Age, insulin, SHBG and sex steroids exert secondary influence on plasma leptin level in women

Cel pracy. Znany jest związek pomiędzy tłuszczową masą ciała a poziomem leptyny. Celem przedstawianej pracy jest poszukiwanie innych czynników wpływających na poziom leptyny jak wiek, stężenie insuliny, SHBG, hormony płciowe.Materiał. 86 kobiet (średni wiek 47.0 ±14.3 lat, estradiol 50.0±60.6 ng/l, FSH 52.4±42.9 IU/l; BMI 26.9±5.9) podzielono na trzy grupy według BMI. Grupę A stanowiło 39 kobiet o prawidłowej masie ciała (średni wiek 44.4±16.0 lat; estradiol 69.6±79.8 ng/l; FSH 50.4±47.7 IU/l; BMI 22.9±1.3), grupę B 27 kobiet z nadwagą (średni wiek 55.0±6.4 lat; estradiol 25.1±17.2 ng/l; FSH 75.6±26.3 IU/l; BMI 27.7±1.6) a grupę C 21 kobiet otyłych (średni wiek: 48.7±12.2 lat; estradiol 36.9±44.0 ng/l; FSH 42.3±36.6 IU/l i BMI 34.6±4.9).Metody. Standardowa ocena kliniczna i pomiar poziomu hormonów wykonywane były w warunkach podstawowych: LH, FSH, prolaktyna, estradiol, leptyna, IGF-I, hormon wzrostu, IGFBP-3, insulina, DHEAS, SHBG, testosteron. Poziom hormonów oceniano metodą RIA. W analizie statystycznej zastosowano testy Shapiro–Wilk, Manna–Whitneya oraz test korelacji rang Spearmana.Wyniki. Biorąc pod uwagę wszystkie badane kobiety (n=86) stwierdzono korelację poziomu leptyny z wiekiem (r=0.32; pAim. As the link between body fat and leptin is well known, the aim of the study was to seek for secondary regulators of plasma leptin level. Patients. 86 women (mean: age 47.0±14.3 years; estradiol 50.0±60.6 ng/l; FSH 52.4±42.9 IU/l; BMI 26.9±5.9) divided into three groups according to their BMI. Group A: 39 normal weight women (mean: age 44.4±16.0 years; estradiol 69.6±79.8 ng/l; FSH 50.4±47.7 IU/l; BMI 22.9±1.3). Group B: 27 overweighted women (mean: age 55.0±6.4 years; estradiol 25.1±17.2 ng/l; FSH 75.6±26.3 IU/l; BMI 27.7±1.6). Group C: 21 obese women with mean: age 48.7±12.2 years; estradiol 36.9±44.0 ng/l; FSH 42.3±36.6 IU/l and BMI 34.6±4.9. Methods. Standard clinical evaluation and hormone evaluation (LH, FSH, prolactin, estradiol, leptin, insulin-like growth factor-I (IGF-I), human growth hormone (hGH), insulin-like growth factor binding protein-3 (IGFBP-3), insulin, dihydroepiandrosterone sulphate (DHEAS), sex hormone binding globin (SHBG) and testosterone were done in basic condition which levels of were measured by RIA kits. Statistical analysis. Shapiro-Wilk test, Mann-Whitney-Wilcoxon u test, Spearman rank correlation coefficient and stepwise multiple regression: p values of 0.05 or less were considered as significant. Results. Taking all women into account (n=86) the plasma leptin level correlated directly with age (r=0.32;

Metformin increases pressure pain threshold in lean women with polycystic ovary syndrome

Background: Despite the strong preclinical rationale, there are only very few data considering the utility of metformin as a potential pain therapeutic in humans. The aim of this study was to determine the association between metformin therapy and pressure pain threshold (PPT) in lean women with polycystic ovary syndrome (PCOS). We hypothesized that metformin therapy in lean PCOS women increases PPT. Materials and methods: Twenty-seven lean PCOS women with free androgen index phenotype .5 and 18 lean healthy controls were enrolled in the study. Fifteen of the PCOS women were randomly assigned to be treated with metformin 1,500 mg daily for 6 months. PPT and plasma β-endorphin levels were measured in all women at the beginning of the study and after 6 months of observation. Results: We observed an increase in PPT values measured on deltoid and trapezius muscle in the PCOS with metformin group after 6 months of metformin administration (4.81±0.88 kg/cm², P,0.001 on deltoid muscle, and 5.71±1.16 kg/cm² on trapezius muscle). We did not observe any significant changes in PPT values in the PCOS without treatment group and in controls. We did not observe any significant changes in serum β-endorphin levels in any studied groups during the 6-month observation. Conclusion: We conclude that metformin therapy increases PPT in lean PCOS women, without affecting plasma β-endorphin concentration. Our results may suggest the potential role of metformin in pain therapy. We propose that larger, randomized studies on metformin impact on pain perception should be performed

