Elektromagnetische velden in arbeidssituaties

NB Nederlandstalige versie verschenen onder nummer 610015001N De EU heeft richtlijn 2004/40/EG uitgevaardigd om de werknemer te beschermen tegen gezondheidsrisico's door blootstelling aan elektromagnetische velden op het werk. Deze richtlijn moet uiterlijk 30 april 2008 zijn omgezet in nationale wetgeving. Ter voorbereiding hiervan heeft het RIVM in opdracht van het Ministerie van SZW de blootstelling in Nederlandse arbeidssituaties geinventariseerd en geanalyseerd. Het doel van dit rapport is de werkgevers een handreiking te geven om vast te stellen of aan de eisen uit de richtlijn wordt voldaan en om de risico-inventarisatie en -evaluatie (RI&E) voor elektromagnetische velden op te stellen. Totdat er geharmoniseerde Europese normen van het Europees Comiti voor elektrotechnische normalisatie (CENELEC) beschikbaar zijn voor alle situaties die moeten worden beoordeeld, gemeten en berekend, mag dit rapport als richtsnoer gebruikt worden. Gebruik van dit rapport is dus geen verplichting. Voor de meeste werkgevers is het voldoende om de eerste twee hoofdstukken door te nemen. De volgende drie hoofdstukken bevatten voor een aantal arbeidssituaties informatie over de blootstelling, de rekenregels waarmee de situatie kan worden ingeschat en de mogelijke beheersmaatregelen. Het laatste hoofdstuk geeft een overzicht van de kosten die met invoering van de richtlijn samenhangen. Om te kunnen toetsen of de blootstelling onder de limieten van de richtlijn blijft, moeten CENELEC-normen worden gebruikt, voor zover ze bestaan. Deze normen zijn zonder specialistische kennis niet eenvoudig toe te passen. Ook hoeft niet alle apparatuur even uitgebreid beoordeeld te worden of zijn even zware maatregelen nodig. Om de beoordeling te vergemakkelijken geeft dit rapport een beoordelingsschema en tabellen met een indeling van alle relevante werkomgevingen in drie categorieen. Voor iedere categorie geldt een ander beoordelingstraject.The EU has issued Directive 2004/40/EC on the protection of workers from health and safety risks arising from exposure to electromagnetic fields in the workplace. This directive must be implemented in national legislation no later than 30 April 2008. To prepare for implementation, RIVM has, on commission of the Ministry of Social Affairs and Employment, investigated and analysed the exposure in Dutch working environments. The purpose of this report is to provide assistance to employers to assess whether compliance is met and to carry out the inventory and evaluation of risks (RI&E) due to electromagnetic fields. Until harmonised European standards from CENELEC cover all relevant assessment, measurement and calculation situations, this report may serve as a guide. It is not mandatory to use this report. It will be sufficient for most of the employers to confine themselves to the first two chapters. Subsequent chapters deal with the exposure found in several working environments and provide guidelines for assessing risks and possible measures in these working environments. Costs for implementing the directive are discussed in the last chapter. CENELEC standards, if available, are mandatory for assessing whether exposure occurs below the limits in the directive. However, these standards are not easy to use without specialist knowledge. Furthermore, not all equipment needs to be assessed to the same extent nor are the same measures needed. A flow chart and tables of relevant working environments, classified into three categories, are provided to facilitate the assessment. Each category has its own assessment path.SZ

