The Relationship Between Nutrition and Diseases and Pests in Honey Bees (Apis mellifera L.)

Son yıllarda yaşanan yoğun bal arısı (Apis mellifera L.) ölümleri arıcılıkta birçok konunun sorgulanmasınaneden olmaktadır. Arı sağlığına yönelik kimyasalların kullanımının beklenen sonuçları tam olarak vermemesi ve arı ürünlerindekalıntı sorunu gibi yeni sorunları ortaya çıkarması nedeniyle yeni çıkış yolları aranmaktadır. Yapılan çalışmalarda arılarınbirçok stres faktörleri ile baş edememesinin nedenlerinden birisi olarak arıların yeterli ve kaliteli besin kaynakları ilebeslenememesi olduğu düşünülmektedir. Yetersiz beslenme neticesinde, bal arısı immün sisteminin zayıflamasıyla yaygıngörülen arı hastalık ve zararlılarına hedef olmaktadırlar. Arıların besin durumunun iyileştirilmesinin, arı sağlığına yönelikzorluklarla mücadelede temel amaç olması gerektiğinin arıcılar tarafından iyi anlaşılması sürdürülebilir arıcılık açısındanönemlidir. Bu derleme ile mevcut araştırmalar ve yeni bilgiler ışığında bal arılarında beslemenin önemi ortaya konarak, arıcılartarafından iyi anlaşılması hedeflenmiştir.In recent years, intensive honey bee (Apis mellifera L.) deaths have caused many questions in beekeeping. As the use of chemicals for bee health does not give the expected results and new problems such as residue problems in bee products are emerging, new ways of exit are being sought. In the studies, it is foreseen that the bees cannot cope with many stress factors and that the bees are not fed with sufficient and high-quality food sources. As a result of malnutrition, honey bee is the target of common bee diseases and pests due to decreased the immune system, It is important in terms of sustainable beekeepers to be well understood by beekeepers that improving the nutritional status of bees should be the main objective in fighting against bee health challenges. With this review, in the light of current researches and new information, the importance of feeding honey bees is revealed and it is aimed to be well understood by beekeepers

Arıcılıkta Bazı Biyoteknolojik Gelişmelere Bakış

Arıcılıktaki araştırmalar birçok bilim dalının ışığında yapılmakta olup biyoteknoloji bunlardan biridir. İklimde yaşanan değişimler, arıların beslenme ve besin kaynaklarını etkilerken, son yıllarda hastalık ve zararlıların giderek artması ve kimyasal ilaçlara karşı gerek arının gerekse de parazit ve patojenlerin direnç geliştirmeleri sebebiyle hastalık etmenlerine bu kimyasalların çare olamaması arıcılıkta biyoteknolojik çalışmalara yönelimi hızlandırmıştır. Hastalıklara dirençli / verimli arı ırklarının ve mevcut katkı maddelerinin geliştirilmesiyle birlikte, yeni yem kaynakları oluşturulmasına yönelik biyoteknolojik araştırmalar yapılmaktadır. Özellikle dünyadaki gelişmelere uyum sağlamak sürdürülebilir arıcılık faaliyetleri açısından da oldukça önem taşımaktadır. Bu çalışmada bal arısı ve arıcılık sektöründe yapılmış bazı biyoteknolojik araştırmalar incelenerek bu alandaki gelişmelerin ortaya konulması ve yakın gelecekte yapılacak çalışmalara ışık tutulması amaçlanmıştır

