What does good metabolic control of diabetes mean : more questions than answers

Pojęcie wyrównania metabolicznego często utożsamia się przeważnie z odsetkiem hemoglobiny glikowanej. Wielu lekarzy intensyfikuje terapię wyłącznie na podstawie tego parametru. Autorzy omawiają konsekwencje posługiwania się parametrem HbA1c, jego związki z regulacją stężenia glukozy, a także odnoszą się do innych parametrów, które powinno się uwzględnić w przypadku konieczności podjęcia decyzji o intensyfikacji i wyborze modelu leczenia. Do czynników tych należą: dobowy profil glikemii, masa ciała pacjenta, skłonność do hipoglikemii, liczba wstrzyknięć insuliny i jakość życia pacjentaMetabolic control is a term frequently used as a synonym of the percentage of glycated HbA1c. Many physicians intensify the therapy considering this parameter only. Authors review consequences of using HbA1c in clinical practice and also indicate other parameters that should be taken into consideration when decision about intensifying diabetes type 2 therapy should be made. Those parameters include daily glucose concentration profiles, patient body mass, risk of hypoglycaemia, number of injections and quality of life

Starting insulinotherapy in diabetes mellitus type 2 - long acting insulin analog or biphasic insulin analog?

Cukrzyca typu 2 ma charakter postępujący i w pewnym momencie jej trwania konieczne jest rozpoczęcie leczenia insuliną w celu uzyskania właściwej kontroli glikemii. Rozpoczęcie insulinoterapii niemal zawsze wiąże się z pytaniem, od jakiego rodzaju insuliny powinno się zaczynać leczenie cukrzycy typu 2, tak aby było ono najskuteczniejsze dla pacjenta, a jednocześnie wiązało się z małym ryzykiem działań niepożądanych. Z punktu widzenia i lekarza, i pacjenta równie ważna jest wygoda stosowania insuliny. W niniejszym artykule poruszono kwestie wytycznych leczenia cukrzycy 2 oraz podjęto próbę odpowiedzi na pytanie, od którego z preparatów insuliny należy rozpocząć terapię: długodziałającego analogu insuliny czy analogu dwufazowego.Diabetes mellitus is a progressive disease requiring multiple treatment regimens. To secure good glycaemic control insulin needs to be introduced when oral antidiabetic drugs fail. When starting insulinotherapy there are several questions to be answered: what kind of insulin is optimal for the patient and which one is the most effective and safe. Another important aspect is quality of life meaning convenient insulinotherapy assuring high compliance. In the following article we attempt to asses which of the following insulin treatment regimens: long acting insulin analogue or biphasic insulin analogue is optimal for starting insulinotherapy in type 2 diabetes mellitus

