The Sister-Chromatid Exchange and Acetylcholine Esterase Enzyme Levels among Patients with Insecticide Intoxication in the Cukurova Region, Turkey.

This study included 45 patients with intentional insecticide intoxication and 21 with accidental intoxication who were treated at the First-Aid and Emergency Department of Balcali Hospital at the Faculty of Medicine in the Cukurova University, Adana, Turkey, while the control group consisted of 25 people selected from university personnel known to be healthy. Patients with a history of X-ray exposure in the last 6 months or of any virus disease as well as continuous drug users and smokers were excluded, leaving a total of 49 patients. Acetylcholine esterase (Pseudocholinesterase) enzyme (AchE), sister-chromatid exchanges (SCE), the mitotic index (MI), and the replication index (RI) were evaluated. Blood samples were cultured for SCE evaluation and sera separated for AchE levels. Insecticide exposure was generally intentional for suicide in adolescents and at older ages, but accidental for children. AchE levels were found to be significantly lower in organophosphorus (OP) and carbamated (CB) insecticide poisoning groups in comparison with the control group (p&#60;0.001), while the pyrethroid (PY) group was not statistically different for the AchE effect (p&#62;0.05). SCE was found to be significantly higher in OP and CB groups (p&#60;0.001), while the PY and control groups were statistically similar for SCE levels (p&#62;0.05). This study showed an increase in SCE in response to orally ingested insecticides. These findings indicate that insecticide exposure results in cell abnormalities, with resulting impediments to the division and replication of cells, as suggested by MI decreases and RI increases, while the speed of the division cycles of stimulated cells increases.</p

Adana ili Ceyhan ilçesi Kızıldere Köyü'nde üriner patoloji epidemiyolojisi

TEZ2969Tez (Doktora) -- Çukurova Üniversitesi, Adana, 1997.Kaynakça (s. 160-161) var.ix, 163 s. ; 30 cm.

Characteristics of domestic accidents and related factors in Karataş district of Adana province, Turkey

Bu çalışmada Türkiye'nin yarı-kırsal bir Akdeniz ilçesi olan Karataş'ın merkezinde, ülkenin önemli, fakat ihmal edilmiş bir halk sağlığı problemi olan ev kazalarının prevalansını, fiziki ve ikametgah özelliklerini ve nedenlerini araştırmayı amaçladık. Gereç ve Yöntem: Bu kesitsel tanımlayıcı çalışma Kasım 2011 ile Nisan 2012 arasında araştırmacı hekim tarafından yüz-yüze anket tekniği ile yapıldı. Toplam 2726 hane arasından rastgele basit örnekleme yöntemiyle seçilen 141 hanede yaşayan 569 kişi çalışmaya dahil edildi ve ev kazaları hakkında bilgi toplandı. Bulgular: Çalışmaya dahil edilen evlerin %45.4'inde ve bu evlerde yaşayanların %30.2'sinde ev kazası sıklığı saptandı. Ev kazaları çoğunlukla mutfakta (%38.9) meydana gelmekteydi. En çok üst ekstremiteler (%45.9) etkilenmekteydi. Kaza geçirenlerin çoğu, yani 124 (%72.1) kişi herhangi bir sağlık kuruluşuna baş vurmamışlardı, 43 (%25.0) kişi ise ayakta tedavi görmüşlerdi. Sadece 5 (%2.9) kişi hastaneye yatırılmak zorunda kalındı. Kazaların hiçbiri ölümle sonuçlanmadı. Kazaların en sık görüldüğü mevsim yaz mevsimi idi. Ev kazası sıklığı hane halkı sayısı ile doğru orantılı (p0.05). Sonuç: Hanelerin yarıya yakınında, daha çok çocuk ve yaşlılarla kadınların maruz kaldığı ev kazalarının önlenmesi için birinci basamak sağlık kuruluşları risk faktörlerinin saptanması konusunda uyarılmalıdır. Ayrıca ulusal bir kaza takip sistemi kurulmalıdırBackground: Domestic accidents (DA) are an important, but still neglected public health problem in Turkey. We aimed to determine the prevalence of DA, their physical and residential characteristics, including affecting factors, in the centre of semi-rural Mediterranean District Karataş of Turkey. Methods: This cross-sectional descriptive study, performed between October 2011 and April 2012 with face-to-face interviews by the researcher physician, collected DA data about 569 people living in 141 houses, selected by simple random sampling method, among 2726 houses. Results: DA frequency was 45.4% and 30.2% in terms of houses included in the study and the whole population resident in those houses, respectively. DA most frequently occurred in kitchen (38.9%), affecting mostly upper extremities (45.9%). Most of the injured, i.e.124(72.1%) people didn't apply to any health institution; 43(25.0%) people were treated at outpatient departments. Only 5(2.9%) required hospitalization. None of the accidents resulted in death. The season with the highest frequency of accidents was found to be the summer. DA frequency was positively proportional to the house-hold size (0.05). Conclusion: Primary health service providing institutions can be suggested for the determination of risk factors for DA in addition to the establishment of a national accidents surveillance syste