Radiation indicator options for environmental policy

Het blijkt niet mogelijk om een indicator te bedenken die voor het onderdeel 'straling' binnen het thema 'verspreiding' de feitelijke toestand in 1 getal samenvat en wel zodanig dat uit de trend in deze indicator de voortgang van het stralingshygienische milieubeleid is op te maken. Dat is de conclusie van het onderzoek dat antwoord moest geven op de vraag van het ministerie van VROM om analoog aan de indicatoren voor prioritaire stoffen en bestrijdingsmiddelen binnen het thema 'verspreiding' een rekenwijze voor zo'n indicator te ontwikkelen. De belangrijkste oorzaken voor het niet haalbaar zijn van de indicator zijn het ontbreken van direct bruikbare beleidsdoelstellingen en het ontbreken van basisgegevens die nodig zijn voor het berekenen van de indicator. Als de beleidsdoelstellingen worden vervangen door referentie-emissies, referentie-concentraties en referentiedoses is het wel mogelijk om voor onderdelen van het aandachtsgebied 'radioactieve stoffen en straling' indicatoren te definieren. In het rapport worden milieudrukindicatoren voor de nucleaire installaties en voor de procesindustrie voorgesteld. De milieukwaliteitsindicator voor radioactieve stoffen in oppervlaktewater en zwevend stof moet nog nader worden bestudeerd. Voor radium in baggerspecie is een milieukwaliteitsindicator haalbaar en wenselijk, hoewel er geen beleidsdoelstelling voorhanden is. Een milieukwaliteitsindicator voor radon en externe straling in woningen is voorlopig nog niet te maken. Het voorstel is om de dosis gemiddeld over de populatie als milieueffectindicator te gaan hanteren. Als er 1 milieubeleidsindicator voor straling zou moeten worden gekozen, dan gaat de voorkeur uit naar de milieudrukindicator. Daarbij dient de referentie-emissie van het secundaire (dosis) niveau te worden afgeleid. Beneden dit secundaire niveau geeft de overheid geen prioriteit meer aan de optimalisatie van de stralingsbescherming (ALARA-principe - as low as reasonably achievable).It has proven impossible to create an indicator capable of showing the state of the art in a single figure so as to determine the progress made in the 'radiation component' of environmental policy from the trends indicated. This is the conclusion following an investigation requested by the Ministry of Housing, Spatial Planning and the Environment in the framework of the environmental theme 'dispersion of radioactive substances and ionising radiation' to develop a radiation indicator comparable to the indicators for proprietary substances and pesticides. The most important reasons for failing to develop this indicator lie in the absence of both suitable policy targets and data for the calculations necessary for the indicator. Substituting policy targets with reference emissions, reference concentrations and reference doses would make it possible to define indicators for radiation protection. Here, environmental pressure indicators are proposed for nuclear installations and the process industry. The environmental quality indicator for radioactive substances in surface waters and suspended matter needs additional investigation. An environmental quality indicator is both possible and desirable for radium in dredged material, although no policy targets are available. However, for the time being construction of an environmental quality indicator for radon and external radiation in dwellings is impossible. Use of the population-averaged dose as an environmental effect indicator is recommended. If only one policy theme indicator for radiation is needed, the preferred choice is the environmental pressure indicator. The reference emission should be derived from the 'secondary (dose) level'. Priority is no longer given by the authorities to the optimalisation of radiation protection, defined in the ALARA (as low as reasonably achievable) principle, below this secondary level.DGM-SA

Background document on 'Accumulation of environmental risks to human health: geographical differences in the Netherlands'

Het project 'Cumulatie van milieurisico's' is gericht op het ontwikkelen en toepassen van methoden voor het in kaart brengen van die locaties waar risico's voor de mens als gevolg van diverse typen milieuverontreinigingen samenvallen. Daartoe zijn er kaarten van Nederland vervaardigd met risico's die zijn uitgedrukt in de kans op overlijden (externe veiligheid, straling en diverse stoffen), de kans op overige gezondheidseffecten (andere stoffen) en de kans op hinder (geluid). De kaarten zijn opgenomen in rapport 610127001, 'Cumulatie van milieurisico's voor de mens: geografische verschillen in Nederland'. In dit achtergronddocument is de nodige informatie opgenomen over ondermeer de methoden die zijn gevolgd bij de keuze van in kaart te brengen bronnen en stoffen en bij het maken van de kaarten. Dit achtergronddocument gaat achtereenvolgens in op de achtergrondinformatie betreffende het berekenen van externe-veiligheidsrisico's, het berekenen van doses en risico's als gevolg van blootstelling aan straling, het berekenen van concentraties van diverse luchtverontreinigende stoffen op een schaal van 500 bij 500 m, de toxicologische gegevens van de beschouwde stoffen en het berekenen van de risico's als gevolg van blootstelling aan deze stoffen, een mogelijke methode voor het combineren van diverse typen effecten op de gezondheid van de mens, en tenslotte het berekenen van hinder als gevolg van geluid en geur. Het achtergronddocument heeft de vorm van een 'bundel' bijlagen, die elk zelfstandig kunnen worden gelezen.The project 'Accumulation of environmental risks' aimed at identifying the locations in the Netherlands where human risks due to several types of environmental contamination accumulate. A large number of risk maps have been produced of the Netherlands. The risks are expressed as mortality risk (external safety, radiation and several substances), probability of other effects on human health (other substances) and probability of annoyance (noise). The risk maps have been collected in the main report no. 610127001, 'Accumulation of environmental risks to human health: geographical differences in the Netherlands'. The background document contains information on the methods used to choose sources and substances, and to produce maps. This background document discusses methods for calculating external safety risks, methods for calculating doses and risks due to exposure to radiation, methods for calculating concentrations of several substances in air on a scale of 500 by 500 m, the toxicological data of the substances under study and methods for calculating risks due to exposure to these substances, a possible method for combining different types of effects on human health, and finally, the method used to calculate annoyance due to noise and odour. This background document consists of several chapters which can be read independently.DGM/SV

