Labour mobility in the enlarged European Union: International migration from the EU8 countries

The present paper consists of an extensive description of recent migration in the 8 new European Union member countries which accessed the EU on May 1st, 2004. Since 1989 all of these countries experience an unique shift from socialist to market economy. The paper attempts to capture an interplay or correlation of pre- and post-enlargement developments with the phenomena of political and socio-economic transition on migration from and into this region

Medical tourism from the UK to Poland : how the market masks migration

Much medical travel happens, but it is misleading to label it as ‘medical tourism’. Rather, patterns of travel reflect a range of drivers: from longstanding cultural, economic and political ties to the country providing treatment, to word-of-mouth networks. Poland provides a particularly interesting case, as it has been touted as the leading medical tourism destination for UK medical travellers in Europe; marketing by Polish providers is advanced and there is strong government support for the industry. In this paper examining data from the UK's International Passenger Survey for the past 15 years, we demonstrate that, while travel to Poland has indeed increased dramatically, much of this actually reflects a wider pattern of Polish migrants living in the UK and returning to Poland for medical care rather than increased ‘medical tourism’ consumer activity by Britons in Poland

Demographic Challenges of Europe and Poland

Europa od kilkudziesięciu lat ulega demograficznemu starzeniu. W perspektywie ten proces nasili się, co doprowadzi do zasadniczej zmiany proporcji między ludźmi młodymi i starymi. Liczba młodych, mających zastąpić osoby w wieku reprodukcyjnym (i zdolności do pracy) będzie maleć, natomiast liczba starych, wymagających wsparcia i opieki będzie rosnąć. Wzrastającym ze względu na wpływ czynnika demograficznego potrzebom w tej mierze będą towarzyszyć zmniejszające się zasoby demograficzne służące – w świetle obecnych standardów – do ich zaspokajania. Polska należy do krajów, w których ta zmiana będzie szczególnie drastyczna. Z jednego z najmłodszych obecnie wśród krajów Unii Europejskiej w 2060 roku stanie się najstarszym. Dowodzę, że ten proces – nazwany głównym wyzwaniem demograficznym Europy – jest nieuchronny i w najbliższych kilkudziesięciu latach nieodwracalny. Wbrew żywionym iluzjom, odpowiedzią na płynące z niego wyzwania społeczne i ekonomiczne nie są zmiany w sferze demograficznej, zwłaszcza wywoływane za pomocą polityk ludnościowych (w tym migracyjnej). Efektywnych rozwiązań trzeba oszukiwać w innych sferach.For several decades now Europe has undergone population ageing. Within the coming half a century or so that process will be intensifi ed, which will result in a fundamental shift in the relationship between the youth and the elderly. Numbers of young people which are supposed to replace persons in reproductive (and working) age will be declining whereas numbers of old people, those who require support and care will be growing. In other words, an increasing demand related to those needs that will result from the ageing of population will be met by decreasing demographic resources, which – by present standards – serve the satisfaction of such demand. Poland belongs to countries where that change will be particularly drastic. By the year 2060 from one of the youngest populations in the European Union it will become the oldest one. I argue that this process – which I consider the principal demographic challenge Europe is facing – is unavoidable, and it will become irreversible within several decades. Despite illusions, a response to ensuing social and economic challenges cannot be found in the demographic change itself, especially the one to be accomplished by means of population policies (including migration policy). The effective solutions are to be sought in other spheres than the demographic one

Some Reflections on the European Future in the Light of Population Projections

Artykuł został oparty głównie na wynikach prognozy ludności świata opublikowanej przez ONZ w 2019 r. Dowodzą one, że w okresie do 2060 r. zaludnienie Europy zmniejszy się o 60 mln osób. Jest to zjawisko długotrwałe: między 1950 a 2100 r. nastąpi spadek udziału Europy w populacji całego globu z 22% do 6%. Główną jego przyczynę stanowi niski poziom dzietności, który nie zapewnia odtwarzania kolejnych generacji w niezmniejszających się rozmiarach. Inną ważną konsekwencją trwającej długo bardzo niskiej dzietności jest demograficzne starzenie się populacji, przejawiające się w odwróceniu proporcji liczebnych między grupą dzieci i młodzieży a grupą ludzi w starszym wieku na rzecz tej drugiej oraz silny spadek relacji liczbowej między grupą osób w wieku produkcyjnym a grupą osób w wieku poprodukcyjnym. Depopulacja oraz silne zestarzenie się ludności stawia Europę w najmniej korzystniej sytuacji demograficznej wśród wszystkich kontynentów. Największy kontrast występuje w porównaniu z Afryką, której ludność będzie nadal silnie wzrastać, osiągając w 2100 r. 34% populacji świata (11% w 1950 r.), oraz gdzie zostanie zachowana przewaga liczebna dzieci i młodzieży nad osobami w wieku starszym. Zmiany demograficzne w Europie będą istotnie zróżnicowane regionalnie. Względnie korzystna sytuacja wystąpi w Europie Zachodniej, na której obszarze liczba ludności nieznacznie się zwiększy (głównie dzięki imigracji), a dynamika starzenia się będzie umiarkowana, niekorzystna zaś w Europie Południowej i Europie Wschodniej, gdzie pojawi się silna depopulacja i silne tempo starzenia się. Zdaniem autora prognozy ludnościowe w niedostatecznym stopniu uwzględniają potencjał migracyjny obszarów pozaeuropejskich, zwłaszcza Afryki, wynikający z gwałtownego przyrostu osób należących do młodych grup tzw. wieku produkcyjnego. Można bowiem oczekiwać, że znaczna część tego potencjału podejmie próby emigracji, skierowanej przede wszystkim w stronę Europy. To zaś spowoduje zapewne istotny wzrost udziału ludności muzułmańskiej w populacji większości krajów europejskich, wystawiając na trudną próbę stosunki międzykulturowe w tych krajach.The present paper is based above all on the results of the United Nations’ population projection which was published in 2019. According to that publication until 2060 the population of Europe will decrease by 60 million. This is clearly a long-term tendency: between 1950 and 2100 the share of Europe in the world population may decline from 22% to 6%. Its principal reason seems to be a low level of fertility which does not allow for the replacement of subsequent generations. Another important consequence of enduring very low fertility is population ageing which manifests itself in a reversal of the ratio of the number of children to the number of the elderly to the benefit of the latter and a strong decline in the ratio of working-age population to the elderly. In view of its shrinking population and fast ageing, Europe will be in the least favourable demographic situation of all continents. The most contrasting picture presents Africa where population will continue to be strongly increasing to reach 34% of world population in 2100 (11% in 1950) and the number of children will still be higher than the number of the elderly. Demographic changes in Europe will display considerable regional differences. Western Europe will be in a relatively favourable situation with slightly increasing population size (mainly due to immigration) and a moderate pace of the ageing whereas southern and eastern parts of the continent will experience strong depopulation and fast pace of the ageing. In the author’s view recent population projections do not adequately account for the migration potential of non-European areas, especially Africa, which stems from a vehement increase in the young (mobile) segment of working-age population. For it could be reasonably expected that a large part of that potential will attempt emigration, most likely to Europe. This, in turn, may result in a significant rise in the share of Muslims in the population of a majority of European countries and bring about tensions in the intercultural relations difficult to cope