Life quality and affecting factors in chronic renal failure patients undergoing hemodialysis

Amaç: Sağlık hizmetlerinde sadece tedavi ile sınırlı kalmayıp bireylerde yaşam kalitesinin de mümkün olduğunca yüksek tutulmasının amaçlandığı günümüzde hemodiyalize giren Kronik böbrek yetmezliği(KBY) hastalarının yaşam kalitesinin değerlendirilmesi ve bunu etkileyebilecek faktörlerin incelenmesi amaçlandı. Gereç ve Yöntem: KBY tanısı ile Adana’da biri özel, biri üniversite hastanesinde olmak üzere iki diyaliz merkezinde hemodiyalize giren 144 erişkin hasta alındı. Yüz yüze görüşme tekniği ile demografik özellikleri içeren anket formu ve yaşam kalitesi ölçeği (SF-36) dolduruldu. Bulgular: Çalışmaya dahil edilen 144 hastanın 91(%63.2)’i erkek, 53(%36.8)’ü kadın idi. Ortalama diyaliz süresi 44.4?34.3 ay olarak hesaplandı. Hastalarda KBY’e eşlik eden diğer hastalıkların sayısı 1 ile 6 arasında değişmekte olup ortalama 2.9?1.1 hastalık hesaplandı. Yaşam kalitesi ölçeği total skor (TS) ortalaması 48.1?21.8, fiziksel fonksiyon boyutu (FFB) ortalaması 46.0?21.1 ve mental fonksiyon boyutu (MFB) ortalaması 50.3?22.0 olarak hesaplandı. Her üç değer kadınlarda (sırasıyla 40.4, 39.8, 38.0) erkeklere oranla (sırasıyla 52.5, 50.3, 50.6) anlamlı şekilde düşük bulundu (p<0.05) Literatüre göre SF-36 skorları içinde 51 puanın altındaki skorlar düşük değer olarak kabul edildiğinden, hatta riskli durumlar için prediktif olabilecekleri belirtildiğinden yaş, cinsiyet, medeni durum, eğitim durumu, diyaliz süresi, ek hastalık sayısı gibi durumların risk arttırma üzerine etkileri araştırıldı. Sadece eğitim durumunun düşüklüğü ile ek hastalık sayısının riski arttırabileceği bulundu. Sonuç: Koruyucu hekimlik açısından kronik hastalarda işlerliğin en üst düzeye çıkarılması bir çeşit sekonder korumadır. Bunun değerlendirilmesinde yaşam kalitesi ölçekleri önemli yer tutmakta olup hasta mortalitesinin bile önlenmesinde büyük role sahiptir. Bu nedenle performans tabanlı değerlendirmelere ek olarak hastanın ifadelerine dayanan SF-36 gibi ölçekler kronik hastalıklarda yaygın kullanıma sokulmalıdır.Aim Today health services aim to provide a higher level of life quality to individuals as much as possible and not being limited only to providing a good treatment. In this context it was aimed to evaluate the life quality and the factors affecting this in chronic renal failure (CRF) patients undergoing hemodialysis. Materials and method A total of 144 adult patients with CRF from two dialysis centers in Adana, one private and one in a University, were included in the study. A questionnaire investigating demographic characteristics and short form health survey SF-36" were filled by face-to-face interview technique. Findings Male to female ratio of the participants was 91(63.2%) to 53(36.8%). The mean dialysis history was calculated as 44.4±34.3 months. One to six other diseases were recorded with a mean number of 2.9±1.1 to be concurrent to CRF. SF-36 revealed a health status score mean (TS=total score) of 48.1±21.

