Prof. zw. dr hab. Wanda Bobrowska-Nowak : pedagog i historyk wychowania

Prof. zw. dr hab. Wanda Bobrowska-Nowak urodziła się 24 grudnia 1925 roku w Wilnie w środowisku inteligencji pracującej. W kwietniu 1945 roku przyjechała do Łodzi jako repatriantka, gdzie po ukończeniu Kursu dla Wychowawców rozpoczęła w sierpniu tego roku pracę w placówkach opieki nad dzieckiem. Pracując zawodowo uzyskała świadectwo dojrzałości, po czym podjęła studia wyższe na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Łódzkiego w zakresie pedagogiki i psychologii. Studia te ukończyła w roku akademickim 1951/52 uzyskując stopień magistra filozofii w zakresie pedagogiki. Praca magisterska z zakresu historii wychowania na temat: Szkolnictwo elementarne w Księstwie Warszawskim i Królestwie Kongresowym została napisana pod kierunkiem prof. dr. hab. Stefana Truchima (Fragment tekstu)

Józef Syska (1890-1982) prekursor edukacji elementarnej na Śląsku

Józef Syska, syn Józefa i Katarzyny z Krzemieńców, urodził się 12 marca 1890 roku w Bobrku w ówczesnym powiecie chrzanowskim w rodzinie rzemieślniczo-rolniczej. Uczęszczał do gimnazjum w Krakowie, gdzie brał czynny udział w polskim życiu organizacyjnym. Należał do tajnej uczniowskiej organizacji socjalistycznej, która przygotowała strajk szkolny. Ukończył trzy klasy gimnazjum. W latach 1907-1911 uczęszczał do seminarium nauczycielskiego w Kętach. Odbył praktykę pedagogiczną w charakterze tymczasowego nauczyciela szkoły ludowej w Bachowicach i Polance Wielkiej w latach 1911-1913. W październiku 1913 roku w Krakowie Józef Syska złożył przed komisją egzamin i otrzymał „PATENT” na nauczyciela szkół ludowych pospolitych. Patent ten upoważniał do samodzielnego sprawowania urzędu nauczycielskiego w szkołach ludowych pospolitych z językiem wykładowym polskim. W 1914 roku wyjechał na studia pedagogiczne do Brukseli. Ukończył Międzynarodowy Wydział Pedologii w Brukseli kierowany przez dr Józefę Joteyko (...)

Bolesław Hornowski (1914-1983)

Profesor Bolesław Hornowski urodził się 6 maja 1914 roku w Studziance koło Białej Podlaskiej. Po ukończeniu w 1934 roku Państwowego Seminarium Nauczycielskiego Męskiego w Leśnej Podlaskiej uzyskał dyplom nauczyciela publicznych i prywatnych szkół powszechnych. W roku 1936 podjął pracę jako nauczyciel, najpierw jako mianowany nauczyciel tymczasowy, później jako nauczyciel etatowy. Wybuch II wojny światowej przerwał jego działalność zawodową. Hornowski uczestniczył w kampanii wrześniowej, po czym rozpoczął żołnierską tułaczkę po Europie. Walczył na Węgrzech w szeregach Polskich Sił Zbrojnych we Francji, a później w Szkocji. W 1943 roku podjął studia na Uniwersytecie w Edynburgu na kierunkach: psychologia, pedagogika i biologia. Psychologię studiował m.in., u Jamesa Drevera. 1(...