Radiation indicator options for environmental policy

It has proven impossible to create an indicator capable of showing the state of the art in a single figure so as to determine the progress made in the 'radiation component' of environmental policy from the trends indicated. This is the conclusion following an investigation requested by the Ministry of Housing, Spatial Planning and the Environment in the framework of the environmental theme 'dispersion of radioactive substances and ionising radiation' to develop a radiation indicator comparable to the indicators for proprietary substances and pesticides. The most important reasons for failing to develop this indicator lie in the absence of both suitable policy targets and data for the calculations necessary for the indicator. Substituting policy targets with reference emissions, reference concentrations and reference doses would make it possible to define indicators for radiation protection. Here, environmental pressure indicators are proposed for nuclear installations and the process industry. The environmental quality indicator for radioactive substances in surface waters and suspended matter needs additional investigation. An environmental quality indicator is both possible and desirable for radium in dredged material, although no policy targets are available. However, for the time being construction of an environmental quality indicator for radon and external radiation in dwellings is impossible. Use of the population-averaged dose as an environmental effect indicator is recommended. If only one policy theme indicator for radiation is needed, the preferred choice is the environmental pressure indicator. The reference emission should be derived from the 'secondary (dose) level'. Priority is no longer given by the authorities to the optimalisation of radiation protection, defined in the ALARA (as low as reasonably achievable) principle, below this secondary level.Het blijkt niet mogelijk om een indicator te bedenken die voor het onderdeel 'straling' binnen het thema 'verspreiding' de feitelijke toestand in 1 getal samenvat en wel zodanig dat uit de trend in deze indicator de voortgang van het stralingshygienische milieubeleid is op te maken. Dat is de conclusie van het onderzoek dat antwoord moest geven op de vraag van het ministerie van VROM om analoog aan de indicatoren voor prioritaire stoffen en bestrijdingsmiddelen binnen het thema 'verspreiding' een rekenwijze voor zo'n indicator te ontwikkelen. De belangrijkste oorzaken voor het niet haalbaar zijn van de indicator zijn het ontbreken van direct bruikbare beleidsdoelstellingen en het ontbreken van basisgegevens die nodig zijn voor het berekenen van de indicator. Als de beleidsdoelstellingen worden vervangen door referentie-emissies, referentie-concentraties en referentiedoses is het wel mogelijk om voor onderdelen van het aandachtsgebied 'radioactieve stoffen en straling' indicatoren te definieren. In het rapport worden milieudrukindicatoren voor de nucleaire installaties en voor de procesindustrie voorgesteld. De milieukwaliteitsindicator voor radioactieve stoffen in oppervlaktewater en zwevend stof moet nog nader worden bestudeerd. Voor radium in baggerspecie is een milieukwaliteitsindicator haalbaar en wenselijk, hoewel er geen beleidsdoelstelling voorhanden is. Een milieukwaliteitsindicator voor radon en externe straling in woningen is voorlopig nog niet te maken. Het voorstel is om de dosis gemiddeld over de populatie als milieueffectindicator te gaan hanteren. Als er 1 milieubeleidsindicator voor straling zou moeten worden gekozen, dan gaat de voorkeur uit naar de milieudrukindicator. Daarbij dient de referentie-emissie van het secundaire (dosis) niveau te worden afgeleid. Beneden dit secundaire niveau geeft de overheid geen prioriteit meer aan de optimalisatie van de stralingsbescherming (ALARA-principe - as low as reasonably achievable)