Prevalence and causes of depression among elders who live in residential homes in Adana

Günümüzde yaşlı nüfusun genel nüfus içindeki payı sağlık alanındaki gelişmelere ve sosyal koşullardaki iyileşmelere bağlı olarak her geçen gün artmaktadır. Bu durum ise başta demans ve depresyon olmak üzere çeşitli sağlık sorunlarının daha sık görülmesine yol açmaktadır. Yapılan çalışmalar derin üzüntülü bir duygudurum içinde değersizlik, yetersizlik, küçüklük duygu ve düşünceleriyle birlikte, düşünme, konuşma ve hareketler gibi fizyolojik işlevlerde yavaşlama ile seyreden bir sendrom olan depresyona huzurevinde kalan yaşlılarda evde kalanlardan daha sık rastlandığı şeklindedir. Geniş aile yapısından çekirdek aile yapısına geçiş, ekonomik ve sosyal nedenler ile huzurevleri günümüzde yaşlılar için önemli mekanlar haline gelmiştir. Adana’da iki farklı huzurevinde kalan 88 yaşlı ile yapılan, tanımlayıcı bu çalışmada depresyon sıklığının ölçülmesi ve bu durum ile ilişkili olduğu düşünülen demografik özellikleri, sosyokültürel özellikleri ve ekonomik özellikleri araştırılmıştır. Bu amaçla “Yaşlılar için Depresyon Ölçeği” kullanılmıştır. Çalışmanın istatistik değerlendirilmesinde t-testi ve lojistik regresyon analizi kullanılmıştır. Yaş ortalamaları 74.6±6.3 yıl olan yaşlıların %26.1’inde depresyona rastlanmış olup, erkeklerde bu oran %21.4 iken, kadınlarda %34.4 olarak bulunmuştur. Ayrıca hobisi olmayanların olanlara göre, evci çıkmayanların ve ziyaretçisi gelmeyenlerin de evci çıkan ve ziyaretçisi gelenlere göre, depresyona anlamlı olarak daha yatkın oldukları bulunmuştur. Bunların haricinde fiziksel konfor, sosyal güvence durumu, kronik hastalık durumu, medeni durum, huzurevinde kalma süresi ile depresyon arasında anlamlı bir ilişkiye rastlanmamıştır.Elder population constitutes every day larger portion of the community thanks to the development in health area and the improvement of social conditions with a resulting increase in the number of different health problems like dementia and depression. Depression is defined as a syndrome developing in the form of slowing physiological activities such as thinking, speaking and motion; in addition to thoughts or feelings like insufficiency, humiliation and loss of self-esteem in a profound sensation of sadness. Depression is more frequently reported among residential home elders in comparison to elderly living at their own houses. Residential homes are important places for elders due to economic or social reasons and due to the replacement of large families by nuclear families. This descriptive study compromising 88 elders with a mean age of 74.6±6.3 years, living in residential homes in Adana (Turkey), aimed to determine the depression frequency and to reveal related demographic, sociocultural and economic properties using "Geriatric Depression Scale". The statistical analyses were performed by t-test and logistic regression. The depression frequency was found to be 26.1%, with 21.4% and 34.4% among men and women, respectively. The elders with no hobby, those not visiting or being visited by relatives or friends were found to be more prone to depression. Physical comfort, social security, chronic diseases, marital status, time spent in the residential home were not found to affect the occurrence of depression among elders living in the residential home