List jako forma wypowiedzi w klasach początkowych - recenzja

Recenzja książki : Maria Węglińska - "List jako forma wypowiedzi w klasach początkowych". Wydawnictwo Uniwersytetu Szczecińskiego, Szczecin 1997, ss. 144

Szkoła jako miejsce edukacji uczniów

Oświata w Rzeczypospolitej Polskiej stanowi wspólne dobro całego społeczeństwa; kieruje się zasadami zawartymi w Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, a także wskazaniami zawartymi w Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka, Międzynarodowym Pakcie Praw Obywatelskich i Politycznych oraz Międzynarodowej Konwencji o Prawach Dziecka. Nauczanie i wychowanie - respektując chrześcijański system wartości - za podstawę przyjmuje uniwersalne zasady etyki. Kształcenie i wychowanie służy rozwijaniu u młodzieży poczucia odpowiedzialności, miłości ojczyzny oraz poszanowania dla polskiego dziedzictwa kulturowego, przy jednoczesnym otwarciu się na wartości kultur Europy i świata. Szkoła winna zapewnić każdemu uczniowi warunki niezbędne do jego rozwoju, przygotować go do wypełniania obowiązków rodzinnych i obywatelskich w oparciu o zasady solidarności, demokracji, tolerancji, sprawiedliwości i wolności.1(...

O błędach w pracy początkujących nauczycieli klas młodszych

Od nauczyciela klas początkowych, szczególnie początkującego - młodego absolwenta uczelni wyższej - wraz z wejściem do szkoły oczekuje się, że wniesie on całe bogactwo rzetelnej wiedzy, nowe i wartościowe pomysły rozwiązań różnych problemów, zapał do pracy oraz poczucie obowiązku i odpowiedzialność. Sam pobyt kandydata w uczelni wyższej odznaczać się powinien, jak to słusznie stwierdza K. Duraj-Nowakowa (1986, s. 8), „gotowością zawodową” rozumianą jako „ukształtowany stan osobowości, zapewniający szybką adaptację i skuteczną mobilizację, aktualizację. Zastosowanie w procesie działalności pedagogicznej wcześniej zgromadzonych wiadomości, umiejętności, nawyków i doświadczeń pedagogicznych oraz zespół zintegrowanych zawodowo cech osobowości” (...)

W pierwszą rocznicę śmierci prof. dr hab. Jadwigi Włodek- Chronowskiej (1938-1998)

Prof. dr hab. Jadwiga Romualda Włodek-Chronowska urodziła się 25 września 1938 roku w Krakowie w rodzinie inteligencji pracującej. Studia wyższe odbyła w latach 1960-1965, studiując psychologię rozwojowo-wychowawrczą oraz psychologię kliniczną na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu Jagiellońskiego i uzyskując stopień magistra psychologii po obronie pracy „Pozawerbalne formy kontaktów społecznych dziecka” napisanej pod kierunkiem prof. dr hab. Marii Przełącznikowej. Następnie w latach 1967-1969 studiowala pedagogikę eksperymentalną w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Krakowie, uzyskując stopień magistra pedagogiki po przedłożeniu i obronie pracy napisanej pod kierunkiem prof. dr hab. Jana Konopnickiego pt. „Trafność oceny poziomu umysłowego uczniów przez nauczycieli”. Stopień naukowy doktora nauk humanistycznych nadała jej w 1977 roku Rada Wydziału Filozoflczno-Historycznego Uniwersytetu Jagiellońskiego na podstawie rozprawy doktorskiej pt. „Działalność poradni wychowawczo-zawodowej jako instytucjonalnej determinanty orientacji zawodowej” (...)

W poszukiwaniu form i metod umożliwiających rozbudzanie zainteresowań czytelniczych uczniów klas I-III

W rozważaniach na temat roli zainteresowań czytelniczych uczniów klas po­czątkowych w doskonaleniu umiejętności czytania wyróżnić należy dwa elementy ze sobą powiązane: zainteresowania czytelnicze wyrażające się w zapotrzebowaniu na określony typ czy tematykę literatury; właściwe czytelnictwo, polegające na czytaniu tych a nie innych książek1. Zainteresowania czytelnicze to skłonności, tendencje do systematycznego, świadomego poszukiwania i czytania książek z określonej dziedziny wiedzy2. Czytelnictwo traktuje się jako proces komunikacji społecznej, w której książ­ka jest narzędziem porozumiewania się społecznego i nośnikiem kultury, a biblio­teka i księgarnia - kanałami, za pośrednictwem których książka dociera do od­biorców, aby doprowadzić do dialogu z autorem, z rzeczywistością współczesną lub historyczną- do uczestnictwa kulturowego3. (...

