Određivanje malih količina žive u biološkom materijalu

A simple method is described for the digestion of biological material containing mercury. The procedure is based on complete volatilization of mercury and subsequent absorption in an aqueous solution of potassium permanganate and sulphuric acid. Mercury ions are determined with dithizone using the reversion method. The statistical treatment of the calibration line shows that the proposed method is sufficiently sensitive and precise for toxicological work.Opisana je jednostavna metoda za mineralizaciju biološkog materijala, koji sadržava živu. Postupak se osniva na isparivanju žive i apsorpciji isparene žive u vodenoj otopini kalijum permanganata i sumporne kiseline. Nakon mineralizacije živini ioni se određuju pomoću ditizona (reverziona metoda). Statistička obrada baždarnog pravca pokazuje, da je predložena metoda dovoljno osjetljiva i precizna za toksikološki rad

Normalne vrijednosti olova u krvi

In order to evaluate normal values of lead in blood for the local population of Zagreb and environs the concentrations of lead in blood have been determined in a random sample of 195 healthy subjects (100 men and 95 women with no previous exposure to lead. The analyses were performed by a monocolour dithizone method. Two parallel samples of blood were analysed for each subject. It was found that the lead concentrations in blood of normal persons are log-normally distributed. 60 µg/100 ml is proposed as the upper normal limit of lead concentration in blood.Radi određivanja normalnih vrijednosti olova u krvi izvršili smo analizu krvi kod 195 zdravih osoba (100 muškaraca i 95 žena) iz Zagreba i okolice, koji u svom zvanju nisu dosad bili eksponirani olovu. Analize smo izvršili jednobojnom ditizonskom metodom (Weber, Voloder, Vouk, Arh. hig. rada, 3 (1952) 296). U području od 10-500 µg Pb/100 ml krvi preciznost te metode iznosi od ± 4,6 µg do ± 5,6 µg (preračunano po 100 ml krvi). Taj se podatak odnosi na aritmetičku sredinu rezultata dviju paralelnih analiza istog uzorka. Za svakog ispitanika izvršili smo po dvije paralelne analize. Za pojedinu analizu potrebno je 5 mi krvi. Našli smo, da su koncentracije olova u krvi kod neeksponiranih osoba raspodijeljene logaritamski normalno. Kao gornju granicu normalnih vrijednosti uzeli smo gornju 90%-nu granicu tolerancije (koeficijent pouzdanosti 0.95). Tako definirane normalne vrijednosti iznose za ukupni uzorak 60 µg/100 ml. Našli smo također. da stanovnici sela imaju statistički značajno niže vrijednosti olova u krvi nego stanovnici grada, ali te razlike nemaju praktične vrijednosti za dijagnozu profesionalne ekspozicije olovu

Određivanje kalcija u ljudskom serumu

A complexometric method for calcium determination in human serum is described which uses 1,2-diaminocyclopentane-NN\u27-tetraacetic acid as titrant and calcein as indicator. It was observed that serum iron can be masked with cupferron which is more convenient for this purpose than KCN which causes the results to be too high. The method is applicable in the concentration range from 5 to 200 mgCa/100 ml.Opisan je kompleksometrijski postupak za određivanje kalcija u ljudskom serumu. Kao titrant upotrijebljena je 1,2-diaminociklopentan-NN\u27 -tetraoctena kiselina (CPDTA), koja je nešto osjetljiviji reagens nego EDTA. a kao indikator upotrebljava se kalcein. Opaženo je da je u većini slučajeva potrebno maskirati željezo, i za tu se svrhu predlaže upotreba kupferona, jer se upotrebom KCN dobivaju nešto previsoki rezultati. Metoda je primjenljiva u koncentracijskom području od 5 do 200 mg Ca/100 ml

The influence of chelating agents on uranium retention in the kidney

Svrha je ovih pokusa bila da se dobi je više podataka o depoziciji urana u bubrezima i o djelovanju kompleksona na tu depoziciju. Utvrđeno je da se primjenom kompleksona DTPA značajno smanjuje količina urana u bubrezima.In rats treated with uranyl nitrate (7,6 mg per kilogramme of body weight) 28 per cent of the applied dose was found in the kidney three hours after the intraperitoneal injection. In animals receiving diethylenetriamine penta-acetic acid (DTP A) by intraperitoneal injection (1 mM per kilogramme of body weight) immediately after the treatment with uranyl nitrate a significant reduction of the uranium content of the kidneys was observed. Only 12 per cent of the injected dose was found in the kidneys. The application of hydroxydiphenylether phosphate (HDPP), however, caused the opposite effect, resulting in a 55 per cent retention of uranium by the kidney. The possible mechanism of this action is discusse