Cukrzyca typu 2 u chorych po 70. roku życia — aspekty wyrównania metabolicznego

Background. The differences in the clinical manifesta­tion and course of diabetes observed in older individu­als should translate into various options of treatment and management of the elderly diabetic patients. Of particular importance is the early detection of disease complications due to its impact on the physical and mental health of elderly patients. Material and methods. All participants were hospital­ised in the Department of Internal Medicine, University Hospital No. 1 between the year 2012–2016. Based on the medical records, the consecutively presenting patients diagnosed with type 2 diabetes were divided into three basic groups: group 1 aged 37–58 years (30 individuals), group 2 aged 70–79 years (30 individu­als) and group 3 aged ≥ 80 years (50 individuals). The exclusion criteria were lack of logical verbal contact and substantial impairment of physical activity verified with the Katz Basic Activities of Daily Living (ADL) scale. Based on the medical history and documentation, the duration of diabetes, the BMI and frequency of hypo­glycaemia were established. Among patients, as part of their stay and regardless of the study conducted, the main parameters were determined referring to metabolic control of type 2 diabetes mellitus (percent­age of glycated haemoglobin, lipid profile) and blood pressure measurement. Results. The particular groups of patients differed in terms of the mean disease duration (p &lt; 0.001), i.e. 5 ± 6.4 years in group 1, 16.1 ± 8.6 years in group 2 and 14.6 ± 9 years in group 3. There were statisti­cally significant inter-group differences in mean body weight (BW) and BMI (patients ≥ 80: BW — 70.7 ± 14.3 (kg), BMI: 27.5 ± 4.3 (kg/m2); 70–79 years of age group: BW: 77.1 ± 16.4 (kg), BMI: 28.9 ± 6 (kg/m2); group 1 (BW: 92.4 ± 21.4 (kg), BMI: 31.5 ± 7.0 (kg/m2). The best glucose control was observed amongst patients ≥ 80 (group 3), as compared to group 1 — 47 patients (84%) vs. 4 patients (13.3%) (p &lt; 0.001). The percent­ages of HbA1c were as follows: 8.7 ± 2.3 (%) in group 1, 7.3 ± 1.2 (%) in group 2 and 6.9 ± 0.9 in group 3, respectively (p &lt; 0.001). There were no statistically significant differences in the blood pressure between particular groups of patients. Hypoglycaemia did not occur more frequently in any of the studied groups. Conclusions. Elderly patients suffering from type 2 diabetes vary in numerous aspects from younger patients. The basic differences were observed in rela­tion to anthropometric indices and average duration of the disease. Treatment of type 2 diabetes in elderly patients leads to excessive control with respect to the carbohydrate metabolism although patients do not report hypoglycaemia more frequently.   Wstęp. U chorych w starszym wieku obserwuje się pewne różnice zarówno w manifestacji klinicznej, jak i w przebiegu cukrzycy typu 2, które powinny się prze­kładać na sposób leczenia i postępowania z pacjentem diabetologicznym. Szczególne znaczenie ma wczesne zapobieganie powikłaniom choroby ze względu na ich wpływ na fizyczne i psychiczne zdrowie pacjentów w starszym wieku. Materiał i metody. Wszyscy pacjenci, którzy wzięli udział w badaniu, byli hospitalizowani w Klinice Chorób Wewnętrznych Uniwersyteckiego Szpitala Klinicznego nr 1 w Lublinie w latach 2012–2016. Na podstawie zgromadzonej dokumentacji medycznej chorych z rozpoznaną cukrzycą typu 2 kolejno zgła­szających się do Kliniki podzielono na trzy zasadnicze grupy: grupa badana 1. — pacjenci w wieku 37–58 lat (30 osób), grupa badana 2. — pacjenci w wieku 70–79 lat (50 osób) oraz grupa badana 3. — pacjenci w wieku ≥ 80 lat (50 osób). Kryteriami wykluczenia z badania były brak logicznego kontaktu słownego z chorym oraz znaczne ograniczenie sprawności fizycznej, weryfiko­wane przy pomocy Skali Katza (ADL). Na podstawie wywiadu i dokumentacji medycznej ustalono czas trwania cukrzycy, wartość wskaźnika masy ciała (BMI) oraz częstość występowania hipoglikemii. W ramach pobytu w Klinice, niezależnie od przeprowadzanego badania, u pacjentów oznaczono główne parametry odnoszące się do kontroli metabolicznego wyrównania cukrzycy typu 2 (odsetek hemoglobiny glikowanej, lipi­dogram) oraz wykonano pomiar ciśnienia tętniczego. Wyniki. Poszczególne grupy chorych różniły się pod względem średniego czasu trwania cukrzycy typu 2 (p < 0,001). W grupie badanej 1. czas ten wynosił: 5 ± 6,4 roku, w grupie badanej 2. — 16,1 ± 8,6 roku, a w grupie badanej 3. — 14,6 ± 9 lat. Wykazano staty­stycznie istotną różnicę w zakresie średniej masy ciała oraz średniego BMI między grupą chorych ≥ 80 lat (śred­nia masa ciała: 70,7 ± 14,3 kg, BMI: 27,5 ± 4,3 kg/m2), grupą chorych w wieku 70–79 lat (średnia masa ciała: 77,1 ± 16,4 kg, BMI: 28,9 ± 6 kg/m2) i grupą chorych w wieku 37–58 lat (średnia masa ciała: 92,4 ± 21,4 kg, BMI: 31,5 ± 7,0 kg/m2). Najlepsze wyrównanie go­spodarki węglowodanowej odnotowano u chorych ≥ 80. roku życia z grupy badanej 3., najsłabsze zaś — w grupie badanej 1.: 47 chorych (94%) vs. 4 chorych (13,3%) (p < 0,001). Odsetek HbA1c wynosił — odpo­wiednio — 8,7 ± 2,3% w grupie badanej 1., 7,3 ± 1,2% w grupie badanej 2. i 6,9 ± 0,9% w grupie badanej 3. (p < 0,001). Między poszczególnymi grupami chorych nie zaobserwowano statystycznie istotnych różnic w zakresie rejestrowanych wartości ciśnienia tętniczego. Wnioski. Chorzy na cukrzycę typu 2 w wieku pode­szłym różnią się pod wieloma względami od chorych w młodszym wieku. Podstawowe różnice odnotowano zarówno w odniesieniu do wskaźników antropome­trycznych, jak i średniego czasu trwania choroby. Leczenie cukrzycy typu 2 u chorych w starszym wieku prowadzi do nadmiernego wyrównania w zakresie gospodarki węglowodanowej, przy czym chorzy ci nie zgłaszają częstszego występowania hipoglikemii