The Changes in blood parameters during the rehabilitation of dancing bears

İstanbul ve yöresinde yaz sezonlarında ticari amaca yönelik olarak bakıcıları tarafından eğitilip, yetiştirilen dansçı ayıların biyomedikal durumlarını incelemek, sunulan çalışmanın ana hedefidir. Bu amaçla İstanbul'da yakalanıp U.Ü. Veteriner Fakültesi Vahşi Yaşam Araştırma Merkezinde (VYAM) rehabilitasyon programına alman 12 erkek, 6 dişi toplam 18 adet ayının yakalandıktan hemen sonra ve rehabilitasyon programı sonrasında usulüne uygun olarak anestezi altında V.iliaci'den kan örnekleri alındı. Serumları çıkarıldı. Numunelerde metabolit, mineral ve enzim olarak 3 bölümde toplam 25 çeşit biyokimyasal parametre analiz edildi. Her numunede metabolitlerden; glukoz, üre, ürik asit, kreatinin, total kolesterol, trigliserid, total protein, albumin, globulin, total bilirubin, direkt bilirubin, indirekt bilirubin düzeyleri, mineral olarak; sodyum, potasyum, klor, kalsiyum, fosfor, magnezyum incelenirken, Aspartat Aminotranferaz (AST), Alanın Aminotransferaz (ALT), Alkalen Fosfataz (ALP), Gamma Glutamil Transpeptidaz (GGT), Laktat Dehidrojenaz (LDH), Kreatin Kinaz (CK), Amilaz enzimlerinin de aktiviteleri otoanalizor ile rehabilitasyon öncesi ve sonrası olmak üzere 2'şer defa ölçüldü. Elde edilen değerler rehabilitasyon öncesinde yukarıdaki sıraya uygun olarak; 108.40 mg/dl, 19.30 mg/dl, 0.83 mg/dl, 1.0 mg/dl, 344.0 mg/dl, 395.0 mg/dl, 6.84 g/dl, 4.04 g/dl, 2.80 g/dl, 0.25 g/dl, 0.14 mg/dl, 0.18 mg/dl, 137.71 m£q/l, 4.49 mEq/l, 102.41 ınEq/l, 9.26 mg/dl, 6.88 mg/dl, 2.21 mg/dl, 65.77 U/l, 22.94 U/l, 35.50 U/l, 14.0 U/l, 508.22 U/l, 125.94 U/l, 44.61 U/l rehabilitasyon sonrasında yine sırasıyla; 118.72 mg/dl, 23.05 mg/dl, 0.77 mg/dl, 1.30 mg/dl, 322.88 mg/dl, 252.66 mg/dl, 7.05 g/dl, 3.83 g/dl, 3. 18 g/dl, 0.24 mg/dl, 0. 14 mg/dl, 0. 14 mg/dl, 135.88 mEq/l, 4.15 mEq/l, 102.61 mEq/l, 9.28 mg/dl, 5.47 mg/dl, 2.22 mg/dl, 76.12 U/l, 35.33 UA, 43.16 U/l, 11.94 U/l, 589.83 UA, 109.53 U/l, 27.70 U/l olarak saptandı. Tüm bu sonuçlar genel amaca yönelik olarakrehabilitasyon programı öncesi ve sonrası değişimler şeklinde yorumlandı. Ayrıca cinsiyet açısından erkek ve dişi olarak 2 grup altında, yaş bakımından yetişkin, genç, yavru olarak 3 farklı gruba ayrılıp aynı şekilde değerlendirmeye tabi tutuldu. İstatistiksel olarak varyans analizi ve Mann-Whitney U testi ile gruplar arasındaki farklılıkların önem dereceleri hesaplandı. Buna göre rehabilitasyon öncesi ve sonrası yapılan tüm ölçümlerde kreatinin, LDH (p<0.05), AST, ALT (p<0.01), globulin (p<0.001) değerleri ortalamalarının rehabilitasyon sonrası arttığı, indirekt bilirubin (p<0.05), trigliscrid (p<0.00 1 )dcğcr!eriuin ise azaldığı saptandı. Rehabilitasyon programının cinsiyetle ilişkisini ortaya çıkarmak için yine aynı testler uygulandı. Rehabilitasyon öncesi erkeklerle dişilerin kendi arasında üre, GGT (p<0.05), kreatinin, total bilirubin (p<0.01) değerleri ortalamaları dişilerde yüksek iken ALP, CK (p<0.05) değerleri ortalamalarının erkeklerde yüksek olduğu belirlendi. Rehabilitasyon sonrası aynı grupların kendi aralarında yapılan istatistik incelemede dişilerde sodyum (p<0.05), üre, kreatinin, GGT (p<0.01), magnezyum (p<0.001) değerleri ortalamaları, erkeklerde kalsiyum, fosfor, ALP, CK (p<0.05), LDH (p<0.01) değerleri ortalamaları yüksek bulundu. Bundan başka erkek-erkek ve dişi-dişi gruplarının programdan etkilenme durumları da bu istatistiksel yöntemlerle araştırıldı. Erkek-erkek grupları arasında glukoz, kreatinin, globulin, AST, ALT (p<0.05) değerleri ortalamalarının rehabilitasyon sonrası arttığı saptanırken, potasyum (p<0.05), trigliserid (p<0.001) değerleri ortalamalarının azaldığı, dişi-dişi grupları arasında da üre, kreatinin (p<0.05), ALT (p<0.01) değerleri ortalamalarının rehabilitasyon sonrası arttığı, fosfor, albumin, amilaz (p<0.05), trigliserid (p<0.01) değerlerinin azaldığı belirlendi. Doğal olarak yaşla birlikte bazı biyokimyasal değerler değiştiğinden bu çalışmada da 1 8 