Power lines and particulate matter. A literature survey

Voor zover nu bekend beinvloeden bovengrondse hoogspanningslijnen de schadelijke effecten van fijn stof niet. Hoogspanningslijnen kunnen fijn stof soms wel elektrisch opladen, maar dat is te weinig om het meer dan normaal aan longen, luchtwegen en de huid te laten 'plakken'. Dit concludeert het RIVM uit een literatuuronderzoek in opdracht van het ministerie van VROM. Aanleiding voor het onderzoek was de bezorgdheid over hun gezondheid van mensen die bij een drukke verkeersweg en bij een hoogspanningslijn wonen. Die bezorgdheid is het gevolg van wetenschappelijke publicaties waarin wordt beweerd dat elektrische ontladingen bij de hoogspanningsdraden fijn stof kunnen opladen. Hierdoor zou er meer fijn stof in longen, luchtwegen of op de huid blijven 'plakken'. Dit zou er toe kunnen leiden dat de effecten van fijn stof (hart- en luchtwegaandoeningen) versterkt worden. Het mechanisme kent vier stappen. De eerste drie stappen - het ontstaan van elektrische ontladingen bij hoogspanningslijnen, opladen van fijn stof en verspreiden van het extra geladen fijn stof door de wind - zijn met metingen aangetoond. De vierde, beslissende stap - extra neerslag van fijn stof in longen luchtwegen of op de huid - is niet aannemelijk gemaakt. Veel extra lading op fijnstofdeeltjes leidt wel tot extra neerslag in de luchtwegen, maar daar is zeker een tien keer hogere lading voor nodig dan bij een hoogspanningslijn kan ontstaan. Een onderzoek met een metalen mal van luchtwegen lijkt wel op extra neerslag te wijzen, maar die resultaten kunnen zonder nader onderzoek niet naar effecten op de mens worden vertaald. Ook extra neerslag op de huid is tot nu toe niet aannemelijk gemaakt.Currently available data do not support the claim that overhead power lines affect the adverse health effects of particulate matter. Power lines may occasionally add an electric charge to particulate matter; however, this charge is too small to result in increased particulate matter deposition in the lungs and airways and on the skin. Researchers at RIVM draw this conclusion based on a literature survey commissioned by the Dutch Ministry of Housing, Spatial Planning and the Environment (VROM). The underlying motivation for the survey was the health concerns expressed by people living close to both a heavy traffic route and a power line. These concerns originate in published scientific studies in which the authors claim that electric discharges originating from power lines can charge particulate matter and that this extra charging could result in increased amounts of particulate matter being deposited in the lungs and airways or on the skin. This interaction of charge and particulate matter would enhance the already known adverse health effects (heart, lung and airways complaints) of particulate matter. The mechanism that would lead to increased deposition consists of four steps. The first three - i.e. the generation of electric discharges by power lines, charging of particulate matter and wind-driven dispersion of charged particulate matter - have been proven by measurements. The fourth crucial step - the increased deposition of particulate matter in lungs, airways or on the skin - remains unlikely. While it is known that a large extra charge added to particulate matter leads to extra deposition in the airways, the charge required to accomplish this is at least a tenfold higher than that produced by a power line. Only one study using a metal mould of the airways indicates extra deposition, but these results cannot be translated to effects on humans without further study. In addition, extra deposition on the skin under these circumstances has not been made plausible.VROM-DGM-SA