What does good metabolic control of diabetes mean? - more questions than answers

Pojęcie wyrównania metabolicznego często utożsamia się przeważnie z odsetkiem hemoglobiny glikowanej. Wielu lekarzy intensyfikuje terapię wyłącznie na podstawie tego parametru. Autorzy omawiają konsekwencje posługiwania się parametrem HbA1c, jego związki z regulacją stężenia glukozy, a także odnoszą się do innych parametrów, które powinno się uwzględnić w przypadku konieczności podjęcia decyzji o intensyfikacji i wyborze modelu leczenia. Do czynników tych należą: dobowy profil glikemii, masa ciała pacjenta, skłonność do hipoglikemii, liczba wstrzyknięć insuliny i jakość życia pacjenta.Metabolic control is a term frequently used as a synonym of the percentage of glycated HbA1c. Many physicians intensify the therapy considering this parameter only. Authors review consequences of using HbA1c in clinical practice and also indicate other parameters that should be taken into consideration when decision about intensifying diabetes type 2 therapy should be made. Those parameters include daily glucose concentration profiles, patient body mass, risk of hypoglycaemia, number of injections and quality of life

Badanie IMPROVETM - międzynarodowe badanie obserwacyjne w cukrzycy typu 2: wyniki dotyczące populacji Polski

Introduction: Observational studies are valuable tools for assessing the applicability of results from randomised controlled trials to broader patient populations. They are especially important in chronic diseases such as diabetes, as they can provide a comprehensive picture of the safety and effectiveness of a particular therapy across cultures and phenotypes. Material and methods: Patients with type 2 diabetes who required insulin and whose physician had decided to initiate biphasic insulin aspart 30 (BIAsp 30) were eligible. A total of 4117 type 2 diabetic patients were recruited to the study in Poland, and 809 primary and secondary care physicians were involved. The aim of this study was to assess the safety and effectiveness of BIAsp 30 treatment in type 2 diabetes in routine clinical practice. Results: Baseline glycaemic control was poor in the Polish cohort enrolled in the IMPROVETM study, with a mean HbA1c value of 9.0 &#177; 1.7%. A very high proportion of patients were thus at risk of macrovascular and microvascular complications. A twice-daily regimen for the start of BIAsp 30 therapy was the most common choice, including 72.2% of patients at baseline. HbA1c was significantly reduced by 1.66% for the total cohort and by 3.07% and 1.55% in the pre-study no-therapy or oral antidiabetic drug group respectively (p < 0.001). The rates (episodes per subject year) of overall major hypoglycaemia were 0.012 and 0.12 at follow-up and final visits respectively. For minor hypoglycaemia rates of 5.12 per subject per year at follow-up visit and 4.54 episodes per subject per year at final visit were recorded. Conclusions: BIAsp 30 appears to be an effective and flexible treatment approach and can be safely intensified to achieve glycaemic control in a majority of patients with type 2 diabetes.Wstęp: Badania obserwacyjne stanowią wartościowe narzędzie uzupełniające informacje uzyskane z badań RCT (randomised controlled trials). Odgrywają one szczególnie ważną rolę w przypadku schorzeń przewlekłych, takich jak cukrzyca, w przypadku których, w odniesieniu do dużych populacji, dostarczają istotnych danych dotyczących skuteczności i bezpieczeństwa stosowanych terapii. Materiał i metody: Grupa badana obejmowała chorych na cukrzycę typu 2, którzy w opinii lekarza prowadzącego wymagali rozpoczęcia insulinoterapii i kwalifikowali się do włączenia dwufazowej insuliny aspart 30 (BIAsp 30) w celu poprawy wyrównania metabolicznego. Do badania, którego celem była ocena bezpieczeństwa i skuteczności leczenia cukrzycy typu 2 przy użyciu BIAsp 30 zakwalifikowano w Polsce łącznie 4117 chorych. Wyniki: Wyrównanie metaboliczne polskiej grupy wchodzącej w skład globalnego badania IMPROVETM, w momencie rozpoczęcia obserwacji, było wysoce niezadowalające - średnia wartość HbA1c wynosiła 9,0 &#177; 1,7%. W konsekwencji istotny odsetek pacjentów prezentował powikłania naczyniowe o typie mikro- i makroangiopatii. Najczęściej stosowanym schematem rozpoczęcia terapii BIAsp 30, w 72,2% przypadków, było zastosowanie dwóch wstrzyknięć na dobę. W trakcie 26-tygodniowej obserwacji redukcja HbA1c wynosiła 1,66% dla całej populacji oraz odpowiednio 3,07% i 1,55% dla osób wyjściowo nie leczonych farmakologicznie oraz otrzymujących doustne leki przeciwcukrzycowe. Ryzyko epizodów ciężkiej hipoglikemii w trakcie całego badania (epizody/pacjenta/rok) wynosiło 0,012, natomiast lekkiej hipoglikemii odpowiednio 5,12/pacjenta/rok w trakcie wizyty kontrolnej oraz 4,54/pacjenta/rok na wizycie końcowej. Wnioski: Dwufazowa insulina aspart 30 stosowana w codziennej praktyce jest bezpieczną i skuteczną insuliną w terapii cukrzycy typu 2

