Vitamin-D binding protein gene polymorphisms and serum 25-hydroxyvitamin-D in a Turkish population

The rs7041 and rs4588 polymorphisms found in the GC gene, encoding vitamin D-binding protein (DBP), have distinct biochemical phenotypes. The aim of this study was to investigate vitamin D parameters with these polymorphisms, in individuals with possible vitamin D deficiency. The most common (49% of the cohort) genotype in rs7041 was GT, especially among individuals with high levels of free 25(OH)D calculated but with low levels of bioavailable 25(OH)D, and in rs4588 it was AC in particular among the individuals with low levels of bioavailable 25(OH)D. The most common phenotypes were Gc1s/2 (35.3%) and Gc1s/1s (31.4%), and Gc1f/1f was rare (5.9%). The variations in free and bioavailable 25(OH)D levels among healthy Turkish individuals may be attributed to the variations in total 25(OH)D as well as GC gene polymorphisms. The Turkish population shares a similarity for allele frequencies of rs7041 with the European population and similarity for allele frequencies of rs4588 with Gujarati Indians, and this may also be important in relation to certain ethnic populations showing associations between vitamin D and COVID-19

A giant pulmonary hydatid cyst causing respiratory failure : Case report

Hidatidozisin klinik bulguları kistin lokalizasyonu ve büyüklüğü ile ilişkilidir. Küçük kistler perforasyon veya enfeksiyon gibi komplikasyonlar gelişmediği sürece genellikle belirti vermezler. Ancak, büyük boyutlara ulaşmış kistler komşu organlara yaptığı bası ile semptomatik hale gelebilirler. Burada sol hemitoraksı dolduran dev hidatik kiste sahip ve solunum sıkıntısı nedeniyle acil cerrahi müdehale gerektiren 6 yaşındaki kız hasta sunulmuştur.The clinical signs of hydatidosis depend on the size and location of the cyst. Small pulmonary cysts are usually asymptomatic unless it they show complications such as perforation and enfection. However, large cysts may be symptomatic by compression of the adjacent vital organs. We report a 6-year-old girl with huge hidatid cyst in the left hemithorax, who required emergency surgical intervention because of respiratory distress

Effectiveness of doxazosin in scorpion stings : child case report

Akrep sokması vakaları, özellikle çocuklarda kalp, solunum ve nörolojik sistemi etkileyen komplikasyonlar nedeniyle ölümcül olabilen acil hastalar grubundadır. Kalp etkilenimi, alfa reseptörlerinin uyarımı sonucunda görülebilmektedir. Bir alfa reseptör blokoru olan doksazosin kalp etkilenimi olan olguların tedavisinde kullanılabilmektedir. Biz de ak- ciğer ödemi tablosunda olan ve doksazosin ile başarılı bir şekilde tedavi olan bir yaşındaki olguyu sunmayı hedefledik.Cases of scorpion stings in emergency populations can be fa- tal, especially in children, due to complications affecting the heart, respiratory, and neurological systems. Heart influences can be seen as a result of stimulation of alpha receptors. An al- pha receptor blocker, doxazosin, can be used for treatment of all cases with cardiac influences. We aimed to present a 1-year- old patient presenting with a scorpion sting with pulmonary edema who was successfully treated with doxazosin

The effect of anesthetic technique on hemodynamic parametres in total knee surgery