Determination of small amounts of phosphorus in organophosphorous compounds

Opisana je jednostavna spektrofotometrijska metoda za određivanje malih količina-tragova fosfora u anorganskom materijalu i organofosfornim spojevima diptereksu, izopestoksu i parationu. Metoda za određivanje fosfora u spomenutom materijalu temelji se na razvijanju modre boje fosfomolibdata, koja nastaje reakcijom između fosfata prisutnih u uzorku i reagensa u kojemu ima molibdata. Metoda je veoma jednostavna i pouzdana. Osjetljivost metode iznosi oko 10 µg P205 u 50 ml otopine, a u području do 100 µg P205 u 50 ml otopine vlada proporcionalnost između koncentracjje fosfata i intenziteta obojenja. Ispitane su i fizikalno-kemijske karakteristike modro obojenog fosfomolihdata.Simple spectrophotometric method for determination of small quantities (traces) of phosphorus in inorganic material and organophosphorus compounds Dipterex, Isopestox and Parathion is described, The method is based on the development of blue colour of phosphomolibdate resulting from the reaction between the phosphates present in the sample and the reagent containing the molibdate, The method ,is rapid simple and reliable. The sensitivity of the method is about 10 µg P205 in 50 ml of the solution. In the interval up to 100 µg P205 in 50 ml of the solution the intensity of colour is proportional to the concentration of the phosphate, Physico-chemical characteristics of the blue coloured phosphomolibdate have been 1iinvsestigated

Industrial hygiene and pathophysiological aspects of heavy metal poisonings

The results of studies on several aspects of poisoning caused by lead. mercury, manganese, hard metal, nickel, and uranium are reviewed. Studies on lead comprise the development of methods for the determination of lead in biological material, the analysis of pathophysiological processes and clinical manifestations of saturnism, and the elaboration of criteria for the assessment of working capacity in intoxicated workers. Investigations concerning mercury poisoning include the determination of methods for the determination of mercury in biological material, observations on the pathophysiological and clinical manifestations of mercurialism, and the drawing up of criteria for the assessment of fitness for work in intoxicated workers. In connection with the occurrence of manganism in the production of manganese alloys in Šibenik, studies were conducted on the clinical picture of manganism, technological processes in which the workers were exposed to manganese smoke and dust, and the measures to be undertaken to prevent manganism. Results are presented of the follow up of a group of workers exposed to hard metal dust and the pathogenesis of pneumoconiosis caused by hard metal. Work is reviewed on nickel allergy observed in galvanizers in various industrial establishments. The review also includes results of observations on the harmful effect of uranium; in this connection polarographic methods have been developed for the determination of small amounts of this metal in the blood, urine and kidneys

Fizičko-kemijska studija kompleksa rijetkih zemalja s nekim derivatima EDTA

Les constantes de stabilité apparentes des complexes des lanthanides avec trois dérivés de l\u27EDTA sont mésurées par la méthode polarographique utilisant les ions auxiliaires du cadmium et du plomb. Les constantes des complexes cadmiques, plombeux et mercuriques ont été déterminées par une méthode potentiométrique utilisant une électrode au mercure. Les chélateurs étudiés pourraient être utiles pour la décontamination interne des isotopes radioactifs de terres rares.Određene su prividne polarografske konstante stabilnosti kelata što ih tvore tripozitivni kationi rijetkih zemalja s nekim derivatima etilendiamintetraoctene kiseline: propilendiamin-tetraoctena kiselina (PDT A), dimetiletilendiamintetraoctena kiselina (DIMEDT A) i ciklopentandiamintetraoctena kiselina (CPDT A). Određivanja su izvršena polarografskom metodom, kod 20° C i ionske jakosti 0.1 (NaN03), koristeći Cd+2 i Pb+2 kao pomoćne ione. Konstante stabilnosti kompleksa tih iona sa spomenutim ligandima određene su potenciometrijski, s pomoću mirne živine elektrode. Stabilnost kompleksa svakoga od studiranih liganada raste s opadajućim radiusom centralnog iona, ali postoji manja nepravilnost kod gadolinijevih kompleksa. Diskutirana su moguća objašnjenja za tu pojavu. Kompleksi s CPDT A najstabilniji su u istraživanoj seriji liganada. Stoga bi se taj spoj mogao biološki testirati kao potencijalni agens za dekontaminaciju organizma od radioizotopa rijetkih zemalja

