Effect of cyclosporin A on proteinuria in the course of glomerulopathy associated with WT1 mutations

Denys–Drash syndrome (DDS) is characterized by progressive glomerulopathy caused by diffuse mesangial sclerosis (DMS), genitourinary defects, and a higher risk of developing Wilms’ tumor. It is commonly assumed that the DMS is unresponsive to any medications. In this report, we present a patient with Denys–Drash syndrome, in whom the cyclosporine A (CsA) was found to induce total remission. This observation and observations of other authors confirm that in genetic forms of nephrotic syndrome, the proteinuric effect of CsA may be due to a non-immunologic mechanism. We confirm the beneficial effect of CsA treatment in DDS; however, the potential nephrotoxicity of this drug will probably not allow long-term use

KIM-1 and NGAL: new markers of obstructive nephropathy

Congenital obstructive nephropathy is the primary cause of chronic renal failure in children. Rapid diagnosis and initiation of the treatment are vital to preserve function and/or to slow down renal injury. The aim of our study was to determine whether urinary (u) kidney injury molecule-1 (KIM-1) and neutrophil gelatinase-associated lipocalin (NGAL) may be useful non-invasive biomarkers in children with congenital hydronephrosis (HN) caused by ureteropelvic junction obstruction. The study cohort consisted of 20 children with severe HN who required surgery (median age 2.16 years) and two control groups (control group 1: 20 patients with mild, non-obstructive HN; control group 2: 25 healthy children). All of the children had normal renal function. Immunoenzymatic ELISA commercial kits were used to measure uKIM-1 and uNGAL concentrations. The preoperative median uKIM-1/creatinine (cr.) and uNGAL levels were significantly greater in the children with severe HN than in both control groups. Three months after surgery, uNGAL had decreased significantly (p < 0.05) in the children with severe HN, but was still higher than that in control group 2 children (p < 0.05). Receiver operator characteristic analyses revealed a good diagnostic profile for uKIM-1 and uNGAL in terms of identifying a differential renal function of <40% in HN patients (area under the curve (AUC) 0.8 and 0.814, respectively) and <45% in all examined children (AUC 0.779 and 0.868, respectively). Based on these results, we suggest that increasing uNGAL and uKIM-1 levels are associated with worsening obstruction. Further studies are required to confirm a potential application of uKIM-1 and uNGAL as useful biomarkers for the diagnosis and progression of chronic kidney disease

Wykorzystanie akcelerometrów jako metody poprawy przestrzegania zaleceń dotyczących aktywności fizycznej w leczeniu otyłości u dzieci

The evidence has showed that increasing physical activity is a particularly important element not only in prevention but also in the treatment of obesity. This study aimed to examine whether the use of accelerometers for monitoring physical activity is a sufficient motivator to adhere the recommended level of physical activity. Material and methods. The prospective study involved 44 obese children and adolescents aged 5 to 17 who were registered with the Pediatric Nephrology Department at the Medical University of Bialystok, Poland. Participants had to wear a device for at least 12 hours per day for 56 consecutive days. Anthropometric measurements were made at the beginning of the study and after eight weeks of physical activity monitoring. Results. The presented study results far exceeded the recommended amount of the average physical activity energy expenditure of young patients in the first two weeks. In the following weeks, the amount of daily energy expenditure gradually diminished, but finally, the average BMI Z-score was reduced from 2.80±0.64 at baseline to 2.48±0.27 at the end of the study (p<0.0147). Conclusions. The study demonstrates that tracking of physical activity may be an essential factor to improve compliance with physical activity recommendations.Wyniki badań wykazują, że zwiększenie aktywności fizycznej jest szczególnie ważnym elementem nie tylko profilaktyki, ale także leczenia otyłości. Niniejsze badanie miało na celu stwierdzenie, czy wykorzystanie akcelerometrów do monitorowania aktywności fizycznej stanowi wystarczający czynnik motywujący do przestrzegania zalecanego poziomu aktywności fizycznej. Materiał i metody. W prospektywnym badaniu wzięło udział 44 otyłych dzieci i nastolatków w wieku od 5 do 17 lat, którzy zostali zarejestrowani w Klinice Pediatrii i Nefrologii Uniwersytetu Medycznego w Białymstoku. Uczestnicy musieli nosić urządzenie przez co najmniej 12 godzin dziennie przez 56 kolejnych dni. Pomiary antropometryczne wykonano na początku badania i po ośmiu tygodniach monitorowania aktywności fizycznej. Wyniki. Wyniki badania wykazały znaczne przekroczenie zalecanej ilości średniego wydatku energetycznego związanego z aktywnością fizyczną młodych pacjentów w ciągu pierwszych dwóch tygodni. W kolejnych tygodniach ilość dziennego wydatku energetycznego stopniowo malała, ale ostatecznie średni Z-score BMI został zmniejszony z 2,80±0,64 na początku badania do 2,48±0,27 na końcu badania (p< 0,0147). Wnioski. Badanie pokazuje, że monitorowanie aktywności fizycznej może być istotnym czynnikiem poprawiającym przestrzeganie zaleceń dotyczących aktywności fizycznej

