A case report of an advanced abdominal pregnancy with live fetus

زمینه و هدف: حاملگی شکمی پیشرفته یک مورد در هر 85000 تولد گزارش شده است. معمولاً در اکثر حاملگی های خارج رحمی به دنبال سقط لوله ای یا داخل صفاقی، محصولات حاملگی جذب می شود ولی به صورت نامعمول ممکن است اتصال جفتی آنها باقی بماند یا در جای دیگری مجدداً لانه گزینی کند و به صورت حاملگی شکمی رشد نماید. میزان مرگ و میر مادری و جنینی در حاملگی شکمی افزایش می یابد. در این مطالعه یک مورد حاملگی شکمی 32 ای هفته با جنین زنده گزارش می شود. گزارش مورد: بیمار خانم 36 ساله ایرانی بود که به دلیل افت قلب در سن حاملگی 32 هفته با شک به دکولمان تحت لاپاراتومی اورژانس قرار گرفت. جنین پسر زنده 1800 گرمی که به دنبال پارگی پرده های جنینی در داخل حفره شکم غوطه ور شده بود خارج گردید و مادر هیسترکتومی شد. نتیجه گیری: با توجه به میران مرگ و میر بالای حاملگی شکمی باید در هر حاملگی بخصوص در صورت وجود عوامل خطر حاملگی شکمی و در بیماران دارای علائم مشکوک به این تشخیص توجه شود و اقدامات لازم و به موقع به عمل آید

Study of drug wastage rate and knowledge of operating room employees toward drug wastage in Ayatollah Kashani Hospital in Shahrekord, 2012-2013

زمینه و هدف: امروزه به علت افزایش هزینه اثر بخشی مراقبت های بهداشتی توجه قابل ملاحظه ای به هزینه های داروها شده است. این پژوهش با هدف تعیین میزان دور ریز برخی داروهای رایج مصرفی در اتاق عمل چشم، گوش و حلق و بینی (ENT) و همچنین بررسی آگاهی کارکنان اتاق عمل بیمارستان آیت اله کاشانی شهرکرد در خصوص دور ریز داروها انجام گردید. روش بررسی: در این مطالعه مقطعی، میزان دور ریز برخی داروهای رایج اتاق عمل بیمارستان آیت اله کاشانی شهرکرد طی یک دوره سه ماهه بصورت روزانه بررسی و هزینه مالی آن ها برآورد گردید. همچنین آگاهی 100 نفر از کارکنان شاغل در اتاق عمل این بیمارستان در خصوص دور ریز دارو با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته بررسی گردید. یافته ها: در این مطالعه در دسته آمپول ها، قطره ها و سرم ها به ترتیب آمپول پروپوفول با 4/22، قطره پیلوکاربین با 9/94 و سرم مانیتول با 3/59 بالاترین درصد دور ریز را به خود اختصاص دادند. کمترین درصد دور ریز متعلق به آمپول آتروپین (9) بود. از نظر مالی بیشترین بار مالی به ازای هر بیمار متعلق به پروپوفول (21000 ریال) و کمترین متعلق به آتروپین (1066 ریال) بود. نمره آگاهی آزمودنی ها در خصوص دور ریز دارو 82 برآورد گردید. نتیجه گیری: با توجه به وجود دوزهای متفاوت داروئی و روش های مختلف مصرف، این میزان دور ریز گزارش شده در این مطالعه قابل توجیه نمی باشد، لذا مسئولین علاوه بر توجه به مقوله تولید و تهیه دارو می بایست به مقوله مصرف نیز توجه بیشتری نمایند

Comparison of the effect of ginger capsule and diclofenac tablet on the relief of pain following inguinal hernia surgery

Background and aims: Postoperative pain control decreases negative effects on the health domains of the patients and their relatives in addition to reducing the costs and the duration of hospitalization. The aim of the present study was to comparatively investigate the analgesic effects of ginger and diclofenac tablets. Materials and Methods: In this clinical trial, 80 patients undergoing inguinal hernia surgery were randomly divided into two groups of 40. One group received 250 mg ginger capsule while the other one received 100 mg diclofenac tablet. Then, the patients were examined within 6 hours (every two hours) and their pain was assessed using the standard 10-point visual analogue scale. Finally, the data were analyzed using the SPSS, version 22. Results: Based on the results, there was no significant difference in pain severity between the two groups at 0, 2, 4, and 6 hours after recovery (P>0.05). In addition, no significant difference was observed in the duration of pain since the time of patient recovery between the two groups (P>0.05). Further, as regards the number of patients receiving pethidine, no difference was found between the two groups (P>0.05). Conclusion: In general, both ginger capsule and diclofenac tablet were similarly effective in relieving the pain after inguinal hernia surgery Keywords: Inguinal hernia, Ginger, Diclofenac, Pai

Comparison of two method of ventilation “Bag mask ventilation” and “ Mapelson B circuit ventilation” on O2 saturation of patients undergoing Electro Convulsive Therapy (ECT)