ayı yetişkin, genç ve yavru olarak gruptandı. Rehabilitasyon öncesi ve somasında elde edilen kan parametreleri hem yetişkin-genç-yavru olarak kendi aralarında hem de program öncesi ve somasında yetişkin-yetişkin, genç-genç, yavru-yavru şeklinde gruplar arasında yorumlandı. Bu istatistiksel yorumlar sonucunda rehabilitasyon öncesi yetişkin- genç-yavru gruplarının kendi içinde kreatinin, albumin (p<0.01, yavruların değeri genç veyetişkinlerden düşük), ALP (p<0.05, yavruların değeri genç ve yetişkinlerden yüksek), AST, LDH (p<0.001, yavruların değeri diğerlerinden yüksek), yine rehabilitasyon sonrası aynı grup içinde potasyum, fosfor, CK (p<0.05, yavruların değeri diğerlerinden düşük), ürik asit, direkt bilirubin (p<0.05, yetişkinlerin değeri diğerlerinden yüksek),globulin, total bilirubin (p<0.05, yavruların değeri diğerlerinden düşük), klor (p<0.01, yetişkinlerin değeri yavru ve gençlerden yüksek), magnezyum (p<0.01, yavruların değeri diğerlerinden düşük), üre, total protein, albumin, in direkt bilirubin ve ALT (p<0.001, yavruların değeri diğerlerinden düşük) değerlerinde önem belirlendi. Bunların yanı sıra program öncesi ve sonrası yetişkin-yetişkin gruplarında trigliserid, fosfor (p<0.05) değerleri rehabilitasyon sonrasında azalırken total protein, globulin, AST, ALT, LDH (p<0.05) değerleri ortalamalarının rehabilitasyon sonrası arttığı, genç-genç grupları arasında üre, AST, GGT (p<0.05), globulin (p<0.01), ALT (p<0.001) değerleri ortalamalarının rehabilitasyon sonrası arttığı, trigliserid (p<0.001), albumin, fosfor, amilaz (p<0.05) değerlerinin ise azaldığı yine yavru-yavru grupları arasında üre, potasyum, GGT (p<0.05) rehabilitasyon sonrası azalırken, kreatinin (p<0.05) değerleri ortalamasında artış olduğu saptandı. Tüm bu çeşitli geniş ve istatistiksel olarak detaylı yorumlanmış bulgular dansçı ayıların halk elinde (rehabilitasyon öncesi) fena bakım ve beslemeye tabi tutulup, yaşadığını gösterirken, aynı ayıların rehabilitasyon programı adı altında 285 günlük iyi bakım, besleme ile doğal fizyolojik ve biyokimyasal durumlarına ulaştığını, uygulanan rehabilitasyon programının yerinde olduğunu göstermektedir. Bu öncül çalışına ile hem ayılarda detaylı kan parametreleri Türkiye'de ilk defa sunulmuş, hem de ayıların doğal ortama bırakılmasında fızyopsikolojik durumlarının yanı sıra kan biyokimyasal değerlerinin de önemli olabileceği ortaya konulmuştur.The purpose of this study was to observe the biomedical conditions of dancing bears which have been to attract the tourists visiting Istanbul and its vicinity during the summer. For this purpose a total of 18 bears (12 male and 6 female) were confiscated in Istanbul and brought U.U. Faculty of Veterinary Medicine Wildlife Research Centre for in to rehabilitatiton programme. Blood samples were taken from V. iliaci under the anesthesia before and after rehabilitation programme. Sera were separated and examined for metabolites, minerals and enzymes by using 25 different biochemical tests. In all of the samples as metabolites; glucose, urea, uric acid, creatinine, total cholesterol, triglyceride, total proten, albumin, globulin, total bilirubin, direct and indirect bilirubin; as minerals sodium, potassium chloride, calcium, phosphate, magnesium levels and Aspartate Amino Transferase (AST), Alanine Amino Transferase (ALT), Alkalene Phosphatase (ALP), Gamma Glutamyl Transpeptidase (GGT), Lactate Dehydrogenase (LDH), Creatine Kinase (CK) and Amylase activities were measured by using autoanalyzer for two times before and after rehabilitation programme. According to the order above the metabolites values were determined as; 108.40 mg/dl, 19.30 mg/dl, 0.83 mg/dl, 1.0 mg/dl, 344.0 mg/dl, 395.0 mg/dl, 6.84 g/dl, 4.04 g/dl, 2.80 g/dl, 0.25 g/dl, 0.14 mg/dl, 0.18 mg/dl, 137.71 inEq/1, 4.49 inEq/1, 102.41 mEq/1, 9.26 mg/dl, 6.88 mg/dl, 2.21 mg/dl, 65.77 U/l, 22.94 U/l, 35.50 U/l, 14.0 U/l, 508.22 U/l, 125.94 U/l, 44.61 U/l before rehabilitation and the values were determined