Jubileusz 70-lecia urodzin i 50-lecia pracy zawodowej profesora Włodzimierza Lecha Goriszowskiego

W 1998 roku przypadło 70-lecie urodzin i 50-lecie pracy zawodowej pedagoga, współtwórcy współczesnej pedagogiki bibliotecznej i czytelnictwa dzieci i młodzież) autora wielu prac naukowych z zakresu teorii organizacji i kierowania oświatą, wychowawcy i nauczyciela akademickiego — prof, dr hab. Włodzimierza L. Goriszowskiego. Urodził się 16 sierpnia 1928 roku w Łodzi. Szkołę podstawową, a następnie Gimnazjum i Liceum Administracyjno-Handlowę ukończył w Częstochowie. W roku 1963 ukończył w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Katowicach (na Wydziale Filologiczno-Historycznym) studia z zakresu pedagogiki. Stopień magistra pedagogiki uzyskał na podstawę rozprawy Problemy podniesienia czytelnictwa literatury popularnonaukowej, którą napisał pod kierunkiem prof, dr hab. Stefana Baścika. Jej recenzentem był prof. zw. dr hab. Józef Madeja z WSP w Opolu. W roku 1968 Rada Wydziału Humanistycznego Uniwersytetu Śląskiego nadala Mu stopień naukowy doktora nauk humanistycznych na podstawie dysertacji pt. Czytelnictwo literatury popularnonaukowej w aspekcie dydaktycznym, którą napisał pod opieką naukową doc. dr Jana Bohuckiego. Jej recenzentami byli: prof. zw. dr hab. Józef Pieter z Uniwersytetu Śląskiego i prof. zw. dr hab. Jan Zborowski z Uniwersytetu Jagiellońskiego (...)

Profesor Maria Przetacznik-Gierowska (1920-1995) : przedstawicielka polskiej psychologii rozwojowej, wychowawczej i prekursorka psycholingwistyki

Profesor doktor habilitowana Maria Przetacznik - Gierowska z domu Pach urodziła się 15 lutego 1920 roku w Krakowie, gdzie spędziła całe życie. Ojciec Gerwazy Pach ( 1895-1974) i matka Genowefa z domu Lacher (1896-1971) byli urzędnikami bankowymi i mieli wykształcenie ekonomiczne, półwyższe (ukończyli, tzw. Akademię Handlową). Pochodzili z rodzin wielodzietnych. Maria była jedynaczką ze względu na poważną chorobę płuc matki. Leczenie - w tych czasach niemal wyłącznie klimatyczne-trwało latami i pozostawała często pod opieką babci Lacherowej i ciotek, a wiele czasu spędzała też sama. Babcię bardzo lubiła i była dla niej osobą, która zawsze w sprzecznych sytuacjach miała dla niej ostateczne zdanie. Ojca kochała, jednak ojciec miał dla niej mało czasu, był bardzo zajęty sprawami zawodowymi. Maria matkę kochała, ale uczucie miłości, mieszało się ze współczuciem i powinnością udzielania jej pomocy. Marii bardzo imponował brat babci Adam Pociecha, zwany przez nią Adasiem, pracował w Krakowie jako zecer w „Ikacu” (Ilustrowany Kurier Codzienny). Należał do PPS i toczył z jej dziadkiem Bartłomiejem dyskusje polityczne, którym Maria przysłuchiwała się. Niewiele z tego rozumiała, jednak w głębi duszy zawsze była po stronie Adasia-Rodzina Marii to przede wszystkim rodzina matki Marii, która j ą rozpieszczała i dawała dużo swobody. (...