Sexual behavior of nurses

Wstęp. Zachowania seksualne pielęgniarek nie były do tej pory przedmiotem badań. Stereotyp pielęgniarki, jako osoby o szczególnym temperamencie seksualnym, jest znany w społeczeństwie. Nie został jednak do tej pory potwierdzony przez same pielęgniarki. Celem pracy było sprawdzenie, czy pielęgniarki różnią się pod względem zachowań seksualnych od populacji kobiet. Materiał i metody. Badaniem objęto 317 pielęgniarek aktywnych zawodowo, w różnych grupach wiekowych. W badaniu wykorzystano ankietę personalną. Wyniki. Pielęgniarki nie mają większej liczby stosunków niż kobiety niepracujące w tym zawodzie. Częściej jednak zdradzają swoich partnerów (25%), uprawiają seks w zamian za dobra materialne (9%), częściej niż inne kobiety odbywają stosunki oralne (70% v. 50%) i analne (31% v. 18%), a także bardziej preferują seks w miejscach, w których łatwo mogą być nakryte, na przykład miejsce pracy, winda, toaleta. Wnioski: 1. Pielęgniarki różnią się zachowaniami seksualnymi od kobiet niewykonujących tego zawodu. Są bardziej otwarte na różnego rodzaju seks i używanie akcesoriów seksualnych. 2. Pielęgniarki 7 razy częściej niż kobiety niepracujące w tym zawodzie uprawiają seks za pieniądze lub inne dobra materialne. 3. Prawie wszystkie pielęgniarki są zadowolone z życia seksualnego. 4. 7% pielęgniarek w Polsce doświadczyło molestowania seksualnego w miejscu pracy.  Introduction. Sexual behavior of nurses was not so far studied. The stereotype of nurse as a person of a particular sexual temperament is well known in the community. However not yet been confirmed in scientific studies concerning sexual behavior in nurses population. The aim of this study was to verify whether nurses differ in terms of sexual behavior compare to standardized female population. Material and methods. The study included 317 nursing professionals active in different age groups. The study used a individual sexual behavior survey. Results. Nurses do not have more sexual contacts than women not working in this profession. But more often betray their partners (25%), have sex in exchange for tangible goods (9%), more often than other women have oral sex (70% vs. 50%) and anal sex (31% vs 18%) as well as more often have sex in places where they can easily be covered for example: workplace, lift, toilet. Conclusions: 1. Nurses do not differ in sexual behavior compare to women that don’t work in this profession Nurses are more open to all kinds of sex including the use of sexual gadgets. 2. Nurses 7 times are more likely than non-working women in this profession to have sex for money or other material goods. 3. Almost all the nurses are satisfied with their sex life. 4. 7% of nurses in Poland had experienced sexual harassment in the workplace.

Methods for assessment exposure to tobacco smoke

Palenie tytoniu należy do najważniejszych czynników ryzyka chorób układu krążenia, układu oddechowego i nowotworów, w związku z czym jest również jednym z najpoważniejszych współczesnych zagrożeń cywilizacyjnych. Istnieje więc potrzeba monitorowania narażenia ludzi na dym tytoniowy, by móc odpowiednio wcześnie wdrożyć działania profilaktyczne lub rozpocząć leczenie chorób odtytoniowych. Celem pracy była charakterystyka metod oceny narażenia na dym tytoniowy. Badany materiał stanowiła analiza dostępnego piśmiennictwa dotyczącego oceny narażenia na dym tytoniowy, wyszukanego w bazie PubMed. Istnieje wiele metod oceny narażenia na dym tytoniowy. Wybór metody oceny ekspozycji odpowiedniej do potrzeb danego projektu badawczego, ze względu na ograniczenia specyficzne dla każdej z nich, zależy głównie od wielkości badanej próby, możliwości technicznych, nakładów finansowych oraz ograniczeń czasowych. Badania dotyczące określenia stopnia ekspozycji na dym tytoniowy powinny być prowadzone zarówno w celach zapobiegawczych, jak i diagnostycznych.Smoking is a major risk factor for cardiovascular diseases, respiratory diseases and many types of cancers. That is why it is the most dangerous public menace. It is necessary to monitor tobacco smoke exposure to prevent smoking related diseases and to be able starting treatment early. Objective was to describe methods for assessing exposure to tobacco smoke. The material was ananalysis of articles found in PubMed database. There are many methods for assessing exposure to tobacco smoke. Selection depends on examined sample size, technical capabilities, costs and time constraints. Tobacco smoke exposure should be measured for diagnostic and prevention purposes