Magnetic field zone calculation methods

magnetic fieldsMagnetische velden in de buurt van bovengrondse hoogspanningslijnen leiden mogelijk tot een verhoogd leukemierisico bij kinderen. Daarom heeft het ministerie van I&M (voorheen VROM) in 2005 beleid gelanceerd dat gebaseerd is op het voorzorgsprincipe. Uitgangspunt van het beleid is dat rondom een hoogspanningslijn een magneetveldzone wordt vastgelegd waarin geen nieuwe woningen, scholen of kinderdagverblijven mogen worden gerealiseerd. Het RIVM heeft een handreiking ontwikkeld waarmee adviesbureaus de breedte van deze magneetveldzone kunnen bepalen. Naar aanleiding hiervan heeft het RIVM de breedtes vergeleken van de magneetveldzone die enkele adviesbureaus voor vijf standaardconfiguraties van hoogspanningslijnen hebben berekend. Voor de uitvoering van het beleid is het namelijk van belang dat de resultaten hiervan niet teveel van elkaar verschillen. Het ministerie heeft daarom gesteld dat de uitkomsten van de adviesbureaus voor de zonebreedte niet meer dan 5 meter van het gemiddelde van de berekende resultaten mogen verschillen. Het gebruik van eerdere versies van de RIVM-handreiking bleek tot te grote verschillen te leiden. Het RIVM heeft daarop de handreiking vereenvoudigd (versie 3.0). Met deze vereenvoudigde versie blijven de door de adviesbureaus berekende zonebreedtes wel binnen de gestelde marge van 5 meter. Adviesbureaus kunnen op basis van de vijf standaardconfiguraties laten zien dat ze in staat zijn een zoneberekening uit te voeren die overeenstemt met de handreiking en waarvan de resultaten binnen de 5 meter marge vallen. Het RIVM organiseert de toelatingsprocedure voor bureaus om op een lijst te komen met adviesbureaus die aan deze voorwaarden voldoen.Magnetic fields near overhead power lines may lead to an increased risk of childhood leukaemia. Therefore, the Dutch Ministry of Infrastructure and the Environment (formerly the Ministry for Housing, Spatial Planning and the Environment) launched in 2005 a policy based on the precautionary principle. The policy approach is that a magnetic field zone around a power line is established in which no new housing, schools or nurseries can be realized. RIVM (National Institute for Public Health and the Environment) has developed a guideline that can be used by consultancies to determine the width of this magnetic field zone. RIVM compared the widths of the magnetic zone that some consultancies have calculated for five standard power line configurations. To implement the policy it is important that the results of the calculation do not differ too much. The Ministry requires that the zone widths calculated by the consultancies should not differ more than 5 meters from the average calculated zone width. Using earlier versions of the RIVM guideline led to differences that were too large. Subsequently RIVM simplified the guideline (version 3.0). Using this simplified version the zone widths calculated by the consultancies remain within the prescribed margin of 5 meters. On the basis of the five standard power line configurations consultancies may show that they are able to perform a zone width calculation in accordance with the guideline and whose results are within the margin of 5 meters. RIVM organizes the authorization procedure for consultancies to be admitted to the list of consultancies who meet these conditions.Ministerie van Infrastructuur en Milie

Health effects of exposure to radio-frequency electromagnetic fields: Analysis of the problems with non-ionising radiation

