Mud system for HDD drilling with new PT-52 polymer

Począwszy od lat 90. XX w. obserwuje się prężny rozwój horyzontalnych wierceń kierunkowych. Stanowią one alternatywę dla tradycyjnych metod inżynierskich. Umożliwiają mniej kosztowne i bezpieczne dla środowiska tworzenie wszelkiego typu instalacji podziemnych. Istotną zaletą metod HDD jest możliwość łatwego omijania przeszkód zarówno naziemnych jak i podziemnych, co ma szczególne znaczenie przy obecnym wzroście gęstości zaludnienia oraz infrastruktury w obszarach miejskich. Jednym z najważniejszych elementów w technologii HDD są płuczki wiertnicze. Podobnie jak płuczki stosowane w innych odwiertach, powinny spełniać kryteria wynikające z przeznaczenia otworu, minimalizować problemy techniczne oraz ryzyko inwestycji. Uzyskiwane jest to poprzez dobieranie płynów charakteryzujących się stosunkowo wysoką wytrzymałością strukturalną, granicą płynięcia, dobrymi właściwościami smarnymi, nietoksycznością wobec środowiska oraz małą zawartością fazy stałej. W niniejszej pracy przedstawiono wyniki badań nad opracowaniem płuczki beziłowej z dodatkiem nowego polimeru PT-52 modyfikowanego jonami CO-3. Skomponowaną płuczkę poddano testom na skażenie solami jedno i dwuwartościowymi. Zbadano również jej odporność temperaturową oraz smarność. Wyniki badań wskazują, że opracowana płuczka może znaleźć zastosowanie w przemyśle.From the beginning of the 1990s there has been observed the resilient development of horizontal directional drillings. They are an alternative to traditional engineering methods. They enable creating less expensive and environmentally safe type of underground installations. The essential advantage of HDD methods is the possibility to avoid easily the obstacles both on the ground and underground. It is of special importance nowadays, when the population is growing rapidly, and the infrastructure in urban areas is in the process of constant development. One of the most important elements of HDD technology is the drilling mud. Similarly to muds used in different boreholes they should fulfill the criteria resulting from the destination of a borehole, minimalize technical difficulties, as well as the risk of investment. It is achieved by choosing liquids of high gels, high yield value, good lubricity, ones which are environmentally safe, as well as ones of a small solid-phase content. In this research, drilling mud with the addition of new polymer PT-52 modified by CO3 ions was tested. Created mud was tested against salt monovalent and bivalent contamination. The temperature resistance and lubricity were examined, too. Test results show that this mud can be used by the industry

Relationship between crystalline structure of poly(3-hexylthiophene) blends and properties of organic thin-film transistors - a brief review

Poly(3-hexythiophene) (P3HT) is one of the most extensively studied polymers for applications in organic thin-film transistors. Semicrystalline P3HT is a p-type semiconductor enabling applications in the unipolar organic field-effect transistors (OFETs). Blending P3HT with small molecular compounds can enhance the mobility of charge carriers in the OFET active layer. When small molecules reveal electron conductivity and their phase separation upon crystallization in the presence of P3HT results in formation of heterojunctions, the blends can be considered candidates for active layers in the ambipolar OFETs. Regardless of unipolar or ambipolar, the charge carrier transport always depends on the inherent properties of the polymer and small molecules as well as the crystalline structure and morphology (nanostructure) of the blends. This paper is a brief review of the recent findings regarding relationships between structure and properties of the active layers of P3HT and P3HT blends-based OFETs. Herein we discuss examples of blends of P3HT with, amongst others, perylene diimide derivatives, and discuss their OFET-related properties, like charge-carrier mobility, in relation to both crystalline structure of the blend components and blend morphology. Some key issues related to morphology control by changing layer formation conditions are also indicated in this paper.Poli(3-heksylotiofen) (P3HT) to semikrystaliczny polimer, charakteryzujący się przewodnictwem dziurowym (typu p), dzięki czemu jest stosowany w aktywnych warstwach organicznych tranzystorów polowych (ang. Organic Field-Effect Transistor, OFET). Badania prowadzone w ciągu ostatnich lat wykazały, że mieszanie P3HT z poliaromatycznymi substancjami małocząsteczkowymi może powodować zwiększenie ruchliwości nośników ładunku (dziur) w warstwie aktywnej OFET. Zastosowanie dwufazowych mieszanin P3HT z małocząsteczkowymi substancjami o przewodnictwie typu n (np. pochodnymi perylenodiimidów) umożliwia otrzymanie tranzystorów ambipolarnych, które można wykorzystać m.in. do wytworzenia układów komplementarnych. Niezależnie od rodzaju urządzenia – unipolarnego lub ambipolarnego – transport nośników ładunku zależy od właściwości użytych substancji oraz struktury krystalicznej i morfologii (nanostruktury) mieszanin. W niniejszej pracy, na podstawie przeglądu literatury, omówiono strukturę krystaliczną i morfologię przykładowych mieszanin P3HT. Ponadto, przedyskutowano relacje pomiędzy cechami strukturalnymi cienkich filmów otrzymanych z P3HT i jego mieszanin a właściwościami OFET