Podstawy teoretyczne i zastosowania analizy impedancji bioelektrycznej (BIA)

Analiza bioimpedancji elektrycznej (BIA, bioelectrical impedance analysis) stanowi wiarygodny, nieinwazyjny, bezpieczny i skuteczny sposób badania składu ciała u osób zdrowych i cierpiących na cukrzycę, nadciśnienie tętnicze, otyłość i inne choroby. Polega ona na zmierzeniu całkowitego wypadkowego oporu elektrycznego ciała, stanowiącego pochodną rezystancji (oporu biernego) i reaktancji (oporu czynnego) przy zastosowaniu zestawu elektrod powierzchniowych połączonych z analizatorem komputerowym i przy użyciu prądu o danej częstotliwości i natężeniu. Mierzy się ilość całkowitą (TBW, total body water), wewnątrzkomórkową (ICW, intra-cellular body water) i zewnątrzkomórkową (ECW, extracellular body water) wodę w organizmie, jak również komórkową masę ciała (BCM, body cell mass), a w konsekwencji tkankę tłuszczową (FM, body fat mass) i mięśniową (FFM, fat-free body mass). Analiza bioimpedancji elektrycznej umożliwia ocenę zmian składu ciała podczas programu dietetycznego i odpowiednio korygować dietę. Na wyniki badania BIA wpływają zmienne czynniki, które zależą od prawidłowej obsługi urządzenia, jak również od odpowiedniego przygotowania osoby badanej

Nutritional interventions in anorexia treatment - dietetic instructions

Leczenie anoreksji wymaga współpracy wielodyscyplinarnego zespołu specjalistów zarówno psychiatry, internisty, psychoterapeuty, wykwalifikowanego w leczeniu zaburzeń odżywiania dietetyka, jak i personelu pielęgniarskiego oraz fizjoterapeuty. Przy współwystępowaniu zaburzeń hormonalnych, kardiologicznych czy też metabolicznych niezbędne może okazać się włączenie do zespołu terapeutycznego innych specjalistów. Najważniejszą częścią procesu leczenia anoreksji jest - bez wątpienia - terapia żywieniowa. Ma ona na celu normalizację masy ciała i poprawę stanu odżywienia, a jej planowanie powinna poprzedzać ocena sposobu żywienia, stanu odżywienia oraz zapotrzebowania na energię i podstawowe składniki pokarmowe. Ścisła współpraca dietetyka i lekarza dotyczy zaplanowania indywidualnie dobranej diety złożonej z odpowiedniej ilości wody, elektrolitów, pierwiastków śladowych, białka, węglowodanów, tłuszczów oraz wyboru drogi dostarczania pożywienia (żywienie fizjologiczne, dojelitowe lub pozajelitowe).Treatment of anorexia requires cooperation of a group of multidisciplinary specialists: a psychiatrist, a general practitioner, a psychotherapist, a well-qualified dietetician in treatment of nutrition disturbances and nursing staff, as well as, a physiotherapist. At cooccurrence of hormonal, cardiological, as well as, metabolic disturbances it can be necessery to turn for help to other specialists. The nutritional therapy is the most important part of the process of treatment of anorexia. The purpose of a nutritional therapy is normalization of body mass and improvement of nourishment conditions; but its planning should be preceded by estimation of the way and manner of feeding, as well as, the demand for energy or basic nutrient components. Close cooperation of a dietetician and a doctor concerns planning of properly choosen diet which cosists of right quantity of water, electrolytes, trace elements, proteins, carbohydrates, fats, as well as, the choice of the way in which food is delivered to the organizm (physiological, intestinal or parental alimentation)