مقدمه: تشنج درمانی الکتریکی (ECT) روشی برای درمان برخی از اختلالات سایکولوژیک است. از آنجایی که ECT هنگام بیهوشی عمومی انجام می شود، اکسیژن رسانی به بیماران در حین انجام آن از اهمیت زیادی برخوردار است. مطالعات قبلی نشان داده اند که برخی از بیماران در طول ECT دچار هیپوکسمی می شوند که می تواند سبب ایجاد عوارض جانبی در بیماران گردد. در این مطالعه کارایی دو روش اکسیژن رسانی با آمبوبگ و سیستم نیمه باز مپلسون B برای تهویه بیماران در زمان ECT و تاثیر آن بر اشباع هموگلوبین با اکسیژن با هم مقایسه شده است. روش بررسی: در یک کارآزمایی بالینی یکسو کور، 72 بیمار تحت ECT به دو گروه 36 نفره A و B تقسیم شدند. بیماران در گروه A توسط سیستم مپلسون B و بیماران در گروه B توسط آمبوبگ تهویه شدند. اشباع اکسیژن خون شریانی (SPO2) بیماران توسط دستگاه پالس اکسیمتر در مراحل زمانی "قبل از بیهوشی، پس از القای بیهوشی و انجام پره اکسیژناسیون، پس از اتمام فاز کلونیک تشنج و سپس با فاصله هر یک دقیقه تا 10 دقیقه پس از شوک" اندازه گیری شد. نتایج: در بین بیماران دو گروه از نظر متغییرهای زمینه ای اختلافی دیده نشد (P>0.05). نتایج نشان داد که میزان اشباع هموگلوبین خون شریاتی با اکسیژن در تمامی زمان ها به جز دقیقه هفت و هشت پس از تشنج درمانی الکتریکی در بیمارانی که با سیستم مپلسون B تهویه شده بودند به شکل معناداری از بیمارانی که با آمبوبگ تهویه شده بودند بالاتر بود (P<0.05). نتیجه گیری: استفاده از سیستم مپلسون B برای تهویه بیماران در زمان ECT در مقایسه با آمبوبگ سبب ایجاد هیپوکسمی کمتر در بیماران می گردد

Comparison of the Efficacy of Intravenous, Subcutaneous, and Suppository Morphine in Reducing Post Hysterectomy Pain

Background and aims: Postoperative pain has always been considered by surgeons because of its various complications. The aim of this study was to compare the effect of intravenous, subcutaneous and suppository morphine in reducing post-hysterectomy pain. Materials and Methods: In this clinical trial, 90 patients undergoing hysterectomy were randomized into three groups of 30 each using simple randomization, namely, intravenous, subcutaneous, and suppository morphine (10 mg). Before intervention and 4, 8, 12, and 16 hours after intervention, pain intensity was measured using visual analogue scale (VAS). Relative frequency of nausea, vomiting, itching, bradypnea, and apnea in all groups was recorded. Data were analyzed by SPSS version16.0. Results: Mean pain severity at 0 hour postoperatively (P=0.004), 4 hours postoperatively (P=0.009), 8 hours postoperatively (P=0.009), and 12 hours postoperatively (P=0.001) was significantly higher in the suppository morphine group than in the other two groups. There was no significant difference in pain severity at 16 hours postoperatively among the three groups (P=0.446). According to the results of repeated measures ANOVA, changes in pain severity at the five intervals were statistically significant in all three groups (subcutaneous, intravenous, and suppository morphine groups) (P<0.001). There was also a statistically significant difference in pain severity at the studied intervals among the three groups (P<0.001). The frequency of nausea (P=0.05) and vomiting (P=0.84) was higher in the suppository group than in the other two groups, although the difference was not statistically significant (P=0.05). Conclusion: The results of this study indicated better efficacy of subcutaneous and intravenous morphine in reducing post-hysterectomy pain compared with suppository morphine. Keywords: Morphine, Hysterectomy, Pai

The Effect of Intravenous Lidocaine on QTc Changes During Spinal Anesthesia in Elderly Patients

Prolonged QT interval may lead to serious arrhythmias and ventricular fibrillation, hence prevention of the QT-interval prolongation is crucial for physicians. The aim of this study was to assess the influence of intravenous lidocaine on the QTc interval resulting from spinal anesthesia with bupivacaine. In a randomized double blind trial, fifty male patients with mean age of 70.38 and ASA physical status ΙΙ, who underwent spinal anesthesia for elective orthopedic lower limb surgical procedures, were assessed. Our subjects were divided into two groups, patients randomly received intravenously either 1.5 mg/kg lidocaine 2% as test group (n=25), or 0.05 ml/kg isotonic sodium chloride as control group (n=25), just before inducing of spinal anesthesia. Spinal anesthesia was performed in the sitting position with 3 ml of 0.5% hyperbaric bupivacaine. Values of the QTc interval, heart rate, and arterial blood pressure were measured before spinal anesthesia as well as 1, 5, 15, and 30 minutes after spinal anesthesia. With respect to the within-group values, statistically significant prolongation of the QTc interval as well as hemodynamic variability were detected in the measured times after blockade. There was no statistical difference between two groups according to hemodynamic parameters and the duration of the QTc interval before spinal anesthesia and times after spinal block with bupivacaine. Administration of intravenous lidocaine may not prevent the prolongation of the QTc interval and hemodynamic changes resulting from spinal anesthesia with hyperbaric bupivacaine, in elderly subject