as 118.72 mg/dl, 23.05 mg/dl, 0.77 mg/dl, 1.30 mg/dl, 322.88 mg/dl, 252.66 mg/dl, 7.05 g/dl, 3.83 g/dl, 3.18 g/dl, 0.24 mg/dl, 0.14 mg/dl, 0.14 mg/dl, 135.88 mEq/1, 4.15 mEq/1, 4102.61 mEq/1, 9.28 mg/dL 5.47 mg/dL 2.22 mg/dL 76.12 U/L. 35.33 U/l, 43.16 U/L. 11.94 U/l, 589.83 U/l, 109.53 U/l, 27.70 U/l after rehabilitation programme. All of the results not only are extrapolated for the evaluation of rehabilitation programme, but also extrapolated in the interpretation of sex differences as female versus male, and of the age differences as cubs, young adults and adults. Statistically by variance analysis and Mann-Whitney U tests significance level of differences among the groups were calculated. As a result, in the measurements made pre and post rehabilitation period among the following values statistically significant results were obtained; creatinine, direct bilirubin, indirect bilirubin, LDH (p<0.05), AST, ALT (p<0.01), triglyceride, globulin (p<0.00l) Similar tests were also utilized to understand the sex differences and rehabilitation programme relationship. Before rehabilitation between the males and females while statistically significant results were obtained in the value of urea, ALP, GGT, CK (p<0.05), creatinine, total bilirubin (p<0.01), alter the rehabilitation programme statistically significants result, between the same groups were observed in the values of sodium, calcium, phosphate, ALP, CK (p<0.05), urea, creatinine, GGT, LDH (p<0.01), Mg (p<0.001). In addition, the effects of rehabilitatiton programme on male-male and female-female groups were also evaluated by using the same statistical tests. Between the male-male group in the values of glucose, creatinine, potassium, globulin, AST, ALT (p<0.05), triglyceride (p<0.001) and in the female- female groups in the values of urea, creatinine, phosphate, albumin, Amylase (p<0.05), triglyceride, ALT (p<0.01). Statistically significant results were observed before and after rehabilitation programme since certain biochemical parameters change naturally by age, in this study 18 bears were also grouped as adults, young adults and cubs. Interpretation of blood parameters obtained in pre and post rehabilitatiton period was made both among adult- young adult-cub and also between the groups of adult-adult, young adult-young adult, cub-cub as pre and post rehabilitation period. Results of interpretation showed that before the rehabilitation within the group of adult-young adult-cub in the values of creatininealbumin (p<0.01), ALP (p<0.05), AST, LDH (p<0.001) and again within the same group in the values of after the rehabilitation potassium, phosphate, uric acid, globulin, total bilirubin, direct bilirubin, CK (p<0.05), chloride, magnesium (p<0.01), urea, total protein and alb umine, indirect bilirubin, ALT (p<0.001) are significantly different. Additionally, between the adult-adult groups in the values of phosphate, triglyceride, total protein, globulin, AST, ALT, LDH (p<0.05); between the young-young groups in the values of urea, phosphate, albumin, AST, GGT, amylase (p<0.05), triglyceride, ALT (p<0.001), globulin (p<0.01) and also between die cub-cub groups in the values of urea, creatinine, potassium, GGT (p<0.05) statistically significant differences were observed in the pre and post rehabilitation periods. All of til esc various, numerous and statistically in detail extrapolated results showed that while the bears had been exposed the poor management and malnutrition when they were in captivity, they reached to their natural physiological and biochemical status during the rehabilitation programme, and that is the evidence that rehabilitation programme is sound. With this first in its kind study, the first time in Turkey, not only blood parameters of bears in detail have been presented but also the importance of scrum biochemistry along with physiological and psychological status of the bears in the time of their release to nature have been determined