The principles and the routes of progestagenes’ administration in PCOS

U kobiet z zespołem policystycznych jajników często rozpoznawana jest niedoczynność fazy lutealnej cyklu miesiączkowego. Wiele badań wskazuje na możliwość ograniczonej wydolności komórek warstwy ziarnistej pęcherzyków jajnikowych. Stąd nawet po uzyskaniu owulacji może istnieć potrzeba suplementacji progesteronem drugiej fazy cyklu i wczesnej ciąży. Spośród wielu sposobów podaży progesteronu w cyklu miesiączkowym, we wczesnej ciąży oczekiwania kliniczne spełnia podaż domięśniowa i dopochwowaOne of the chief findings in polycystic ovaries syndrome may be the defective luteal phase of the menstrual cycle. There is a growing list of publications indicating a defective progesterone production by granulosa cells of ovarian follicles. In consequence, women with polycystic ovaries often require both the luteal phase and early pregnancy supplementation. From different routes of progesterone administration during the menstrual cycle, as the most clinically reliable in the early pregnancy either intramuscular or intravaginal route has been recommended

Polimorfizmy 1691 G > A (czynnik Leiden) i 1328 T > C genu V czynnika krzepnięcia a występowanie poronień nawracających

Objectives. Inherited thrombophilia might lead to recurrent pregnancy loss (RPL). The aim of the study was to estimate the prevalence of V coagulation factor polymorphisms related with inherited thrombophilia among women in Malopolska region. Material and methods. Group of 136 women, who experienced at least 2 unexplained, idiopathic pregnancy loss. 106 healthy women having at least one uncomplicated pregnancy and delivered healthy children constituted a control group. Each patient were examined for factor V Leiden (FVL) and mutation 1328 T>C of factor V gene with use of real –time PCR and Taq-Man probes. Results. Among patients with RPL inhabiting region of Malopolska compared to control group occurred higher prevalence of FVL and mutation 1328 T>C. There is coincidence of polymorphism 1328 T>C of factor V gene and FVL in group of early and late RPL. Conclusions. TC genotype of 1328 T>C mutation carriers reveal tendency toward RPL below 7 weeks of pregnancy. Based on results of these findings inherited thrombophilia evaluation in patients after two or more RPL should be recommended.Cel pracy: Uważa się, iż trombofilia wrodzona może stanowić czynnik ryzyka nawracających poronień (RPL). Celem pracy była ocena występowania najczęstszych mutacji genów związanych z trombofilią wrodzoną u kobiet z RPL o niewyjaśnionej etiologii, w regionie Małopolski. Materiał i metody: Grupa badana 136 pacjentek z utratą przynajmniej dwóch kolejnych ciąż, o niewyjaśnionej etiologii. Grupa kontrolna 106 kobiet z przynajmniej 1 ciążą zakończoną urodzeniem zdrowego dziecka, bez utraty ciąży w wywiadzie. W obu grupach przeprowadzono genotypowanie metodą real-time PCR z użyciem sond genetycznych Taq-Man mutacji: czynnika V Leiden (FVL) i mutacji 1328 T>C genu V czynnika krzepnięcia. Wyniki: W regionie Małopolski u kobiet z nawracającymi poronieniami częściej niż u kobiet bez przebytych poronień stwierdza się nosicielstwo FVL i 1328 T>C genu V czynnika krzepnięcia oraz współistnienie polimorfizmów FVL i M385T genu V czynnika krzepnięcia w grupie wczesnych i późnych poronień nawracających. Wnioski: U nosicielek genotypu TC mutacji 1328 T>C genu V czynnika krzepnięcia istnieje tendencja do występowania poronień przed ukończeniem 7 tygodnia ciąży. Na podstawie wykonanych badań wydaje się być zasadne, aby nadal kryterium do wykonania badań w kierunku trombofilii wrodzonej w RPL było przebycie 2 lub więcej poronień

Influence of gestagens used in hormonal replacement therapy on the secretion of GIP, GLP-1 in postmenopausal women