Evaluating the Effect of Dill (Anethum graveolens L.) Seed Essence on Pain and Vital Sign of Cesarean Delivery with Spinal Anesthesia

Background & objectives: Pain is one of the most common post-operative complications of cesarean section, which is very important for mother in nursing a baby and breastfeeding. Finding ways to overcome this pain has always been a concern for researchers. Considering the application of plants in traditional medicine as sedatives, this study evaluated the effect of Dill seed oil on post-operative pain in patients with spinal anesthesia. Methods: This double-blind, clinical trial was conducted on pregnant women who met the inclusion criteria and referred to Hajar hospital in Shahrekord, Iran during 2015-2016. By simple random sampling, the patients were divided into two groups. In the first group, 10 cc Dill (Anethum graveolens L.) seed oil was prescribed at intervals of half an hour and one hour before spinal anesthesia and half an hour , one hour and two hours after spinal anesthesia. In the second group, placebos (standard treatment) were prescribed at the same intervals. Pain and vital signs, including blood pressure, nausea , vomiting, heart rate, bleeding , use of narcotics and NSAID and any additional medications (such as atropine and ephedrine) were recorded and rechecked during surgery , thirty minutes after spinal anesthesia and one hour, four hours and twelve hours after cesarean section. Results: The findings showed a significant difference between the two groups in the third stage of the study (4 hours after cesarean section) only in respiratory rate and in the fourth stage of the study (12 hours after cesarean section) in all vital signs (p<0.05). Also, the pain and nausea rate in the third and fourth stages of the study in the case group (Dill seed oil) were lower than those of the control group, indicating a significant difference in the pain level (p<0.05). The bleeding rate and use of NSAIDs and opioids twelve hours after caesarian section in the case group were significantly lower than those of the control group (p<0.05). Conclusion: considering the effect of Dill (Anethum graveolens L.) seed oil on reducing pain, bleeding rate and use of narcotics and NSIADs, it can be used in women undergoing cesarean section

Compared of car accident hospital admission rate before and after Ramadan, 2008 in Shahrekord, Iran

زمینه و هدف: تصادفات رانندگی یکی از مسایل مهم بهداشتی با تعداد زیادی مرگ و میر و آسیب دیدگی در ایران است. این تحقیق با هدف مقایسه موارد بستری ناشی از تصادفات در ماه رمضان و ماه های قبل و بعد از آن و درک الگوی آسیب های ناشی از تصادفات منجر به بستری طی این ماهها در بیماران مراجعه کننده به بیمارستان آیت اله کاشانی شهرکرد انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه آینده نگر کلیه مواردی که به علت تصادفات ترافیکی از 12 شهریور لغایت 10 آبان سال 1387 (ماههای شعبان، رمضان، شوال) در بیمارستان آیت اله کاشانی شهرکرد بستری شدند مورد بررسی قرار گرفتند. اطلاعات توسط پرسشنامه از طریق مصاحبه و پرونده بیماران جمع آوری و جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات از آزمون آماری کای اسکوار، t زوجی و آنالیز واریانس استفاده شد. یافته ها: در این مطالعه جمعاً 820 نفر موارد بستری در اثر تصادف مورد مطالعه قرار گرفتند. بیشتر موارد بستری مربوط به مردان (5/85) بود. مراجعین ماه شعبان 38، ماه رمضان 29 و ماه شوال 6/32 بودند. موارد بستری در ماه رمضان نسبت به دو ماه دیگرکمتر بود (05/0

Therapeutic effects of Quercus persica l fruit skin on healing of second-degree burn wounds in animal model

Background and Objective: Second-degree burns are associated with several complications such as infection, septicemia, and unpleasant skin appearance and are one of the main causes of in-hospital mortality. Therefore, this study was designed to determine the therapeutic effects of Q. persica fruit skin on the healing of second-degree burn wounds. Materials and Methods: In this experimental study, 60 mice were randomly assigned into three groups. Vaseline was used for group 1, 1% Silver sulfadiazine (SSD) cream was used for group 2, and Vaseline-based Quercus persica L. hydroalcoholic extract was used for group 3. After the development of second-degree burns with a pathologist’s confirmation, the wound area was measured for a month by AutoCAD software. The wound was pathologically examined and data were analyzed by repeated measures ANOVA and Kruskal-Wallis using SPSS 18. Results: Decrease in wound area was 72.01% in the Quercus persica L. group, 65.95% in the SSD group, and 59.12% in the Vaseline group. Mean wound recovery was higher in the Q. persica fruit skin group but not significant (P>0.05). The mean number of wound hair follicles and sebaceous glands and mean wound angiogenesis were higher while wound inflammation intensity was lower in Quercus persica L group, but no significant difference in these variables was seen between the Quercus persica L and SSD groups (P>0.05). Conclusion: Quercus persica L. had relatively acceptable therapeutic effects on the healing of second-degree burn wounds compared to SSD and Vaseline