EPIDEMIOLOGICAL EVALUATION OF MALARIA IN THE PERI-MILLENNIAL DECADE (1995-2004) IN ADANA, CUKUROVA REGION, TURKEY

WOS: 000272927000011Objective: Malaria is still an important public health problem with more than 300 millions of cases and almost two millions of deaths annually. Despite a sustain ed decrease, malaria is still prominent in Stratum-I and Adana, Turkey, due to the population density, the high rate of immigration/emigration. This study aimed to determine the status and changes of malaria characteristics in Adana province in terms of inter- and intra-annual frequencies, properties of the infected cases in the peri-millennium (1995 to 2004), and the affecting factors Material and Method: This retrospective study was carried out by screening the registry of Adana Center for Malaria Fight. The diagnosis Of malaria had been established at primary health care level by experienced malaria workers and confirmed by a parasitologist using blood samples from patients detected by active or passive surveillance between 1995 and 2004. Results: A total of 12,658 cases of malaria were detected. There were found decreases of frequencies of 99.5% in Adana, 93.5% in Stratum-l and 93.5% in Turkey. The changes infrequency rates and interactions between them Were analyzed and discussed in the light of factors like environment, management/economics, population movements and anti-malarial activities. The malaria positivity rate among feverish patients had decreased, the disease had shifted to rural character and to older ages, and its seasonal pattern had shifted. Conclusion: The situation of malaria changed due to population movement changes and the effect of antimalarial activities, and with cooperation between different entities and sectors, in addition to early diagnosis and treatment

Thrombocytopenia and Plasmodium vivax malaria in Adana, eastern Mediterranean coast of Turkey

WOS: 000202990001114

Antakya yöresinde yüksek anti-HCV seroprevalansı ve risk faktörleri

Amaç: Bu çalışma güney Anadolu’nun bir sınır şehrinde anti-hepatit C virus seroprevalansını saptamak, ikincil olarak da bu popülasyondaki potansiyel risk faktörlerini belirlemek amacıyla yapılmıştır. Gereç ve Yöntem: Çalışmaya 685 erkek, 742 kadın toplam 1427 birey alındı. Risk faktörleri bir anket formu ile sorgulandı. Tüm kan örnekleri anti-hepatit C virus için 3. jenerasyon enzyme- linked immunosorbent assays yöntemi ile analiz edildi. Bulgular: Toplam anti-hepatit C virus prevalansı 3.1% (44/1427) saptandı. Erkeklerde anti-hepatit C virus pozitişiği (3.6%) kadınlara göre daha fazla (2.6%) idi ve prevalans yaşla birlikte artmaktaydı. Anti-hepatit C virus prevalansı ilkokul mezunları (3.4%) (OR: 4.1, 95% CI: 1.5-11.6, p= 0.0001) ve eğitimsizlerde (5.0%) (OR:2.7, 95% CI: 1.1-7.4, p=0.021) ortaokul ve üstü eğitimlilere göre anlamlı ölçüde daha yüksekti. Anti-hepatit C virus pozitişiği evlilerde (3.7%) bekarlara (0.0%) göre daha fazla idi (OR:8.7, 95% CI: 1.2-63.7, p=0.003). Diş müdahalesi, evde doğum, provakatif düşük, yurt dışında çalışma, hipertansiyon, diabetes mellitus öyküsüne sahip olmak artmış anti-hepatit C virus pozitişiği için anlamlı bulundu. Sonuç: Çalışmanın yapıldığı bölgede anti-hepatit C virus seroprevalansı ülke geneli ile karşılaştırıldığında daha yüksekti. Eğitimsiz, öncesinde diş müdahalesi ve komşu ülkelerde çalışmış olmak bu yüksek oranda etkili faktörler olarak gözükmektedir.Background/aims: This study was conducted as a seroprevalence study on hepatitis C virus infection in a small city located in southern Anatolia, to estimate the prevalence of hepatitis C virus and to explore the potential risk factors for hepatitis C virus infection at this population level. Material and Methods: A total of 1427 (685 male (48%), 742 female) subjects agreed to participate in the study. Risk factors were examined using a questionnaire. All blood samples were tested using third-generation anti-hepatitis C virus enzyme-linked immunosorbent assays. Results: The overall anti-hepatitis C virus prevalence was 3.1% (44/1427). There was a steady rise in the prevalence of anti-hepatitis C virus positivity with age; the anti-hepatitis C virus prevalence was slightly higher in men (3.6%) than women (2.6%). The prevalence of anti-hepatitis C virus positivity was significantly higher in primary school graduates (3.4%) (odds ratio [OR]: 4.1, 95% confidence interval [CI]: 1.5-11.6, p=0.0001) and in illiterate subjects (5.0%) (OR: 2.7, 95% CI: 1.1-7.4, p=0.021) compared to secondary-plus graduates. Anti-hepatitis C virus positivity was higher (3.7%) in married subjects (OR: 8.7, 95% CI: 1.2-63.7, p=0.003) compared to single subjects (0.0%). Having dental procedure, delivery at home, provocative abortion, working abroad, hypertension, and diabetes mellitus were factors found to increase the anti-hepatitis C virus positivity significantly. Conclusions: In the region of the current study, the anti-hepatitis C virus seroprevalence was higher compared to the whole country. Illiteracy, previous dental procedures, and working abroad in neighboring countries seem to be factors that relate to this high ratio

