The effect of spouses’ educational classes held for primiparous women referring to Hajar hospital on their quality of life and pregnancy outcomes

Background: With regard to the importance of quality of life in pregnant women, the present study aimed to determine the effect of spouses’ educational classes held for primaparous women referring to Hajar hospital on women’s quality of life and pregnancy outcomes. Materials and Methods: This clinical trial was conducted from September 2011 to June 2012 in the clinic of the Hajar university center in Shahrekord. Eligible primiparous women who registered for physiologic delivery educational classes were randomly assigned to study (n = 31) and control (n = 27) groups. In the control group, eight physiologic delivery educational sessions were held. In the study group, in addition to attendance of pregnant women, their husbands also attended the third and the eighth sessions of these classes. Women’s quality of life was investigated with SF36 questionnaire and pregnancy outcomes after delivery were investigated. Data were analyzed by t‑test and Chi‑square test. Results: Before intervention, there was no significant difference between scores of quality of life and demographic characteristics (P > 0.05). After intervention, there was a significant difference only in the dimensions of mental health, hugging time, kissing, and breast feeding between the study and control groups (P < 0.05). There was no significant difference in gestational age, gravida, number of miscarriages, pregnancy outcomes, and spouses’ age (P > 0.05). Conclusions: Educational classes held for the pregnant women’s husbands during pregnancy can be efficient in promotion of pregnant women’s quality of life, especially in improving their mental health

The comparison of the acupressure and pyridoxine effect on severity of both nausea and vomiting in primigravida women

زمینه و هدف:اختلالات دستگاه گوارش به ویژه تهوع و استفراغ، شایع ترین شکایات دوران بارداری می باشند. بررسی های انجام شده نشان داده که در مراقبت های بارداری تقریباً 20 درصد زنان باردار به علت شدت این مشکلات در جستجوی خدمات پزشکی هستند. هدف از این پژوهش مقایسه اثر دو روش درمانی طب فشاری و پیریدوکسین (ویتامینB6 ) بر روی شدت تهوع و استفراغ خانم های باردار نخست زا می باشد. روش بررسی: در یک کارآزمایی بالینی، پژوهشگر با حضور در مراکز بهداشتی - درمانی شهرستان اهواز از میان زنان نخست حامله ای که در زمان انجام پژوهش جهت دریافت خدمات دوران بارداری به مراکز مربوطه مراجعه کرده و دارای تهوع و استفراغ بودند، تعداد 100 نفر بصورت مبتنی بر هدف انتخاب و بطور تصادفی در دو گروه 50 نفره قرار گرفتند. جهت درمان تهوع و استفراغ گروه اول تحت تأثیر طب فشاری با استفاده از نواری بنام سی باند قرار گرفت و گروه دوم روزانه 40 میلی گرم ویتامین B6 دریافت کردند و درمان به مدت 4 روز برای هر دو گروه انجام شد. برای هرکدام از نمونه ها پرسشنامه ای تکمیل و به کلیه افراد برگه هایی جهت ثبت وضعیت روزانه برای مدت 4 روز داده شد و داده های بدست آمده با استفاده از آزمون آماری کای دو، تی تست، من ویتنی و ویل کاکسون تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که استفاده از ویتامینB6 و سی باند باعث کاهش شدت تهوع و دفعات استفراغ می شود (001/0

Comparison of General Health in Droupout and Non-droupout Students of Shahrekord University of Medical Sciences

Introduction: Recognition of factorsable to threaten the general health of university students and to reduce the quality of education is very important. The aim of this study was to compare the general health between droupout and non-droupout students of different courses in Shahrekord University of Medical Sciences during 2009-10. Materials & Methods: In this descriptive analytical study, 310 of students in two groups (droupout VS non- droupout) were assessed for general health using GHQ-28 questionnaire. Sampling was

Comparing the effect of Anethum gravolens with mefenamic acid consumption on treatment of primary dysmenorrhea

