Transcatheter closure of atrial septal communication : impact on P-wave dispersion, duration and arrhythmia in mid-term follow-up

Background: Atrial septal communications (ASCs) include atrial septal defects (ASDs) and patent foramen ovale (PFO). Aim: The purpose of this study was to assess P-wave dispersion (PWD) and the prevalence of arrhythmia in patients before and after ASC closure. Methods: We analysed the clinical history and performed 12-lead electrocardiograms, echocardiograms, and 24-h Holter electrocardiograms in patients with ASC, before and six months after ASC closure. Results: We included patients with ASD (n = 56) and PFO (n = 73). PWD before percutaneous ASC closure was predicted by right ventricular outflow tract (RVOT) proximal diameter, left atrial area, ASD, smoking, and paroxysmal dyspnoea, R2 = 0.67; p < 0.001. RVOT proximal diameter was an independent predictor of PWD, both in patients with ASD and PFO. Six months after successful closure of ASC, a reduction in PWD was observed in the whole group of patients as well as in patients with ASD and PFO considered separately. A decrease in PWD was associated with reduction of maximum P-wave duration. At the same time, in the whole group, we noticed a reduction in the number of supraventricular and ventricular extrasystolic beats and fewer atrial fibrillation (AF) episodes, p < 0.04 for all variables. Postprocedural AF episodes in patients with ASD were predicted by PWD of 80 ms. Conclusions: Percutaneous closure of ASC is associated with a reduction of PWD and fewer arrhythmia episodes six months after the procedure. PWD predicts AF episodes after ASD closure

Ocena liczby i adekwatności interwencji, częstości programowania kardiowerterów-defi brylatorów oraz zmian farmakoterapii u pacjentów z kardiomiopatią rozstrzeniową w prewencji pierwotnej nagłego zgonu sercowego

Introduction. Implantation of cardioverter-defibrillator (ICD) is an acknowledged strategy in primary prevention of sudden cardiac death (SCD). The aim of this study was to assess the number and adequacy of ICD interventions and occurrence of modifications of device parameters and pharmacotherapy changes, in patients with dilated cardiomyopathy receiving primary SCD prevention. Material and methods. Retrospective analysis included 138 consecutive patients (123 males, 15 females) with ischaemic (IDCM) and non-ischaemic dilated cardiomyopathy (NIDCM), who underwent ICD implantation. The analysis comprised the number of ventricular tachyarrhythmia episodes, the number and appropriateness of ICD interventions, occurrence of ICD reprogramming and pharmacotherapy changes. Results. ICD interventions occurred in 28% of subjects, pharmacotherapy changes in 27,5% and device parameters modifications in 55,8%. Patient’s age and absence of atrial fibrillation appeared to be significant factors decreasing the risk of ICD interventions. AF presence was connected with high percentage of inadequate interventions. Ventricular arrhythmias presence and device parameters changes appeared to be more frequent in patients with NIDCM than with IDCM. NIDCM appeared to be an independent risk factor for ICD reprogramming. Conclusions. ICD interventions are relatively rare in patients receiving primary SCD prevention. Patient’s age and absence of atrial fibrillation appeared to be significant factors decreasing the risk of ICD interventions. Ventricular arrhythmias presence and device parameters changes appeared to be more frequent in patients with NIDCM than with IDCM.Wstęp. Implantacja kardiowerterów-defibrylatorów (ICD) jest uznaną strategią leczniczą w prewencji pierwotnej nagłego zgonu sercowego (SCD). Celem pracy była ocena liczby i adekwatności interwencji ICD oraz modyfikacji parametrów urządzenia i farmakoterapii u pacjentów z kardiomiopatią rozstrzeniową (DCM) w prewencji pierwotnej SCD. Materiał i metody. Retrospektywnie przebadano 138 pacjentów z ICD (123 mężczyzn, 15 kobiet) wszczepionym z powodu niedokrwiennej (IDCM) i nieniedokrwiennej (NIDCM) DCM. Przeanalizowano liczbę epizodów tachyarytmii komorowej, liczbę i adekwatność interwencji ICD oraz modyfikacji parametrów urządzenia i farmakoterapii. Wyniki. U 28% pacjentów zarejestrowano interwencje ICD, u 27,5% modyfikowano farmakoterapię, u 55,8% zaś zmieniano parametry urządzenia. Wiek chorych oraz brak napadów migotania przedsionków (AF) były istotnymi czynnikami zmniejszającymi liczbę interwencji. Obecność napadów AF była związana z istotnym pojawianiem się nieadekwatnych interwencji. Tachyarytmie komorowe i związaną z tym modyfikację parametrów urządzenia istotnie częściej zanotowano u osób z NIDCM niż z IDCM. Nieniedokrwienna DCM jest niezależnym istotnym czynnikiem determinującym liczbę modyfikacji parametrów urządzenia. Wnioski. Interwencje ICD serca rzadko się zdarzają w prewencji pierwotnej SCD. Wiek pacjentów oraz brak napadów AF są istotnymi czynnikami zmniejszającymi liczbę interwencji ICD. Tachyarytmie komorowe i modyfikacje parametrów urządzenia są szczególnie częste u pacjentów z NIDCM w porównaniu z osobami z IDCM.