Infekcija mokraćnog sustava povezana s kamencem uzrokovana bakterijom Raoultella ornithinolytica u djeteta: prikaz slučaja

Raoultella ornithinolytica is one of the three species of Raoultella. The present case report describes a two-year-old child who had complaints of discomfort and fever, and Raoultella ornithinolytica in his urinary culture. Grade-2 hydronephrosis and a 7.5-mm urinary stone were detected in the patient’s left ureter. The stone was expelled upon consultation with pediatric urology department. The patient was treated according to culture antibiotic sensitivity report and continued to be followed-up.Raoultella ornithinolytica je jedna od vrsta bakterije Raoultella. U ovom prikazu slučaja opisuje se dvogodišnje dijete koje je imalo tegobe i groznicu te bakteriju Raoultella ornithinolytica u urinokulturi. U bolesnikovu desnom ureteru nađena je hidronefroza 2. stupnja i kamenac veličine 7,5 mm. Kamenac je izbačen u konzultaciji s pedijatrijskim urologom. Bolesnik je liječen prema antibiogramu, a njegovo stanje se i dalje prati

Gubernaculum with a long loop vas deferens

Cryptorchidism by definition suggests a hidden testis: a testis that is not within the scrotum and does not descend spontaneously into the scrotum by six months of age. Cryptorchid testes may be absent or undescended. If they haven't descended by six months of age, they are unlikely to descend and generally require surgical manipulation into and attachment to the scrotum to avoid potential complications and sequelaes. This case describes an anatomical variation of vas deferens with gubernaculum which not previously reported in literature. A 9 month old boy was presented with diagnosis of left undescended testis and underwent standard orchiopexy operation. At the time of gubernacular dissection a long loop vas deferens without epididymis abnormalities was observed. A long loop of vas deferens originated from tail of epididymis and rotated up then formed a long loop with in the gubernaculum. This case reminds us of the possibility of anatomical variations and the importance of keeping them in mind to prevent complications at time of surgery

Zonguldak bölgesindeki çocukluk çağı intoksikasyonlarının retrospektif değerlendirilmesi

Amaç: Çocukluk çağındaki zehirlenmeler önemli bir sağlık sorunudur. Bu çalışmada hastanemizde takip ve tedavi edilen zehirlenme vakalarının özelliklerinin belirlenmesi ve alınabilecek önlemler açısından yol gösterici olması amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntemler: Bülent Ecevit Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Hastalıkları Servisi ve çocuk yoğun bakım ünitesinde Ocak 2008-Ekim 2012 tarihleri arasında yatarak tedavi gören çocuklar çalışmaya alındı. Olguların dosya kayıtları geri- ye dönük incelenerek gerekli veriler toplandı. Bulgular: Çalışma için yaşları 9 ay-16 yaş arasında (ortalama 5,9±5,2 yıl) 416 olgunun dosyası tarandı. Olguların 241’i (%57,9) kız, 175’i (%42,1) erkek idi. Zehirlenme olguları çocuk acil ünitesine getirilen tüm vakaların %1,3’ünü oluşturuyordu. Zehirlenme olgularının %66,8’i 1-6 yaş grubu çocuklardı. Özkıyım amaçlı zehirlenen 103 hastanın 94’ü (%91,3) kız ve hepsi 10 yaş üstünde idi. En sık zehirlenme nedeni ilaçlar olup (%71,7), bunları temizlik ve koraziv maddeler izliyordu (%6,5). Zehirlenmeye en çok neden olan ilaç grubu antidepresanlardı (%20,4). Sadece iki (%0,4) hastamız bu süre içinde kaybedildi. Sonuç: Bu çalışmada çocukluk çağı zehirlenmelerinin oyun çağı ve adölesan dönem olmak üzere iki dönemde pik yaptığı tespit edilmiştir. Ailelerin eğitimi ve alınacak basit önlemlerle oyun çağındaki kazara alımların büyük ölçüde önlenebileceğini düşünmekteyiz. Ayrıca ailelerin özellikle adölosan kız çocuklarının psikolojilerine uygun yaklaşımlar sergilemesi ve gerekirse mutlaka bir uzmandan yardım alması düşünülmelidir. (JAEM 2013; 12: 145-9)Objective: Intoxication in childhood is an important health problem. The aims of this study are to determine the properties of intoxication cases that were treated and followed-up in our hospital and to be a guide for precautions. Material and Methods: Children who were hospitalised in the Bülent Ecevit University School of Medicine paediatric and paediatric intensive care units between January 2008 and October 2012 were included in the study. The necessary data were collected retrospectively by analysing the records of cases. Results: For the study, the files of 416 patients aged from 9 months to 16 years (mean 5.9±5.2 years) were scanned; 241 (57.9%) cases were female, 175 (42.1%) were male. Intoxication cases constituted 1.3% of all cases admitted to the children’s emergency unit over a five year period. A high proportion (66.8%) of intoxication cases were between 1 and 6 years of age. In 75.2% of cases, the reason for intoxication was an accident. Ninety-four of the one hundred and three (91.3%) patients that were intoxicated as a result of a suicide attempt were girls and all of them were over 10 years of age. The most common substance for intoxication was drugs (71.7%), followed by corrosives and cleaning substances (6.5%). Antidepressant drugs were the most common drug group (20.4%) that caused intoxication. Only two (0.4%) patients died during this period. Conclusion: Poisoning shows a peak in two periods of childhood and ado- lescence in this study. We think that accidental ingestion in childhood may be prevented by parents’ education and simple precautions in general. In addition, we recommend that families should demonstrate appropriate approaches, especially with regards to the psychology of adolescent girls, and, if necessary, get help from a specialist. (JAEM 2013; 12: 145-9