زمینه و هدف : دیسمنوره اولیه یکی از شایع‌ترین شکایات در زنان می‌باشد و حداقل 50 زنان در خلال دوره باروری خود آن را تجربه می کنند. پژوهش حاضر با هدف مقایسه تأثیر مصرف عصاره گیاه شوید با مفنامیک اسید در درمان دیسمنوره اولیه انجام شده است. روش بررسی : این کارآزمایی بالینی بر 100 دانشجوی مبتلا به دیسمنوره اولیه با شدت متوسط و محصل در دانشگاه های ایرانشهر در سال 1389 انجام شد. نمونه گیری به روش دو مرحله ای صورت گرفت و نمونه ها با روش تخصیص تصادفی به دو گروه مفنامیک اسید و عصاره گیاه شوید تقسیم شدند. در ابتدای سیکل، برای گروه عصاره شوید، قطره دیل سان 10 قطره هر 8 ساعت در روز و برای گروه دیگر کپسول مفنامیک اسید 250 میلی گرم هر 6 ساعت در روز بعد از شروع درد، تجویز شد و شدت درد در سیکل قبل از مداخله و سه سیکل (ماه) بعد از مداخله در هر گروه و در دو گروه با یکدیگر مقایسه شد. نتایج در نرم افزار SPSS و استفاده از آزمون های آماری کای دو، آنالیز واریانس یک طرفه و تی تست در سطح معنی داری 05/0 آنالیز شدند. یافته ها: میانگین شدت درد قبل از مداخله در دو گروه معنی دار نبود (42/0 (P= . بعد از مداخله، در هر سه سیکل در دو گروه مورد بررسی کاهش درد وجود داشته است که این کاهش در گروه مفنامیک اسید بیشتر بوده و در سیکل دوم و سوم معنی دار بوده است (05/0 > .(P نتیجه گیری : عصاره گیاه شوید و مفنامیک اسید بر دیسمنوره موثر بودند. گرچه این تأثیر در گروه مفنامیک اسید بیشتر بود؛ اما با توجه به کمتربودن عوارض داروهای گیاهی و علاقه بیشتر عموم به مصرف آن ها، عصاره شوید جهت درمان دیسمنوره توصیه می شود

Comparison of the effects of gum chewing with those of early initiation of oral feeding and routine regimen on recovery of bowel function in primiparous women after cesarean section

Background and Aim: Ileuses is one of the most common problems after abdominal surgery including cesarean section (CS) which leads to inability to start feeding. Several studies have been performed on the effects of liquid diet in the postoperative period on the recovery of bowel movement but there has been no perfect study on the effect of gum chewing on this subject. The aim of this study was to compare the effect of early oral feeding with liquid diet on the recovery of bowel movements with that of gum chewing in primiparous women after (CS) in Hajar Hospitral in Shahrekord in 2007. Materials and Methods: In this randomized clinical trial, 180 patients scheduled for elective cesarean section were randomly divided into three groups: gum-chewing group (n=30), early feeding group (n=30) and control group (n=30) postoperatively. The patients in the gum-chewing group chewed postoperatively sugar free gum four times daily, each time for 15 minutes, as soon as they recovered from anesthesia. In the early oral feeding group the women received a liquid diet within six hours after surgery, and control group received routine post operative dietary regimen. Data were analyzed by x2, paired and independent t tests and one way ANOVA. p<0.05 was considered significant. Results: Recovery of bowel movements in the gum chewing and early oral feeding groups was significantly faster than that of control group and was faster in gum chewing group in comparison to early oral feeding group (P<0.05). Conclusions: Gum chewing after CS is safe, inexpensive and beneficial which is well tolerated by the patients and associated with rapid resumption of intestinal function and rapid recovery of the patients after cesarean-section

Herbal remedy to relieve of dysmenorrhea by students of Iranshahr Universities in 2010

Background & Aim: Treatment with herbal medicines is very popular in all over the World. Nowadays, using medicinal plants has increased because of undesirable effects of the chemical drugs. More than 10000 plant species are used for medicinal purposes, mainly as traditional medicines in the treatment of dysmenorrhea. The aim of this study was determining the rate of herbal remedies to relieve dysmenorrhea by universities students of Iranshahr in 2010. Experimental: This cross-sectional study was performed on 1080 ..