Wykorzystanie akcelerometrów jako metody poprawy przestrzegania zaleceń dotyczących aktywności fizycznej w leczeniu otyłości u dzieci

Background. The evidence has showed that increasing physical activity is a particularly important element not only in prevention but also in the treatment of obesity. This study aimed to examine whether the use of accelerometers for monitoring physical activity is a sufficient motivator to adhere the recommended level of physical activity. Material and methods. The prospective study involved 44 obese children and adolescents aged 5 to 17 who were registered with the Pediatric Nephrology Department at the Medical University of Bialystok, Poland. Participants had to wear a device for at least 12 hours per day for 56 consecutive days. Anthropometric measurements were made at the beginning of the study and after eight weeks of physical activity monitoring. Results. The presented study results far exceeded the recommended amount of the average physical activity energy expenditure of young patients in the first two weeks. In the following weeks, the amount of daily energy expenditure gradually diminished, but finally, the average BMI Z-score was reduced from 2.80±0.64 at baseline to 2.48±0.27 at the end of the study (p&lt;0.0147). Conclusions. The study demonstrates that tracking of physical activity may be an essential factor to improve compliance with physical activity recommendations.Wprowadzenie. Wyniki badań wykazują, że zwiększenie aktywności fizycznej jest szczególnie ważnym elementem nie tylko profilaktyki, ale także leczenia otyłości. Niniejsze badanie miało na celu stwierdzenie, czy wykorzystanie akcelerometrów do monitorowania aktywności fizycznej stanowi wystarczający czynnik motywujący do przestrzegania zalecanego poziomu aktywności fizycznej. Materiał i metody. W prospektywnym badaniu wzięło udział 44 otyłych dzieci i nastolatków w wieku od 5 do 17 lat, którzy zostali zarejestrowani w Klinice Pediatrii i Nefrologii Uniwersytetu Medycznego w Białymstoku. Uczestnicy musieli nosić urządzenie przez co najmniej 12 godzin dziennie przez 56 kolejnych dni. Pomiary antropometryczne wykonano na początku badania i po ośmiu tygodniach monitorowania aktywności fizycznej. Wyniki. Wyniki badania wykazały znaczne przekroczenie zalecanej ilości średniego wydatku energetycznego związanego z aktywnością fizyczną młodych pacjentów w ciągu pierwszych dwóch tygodni. W kolejnych tygodniach ilość dziennego wydatku energetycznego stopniowo malała, ale ostatecznie średni Z-score BMI został zmniejszony z 2,80±0,64 na początku badania do 2,48±0,27 na końcu badania (p&lt; 0,0147). Wnioski. Badanie pokazuje, że monitorowanie aktywności fizycznej może być istotnym czynnikiem poprawiającym przestrzeganie zaleceń dotyczących aktywności fizycznej