The Migration Transition in Poland

In the period 1950–2020, international migration in Europe changed significantly. One of the most characteristic features was the change in net migration from negative to positive. At the beginning of the twenty-first century, Poland belonged to the minority of countries in this respect – that is, it experienced strong emigration but only minor immigration. However, migration in Poland has also been changing. In the second decade of this century, the outflow of people has weakened, the inflow of migrants has increased and the migration balance has become positive. I analyse these phenomena from the theoretical perspective of the migration transition that was experienced in the second half of the twentieth century by most countries in Western, Northern and Southern Europe. I attempt to answer the question of whether the latest migration phenomena prove that this transition is also occurring in Poland. In conclusion, I argue that the available to-date evidence provides an affirmative answer to this question

Modernizacyjne oddziaływania emigracji

The paper describes the relationship between migration (with a focus on international migration) and modernisation. In particular, the author discusses the problem of emigration impacts on modernisation processes in a society undergoing significant population outflow. The analysis of these impacts has been carried out from the perspective of longue durée. The author puts forward the concepts of the migration cycle and its close relative, the population cycle. He argues that any modernising society undergoes both of these cycles. On the basis of the very nature of the migration cycle, the author hypothesises that out-migration has a crowding-out effect that is indispensible for the modernisation of society to be completed. The paper presents many arguments supporting this hypothesis, but it does not avoid reflection on its limitations.W artykule został przedstawiony związek między migracjami (z naciskiem na zagraniczne) a modernizacją. Autor poddał dyskusji zwłaszcza kwestie wpływu emigracji na procesy moder- nizacyjne w społeczeństwie, doświadczającym silnego odpływu ludności za granicę. Analiza tego oddziaływania została przeprowadzona z perspektywy długiego trwania (longue durée). W tym celu autor przedstawił koncepcję cyklu migracyjnego i ściśle z nią związaną koncepcję cyklu ludnościowego i dowiódł, że każde modernizujące się społeczeństwo doświadcza obu cykli. Na tej podstawie sformułował hipotezę, że odpływ ludności powoduje efekt rozgęszczenia, który jest niezbędny do sfinalizowania przemian modernizacyjnych. Artykuł zawiera szereg argumentów na rzecz tej hipotezy ale zarazem nie unika refleksji nad jej ograniczeniami

Europe in Movement: Migration from and into Eastern and Central Europe

Two historical events have had a fundamental importance in shaping the new migration trends in Eastern and Central Europe (ECE): the collapse of the Soviet block and the region’s return to Europe, when the first eight countries became full members of the European Unionon 1 May 2004 as a point of inflection. Before 1990, and for several decades, international migration was contained by the totalitarian regimes of the ECE. Based on this scenario, the study describes the different kinds of migration movements that have taken place inthe region since 1989; it analyses migration processes from and into the ECE following its incorporation into the European Union, as well as examining the possible causes for the size, dynamics and geographic direction of the migration flows that took place between EU-8 and EU-15, since the EU carried out its eastward enlargement

FRAIL NEW MAP OF EUROPEAN MIGRATION

Artykuł przedstawia główne kierunki geograficzne strumieni migracyjnych w Europie na początku XXI wieku na tle trendów migracji w 2. połowie XX wieku, w okresie stawania się przez Europę jednym z głównych globalnych obszarów imigracji. Autor dowodzi, że podstawowym czynnikiem kształtującym te trendy były zmiany polityczne na kontynencie europejskim. Wskazuje również na małą stabilność obecnych kierunków migracji i ich silną „podatność” na zmienne relacje polityczne, a także sytuację demograficzną i ekonomiczną na świecie.The paper presents main geographic directions of migration flows in Europe in the beginnings of the 21st century as a consequence of migration trends in the second half of the 20th century, i.e. in the period when Europe has become one of major global magnets for immigrants. The author argues that those trends have been fundamentally influenced by subsequent political changes on the continent. He also points to a relatively low stability of the present directions of migratory flows and their “susceptibility” to variable political relations as well as demographic and economic situation in the world