A pediatric case of pituitary macroadenoma presenting with pituitary apoplexy and cranial nerve involvement: case report

Hipofiz adenomları, sıklıkla hipofiz ön lobundan kaynaklanan, hormonal bozukluklarla ya da kitle etkisi ile kendini gösteren tümörlerdir. Kitle etkisi genellikle işlevsel olmayan tümörlerde olur. Hipofiz adenomları karşımıza görme alanı defektleri "görme alanında eksiklik" ile çıkabildiği gibi ender olarak göz kaslarının tam felci şeklinde de bulgu verebilir. Görme alanı eksikliği en sık bitemporal hemianopsi ve superior temporal görme alanı eksikliği şeklindedir. Ani görme kaybı, papilla ödemi ve göz felci görülebilir. Hipofiz apopleksisi baş ağrısı, kusma, görme kaybı, göz felci ve bilinç bulanıklığı ile seyreden akut klinik durumu tanımlamaktadır. Hipofiz apopleksisine neden olan sorun adenom içinde kanlanmanın azalması, bu azalmayı izleyerek kanama olması ya da yalnız kanama olması olabilir. Bu yazıda, travma sonrası ateş yüksekliği, kusma, ani görme kaybı ve sol gözde dışa bakış kısıtlılığı ile başvuran, kafa ve hipofiz manyetik rezonans görüntülemede, solda optik kiyazmaya ve sol optik sinire bası yapan hipofiz makroadenomu saptanan bir olgu sunulmuştur.Pituitary adenomas usually arise from the anterior lobe of the pituitary gland and are manifested with hormonal disorders or mass effect. Mass effect usually occurs in nonfunctional tumors. Pituitary adenomas may be manifested with visual field defects or rarely in the form of total oculomotor palsy. Visual field defect is most frequently in the form of bitemporal hemianopsia and superior temporal defect. Sudden loss of vision, papilledema and ophthalmoplegia may be observed. Pituitary apoplexy is defined as an acute clinical syndrome characterized with headache, vomiting, loss of vision, ophthalmoplegia and clouding of consciousness. The problem leading to pituitary apoplexy may be decreased blood supply in the adenoma and hemorrhage following this decrease or hemorrhage alone. In this article, we present a patient who presented with fever, vomiting and sudden loss of vision and limited outward gaze in the left eye following trauma and who was found to have pituitary macroadenoma causing compression of the optic chiasma and optic nerve on the left side on cranial and pituitary magnetic resonance imagin