Uspoređivanje točnosti i preciznosti dviju metoda za određivanje olova u krvi

Two sensitive, fast and easily performed analytical procedures for the determination of lead in whole blood have been compared: spectrophotometric dithizone method and voltametric method. Both methods were developed and published separately by some of the present authors. The spectrophotometric »monocolour« dithizone method for the determination of small amounts of lead in blood (5 ml) was published in 1952 and in 1971 it was improved and adapted for small blood samples (2 ml). In both methods the dithizone reaction is performed at a rather high pH value (10.5). By electrochemical deposition followed by anodic oxidation of lead on the dropping mercury electrode and subsequent voltametric determination using a d. c. polarographic technique a sensitivity of 5 µg Pb/100 ml in a sample of only 0.2 ml can be achieved. Ten blood samples of humans with no known previous occupational exposure to lead were analyzed. The results obtained with the voltametric method were considerably higher than those obtained with the dithizone method in the concentration range up to 10 µg Pb/100 ml. At higher concentrations the two methods showed a satisfactory agreement.Uspoređene su dvije osjetljive, brze i pristupačne analitičke metode za određivanje olova u punoj krvi ljudi: apsorpcijsko-spektrofotometrijska ditizonska i voltametrijska metoda. Metode su bile razrađene u vlastitom laboratoriju i obje su pojedinačno objavljene. Spektrofotometrijska »jednobojna ditizonska metoda« za određivanje malih količina olova u krvi (5 ml) objavljena je 1952. god., a 1971. god. ona je donekle poboljšana i prilagođena za manje uzorke krvi (2 ml). Obje se metode osnivaju na reakciji ditizona s olovom pri dosta visokom pH (10,5). Elektrokemijskom akumulacijom i anodnom oksidacijom olova na visećoj Hg elektrodi, te voltamperijskim određivanjem pomoću d. c. polarografske tehnike može se postići osjetljivost od 5 µg Pb/100 ml u uzorku od svega 0,2 ml krvi. Analizirano je deset uzoraka krvi ljudi, koji nisu bili profesionalno izloženi olovu. Rezultati određivanja voltameperijskom metodom znatno su viši nego rezultati ditizonskog određivanja u koncentracijskom području do 10 ,ug Pb/100 ml krvi, a u području viših koncentracija slaganje s ditizonskom metodom zadovoljava

Industrijsko-higijenski i patofiziološki aspekti otrovanja teškim metalima

U ovom članku prikazani su rezultati nekih aspekata otrovanja olovom, živom, manganom, tvrdim metalom, niklom i uranom. Opisana istraživanja otrovanja olovom obuhvaćaju razradu metoda za određivanje olova u biološkom materijalu, ispitivanje patofizioloških procesa i kliničkih manifestacija saturnizma te utvrđivanje kriterija za ocjenu radne sposobnosti olovom otrovanih radnika. Prikazana su zatim proučavanja otrovanja živom u okviru kojih su razrađene metode za određivanje žive u biološkom materijalu, proučavane patofiziološke i kliničke manifestacije merkurijalizma te utvrđeni kriteriji za ocjenu radne sposobnosti živom otrovanih radnika. U vezi s pojavom manganizma u tvornici manganskih legura u Šibeniku, prikazana su istraživanja kliničke slike manganizma, ispitivanja tehnološkog procesa u kome su radnici bili izloženi manganskom dimu i prašini, kao i mjere koje su preporučene za prevenciju manganizma. Opisani su nadalje rezultati kontrole zdravstvenog stanja grupe radnika profesionalno eksponiranih prašini tvrdog metala, te s time u vezi i proučavanje patogeneze pneumokonioze uzrokovane tvrdim metalom. Prikazan je rad na proučavanju niklove alergije u galvanizera zaposlenih u više raznih poduzeća. Na kraju su prikazani neki radovi štetnog djelovanja urana, kao i razrada polarografske metode za određivanje malih količina tog metala u krvi, urinu i bubrezima