Amaç: Diz protezi ameliyatlarında spinal ve genel anestezi yöntemlerinin metil metakrilat uygulaması, turnike şişirilmesi ve turnike indirilmesi sırasındaki hemodinamik değişiklikler üzerine olan etkilerini karşılaştırmayı amaçladık. Gereç ve Yöntemler: Total diz protezi cerrahisi yapılacak olan ASA I/II grubu 38 hasta randomize olarak sevofluran bazlı genel anestezi (n=20) ve 3 mL %0.5 levobupivakainin intratekal olarak uygulandığı spinal anestezi (n=18) grubu olmak üzere iki gruba ayrıldı. Tüm hastalara radial arter kateterizasyonu yapıldıktan sonra kardiyak output, arteriyel kan basınçları ve kalp atım hızı anestezi indüksiyonu veya spinal anestezi öncesi, entübasyon veya spinal anestezi sonrası 5, 10, 15. dakikalarda, turnike öncesi, turnike sonrası, kemik çimento öncesi ve sonrası 1, 3, 5, 10. dakikalarda ve turnike indirildikten 1 dakika sonra ölçülerek kaydedildi. Bulgular: Spinal anestezi ve genel anestezi grubunda turnike uygulaması kardiyak outputta ve kan basıncında anestezi öncesi değerlerine göre anlamlı olarak artışa sebep oldu. Kemik çimentosu uygulaması ve turnike çözülmesi her iki grupta kardiyak outputu ve kan basıncını düşürdü, ancak gruplar arası anlamlı bir farklılık bulunamadı. Sonuç: Turnike ve kemik çimentosu uygulanan diz protezi operasyonlarında uygulanan anestezi yöntemlerinin hemodinamik açıdan birbirinden farklı olmadığı sonucuna vardık.Objective: To compare the effects of spinal and general anaesthesia on hemodynamic variations during tourniquet application and cementation in patients undergoing total knee surgery. Materials and Methods: 38 ASA physical status I/II patients undergoing total knee surgery were randomized into two groups as spinal anesthesia group (n=18) where 3 mL of 0.5% levobupivacaine injected intrathecally and sevoflurane based general anesthesia group (n=20). Radial artery catheterization was performed in all of the patients and cardiac output, invasive arterial pressure and heart rate were measured and recorded before anesthesia indication or spinal blockade, at 5 th, 10 th, and 15 th min following endotracheal intubation or spinal blockade, just before and after tourniquet inflation, just before and at 1 st, 3 rd, 5 th, and 10 th min following bone cement placement, and at 1st min after tourniquet deflation. Results: Tourniquet application caused a significant increase in the blood pressure and cardiac output when compared to the values recorded before anesthesia in both groups. Sementation and deflation of the tourniquet caused decrease in blood pressure in both groups, but there was no significant difference between two groups. Conclusion: We concluded that total knee surgery with sementation and tourniquet application did not affect hemodynamic parameters in both spinal and general anesthesia groups

Peroral poisoning leading to lung complications

Amaç: Ağızdan yutulan hidrokarbonlu bileşikler doku hipoksisi, pulmoner irritasyon ve sistemik toksisite ile etkilerini gösterirler. Akciğerlerin hasarı ölüme kadar giden çeşitli komplikasyonlara yol açmaktadır. Bu çalışmada tiner, neft ve kenaz zehirlenmeleri sunularak konuya dikkat çekilmek istenmiştir. Yöntem: Hastaların bilgileri retrospektif olarak tarandı. Demografik ve klinik takip özellikleri incelendi. Pulmoner komplikasyonlara inhaler steroidin etkisi incelendi. Sonuçlar literatür eşliğinde tartışıldı. Bulgular: On iki hastada dinlemekle akciğerlerde raller, altı hastada ciddi solunum sıkıntısı, beş hastada lökositoz, beş hastada ateş, üç hastada bilinç kaybı, iki hastada karaciğer fonksiyon testleri bozukluğu vardı. Hastaların beşinde solunum yolu bulgularının 24 saat sonra ortaya çıkması dikkat çekici idi. Hastalar medikal tedavi desteği ile 3-8 gün arasında şifa ile taburcu edildi. Sonuç: Biz pulmoner komplikasyonların düzeltilmesinde inhaler steroid kullandık. Ancak, katkısı olduğunu söyleyebilmek için karışlaştırmalı yayınlara gereksinim vardır. Bu tür zehirlenmelerin büyük çoğunluğu önlenebilir. Öte yandan, ebeveynler bu tür tehlikelerin farkında olmalıdır.Objective: Hydrocarbon compounds swallowed orally show their effects with tissue hypoxia, pulmonary irritation, and systemic toxicities. Pulmonary damage leads to various complications leading to death. In this study, cases of poisoning with paint thinner, turpentine, and kenaz were reported to call attention to the subject. Methods: Information related to the patients were gathered, retrospectively. Effects of inhaled corticosteroids for pulmonary complications were evaluated. Results were discussed in the light of the literature. Results: Twelve of them presented with pulmonary rales, six patients manifested severe respiratory distress, five patients had leukocytosis, and five patients fever. Besides three patients were unconscious, and two patients had impaired liver function tests. Interestingly, respiratory symptoms became prominent after a period of 24 hours in five patients. All patients were discharged within a period of 3 to 8 days after medical treatment. Conclusion: We used inhaled corticosteroids for the treatment of pulmonary complications, but further studies are required to certainly assert their beneficial effects in this field. Most of such type of poisoning can be avoided. On the other hand, parents should be aware of such dangers