Henoch-Schonlein purpura: A case with involvement of the penis and scrotum

Henoch-Schönlein purpurası (HSP), artrit / artralji, gastrointestinal ve genitoüriner sistem tutulumunun eşlik ettiği non- trombositopenik purpura ile karakterize, çocukluk çağının en sık görülen vaskülitidir. Genitoüriner sistem tutulumu olan olgularda hem skrotum hem de penis etkilenmesi oldukça nadirdir. Bu yazıda, tipik deri bulguları, eklem bulguları, skrotum ve penis tutulumu olan üç buçuk yaşındaki bir erkek olgu sunulmak istenmiştir. Hastada prednizolon ve ibuprofen tedavisi ile dört günde tamamen iyileşme sağlanmıştır. Sonuç olarak, penis ve skrotum tutulumu gösteren HSP olgularında, tartışmalı olmakla birlikte, ibuprofen ve steroid tedavisi uygulanabilir.Henoch-Schönlein purpura (HSP), characterized by non-thrombocytopenic purpura accompanied by arthritis / arthralgia, gastrointestinal and genitourinary system involvement is the most common vasculitis in childhood. In case of genitourinary system involvement, the involvement of both the scrotum and the penis is very rare. In this report, a 3.5 year-old boy with typical skin symptoms, joint symptoms, scrotum and penis involvement is presented. In this patient, prednisolon and ibuprofen treatment has resulted in the resolution of the symptoms in four days. In conclusion, ibuprofen and steroid treatment could be administered in HSP children with penile and scrotum involvement although controversial

İzole Patent Foramen Ovalede Klinik Seyir ve Prognoz

Amaç: Patent foramen ovale (PFO) septum primum ile septum sekundumun arasında ince, membranöz, esnek ve fleb benzeri konjenital, oblik bir kanaldır. Bu yapının erişkin dönemde birçok hastalıkla ilişkisi gösterildiğinden çocukluk çağında tanı alan hastaların takip ve tedavisi önemli hale gelmiştir. Bizde bu çalışmada çocukluk çağında tanı alan ve kendi takip ettiğimiz hastalarımızın klinik seyir ve prognozunu incelemeyi amaçladık. Gereç ve Yöntem: Çalışmada Ocak 1991-Ocak 2001 tarihleri arasında 19 Mayıs Üniversitesi Tıp Fakültesi pediatrik kardioloji bilim dalında düzenli takip edilen hastaların dosya kayıtları retrospektif olarak incelendi. Yenidoğan döneminden itibaren farklı aylarda başvuran ve ekokardiografilerinde izole PFO saptanan hastalar çalışmaya alındı. Bulgular: İzole patent foramen ovale tanısıyla takip edilen 100 kız (%50.3), 99 erkek (%49.7) toplam 199 hasta vardı. Yaşları iki gün ile onbir yaş arasında olup ortalama yaş 16±1.2 aydı. Tanı anındaki yaş ortalaması 4.3 ± 0.7 ay olarak saptandı. Hastaların ortalama patent foramen ovale çapı 4.2 mm (3.1-7.9mm) ve takip süresi ise 3 ay-5 yıl arasında idi. Takip süresince 59 (%30) hastada PFO tamamen kapandı. Ortalama kapanma yaşı 25.7 ±2.5 aydı (3-44 ay). Bu hastaların 34 erkek 25 tanesi ise kız idi. Üç hastaya cerrahi müdahale uygulandı. Ama bunlarda soldan-sağa atrialseptal anevrizma vardı. Tartışma: Erişkin döneminde kriptojenik inme, migren, paradoksal emboli gibi çeşitli hastalıklarla PFO’nin ilişkisi gösterilmiştir. Bu yüzden çocukluk döneminde tanı alan hastaların düzenli aralıklarla ekokardiografik çalışmalar ile kapanma durumu takip edilmeli ve gereken hastaların opere edilmesi sağlanmalıdır.Aim: Patent foreman ovale (PFO), which takes part between the septum primum and the septum sekundum, is a thin, membranous, flexible, flap-like congenital, and an oblique channel. This structure related with many diseases in adulthood; therefore, the follow-up and treatment in childhood of PFO patients has become important. In this study, we evalated the clinical course and the prognosis of our patients with PFO. Material and Method: The data of the recent study were collected retrospectively from 19 Mayıs University Pediatric Cardiology department in Turkey between January 1991 and January 2001. This study enrolled the patients who were diagnosed isolated PFO by echocardiography examination in different months of applicant from the newborn era. Results: We enrolled 199 patients data’s with the diagnosis of patent foramen ovale into the recent trial. A hundred patients (50.3%) were female, and ninety-nine (49.7%) were male. The mean age was 16±1.2 months (between 2 days-old and 11 years–old). The mean age of PFO diag- nose was 4.3 ± 0.7 months. The follow-uptime dispersed with 3 months to 5 years. The mean diameter of PFO was 4.2 mm (3.1-7.9mm). During the follow-up, the foramen ovale of fifty-nine (30%) patients were closed. The mean closure age was 25.7 ±2.5 months (3-44 months). Of 59 patients; 34 were male and 25 were female. Three patients were underwent surgical due to having left to right atrial septal aneurism. Discussion: Patent foramen ovale is associated with cryptogenic stroke, migraine, paradoxical embolic events in adulthood. Thus, we suggest that it is crucial to undergo routinely echocardiogram to check the closure of patent foramen ovale in childhood. It is also critical to refer patients to the invasive surgical repairment when it requires