An inventory of available information on the exposure to radio-frequency electromagnetic fields has revealed insufficient knowledge on two items: i.e., 1) if and how exposure to these electromagnetic fields can lead to complaints like headaches, and 2) the lack of a good-quality overview of all sources in the Netherlands and their contribution to total exposure. The government and other professional stakeholders are responsible for the protection of the population against possible adverse health effects from exposure to radio-frequency electromagnetic fields. There is concern about and ignorance of these fields amongst the Dutch population. Therefore, one needs to know, on the one hand, whether exposure to these fields can actually lead to effects and, on the other hand, whether exposure in reality can be so high that effects can actually occur. The available information on health effects has been collected by the RIVM and analysed for presentation in a recent report. The first part deals with international knowledge on fields and effects, while the second part overviews the situation in the Netherlands for three groups of sources: communication equipment, domestic appliances and consumer articles, and detection equipment. At the moment a European recommendation forms the basis for policy making and regulations in the Netherlands. If the exposure remains below specific levels, particular short-term effects do not occur. These well-understood effects, caused by heating of and induced electric currents in the body, include an increase in body temperature and involuntary muscle contraction. Other effects are those for which it is not clear whether, and if so, how the effects are caused by exposure to radio-frequency fields. Effects claimed by some are, for example, headaches and sleeping disorders. These effects do not always lend themselves for easy and objective establishment. Sleeping disorders are reported for exposures found below the limits in the European recommendation. An overview of the sources is necessary for making good exposure estimates in the Netherlands and for informing the population. In this way, the field strength caused by a single source, but also the field strength caused by multiple sources can be estimated. The field strengths depend mainly on the transmitted power and the distance to the source. It is particularly important to further investigate the situation around AM-broadcasting transmitters and radio amateurs, considering that AM-broadcasting transmitters are capable of transmission at high power levels. Radio amateurs may be transmitting at varying power levels. New sources such as UMTS base stations and equipment transmitting highly pulsed signals should also be further investigated. A licence for use of frequency space is not always required, for example, for applications for wireless communications, such as computers equipped with WiFi transmitters. In general, this equipment transmits at low power levels, but may be located close to the body. Other licence-free transmitters are being used in anti-theft devices and for reading electronic bar codes. Even though these systems are capable of transmitting at high peak power levels, exposure is generally for a short period of time.Het is onbekend of en zo ja hoe blootstelling aan radiofrequente velden tot subjectieve gezondheidseffecten zoals hoofdpijn kan leiden. Ook ontbreekt er een systematisch overzicht van alle bronnen in Nederland en hun bijdragen aan de totale blootstelling. Radiofrequente velden worden bijvoorbeeld veroorzaakt door diverse communicatiezenders zoals gebruikt voor mobiele telefonie en omroep. Er bestaat bezorgdheid onder de bevolking over mogelijke gezondheidseffecten en onbekendheid met dergelijke velden. Het eerste deel van het rapport gaat over wat er internationaal over radiofrequente velden en gezondheidseffecten bekend is. Het tweede deel geeft een overzicht van de Nederlandse situatie voor drie groepen bronnen: communicatie-apparatuur, huishoudelijke apparatuur en gebruiks-artikelen en ten slotte detectie-apparatuur. Als de blootstelling beneden de grenzen in de Europese aanbeveling blijft, dan komen bepaalde kortetermijneffecten niet voor. Het gaat dan om effecten zoals verhoging van de lichaamstemperatuur en het onwillekeurig samentrekken van spieren, die het gevolg zijn van opwarming en in het lichaam opgewekte stromen. Sommige mensen claimen aspecifieke effecten zoals slaapstoornissen en een gevoel van malaise of subjectieve effecten zoals hoofdpijn. Om de blootstelling in te schatten en de bevolking te informeren, is een openbaar overzicht van de locaties en kenmerken van radiofrequente bronnen nodig. Het is aan te bevelen om bronnen die met hoog vermogen kunnen zenden, zoals AM-zenders en apparatuur van zendamateurs, in de gaten te houden. Dat geldt ook voor nieuwe bronnen zoals UMTS-basisstations en WiFi-zenders en bronnen met hoge piekvermogens zoals anti-diefstalpoortjes en elektronische streepjescodelezers. Zenders met sterk gepulste signalen verdienen aandacht vanwege de mogelijkheid dat hier mechanismen een rol spelen die niet met opwarming te maken hebben

Definition report 'Industrial safety indicators in the environmental balance and the environmental outlook reports'