Dose dependent effects of Spirulina platensis on liver health in rats

Spirulina platensis which is an important microalgae is interested in both human and animal nutrition for health balance. This study's aimed to evaluate the dose dependent effects of S.platensis on body weight, height, waist circumference (WC), body mass index (BMI), waist/height ratio (WHtR), abdominal fat weight, liver weight, serum liver enzymes and liver histopathology. 30 male Wistar albino rats're used in groups; Control, SP-1(500mg/kgbw) and SP-2(1000mg/kgbw). S.platensis was administered by oral gavage daily. The body weight, height, WC, BMI, WHtR and abdominal lipid weight were calculated. Also, serum cholesterol, ALT and AST were measured. End of the study, liver tissue samples were taken and scaled and histopathologic changes were recorded. There were no differences in body conditions, but positively significant correlations were found among parameters. As the doses were considered, in groupSP-1, significant positively correlations were determined among abdominal fat, growth, height, BMI and WC statistically. Nevertheless, there were no significant changes in liver weight, serum and histopathologic analyzes. S.platensis with its high concentration of functional nutrients is called as an important alternative therapeutic food and it can be used safely. © 2020 Agricultural Research Communication Centre. All rights reserved.16.074, NKUBAP.10This study was supported by grant from the Research Foundations of Namik Kemal University (Project number: NKUBAP.10.GA.16.074). The students acknowledge Eylül Yıldız, Chamza Taskir and thank for their technical assistance during research

Investigation of Biochemical and Histopathological Effects of Spirulina platensis Application in Rats