Effect of Prophylactic Antibiotic Use in the Development of Antibiotic Resistance in Children with Recurrent Urinary Tract Infections

Amaç: Tekrarlayan idrar yolu enfeksiyonlarında (İYE) antibiyotik proflaksisi günümüzde tartışmalı da olsa kullanılmaya devam edilmektedir. Biz bu çalışmada, kendi kliniğimizde takip ettiğimiz tekrarlayan İYE'de kullanılan profilaksinin antibiyotik direnç gelişimine etkisinin olup olmadığını gözlemlemeyi amaçladık.Yöntemler: Bu çalışma Bülent Ecevit Üniversitesi Tıp Fakültesi Pediatri Departmanı'nca takip edilen bir ay ile 16 yaş arası tekrarlayan idrar yolu enfeksiyonu olan hastalarda yapılmıştır. Hasta dosyaları retrospektif olarak taranarak antibiyotik proflaksisi alan 50 ve almayan 100 hasta çalışmaya dahil edildi. Hastaların idrar tetkikleri, sonraki kültürlerindeki üremeleri ve bunların antibiyotik dirençleri gruplar arasında karşılaştırıldı. Bulgular:­Hastaların %43,3 erkek, %56,7 kızlardan oluşmaktaydı ve ortalama yaşları 42,7±44,2 ay (1 ay-16 yaş) idi. Tüm kültürlerde en sık üreyen bakteri %58,4 ile Escherichia Coli (E. coli) idi. Profilaksi alan ve almayan gruplar arasında kültürde üreyen bakterilerin dağılımı açısından bir fark saptanmadı. Kızlardaki idrar kültürlerinde E. coli görülme oranı erkeklerden daha fazlaydı (p<0,001). Her iki grupta idrar kültürlerinde üreyen tüm bakterilerin antibiyotiklere direnci karşılaştırıldığında istatistiksel olarak anlamlı fark görülmedi. Buna karşın profilaksi grubunda idrar kültüründe E. coli üreyenlerde amoksisilin/klavulanik asit, seftriakson ve piperasiline karşı artmış direnç saptandı. Bu fark istatistiksel olarak anlamlı bulundu. Bu çalışmada da en sık antibiyotik direnci %71,9 ile ampisiline karşı gözlendi.Sonuç: Biz bu çalışmada E. coli dışındaki ajanlarda proflaksinin dirence çok katkısının olmadığını gözlemledik. Kendi hastanemizde özellikle proflaksi alan bir çocuk için ampirik tedavide direnç artışı saptanan antibiyotiklerin tercih edilmemesini önermekteyiz.Aim: Although prophylactic antibiotic treatment is still debatable, it is currently in use in recurrent urinary tract infections (UTIs). In the present study, we aimed to observe if prophylactic antibiotic use had any effect on the development of antibiotic resistance in patients with recurrent UTIs who we followed up in our clinic. Methods: The present study was performed on patients aged between one month and 16 years, who had recurrent UTIs, and were followed up by the Department of Pediatrics at Bülent Ecevit University Medical School. Patient files were retrospectively reviewed, and 50 patients who received antibiotic prophylaxis and 100 patients without prophylaxis were enrolled in the study. Urinary tests, subsequent urinary culture results, and antibiotic resistances were compared between the groups. Results: The mean age was 42.7±44.2 months. The most frequently cultured isolated bacterium was Escherichia coli (E. coli) (58.4%). No difference was determined in bacteria in cultures between prophylaxis receivers and non-receivers. Isolation rate of E. coli was higher in urinary cultures in females than in males (p<0.001). When antibiotic resistance of all urinary culture-isolated bacteria was compared between the two groups, there was no statistically significant difference. However, an increased resistance against amoxicillin/clavulanic acid, ceftriaxone, and piperacillin was determined in prophylaxis group in whom E. coli was grown. In this study, general antibiotic resistance was most frequently observed against ampicillin (71.9%). Conclusion: In the present study, we observed that prophylaxis did not contribute so much to resistance other than E. coli. We recommend not preferring antibiotics which have increased resistance in our institution especially in children receiving prophylaxis for empirical treatment

