Seroprevalence of hepatitis E virus among primary school children

Objectives: To investigate the seroprevalence of anti-hepatitis E virus antibody among primary school children in the two different areas of Denizli, Turkey. Methodology: Anti-HEV antibodies were investigated in 185 primary school children (91 from rural areas and 94 from urban areas of Denizli). The children were divided into two age groups as seven-year old group and fourteen-year old group. Samples were tested for anti-HEV Ab by an enzyme-linked immunoassay. Results: A total of 23 primary school children were anti-HEV Ab positive, giving a prevalence of 12.4%. The seroprevalence rate was 13.1% in rural areas and 11.7% in urban areas. The difference in the seropositive rates was not statistically significant (p > 0.05). Among 185 primary school children, Anti-HEV antibodies were positive 17 (18.1%) in seven-year old group, and 6 (6.6%) in fourteen-year old group. The difference in the seropositive rates was statistically significant (p < 0.05). Conclusions: There was no association between the anti-HEV Ab and gender, socioeconomic level, parental educational level, rural or urban areas. Anti-HEV Ab seroprevalence was higher in seven-year old children than fourteen-year old children

Systemic and local antibiotic prophylaxis in the prevention of Staphylococcus epidermidis graft infection

BACKGROUND: The aim of the study was to investigate the in vivo efficacy of local and systemic antibiotic prophylaxis in the prevention of Staphylococcus (S.) epidermidis graft infection in a rat model and to evaluate the bacterial adherence to frequently used prosthetic graft materials. METHODS: Graft infections were established in the subcutaneous tissue of 120 male Wistar rats by implantation of Dacron/ePTFE grafts followed by topical inoculation with 2 × 10(7 )CFUs of clinical isolate of methicillin-resistant S. epidermidis. Each of the graft series included a control group, one contaminated group that did not receive any antibiotic prophylaxis, two contaminated groups that received systemic prophylaxis with teicoplanin or levofloxacin and two contaminated groups that received teicoplanin-soaked or levofloxacin-soaked grafts. The grafts were removed 7 days after implantation and evaluated by quantitative culture. RESULTS: There was significant bacterial growth inhibition in the groups given systemic or local prophylaxis (P < 0.05). Methicillin-resistant S. epidermidis had greater affinity to Dacron graft when compared with ePTFE graft in the untreated contaminated groups (P < 0.05). CONCLUSION: The study demonstrated that the usage of systemic or local prophylaxis and preference of ePTFE graft can be useful in reducing the risk of vascular graft infections caused by staphylococcal strains with high levels of resistance

Evaluation of direct microscopic examination, acridine orange staining and culture methods for the detection of Trichomonas vaginalis in vaginal discharge specimens

Trichomonas vaginalis is the causative agent of human trichomoniasis which is a sexually transmitted disease mainly in women. The infection may be asymptomatic or symptomatic such as severe vaginitis and cervicitis. The aim of this study was to compare direct microscopic examination, acridine orange stained examination and culture in Modified Diamond medium, for the detection of T.vaginalis from the vaginal swab samples of 310 patients (age ranges: 17-45 years old) who were complaining from vaginal discharge. Of them 40 (12.9%) samples were found positive with culture, 20 (6.5%) were positive with direct microscopy and 19 (6.1%) were positive with acridine orange staining method. The positive results were obtained in 17 cases by each of the three methods, in 3 cases by direct microscopy and culture, in 2 cases by acridine orange staining and culture, and in 18 cases by culture only. T.vaginalis has been detected in 19.5% of 41 patients with itching, 15.7% of 190 patient with groin pain and 23.2% of 43 patients with cervical erosion, in addition to vaginal discharge, by at least one of the methods. In conditional evaluation, there were no statistically significant differences between T.vaginalis positivity with age groups and the contraceptive methods used. As a result, it was concluded that for the laboratory diagnosis of T.vaginalis, acridine orange staining technique does not have any superiority over direct microscopy. Although direct microscopy is a practical and economical method, it has low sensitivity, so all of the suspected samples which are found negative by this method, should be cultivated for a definite diagnosis

Vajinal akıntı örneklerinde Trichomonas vaginalis araştırmasında direk mikroskopik inceleme, akridin oranj boyama ve kültür yöntemlerinin değerlendirilmesi

