement. No patient experienced any postoperative complications.ConclusionsArthroscopic reduction and fixation of displaced GT fractures is a feasible minimally invasive procedure for optimal fracture healing and patients satisfaction