Polymorphisms of the &#946;1 (ADRB1) and &#946;2 (ADRB2) adrenergic receptor genes in essential hypertension accompanying obesity

Wstęp Wartość ciśnienia tętniczego jest uwarunkowana rzutem minutowym serca i oporem naczyń obwodowych. Obydwa te czynniki są regulowane przez aktywność układu współczulnego. Przypuszcza się, że polimorfizmy Ser49Gly genu receptora adrenergicznego &#946;1 (ADRB1) oraz Arg16 Gly receptora adrenergicznego &#946;2 (ADRB2) są związane z aktywnością układu współczulnego. Celem pracy było określenie, czy wymienione polimorfizmy genetyczne wiążą się z nadciśnieniem tętniczym u osób otyłych. Materiał i metody Badano 207 osób z nadciśnieniem tętniczym z polskiej populacji. Podzielono je na 2 grupy: 103 osoby otyłe i 104 osoby z prawidłowym wskaźnikiem masy ciała. Polimorfizm Ser49Gly genu ADRB1 wykrywano metodą PCRRFLP, a polimorfizm Arg19 Gly genu ADRB2 - metodą ARMS. Wyniki Częstość występowania allela 49Gly oraz homozygotycznego genotypu GG w locus genu ADRB1 nie różniła się istotnie między badanymi grupami. Dystrybucja allela Gly16 w locus genu ADRB2 oraz homozygotycznego genotypu GG była istotnie wyższa u otyłych pacjentów z nadciśnieniem w porównaniu z grupą osób z nadciśnieniem i prawidłową masą ciała. Dalsza analiza statystyczna wykazała, że nosiciele genotypu Gly16Gly z nadciśnieniem tętniczym charakteryzowali się większym ryzykiem otyłości. Szczegółowa analiza wykazała, że związek ten dotyczy głównie kobiet przed 60. rokiem życia. Badanie haplotypów nie potwierdziło synergistycznego związku dwóch badanych loci genowych z otyłością towarzyszącą nadciśnieniu tętniczemu. Wnioski Nosicielstwo wariantu Gly16 genu ADRB2 może mieć związek z otyłością współistniejącą z nadciśnieniem tętniczym u kobiet przed 60. rokiem życia.Background The blood pressure level is determined by cardiac output and peripheral resistance both of which are regulated by the sympathetic nervous system. Presence of Ser49Gly polymorphism at beta1-adrenergic receptor gene (ADRB1) locus and Arg16Gly polymorphism at beta2-adrenergic receptor gene (ADRB2) locus are supposed to have an impact on the adrenergic receptor functional status. The aim of this study was to evaluate whether these polymorphisms are associated with the hypertension in obese individuals. Material and methods We recruited 207 patients with essential hypertension of whom 103 were obese and 104 have a normal BMI. Genotyping of the Ser49Gly polymorphisms was underteken by PCR-RFLP, whereas the detection of Arg16Gly polymorphisms was performed by using the ARMS method. Results The allele frequency of Gly49 (38% vs. 45%, p = 0.50) and Gly49Gly homozygotes (9% vs. 13%, p = 0.50) at beta1-adrenergic receptor gene locus did not differ between obese and non-obese subjects with hypertension. The distribution of the allele Gly16 (66% vs. 53%, p = 0.005) and homozygotic genotype GG (49% vs. 29%, p = 0.014) at adrenoreceptor beta2 gene locus were significantly different in patients with BMI &#8805; 30 kg/m2 and hypertension compared to subjects with normal BMI and hypertension. Further statistic analysis demonstrated that the hypertensive bearers of Gly16Gly genotype are of the increased risk of obesity (OR = 2.33; 95% CI: 1.30-4.17; p = 0.0043). Additional stratification divulged that presence of Gly16 variant constitute a risk of obesity in the hypertensive female subjects younger than 60 years old (OR = 3.01; 95% CI: 1.35-6.71; p = 0.0073). Analysis of haplotypes of these two genomic loci did not indicate the synergistic action in hypertension-associated obesity. Conclusions The carrier status of Gly16 variant od the ADRB2 gene may contribute to an increased risk of obesity in the hypertensive women younger than 60 years old