Implantacja układu stymulującego metodą nakłucia żyły pachowej z umieszczeniem stymulatora pod mięśniem piersiowym większym. Wyniki własne u pierwszych 11 chorych

Wstęp: Praca ma na celu przedstawienie wstępnych wyników obserwacji osób, u których zastosowano nową technikę implantacji układu stymulującego, opisaną przez Shefera i wsp. Polega ona na wprowadzeniu elektrody do serca poprzez nakłucie żyły pachowej oraz schowaniu stymulatora pod mięsień piersiowy większy. Materiał i metody: Nową technikę implantacji zastosowano u 11 chorych. Z powodu powikłań po zastosowaniu techniki tradycyjnej lub w wyniku jej nieskuteczności do tej techniki zakwalifikowano 7 osób. U pozostałych 4 wybór podyktowany był względami kosmetycznymi. Czas obserwacji wahał się od 1 do 9 miesięcy (średnio 6,2). W tym czasie chorzy zostali poddani systematycznej kontroli układu stymulującego. Wyniki: Podczas obserwacji nie stwierdzono żadnych powikłań związanych z miejscem implantacji lub ograniczeń ruchowych związanych z wszczepionym układem. U 4 osób wystąpiły powikłania związane z elektrodą (blok wyjścia i dyslokacje). Sądzimy jednak, że rodzaj zastosowanej techniki operacyjnej nie jest związany z wystąpieniem tych powikłań. Wnioski: Wydaje się, że metoda opisana przez Shefera i wsp. może stanowić cenne uzupełnienie technik operacyjnych wykorzystywanych w stymulacji serca, a wstępne wyniki zachęcają do jej stosowania u wybranych chorych

Dyspersja odstępu QT: brak zależności od płci, wieku oraz obecności choroby niedokrwiennej serca

Wstęp: Dyspersja odstępu QT (QTd), tj. różnica pomiędzy najdłuższym a najkrótszym odstępem QT 12-odprowadzeniowego EKG, jest obecnie proponowana jako wskaźnik zagrożenia nagłym zgonem sercowym (SCD). Wiadomo, że SCD występuje znacznie częściej u mężczyzn, pacjentów z chorobą niedokrwienną serca (CHD) oraz u osób starszych. Cel pracy: Celem przeprowadzonych badań była pośrednia ocena wartości QTd jako wskaźnika prognostycznego SCD poprzez porównanie wartości QTd w zależności od płci, wieku oraz obecności CHD. Materiał i metody: Badaniami objęto łącznie 245 chorych oraz 44 zdrowych ochotników. W grupie A (245 chorych) oceniono zależność wartości QTd od wieku. Porównano QTd w grupach CHD (150 chorych) i N (97 osób bez strukturalnych chorób serca) oraz osobno u kobiet i mężczyzn obu grup. Obliczeń QTd dokonywano ręcznie ze standardowych 12-odprowadzeniowych EKG, zapisywanych przy przesuwie papieru 50 mm/s. Wyniki: Nie stwierdzono istotnych różnic wielkości QTd pomiędzy grupą CHD i grupą N (QTd odpowiednio 44 ± 18 ms i 46 ± 17 ms; p > 0,1), jak również pomiędzy kobietami i mężczyznami z grupy CHD (QTd odpowiednio 40 ± 15 ms i 45 ± 18 ms; p > 0,1) i grupy N (QTd odpowiednio 45 ± 16 ms i 46 ± 17; p > 0,1). Nie stwierdzono istnienia zależności pomiędzy QTd a wiekiem w grupie A. Wnioski: Brak istotnych różnic wielkości QTd pomiędzy grupami CHD i N, jak również pomiędzy płciami w obu badanych grupach, a także brak wzrostu wartości QTd z wiekiem zdaje się podawać w wątpliwość wartość QTd jako wskaźnika prognostycznego SCD

Technologie wykorzystywane w telepielęgniarstwie.