Effects of acupressure at the Sanyinjiao point (SP6) on labor pain and delivery time in nulliparous women

زمینه و هدف: استفاده از عوامل بی هوشی و بی حسی جهت تسکین درد زایمان اغلب باعث عوارضی در مادر و نوزاد می گردد. شیوه های غیر دارویی مانند طب فشاری در کاهش درد زایمان موثر می باشد. هدف این مطالعه بررسی تاثیر فشار در نقطه سانینجیائو بر شدت درد و مدت زایمان در زنان نخست زا بود. روش بررسی: در این مطالعه کارآزمایی بالینی تعداد 60 خانم حامله نخست زا انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه فشار و تماس در نقطه سانینجیائو تقسیم شدند. برای انجام مداخله با شروع هر انقباض، کمک پژوهشگردر گروه مورد با انگشتان شست خود روی نقطه سانینجیائو در هر دو پای مددجو (چهار انگشت بالای برجستگی قوزک داخلی پا) فشار وارد می نمود و در گروه شاهد انگشتان با نقطه سانینجیائو تماس داشتند. شدت درد پایه با استفاده از مقیاس سنجش درد (VAS) در دیلاتاسیون های4، 6، 8 و 10 سانتی متر سرویکس در هر دو گروه اندازه گیری شد. اطلاعات پس از جمع آوری به کمک پرسشنامه و با استفاده از آزمون های آماری توصیفی و استنباطی (کای اسکوئر و تی تست) تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: میانگین شدت درد بعد از مداخله در گروه مورد در دیلاتاسیون های 4، 6 و 8 سانتی متر به طور معنی دار کمتر از گروه کنترل بود (001/0

Comparing the effects of spontaneous pushing versus Valsalva pushing technique on outcome of delivery in primiparous women

زمینه و هدف: مانور والسالوا در اکثر کشورها به طور روتین در مرحله دوم زایمان استفاده می‌شود و به عنوان یک روش مامایی در ایران نیز پذیرفته شده است. هدف از این مطالعه تعیین تاثیر زور زدن به روش خودبخودی و زور زدن والسالوا در هنگام زایمان بر سرانجام زایمان زنان نخست زا بود. روش بررسی: این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی بر روی 100 خانم نخست زا انجام شد. نمونه‌ها به صورت تصادفی به دو گروه زور زدن به روش خودبخودی (زور زدن با گلوت باز و بیرون دادن نفس) و زور زدن والسالوا (زور زدن با گلوت بسته و نگه داشتن نفس) تقسیم شدند. طول مراحل زایمان، پارگی پرینه، خونریزی پس از زایمان، رضایت مادر و آپگار دقیقه اول و پنجم نوزاد اندازه‌گیری شد. اطلاعات با استفاده از آزمون‌های آماری t، کای دو و من ویتنی تجزیه و تحلیل شد. یافته‌ها: طول مدت فاز خروجی مرحله دوم زایمان در گروه والسالوا به طور معنی‌داری طولانی‌تر بود (004/0=P). شیوع اپیزیوتومی در گروه زور زدن خود بخودی (003/0P=) و میزان خونریزی بعد از زایمان در گروه والسالوا (02/0P=) بیشتر بود. در گروه زور زدن خودبخودی وضعیت نوزاد بهتر و آپگار دقیقه اول بالاتر بود و زنان گروه زور زدن خودبخودی از رضایت بیشتری برخوردار بودند. نتیجه‌گیری: آموزش به مادران در طی مرحله اول زایمان در مورد روش زور زدن خودبخودی بدون انجام مداخلات موجب کوتاه شدن مرحله دوم زایمان و بهبود نتایج زایمان می‌گردد