For use in future versions of the integrative reports called Milieubalans ('environmental balance') and Milieuverkenning ('environmental outlook') RIVM has chosen to present an overview of environmental issues, especially those related to actual and future environmental policies in the Netherlands, in terms of so called target and related steering variables. This definition report describes the elaboration of this approach when it is applied to the entire area of interest 'industrial safety'. Together with other definition reports it is supposed to be the justification of choices which are made in defining the sequence of subjects and the minimum set of variables in the future versions of the Milieubalans and the Milieuverkenning. The elaboration is guided by the policy document Omgaan met risico's ('dealing with risks') which is later expanded by a letter of the minister of Housing, Physical Planning and Environment to the Second Chamber of the Parliament (June, 13th 1994).Ten behoeve van toekomstige versies van de integratie-rapporten Milieubalans en Milieuverkenning is door het RIVM gekozen voor het integraal weergeven van de milieuproblematiek in relatie tot het Nederlandse milieubeleid, in termen van een beperkte set doelvariabelen of graadmeters. Dit definitierapport beschrijft en onderbouwt de graadmeters waarin het complete aandachtsgebied 'externe veiligheid' wordt uitgedrukt. Samen met de andere definitierapporten dient het als onderbouwing van de keuzen die zijn gemaakt bij het formuleren van de indeling van en de figuren in toekomstige versies van de Milieubalans en de Milieuverkenning. Voor het aandachtsgebied 'externe veiligheid' is het in de nota 'Omgaan met risico's' vastgelegde beleid richtinggevend. Dit beleid is verder geconcretiseerd in de brief van de minister van VROM aan de Voorzitter van de Tweede Kamer der Staten-Generaal (13 juni 1994)

Consequences of new prior authorization limits for emissions into air and water by radionuclide laboratories

De Nederlandse overheid heeft in het 'Besluit stralingsbescherming' (Bs) nieuwe vergunningplichtige grenzen opgenomen voor lozingen van kunstmatige bronnen door radionucliden-laboratoria. Deze nieuwe grenzen waren nodig om de gewijzigde systematiek van de Euratom-richtlijn 96/29 betreffende de individuele radionucliden gewijze benadering in de Nederlandse wetgeving te implementeren. Het rapport verschaft inzicht in de doses voor leden van de bevolking die het gevolg zijn van lozingen in lucht en water ter grootte van de nieuwe vergunningplichtige grenzen en gaat in op de verschillen tussen de nieuwe en de oude situatie. Voor de meeste van de beschouwde radionucliden blijken de nieuwe vergunningplichtige grenzen hoger te liggen dan de oude grenzen. De verhoging is het kleinst, en soms is er zelfs sprake van een verlaging, voor langlevende of alfa-straling uitzendende radionucliden. Dit is vooral het gevolg van het in rekening brengen van de dosiscoefficient die voor de onderzochte alfa-stralers meestal hoger is dan voor de andere radionucliden. Kortlevende radionucliden met een lage dosiscoefficient mogen in de nieuwe situatie meer dan voorheen worden geloosd omdat deze toch weinig aan de dosis bijdragen. Gezien de conservatieve aannamen in de berekening van de dosis is het te verwachten dat de dosis die hoort bij de nieuwe vergunningplichtige grenzen van 1 en 10 Re voor lozingen in lucht, respectievelijk water, het dosiscriterium van 0,1 microsievert per jaar in de praktijk maar in enkele gevallen zal overschrijden.The Dutch government has laid down new limits in the Radiation protection decree (Besluit stralingsbescherming), above which radionuclide laboratories need prior authorization for emitting and discharging radioactive substances. These new limits were needed to implement the modified system for application of the individual radionuclide approach of the Euratom-directive 96/29 to Dutch legislation. The findings reported here give us a clear understanding of the dose received by members of the public from emissions into air and water which are equal to the new limits. The report also goes into the differences between the new and the old situations. For most of the radionuclides examined, the new limits turn out to be higher than the old limits. The increase in the limits is lowest for long-lived or alpha-radiation-emitting radionuclides, and may even represent a decrease. This is especially the result of taking into account the dose-coefficient, which is usually higher for the alpha-emitters examined than for the other radionuclides. Higher emissions are allowed in the new situation for short-lived radionuclides with a low dose-coefficient because of their low contribution to dose. As a consequence of conservative assumptions in the calculation of the dose, it is expected that, in practice, the respective doses associated with the new limits of 1 and 10 radiotoxicity equivalents for emissions into air and water will exceed the dose criterion of 0,1 microsievert per year in only a few cases.DGM-SA

Estimates of the individual and collective doses in consumer products containing radioactive substances