The addition of dexamethasone to ondansetron for treatment of postoperative nausea and vomiting following day-case lumbar microdiscectomy

Amaç: Çalış mam ızda, deksametazonun ondansetronla kombinasyonunun lomber mikrodiskektomilerde postoperatif bulant ı kusmay ı (POBK) önlemedeki etkinliklerini karş ıla ş t ırmay ı amaçladık. Gereç ve Yöntem: Günübirlik mikrodiskektomi operasyonu uygulanacak American Society of Anesthesiologists (ASA) I-II, 60 hasta rastgele 3 gruba ayr ıldı: grup D; 8mg deksametazon, grup O; 4mg ondansetron, grup P; 8mg deksametazon ve 4mg ondansetron. Postoperatif bulantı ve kusma ve a ğ r ı s ıklığ ı ile antiemetik ve analjezik ihtiyaçlar ı cerrahi sonras ında 3-12 ve 24. saatlerde de ğ erlendirildi. Bulgular: Postoperatif ilk 3 saatte bulantı insidans ı grup D ve grup O’ya kıyasla grup P’de anlamlı olarak azalm ış t ı (p<0.046 ve p<0.021, s ıras ıyla). Bu dönemde ilave antiemetik kullanım ı, grup P’de grup D ve grup O’ya kıyasla anlamlı olarak azalm ış tı (p<0.030 ve p<0.023, s ıras ıyla). Çalış mam ızda; kadın cinsiyet, sigara içmeme, POBK veya ta ş ıt tutma hikâyesi POBK’nın tahmininde anlamlı risk faktörleriydi. Oral su/g ıda alma zamanı ve taburcu olma süreleri diğ er gruplara kıyasla grup P’de anlamlı olarak azalm ış ken (p<0.012, p<0.003 ve p<0.005, p<0.007, s ıras ıyla), POBK görülen hastalarda ise anlamlı olarak artm ış tı (p<0.007 ve p<0.029, s ıras ıyla). Sonuç: Günübirlik lomber mikrodiskektomilerde deksametazonun ondansetronla kombinasyonu antiemetik etkinliğ i arttırarak hastaların daha erken oral su/g ıda almalar ını ve daha erken taburcu olmalarını sa ğ lam ış tır.Objevtive: The aim of this study was to determine the effect of the combination of dexamethasone with ondansetron on postoperative nausea and vomiting (PONV) in patients undergoing lumbar microdiscectomy. Methods: ASA I–II, sixty patients undergoing day- case lumbar microdiscectomy were randomized into three groups: group D; (n=20) 8 mg dexamethasone, group O; (n=20) 4 mg ondansetron and group P; (n=20) 8 mg dexamethasone-4 mg ondansetron. The incidence of PONV and pain, the needs of antiemetics and analgesic were recorded 3-12 and 24th hours postoperatively. Results: The incidence of postoperative nausea in the first 3 hours was shorter in group P compared with group D and group O (p&lt;0.046 and p&lt;0.021, respectively). During this period, rescue antiemetic use was significantly decreased in group P compared with group D and group O (p&lt;0.030 and p&lt;0.023, respectively). Female gender, nonsmoking, history of motion sickness or PONV were risk factors for PONV. The oral water/nutrition intake and discharge time in group P was significantly decreased compared with the other groups (p&lt;0.012, p&lt;0.003 and p&lt;0.005, p&lt;0.007, respectively). It was significantly increased in patients who experienced PONV (p&lt;0.007 and p&lt;0.029, respectively). Conclusion: The combination of dexamethasone with ondasetron provided earlier oral water/nutrition intake and earlier discharge time by significantly increasing the antiemetic effectiveness