Batı Karadeniz Bölgesinde Yer Alan Hastanelerin Acil Servislerinin Çocuk Hastalara Uygunluğunun Değerlendirilmesi

Amaç: Acil servislerde, doğru ve zamanında yapılan tıbbi müdahale hayat kurtarmakta, en küçük gecikme ise geri dönüşü mümkün olmayan sonuçlara yol açabilmektedir. Bu çalışmada Batı Karadeniz bölgesinde yer alan hastane acil servislerinin çocuk hastalara uygunluğunun, personel sayılarının, bilgi, ilaç ve teknik donanım eksikliklerinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Yöntemler: Çalışmanın yapıldığı tarihte yer alan 20 adet kamu ve özel hastane acil servislerinde çalışan sorumlu hekim, hemşire veya sağlık memurlarına anket formları yöneltildi. Ankete katılanlara, çalışan personel sayısı, acilde bakılan çocuk hasta sayısı, acil servis mimarisi, radyolojik açıdan imkanları, triyaj durumları, yapılabilen girişimler, alınan kurslar ve eğitimler, resüsitasyon ilaç ve ekipmanları ile ilgili toplam 37 soru yöneltildi. Bulgular: Ankete katılan hastanelerin %80'inde poliklinik şartlarında işlemleri yapılabilecek çocuk hastalar tüm acil başvurularının %50'sinden fazlasını oluşturmaktaydı. Yirmi hastanenin sadece 5 tanesinde gece çocuk doktoru mevcuttu, geri kalan hastanelerde pratisyen hekimler görev yapmaktaydı. Sonuç: Ambulanslar taşıdıkları çocuk hasta eğer bir risk altında ise stabilizasyon için en yakın hastanedeki acil servisten yardım alabilmektedirler, bunun için acilservislerdeki tüm personele periyodik olarak çocuk acil eğitimi verilmelidir.Introduction: Timely and accurate medical interventions in emergency departments save lives while a minimal delay may cause irreversible. The aim of this study was to define the appropriateness of the emergency departments at the hospitals in the Western Black Sea region for pediatric patients and to identify the number of personnel and the level of knowledge, and to determine the insufficiency of medicine and technical equipment. Methods: A questionnaire consisting of 37 questions which evaluated the number of personnel working, the number of pediatric patients examined in the emergency department, architectural design of the emergency department, radiological facilities, triage conditions, interventions that can be performed, courses received, medicine, and equipment for resuscitation, was distributed to the physicians and nurses/medical operators in charge, working in the emergency departments at 20 public and private hospitals that were in operation at the time of the study. Results: In 80% of the hospitals included in the survey, pediatric patients that could be treated in outpatient clinics constituted more than 50% of the emergency admissions. Overnight pediatrician coverage was present in only 5 out of 20 hospitals; general practitioners were on duty at the remaining hospitals. Conclusion: Ambulance personnel can receive medical support from the closest hospital to stabilize the patient when there is a pediatric patient transport at risk. Therefore, all personnel in emergency departments should receive periodic pediatric emergency training