Social factors should not be underestimated in smoking behaviour among adolescents: A patriarchal experience from senior high school students in Turkey

Introduction Smoking threatening especially younger age groups is a multi-factorial phenomenon on which socio-demographic, environmental and behavioural factors are effective. We aimed to evaluate the prevalence of smoking among senior high school students in Kahramanmaras city centre, Turkey and to determine the effect of social contributing factors in order to provide an insight to future precautionary interventions including education strategies targeting not only the adolescent population, but also their families in a patriarchal method approach in Turkey. Methods This cross-sectional study included 1,537 senior students from 47 randomly selected high schools. Smokers group consisted of daily smokers and intermittent smokers except social intermittent smokers. Results The prevalences were found as 63.7% for trying to smoke at least once in a life time and 24.5% for smoking (21.1% for daily and 3.4% for infrequent smoking). The most frequent reason to smoke was curiosity (41.7%). Most of the participants (82.9%) did not want to quit. The mean Fagerström test for nicotine dependence score of daily smokers was 2.1±1.4. Significant odds ratios for smoking were found as being male (3.26), no talking with parents (1.85 only in males), no support from parents (2.27 only in males), self-violence (2.73 only in females), violence against others (1.87 only in males), a smoking father (1.58 in males and 2.53 in females), a smoking sibling (1.50 in males, 2.00 in females), a smoking close friend (10.69 for males and 3.78 for females). The smoking status of the mother was not found to be effective for neither the males nor the females. Conclusions If we intend to prevent the use of tobacco products especially prevalent among senior high school students and to construct an approach model for quitting to smoke more emphasis should be placed on social environment including the role models especially in communities with patriarchal structure. Funding Çukurova University Scientific Research Foundation No. TTU-2015-3448

Pestisit Kullanımının Halk SağlığınaEtkiler

Pestisitler, böcekleri, mantarları, bitkileri ve kemirgenleri öldürmek için kullanılan kimyasalların tüm sınıflarını içerir. Genellikle, insan popülasyonları, dermatolojik, gastrointestinal, nörolojik, kanserojen, solunum, üreme ve endokrin yollar gibi farklı yollarla neredeyse her gün farklı türde pestisitlere maruz kalır. Bu çalışmada Türkiye'nin durumunu vurgulayarak pestisit kullanımının halk sağlığı üzerindeki etkilerini belirlemeyi amaçladıkPesticides include all classes of chemicals used to kill insects, fungi, vegetation, and rodents. Generally, human populations are exposed to different kinds of pesticides almost every day through different routes, including dermatological, gastrointestinal, neurological, carcinogenic, respiratory, reproductive, and endocrine routes. We aimed to determine the effects of pesticide use on public health emphasizing the position of Turke