ANTAKYA DEVLET HASTANESİNDE GRİGGS TEKNİĞİ İLE PERKÜTAN DİLATASYONEL TRAKEOSTOMİ DENEYİMLERİMİZ; 168 OLGU

Amaç: Son 20 yılda yoğun bakım hastalarındaperkütan dilatasyonal trakeostomi (PDT)uygulaması standart açık cerrahi tekniğe oranlaartmıştır. Biz bu çalışmada Griggs tekniği ileyapılan PDT uygulamalarımızı sunmayıamaçladık.Gereç ve Yöntem: Ocak 2010 ile aralık 2012arasında Antakya devlet hastanesinde PDTuygulanan 168 hasta retrospektif olarakdeğerlendirildi. Hastaların demografik verileri,Akut ve Kronik Fizyolojik SağlıkDeğerlendirme skorları (APACHE II), vitalparametreleri, mekanik ventilasyon (MV)süreleri, entübasyon süreleri, işlem süreleri veyatış tanıları kaydedildi. Erken dönemkomplikasyonlar olarak minör kanama, majorkanama, subkutan amfizem, pnömotoraks,desaturasyon, aritmi ve trakeal hasar ele alındı.Bulgular: Yatış tanısı olarak en fazla oranda71 hastada(%42) ateşli silah yaralanmalarıolduğu görüldü. Erken dönem komplikasyonoranı % 15.4 iken minör kanamalar 16 hasta ile(%9.5) en sık olarak bulundu. 2 hastada (%1.2)major kanama tespit edildi. Ortalama girişimsüresi 8.9 dk, entübasyon süresi 6.7 olarakbulundu. 5 hastada (%2.9) desaturasyongörüldü ve erken dönemde düzeldi. 1 hastada(%0.6) ise ciltaltı amfizem gelişti.Sonuç: Yoğun bakımda yatak başı uygulananPDT işlemi basit, hızlı ve güvenlidir ve çok azciddi komplikasyon oranına sahiptir.Anahtar kelimeler: yoğun bakım, perkütandilatasyonal trakeostomi, griggs tekniğ

Perforation of meckel’s diverticulitis mimicking acute appandicitis

Meckel divertikülü gastrointestinal sisteminin en sık görülen doğumsal anomalisidir. Çocukluk çağında daha çok kanama ve obstrüksiyon bulgularıyla ortaya çıkarken, erişkinlerde nadiren görüntüleme yöntemlerinde veya laparatomi esnasında saptanmaktadır. Bu çalışmada akut apandisit ön tanısıyla operasyona alınan, ancak meckel divertikülit perforasyonu saptanan olgu sunulmuştur. Akut apandisit düşünülen ve eksplorasyonda normal apendiks saptanan hastalarda meckel düvertiküliti akla gelmeli ve ince barsak eksplorasyonu mutlaka yapılmalıdır.Meckel’s diverticulum is the most seen congenital gastrointestinal anomaly. It usually appears with hemorrhage and intestinal obstruction in childhood. Otherwise in adults, Meckel’s Diverticulums are generally diagnosed incidentally by imaging technics or during laparotomy. We reported a case of Meckel’s Diverticulum perforation which the laparotomy was performed for acute appendicitis. Meckel’s Diverticulum should be remembered in terms of patients who had undergone laparotomy for acute appendicitis with normal appendix, and small bowel exploration should be performed

Efficacy of resuscitation with Intralipid in a levobupivacaine-induced cardiac arrest model