Factors affecting IUD discontinuation in women referring to Shahrekord health centers in 2010

زمینه و هدف: آی یو دی (IUD) از جمله روشهای سالم، موثر، ارزان، برگشت پذیر با میزان شکست پائین است که اساسی‌ترین ویژگی آن طولانی‌مدت بودن اثر پیشگیری از بارداری می‌باشد. با این حال در بسیاری موارد اقدام به خروج IUD پیش از موعد صورت می‌گیرد و شناخت عوامل مسبب قطع استفاده از IUD اطلاعات مفیدی برای سیستم بهداشتی فراهم می‌آورد. این پژوهش با هدف تعیین عوامل موثر بر خروج پیش از موعد IUD در زنان مراجعه‌کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهر شهرکرد انجام گردید. روش بررسی: این مطالعه مقطعی بر روی 182 زن تحت پوشش مراکز بهداشتی درمانی شهر شهرکرد که در طی سال 1389جهت خروج قبل از موعد IUD به این مراکز مراجعه نمودند، انجام شد. روش نمونه-گیری، آسان و مبتنی بر هدف و اطلاعات لازم از طریق پرسشنامه و مصاحبه گردآوری و با استفاده از آزمون های آماری تی استیودنت، کای اسکوئر، آنالیز واریانس یک طرفه، ضریب همبستگی پیرسون تحت نرم افزار آماری SPSS با سطح معنی داری داده ها کمتر از 05/0 تجزیه و تحلیل گردید. یافته‌ها: مهمترین علل خارج‌سازی پیش از موعد IUD به ترتیب خونریزی(2/29)، تمایل به حاملگی مجدد(7/26)، جابجایی IUD(9/14 )، عفونت(8/11٪)، درد زیر شکم(5/7٪) و اختلال قاعدگی(6/5٪) بود. مشاوره قبل از گذاشتن IUDبا مدت زمان استفاده از IUD و عوارض جانبی آن ارتباط معنی‌داری داشت(001/0

Effect of initiation time of oral hydration on the return of bowel function and woman's satisfaction after elective caesarean section in primiparous women

Background and Objective: Abdominal operations as gynaecological procedures result in gastrointestinal dysmotility. Early feeding and ambulation are nonpharmacologic interventions which can be useful in re-initiation of bowel function. This study was done to evaluate the effect of early oral hydration on the return of bowel function and woman's satisfaction after elective caesarean section in primiparous women. Materials and Methods: In this randomized clinical trial, 120 primiparous women undergone elective cesarean section were assigned to control and intervention groups in Hajar hospital, Shahrekord, Iran during 2007. In the interventional group, oral hydration with liquids was started 4 hours after surgery regardless of presence of bowel sounds and solid food was started after bowel sounds appeared. The control group recieved liquid diet 12 hours after the operation if it was tolerated, they were given soft diet and regular food at the next meal. The return of bowel activity, time of ambulating, satisfaction, discharge from the hospital and complications were compared in two groups. The data were analyzed using SPSS-15, Chi-Square, T and one way ANOVA tests. Results: The mean postoperative time interval to first hearing of normal intestinal sounds in interventional versus control groups were (9.5±1.38 and 12.5±2.5 hours) the first passage of flatus (15.7±3.61 vs.22.4±4.1 hours), time to first sensation of bowel movement (10.8±1.99 versus 15.7±3.4 hours) and defecation (18.9±3.65 versus 23.4±4.85 hours). These differences were significant (P<0.05). Also discharge from the hospital (0.96±0.18 versus 1.1±34 days) were significantly shorter in interventional group (P<0.05). The women in the early feeding group got out of bed (patient mobilisation) earlier than their interventional group (14.1 hours versus 18.8 hours (P<0.05). Maternal satisfaction was significantly higher among the early fed women (P<0.05). Conclusion: Early oral hydration after elective cesarean section associated with rapid resumption of intestinal motility and increased woman’s satisfaction