The use of fixed dose combinations in the treatment of hypertension — resistant hypertension or patient resistant to treatment?

Resistant hypertension (RH) is defined as a condition in which blood pressure remains above 140/90 mm Hg despite the use of at least three antihypertensive drugs, correctly combined and in full doses (including a diuretic). In Poland, the percentage of people suffering from RH is estimated at 10–13% relative to the total number of patients with hypertension. On the other hand, in recent years we have seen a significant increase in the importance of combination products both in Europe and in the United States. Several studies have shown that therapy that includes an average of 3 antihypertensive agents (in the form of combination products) having different mechanisms of action, such as blockers of the renin-angiotensin-aldosterone system (RAAS) in combination with a calcium channel blocker (CCB) or a diuretic, provides blood pressure control in the majority of patients, not only through increased efficacy and tolerability of drugs, but also owing to the simplification of the therapeutic regimen, which promotes the compliance with medical recommendations. In this paper we present the case of a patient with resistant hypertension, whose blood pressure normalised only after the use of a combination product

The prevalence of arterial hypertension depending on selected demographic factors among adult residents of eastern Poland district

Background. Identification and analysis of risk factors are important aspects of planning the long-term actions toprevent, early diagnose and properly treat hypertension. The aim of this study was to examine the prevalence of hypertension and to determine the relationship between the prevalence of hypertension and selected sociodemographicfactors among adult residents of a typical eastern Poland district. Material and methods. The study involved 1225 residents of the Janów Lubelski district aged between 36 and 65years. The research methodology included a questionnaire survey. Blood pressure, body weight and height weremeasured, the BMI was calculated. Statistical analysis was performed. Results. 26.8% of subjects are treated for hypertension. 32.9% of hypertensive subjects are treated properly andwomen have better control of hypertension than man (41.3% vs. 19.7%). Among subjects without treatmentfor hypertension, 37.5% of them have abnormally high blood pressure and it is more common in men (58.9%vs. 43.4%). The prevalence of hypertension increased with age. The percentages are from 8.6% for subjects aged36–40 to 45.7% for subjects aged 61–65. Higher prevalence of hypertension is observed in men below the age of50 compared to women. There is the significant rising prevalence of hypertension in women above the age of 50.The relationship between the prevalence of hypertension and the educational background is demonstrated. Amongsubjects with elementary education, the prevalence of hypertension is higher (45.5%) as compared to subjects withhigher education (18.2%). Area of residence and marital status have no effects on the prevalence of hypertension. Conclusions. The prevalence of hypertension was lower compared to other epidemiological studies. Improvements in hypertension control have been observed for many years. The educational background has an important influence on the prevalence of hypertension. Further studies are required to establish the influence of an area of residence and marital status on the prevalence of hypertension