Cel pracy: Ocena wpływu hormonalnej terapii zastępczej na wydzielanie insulinotropowego peptydu zależnego od glukozy (glucose-dependent insulinotropic peptide - GIP) i peptydu glukanopodobnego 1 (glukagon like-peptide-1 - GLP-1) w zależności od rodzaju zastosowanego gestagenu u kobiet po menopauzie. Materiał i metody: Badaniem objęto 105 kobiet po menopauzie (średnia wieku 59,0 ±3,4 roku). Grupa I - 32 pacjentki, które otrzymywały 17-b-estradiol przezskórnie z doustną suplementacją dydrogesteronem. Grupa II - 30 pacjentek otrzymywało doustnie: 17-b-estradiol i dydrogesteron. Grupa III - 15 kobiet suplementowanych przezskórnie 17-b-estradiolem i doustnie medroksyprogesteronem. Grupa IV - 10 pacjentek otrzymujących doustnie 17-b-estradiol i noretisteron. Krew pobierano do probówek z EDTA i aprotyniną. U wszystkich kobiet wykonywano oznaczenia GIP, GLP-1 przed wprowadzeniem leczenia i po 6 mies. od zastosowania hormonalnej terapii zastępczej (HTZ). Insulinotropowy peptyd zależny od glukozy i peptyd GLP-1 oznaczane na czczo i 60 min po posiłku. Wyniki: W grupach I i II po wprowadzeniu HTZ stężenia GIP i GLP-1 zarówno przed posiłkiem, jak i po posiłku uległy zmniejszeniu. W grupie III GIP na czczo i po posiłku uległ nieznacznemu zmniejszeniu, natomiast GLP-1 pozostawał na niezmienionym poziomie. W grupie IV nie odnotowano zmian w stężeniach GIP i GLP-1 przed wprowadzeniem HTZ i po jej wprowadzeniu. Wniosek: Zmniejszenie stężenia hormonów inkretynowych osi jelitowo-trzustkowej (GIP, GLP-1) zależy nie tylko od rodzaju zastosowanego schematu leczenia (terapia transdermalna, doustna), ale również od rodzaju zastosowanego gestagenu w HTZ.Aim of the study: To evaluate GIP and GLP-1 secretion in postmenopausal women on the HRT in relation to gestagen used. Material and method: 105 postmenopausal women (mean age 59.0 ±3.4 years) were included in the study. Group I (n = 32) consisted of women treated with oral dydrogesterone and transdermal 17-b- estradiol. Group II (n = 30) was treated with 17-b-estradiol and dydrogesterone orally. Group III (n = 15) received 17-b-estradiol transdermally and medroxyprogesterone orally. Women from group IV (n = 10) received 17-b-estradiol and noretisterone orally. Blood was taken twice – before and 60 min. after the meal - to the chilled tubes with EDTA and aprotinin. Such a protocol was used before the HRT began and in the 6th month of the HRT. Results: The HRT resulted in diminished plasma concentration of GIP and GLP-1 in both group I and II - before and after the meal (p < 0.05). In group III the same tendency in GIP levels was observed but the differences were not statistically significant. The GLP-1 concentrations were not affected by HRT, as well as GIP and GLP-1 levels in group IV. Conclusion: The plasma concentration of incretins (GIP and GLP-1) depends on the route of HRT delivery and on the kind of gestagen used

Intake of iodine-containing multivitamin preparations by pregnant women from the Krakow region of Poland

Wstęp: Celem pracy była ocena liczby kobiet w ciąży stosujących preparaty witaminowe zawierające jod. Materiał i metody: Badanie ankietowe przeprowadzono u kolejnych 500 kobiet, które urodziły dzieci w latach 2007&#8211;2008 na dwóch oddziałach położniczych w Krakowie Nowej Hucie. Ankietę składającą się z 34 pytań przeprowadzano w czasie pobytu pacjentek na oddziałach położniczych pomiędzy 2. a 4. dniem połogu. Wyniki: Spośród badanych 295 pacjentek (59%) przyjmowało w ciąży preparaty witaminowe zawierające rekomendowaną dawkę jodu, natomiast 205 ciężarnych (41%) stosowało preparaty witaminowe pozbawione jodu. W przypadku ciężarnych zamieszkujących tereny wiejskie i małe miasta (n = 183) 91 kobiet (49,7%) nie stosowało w ciąży suplementacji jodu. Odsetek ten ulegał korzystnemu odwróceniu w przypadku mieszkanek Krakowa (n = 317), gdzie 38,8% ciężarnych nie przyjmowało preparatów zawierających rekomendowaną dawkę jodu. Podobnie wysoki odsetek pacjentek, które przyjmowały preparaty bez jodu dotyczył kobiet z wykształceniem zawodowym (48,4%) i średnim (50,3%). Kobiety z wykształceniem wyższym w 38,6% przypadków nie stosowały preparatów zawierających jod. W każdym z przedziałów wiekowych przeważały pacjentki przyjmujące preparaty z rekomendowaną dawką jodu. Wnioski: Istnieje konieczność zwiększenia edukacji kobiet w ciąży dotyczącej konieczności dodatkowej suplementacji jodem na wszystkich poziomach opieki zdrowotnej: lekarza pierwszego kontaktu, położnika i ginekologa, endokrynologa oraz w szkoleniu podyplomowym. (Endokrynol Pol 2011; 62 (4): 309&#8211;315)Background: The aim of this study was to evaluate the number of women who take multivitamin formulations containing iodine. Material and methods: A 34-question questionnaire was given to 500 women during their puerperal stay in two obstetrics/gynaecology wards in Krakow. Results: 295 pregnant women (59%) took iodine-containing formulations. 205 pregnant women (41%) took multivitamin preparations without iodine. 49.7% of the women (91 out of 183) who inhabited rural areas and small towns were not supplemented with iodine during pregnancy. Women in Krakow took iodine-containing multivitamin formulations in 61.2% of cases. Women with primary and secondary education did not use iodine supplementation in 48.3% and 50.3% of cases respectively. Women with a university education did not use supplementation in 38.6% of cases. The prevalence of women using iodine-containing multivitamin preparation was similar in each age group. Conclusions: The promotion of iodine supplementation to pregnant women should be augmented at each level of contact with medical staff. Medical staff should be reminded about such promotion at each level of medical care and training (general practitioner, obstetrics/gynaecology specialist, endocrinologist, postgraduate training). (Pol J Endocrinol 2011; 62 (4): 309&#8211;315