Aim: Cardiac toxicity due to the administration of local anesthetics may be fatal. In this study, we evaluated the efficacy of a 20% lipid solution combined with epinephrine in a levobupivacaine-induced cardiac arrest model. Materials and methods: A total of 14 New Zealand rabbits were sedated and mechanically ventilated. Asystole was induced with intravenous levobupivacaine injection. The rabbits were randomized into groups receiving the same volume of either 0.9% saline (CR group) or a 20% lipid solution (LE group) along with a 100 &micro;g/kg epinephrine bolus, which were administered immediately upon asystole. Standard advanced cardiac life support protocols were performed. Results: Four subjects in the LE group as well as 3 subjects in the CR group had a spontaneous recovery (P = 0.592). In the 20th minute after arrest, 3 subjects in the LE group had maintained spontaneous circulation, while there was only 1 subject from the CR group with the same outcome. Conclusion: We found that adding a lipid solution to epinephrine for the resuscitation of rabbits that underwent levobupivacaineinduced cardiac arrest increased recovery rates of circulation and therefore the likelihood of survival. Further studies are needed to develop clinical therapies for the systemic toxicity of local anesthetics.Aim: Cardiac toxicity due to the administration of local anesthetics may be fatal. In this study, we evaluated the efficacy of a 20% lipid solution combined with epinephrine in a levobupivacaine-induced cardiac arrest model. Materials and methods: A total of 14 New Zealand rabbits were sedated and mechanically ventilated. Asystole was induced with intravenous levobupivacaine injection. The rabbits were randomized into groups receiving the same volume of either 0.9% saline (CR group) or a 20% lipid solution (LE group) along with a 100 &micro;g/kg epinephrine bolus, which were administered immediately upon asystole. Standard advanced cardiac life support protocols were performed. Results: Four subjects in the LE group as well as 3 subjects in the CR group had a spontaneous recovery (P = 0.592). In the 20th minute after arrest, 3 subjects in the LE group had maintained spontaneous circulation, while there was only 1 subject from the CR group with the same outcome. Conclusion: We found that adding a lipid solution to epinephrine for the resuscitation of rabbits that underwent levobupivacaineinduced cardiac arrest increased recovery rates of circulation and therefore the likelihood of survival. Further studies are needed to develop clinical therapies for the systemic toxicity of local anesthetics

BEBEKLERDE POSTOPERATİF HİPERGLİSEMİ, ASİDOZ, HİPOKSİ VE HİPOTERMİ: İKİ OLGU SUNUMU

Bebekler intraoperatif ve postoperatif hipotermi, hipoksi, asidoz, ve hiperglisemi riski altındadırlar. Bu komplikasyonların hepsi ayrı ayrı veya birlikte mortalite ve morbiditede etkili olabilmektedirler ve bunları hızla düzeltmek önem arzetmektedir. Bizim vakalarımızda intraoperatif hiperglisemi, hipoksi, asidoz ve hipotermisi oluşan 2 vaka incelendi. Operasyondan sonra yoğun bakımda takip edilen hastalar verilen tedavi sonrasında hızla düzeldiler. Herhangi bir sekel gözlenmedi. Sonuç olarak intraoperatif strese bağlı hiperglisemi oluşabilmektedir ve kan glukoz düzeylerinin takip edilmesi gerekmektedir. Erken kan glukoz regülasyonunun sağlanması olumlu prognoz açısından önemlidir. Hipoksi, hipotansiyon, asidoz ve hipotermi de hızla tedavi gerektiren sorunlardır. Anestezi altında özellikle uzun süren, vücüd boşluklarının açıldığı, fazla miktarda sıvı ve kan verilmesi gereken girişimlerde, daha dikkatli olunmalıdır.Anahtar kelimeler: Postoperatif, infant, hiperglisemi, hipotermi, asidoz, hipoksi.SUMMARYBabies are at risk of hypothermia, hypoxia, acidosis and hyperglycemia at intraoperative and postoperative term. Since these complications can cause mortality and morbidity prompt intervention is important. In our report we present 2 cases who had intraoperative hyperglycemia, hypoxia, acidosis and hypothermia. They were followed in the intensive care unit and improved in a short time after appropriate therapy. No sequel was observed. Finally hyperglycemia can occur due to intraoperative stress and blood glucose levels should be monitored closely. Early blood glucose regulation is important for favorable prognosis. Hypoxia, hypotension, acidosis and hypothermia are also problems that need prompt intervention. One should be more careful in patients who had anesthesia for a long time, had open body cavity surgeries or received high amounts of fluid or blood during surgery.Keywords: Postoperative, infant, hyperglycemia, hypotermia, acidosiz, hypoxemia