Streszczenie Wprowadzenie: Technologia komunikacyjna jest obecna w naszym codziennym życiu korzystamy z telefonu, wiadomości tekstowych, e- maila i wideo. Na rozkwit telemedycyny ma wpływ kilka złożonych czynników: postęp informatyczny, ochrona zdrowia a także czynniki demograficzne, społeczne i ekonomiczne. Technologia ma pomóc pacjentom i personelowi medycznemu w szybkiej i wczesnej diagnostyce  problemów zdrowotnych. Najbardziej pożądanym urządzeniem telemedycyny przez lekarzy kardiologów jest przekaz opisu EKG a przez lekarzy rehabilitantów- postępy rehabilitacyjne pacjentów. Natomiast personel pielęgniarski od telemedycyny oczekuje możliwości monitorowania pacjentów. Narzędzia telemedycyny podniosą nie tylko jakość wykonywanych usług ale także wzrost poczucia bezpieczeństwa pacjenta przebywającego w szpitalu, jak i w domu. Zmniejszająca się z różnych względów liczba personelu pielęgniarskiego wpływa na poziom wykonywanych usług a możliwość wykorzystania sprzętu medycznego w telepielęgniarstwie poprawi opiekę nad pacjentem.Cel pracy: Celem pracy jest zwrócenie uwagi na szybki rozwój urządzeń telemedycznych stosowanych na świecie i w Polsce oraz dalsze rozpowszechnienie w placówkach służby zdrowia jak i warunkach domowych pacjenta.Wnioski: Wprowadzenie urządzeń telemedycznych do praktyki pielęgniarskiej spowoduje nie tylko poprawę relacji lekarz-pacjent-pielęgniarka ale także usprawniłoby działanie systemu w placówkach ochrony zdrowia. Urządzenia wykorzystywane przez personel pielęgniarski w telemedycynie umożliwiłyby sprawowanie ciągłego nadzoru nad  zdrowiem pacjenta.Słowa: telemedycyna, telepielęgniarstwo, teleopieka, urządzenia i usługi telemedyczne

Dyspersja odstępu QT: brak zależności od płci, wieku oraz obecności choroby niedokrwiennej serca

Wstęp: Dyspersja odstępu QT (QTd), tj. różnica pomiędzy najdłuższym a najkrótszym odstępem QT 12-odprowadzeniowego EKG, jest obecnie proponowana jako wskaźnik zagrożenia nagłym zgonem sercowym (SCD). Wiadomo, że SCD występuje znacznie częściej u mężczyzn, pacjentów z chorobą niedokrwienną serca (CHD) oraz u osób starszych. Cel pracy: Celem przeprowadzonych badań była pośrednia ocena wartości QTd jako wskaźnika prognostycznego SCD poprzez porównanie wartości QTd w zależności od płci, wieku oraz obecności CHD. Materiał i metody: Badaniami objęto łącznie 245 chorych oraz 44 zdrowych ochotników. W grupie A (245 chorych) oceniono zależność wartości QTd od wieku. Porównano QTd w grupach CHD (150 chorych) i N (97 osób bez strukturalnych chorób serca) oraz osobno u kobiet i mężczyzn obu grup. Obliczeń QTd dokonywano ręcznie ze standardowych 12-odprowadzeniowych EKG, zapisywanych przy przesuwie papieru 50 mm/s. Wyniki: Nie stwierdzono istotnych różnic wielkości QTd pomiędzy grupą CHD i grupą N (QTd odpowiednio 44 ± 18 ms i 46 ± 17 ms; p > 0,1), jak również pomiędzy kobietami i mężczyznami z grupy CHD (QTd odpowiednio 40 ± 15 ms i 45 ± 18 ms; p > 0,1) i grupy N (QTd odpowiednio 45 ± 16 ms i 46 ± 17; p > 0,1). Nie stwierdzono istnienia zależności pomiędzy QTd a wiekiem w grupie A. Wnioski: Brak istotnych różnic wielkości QTd pomiędzy grupami CHD i N, jak również pomiędzy płciami w obu badanych grupach, a także brak wzrostu wartości QTd z wiekiem zdaje się podawać w wątpliwość wartość QTd jako wskaźnika prognostycznego SCD