Here, consumer products refer to products in which radionuclides have been intentionally incorporated and which can be supplied to members of the public without special surveillance. This group of products includes, for instance, ionisation smoke detectors and timepieces with radium-painted dials. These products can cause a radiation dose to members of the public in various stages of life. In 1996 the European Council laid down basic safety standards in Directive 96/29/Euratom for protecting the health of the general public from the dangers arising from ionising radiation. The Directive contains activity concentrations and total activity per radionuclide, the so-called exemption levels, below which a practice using this radionuclide is exempted from the duty to report. Implementing the Directive in the framework of Dutch legislation, the proposed policy for consumer products is to show a distinction between products with activity concentrations and total activity above and below the exemption levels. Besides the exemption levels being used as activity criteria for the consumer products, two dose criteria - an individual dose of 10 microSv/a and a collective dose of 1 manSv/a - are also employed. In the study leading to this report, the most recent information on consumer products was first collected and the activity per product, and in some cases also the activity concentration, was tested against the exemption levels. Next, the expected individual and collective doses for members of the public were calculated in the storage and trade phase, as well as the user and disposal phase of the consumer products. In the storage and trade phase, the dose for shop personnel was also estimated. Finally, the doses ware tested against the dose criteria. Gas mantles, static elimination devices, gaseous tritium light sources (GTLS), ceramic tiles, welding rods and camera lenses and eyepieces (belongs to the consumer products for which at least one of the activity criteria is exceeded) are also expected to exceed at least one of the dose criteria. Consumer products which do not exceed the activity criteria, but which may exceed at least one of the dose criteria, are smoke detectors with Ra-226, timepieces with Pm-147, electronic components with Co-60 and electrical discharge safety devices.In dit rapport worden met 'consumentenproducten' die producten bedoeld waarin bewust radioactieve stoffen zijn verwerkt en die zonder speciaal toezicht aan leden van de bevolking kunnen worden aangeboden. Tot deze producten behoren onder andere ionisatierookmelders en uurwerken waarvan de wijzerplaten met radiumverf zijn beschilderd. Deze producten kunnen in de diverse fasen van hun bestaan een stralingsdosis voor leden van de bevolking veroorzaken. In 1996 stelde de Europese Raad in de Richtlijn 96/29/Euratom basisnormen vast voor de bescherming van de gezondheid van leden van de bevolking tegen de gevaren die aan ioniserende straling verbonden zijn. De richtlijn bevat per radionuclide een activiteitsconcentratie en een totale activiteit, de zogenaamde exemption levels, waaronder een handeling met deze radionuclide is vrijgesteld van meldingsplicht. Bij het implementeren van de richtlijn in de Nederlandse wetgeving bestaat het beleidsvoornemen om voor consumentenproducten onderscheid te maken tussen producten met activiteitsconcentraties en totale activiteit boven en onder de exemption levels. Naast het toepassen van de exemption levels als criteria voor de hoeveelheid radioactiviteit in de consumentenproducten worden in het voorgenomen Nederlandse beleid twee dosiscriteria gehanteerd: een individuele dosis van 10 microSv/a en een collectieve dosis van 1 mensSv/a. In het onderzoek waarvan de resultaten in het voorliggende rapport zijn beschreven, is allereerst de meest recente informatie over consumentenproducten verzameld en zijn per product de activiteit en in enkele gevallen ook de activiteitsconcentratie aan de exemption levels getoetst. Vervolgens zijn de globaal te verwachten individuele en collectieve doses voor leden van de bevolking in de opslag- en handelsfase, de gebruiksfase en de afvalfase van de consumentenproducten berekend. In de opslag- en handelsfase is ook de dosis voor winkelpersoneel geschat. Tenslotte zijn de doses aan de dosiscriteria getoetst. Van de consumentenproducten die minstens 1 van de activiteitscriteria overschrijden wordt verwacht dat gloeikousjes, antistatische middelen, gaseous tritium light sources (GTLS), keramische tegels, lasstaven en cameralenzen en oculairs minstens 1 van de dosiscriteria overschrijden. Van de consumentenproducten die de activiteitscriteria niet overschrijden kunnen rookmelders met Ra-226, uurwerken met Pm-147, elektronica met Co-60 en overslagbeveiligingen mogelijk minstens 1 van de dosiscriteria overschrijden