Bu çalışma Namık Kemal Üniversitesi Deney Hayvanları Etik kurulundan alınan 2016-04/9 onay numara izni ile Namık Kemal Üniversitesi Deney Hayvanları Araştırma Merkezi’nde sürdürülmüştür. Çalışmada 200-250 gr canlı ağırlıkta, 7-8 haftalık yaşta, Wistar albino ırkı 30 adet rat kullanılmıştır. Gruplar sırasıyla ; I.Grup: kontrol; II.Grup: SP-1 (500 mg/kg ca); III.Grup: SP-2 (1000 mg/kg ca). Spirulina platensis hayvanlara günlük ve oral gavage ile ağızdan verilmiştir. Çalışma süresince haftalık canlı ağırlıkları tartılmış ve canlı ağırlık artışları ölçülmüştür. Ayrıca çalışmanın başında ve sonunda bel genişliği, boy uzunluğu, bel-boy oranı, abdominal yağ miktarı ve vücut kitle indeksi hesaplanmıştır. 45 günlük çalışma sonunda anestezi altındaki hayvanlardan, kan alınarak hematokrit, hemoglobin, alyuvar ve akyuvar sayısı ile lökosit alt tipleri (lenfosit, nötrofil, bazofil, monosit ve eozinofil) değerlendirilmiştir. Alınan kanlardan elde edilen serumlarda, serum kalsiyum, fosfor ve total kolesterol parametreleri ölçülmüştür. Ayrıca ELİSA yöntemiyle serum ALT ve AST değerlerine de bakılmıştır. Çalışma sonunda ratların karaciğer doku örnekleri alınmış, hematoksilen-eozin boyası ile boyanmış ve histopatolojik değişiklikler kaydedilmiştir. Sonuçlara göre büyüme performansında, hematolojik, biyokimyasal ve histpatolojik analizlerinde istatistiksel önemde bir farklılık saptanmamıştır. Vücut kitle indeksi hesaplamalarına bakıldığında ise istatistik fark gözlenmemiştir, ancak abdominal yağ miktarında istatistiksel olmasa da 500 mg/kg S.platensis verilen grupta bir azalma belirlenmiştir. Doğal katkı maddeleri arasında bulunan ve zengin biyolojik içeriği bakımından ilgi çeken S.platensis’in yüksek miktarda ve uzun sürelerde kullanımının değerlendirildiği bu çalışma ile literatüre kaynak olunacağı düşünülmektedir. Ancak bu katkı maddelerinin farklı özellikte hayvan materyallerinde kullanımı ile ilgili daha derin ve ayrıntılı çalışmalara gereksinim vardır.This study was approved by Namik Kemal University Experimental Animal Ethics Committee, confirmation number 2016-04/9, and was carried out Namik Kemal University Experimental Animal Research Center. Thirty, 200-250 g live weight of male Wistar albino rats 7-8 weeks age were used. The groups; Group I: control; Group II: SP-1 (500 mg/kg bw); Group III: SP-2 (1000 mg/kg bw) respectively. Spirulina platensis was orally administered to animals by oral gavage and daily. During the study weekly live weights were weighed and live weight gains were measured. In addition, height, waist circumference, body mass index and waist/height ratio and abdominal lipid weight were calculated. Blood Hematocrit, hemoglobin, red blood cells, white blood cell counts and leukocyte subtypes (lymphocytes, neutrophils, basophils, monocytes and eosinophils) were evaluated from animals under anesthesia at the end of 45 days of trial. Serum calcium, phosphorus and total cholesterol parameters were measured in the serum obtained from the alginate blood. Also, serum ALT and AST values were measured by ELISA method. At the end of the study, liver tissue samples of rats were taken, stained with hematoxylin-eosin stain and histopathologic changes were recorded. According to the results, there was no statistically significant difference in growth performance, hematological, biochemical and histopatological analyzes. There was no statistical difference in body mass index calculations, but although there were no differences in groups there was a decrease in amount of abdominal lipid weight in group added 500mg/kg S.platensis. It is considered to be a resource in the literature with this study in which the use of high amounts of S.platensis, which is among natural additives and attracts attention in terms of rich biological content, is evaluated for a long time. However, more studies about various natural additives on other animal species would be necessary to clarify the effects of these supplements

Bal Arılarında (Apis mellifera L.) Beslenmenin Hastalık ve Zararlılarla İlişkisi

Son yıllarda yaşanan yoğun bal arısı (Apis mellifera L.) ölümleri arıcılıkta birçok konunun sorgulanmasınaneden olmaktadır. Arı sağlığına yönelik kimyasalların kullanımının beklenen sonuçları tam olarak vermemesi ve arı ürünlerindekalıntı sorunu gibi yeni sorunları ortaya çıkarması nedeniyle yeni çıkış yolları aranmaktadır. Yapılan çalışmalarda arılarınbirçok stres faktörleri ile baş edememesinin nedenlerinden birisi olarak arıların yeterli ve kaliteli besin kaynakları ilebeslenememesi olduğu düşünülmektedir. Yetersiz beslenme neticesinde, bal arısı immün sisteminin zayıflamasıyla yaygıngörülen arı hastalık ve zararlılarına hedef olmaktadırlar. Arıların besin durumunun iyileştirilmesinin, arı sağlığına yönelikzorluklarla mücadelede temel amaç olması gerektiğinin arıcılar tarafından iyi anlaşılması sürdürülebilir arıcılık açısındanönemlidir. Bu derleme ile mevcut araştırmalar ve yeni bilgiler ışığında bal arılarında beslemenin önemi ortaya konarak, arıcılartarafından iyi anlaşılması hedeflenmiştir.In recent years, intensive honey bee (Apis mellifera L.) deaths have caused many questions in beekeeping. As the use of chemicals for bee health does not give the expected results and new problems such as residue problems in bee products are emerging, new ways of exit are being sought. In the studies, it is foreseen that the bees cannot cope with many stress factors and that the bees are not fed with sufficient and high-quality food sources. As a result of malnutrition, honey bee is the target of common bee diseases and pests due to decreased the immune system, It is important in terms of sustainable beekeepers to be well understood by beekeepers that improving the nutritional status of bees should be the main objective in fighting against bee health challenges. With this review, in the light of current researches and new information, the importance of feeding honey bees is revealed and it is aimed to be well understood by beekeepers

Evaluation of effects of water-saving superabsorbent polymer on corn (Zea mays L.) yield and phosphorus fertilizer efficiency

There is growing interest in using a reduced rate of mineral fertilizer along with water-saving superabsorbent polymer (WSAP) for field crop production in arid and semiarid regions of the world. The overall objective of this study was to evaluate the effects of hydrogel applications on the phosphorus fertilizer efficiency parameter, yield, and selected physiological properties of corn (Zea mays L.) grown at different levels of water deficiency in greenhouse conditions. The experimental design consisted of 3 completely randomized blocks in a factorial arrangement, with 9 hydrogel doses (0%, 0.01%, 0.02%, 0.04%, 0.08%, 0.12%, 0.2%, 0.4%, and 0.6%), 4 phosphorus fertilizer doses (0, 80, 160, and 240 kg ha(-1)), and 4 water deficiency levels (50%, 65%, 80%, and 100%). Overall, 432 pots were used in this study. We found that the irrigation interval of 0.0% WSAP (control) application treatment at water deficient conditions (WDC 50%) was 6 days, although this value could be increased to 11 days with 0.4% WSAP application treatment. The highest yield was obtained from 0.40% WSAP with 240 kg ha(-1) P application dose at 35% deficient irrigation conditions according to leaf relative water content, the chlorophyll reading value of corn plants, and P fertilizer efficiency parameters such as agronomic efficiency, physiological efficiency, use efficiency, and apparent recovery efficiency values. These findings suggest that the application of 0.40% WSAP with 240 kg ha(-1) P and economic soil management practice could provide an efficient corn production operation in drought-affected regions such as eastern Turkey and other areas with similar ecologies

Changes in Vitellogenin (Vg) and Stress Protein (HSP 70) in Honey Bee (Apis mellifera anatoliaca) Groups under Different Diets Linked with Physico-Chemical, Antioxidant and Fatty and Amino Acid Profiles

Honey bee colonies are often subjected to diseases, nutrition quality, temperature and other stresses depending on environmental and climatic conditions. As a result of malnutrition, the level of Vg protein decreases, leading to overwintering losses. The Vg values must be high for a successful wintering, especially before wintering. If good nutrition is not reached, the long winter period may cause an increase in colony losses. Supplementary feeding is essential for colony sustainability when floral resources are insufficient, as in recent years with the emerging climate changes. Furthermore, quality food sources or nutrients are significant for maintaining honey bee health and longevity. This study examined the changes in HSP 70 and Vg proteins in 6 groups of 48 colonies fed with five different nutrients. The fatty acids that are present in the highest amount in Cistus creticus (Pink rock-rose), Papaver somniferum (Opium poppy) and mixed pollen samples were linoleic, palmitic and cis-9-oleic acids. The highest values in proline, lysine and glutamic acid were determined in C. creticus pollen. Regarding the P. somniferum pollen, the highest values were observed in lysine, proline, glutamic and aspartic acids. The highest values in lysine, proline, leucine and aspartic acid were noticed in mixed pollen. The effect of different feeding on Vg protein in nurse and forager bee samples was higher in the mixed pollen group in the fall period. In nurse bees, the mixed pollen group was followed by Cistus creticus pollen &gt; Papaver somniferum pollen &gt; sugar syrup &gt; commercial bee cake &gt; control group, respectively (p &lt; 0.05). In forager bees, the order was mixed pollen, P. somniferum pollen, C. creticus pollen, commercial bee cake, sugar syrup and control. In the early spring period, the Vg levels were high in the mixed pollen group in the nurse bees and the commercial bee cake group in the forager bees. In the fall period, the HSP 70 value of the forager and nurse bees was the lowest in the C. creticus group (p &lt; 0.05). In early spring, the active period of flora, a statistical difference was found between the treatment groups