Trichomonas vaginalis, özellikle kadınlarda görülen, cinsel yolla bulaşan ve asemptomatik kalabileceği gibi vajinit ve servisite de neden olabilen bir protozoondur. Bu çalışmada vajinal akıntısı olan 17-45 yaş arasındaki 310 kadından alınan vajinal örneklerde T.vaginalis sıklığının belirlenmesinde direk mikroskopik inceleme, akridin oranj ile boyalı inceleme ve Modifiye Diamond besiyerinde kültür yöntemlerinin karşılaştırılması amaçlanmıştır. Örneklerin 40'ında (%12.9) kültür, 20'sinde (%6.5) direk mikroskopi ve 19'unda (%6.1) boyalı inceleme yöntemiyle T.vaginalis tespit edilmiştir. Her üç metotla 17 olguda pozitiflik saptanırken, direk mikroskopi ve kültür ile 3 olguda, boyalı inceleme ve kültür ile 2 olguda ve sadece kültür ile 18 olguda pozitiflik belirlenmiştir. Akıntıya ek olarak kaşıntısı olan 41 hastanın %19.5'inde, kasık ağrısı olan 190 hastanın %15.7'sinde ve servikal erozyonu olan 43 hastanın %23.2'sinde en az bir yöntemle T.vaginalis varlığı saptanmıştır. Yapılan değerlendirmede, T.vaginalis pozitifliğinin yaş gruplarına ve kullanılan doğum kontrol yöntemlerine gore istatistiksel olarak anlamlı bir fark göstermediği belirlenmiştir. Sonuç olarak, T.vaginalis'n laboratuvar tanısında akridin oranj boyamanın direk mikroskopiye bir üstünlüğünün olmadığı, direk mikroskopinin kolay uygulanabilir ve ucuz bir yöntem olmasına rağmen duyarlılığın düşük olduğu ve bu yöntemle negatif bulunan şüpheli örneklerin de kültürünün yapılmasının uygun olacağı kanısına varılmıştır

Siprofloksasinin sub-minimal inhibitör konsantrasyonlarının Escherichia coli suşlarının hemaglutinasyon özellikleri üzerine etkisinin araştırılması

Bu çalışmada siprofloksasinin subminimal inhibitör konsantrasyonlarının (sub-MİK) üropatojenik Escherichia coli (E.coli) suşlarının hemaglütinasyon (HA) ve mannoza dirençli hemaglütinasyon (MRHA) özellikleri üzerine etkisi araştırılmıştır. Çalışmada dört E.coli suşu incelenmiştir. İncelenen tüm E.coli suşlarında HA varlığı siprofloksasinin 1/2-1/16xMİK konsantrasyonlarında pozitif olarak saptanmıştır. MRHA özelliği iki suşta 1/2xMİK'de (+), diğer konsantrasyonlarda (+++) ve diğer iki suşta tüm sub MİK'lerde (+++) olarak değerlendirilmiştir. Sonuçta, çalışmaya dahil edilen tüm E.coli suşlarında siprofloksasinin sub MİK'larında HA ve MRHA özelliklerinin etkilenmediği görülmüştür

Investigation of macrolide, lincosamide and streptogramin B resistance in staphylococcus aureus strains isolated from clinical samples by phenotypical and genotypical methods

Staphylococcus aureus is one of the most common cause of both community and healthcare-associ- Ated infections. As staphylococci have developed resistance to various antibiotics, initially to penicillins then to methicillin and glycopeptides and have the ability to cause epidemics, they continue to be a major problem from past to present. Methicillin resistance gave rise to the use of alternative antibiotics such as macrolides, however worldwide development of macrolide resistance limited the use of these antibiotics. Macrolide resistance occurs either through target site modification (MLSB phenotype, encoded by erm genes), efflux pumps (MS phenotype, encoded by msrA/B genes) or decreased cell wall permeability. The aim of this study was to investigate the MLSB resistance of clinical S.aureus strains with phenotypic and genotypic methods. A total of 404 S.aureus strains isolated from different clinical samples (50% wound, 15% tracheal aspirate and 35% other samples) of inpatients (93.3%) and outpatients (6.7%) were included in the study. Double disc synergy test (D-test) was used for the phenotypical research and PCR was used for the genotypical research of MLSB resistance of isolates. One hundred fifty eight (39.1 %) of the S.aureus isolates were methicillin-resistant (MRSA), and 246 (60.9%) were methicillin-susceptible (MSSA). By the use of D-test, constitutive (cMLSB) and inducible (iMLSB) clindamycin resistance were detected in 19 and 111 isolates, respectively, while five isolates were MS phenotype and 268 isolates were S phenotype (susceptible to erythromycin and clindamycin). The resistance genes of 136 isolates with MLSB resistance phenotype were determined genotypically and among 111 isolates showing iMLSB phenotype ermA gene was found in 81.9% (83 MRSA, 8 MSSA), ermC gene in 10.8% (7 MRSA, 5 MSSA), msrA gene in 10.8% (11 MRSA, 1 MSSA), msrB gene in 1.8% (2 MRSA) and ermB gene in 0.9% (1 MRSA). Among 19 strains with cMLSB phenotype, ermA was found in 57.9% (10 MRSA, 1 MSSA), ermC in 36.8% (6 MRSA, 1 MSSA) and ermB in 15.8% (3 MRSA). Among five strains with MS phenotype, ermA was found in 80% (2 MRSA, 2 MSSA), msrA in 75% (3 MSSA), msrB in 50% (2 MSSA) and ermC in 25% (1 MSSA) of the isolates. ErmA and ermC genes were detected together in 14 isolates, ermA, ermC and msrA genes in one isolate, ermA and msrA genes in 11 isolates, ermA, msrA and msrB genes in three isolates and ermA and ermB genes in three isolates, respectively. In this study, two MRSA isolates with MS phenotype and negative D-test had only ermA gene and among two MSSA strains, erm genes were also determined in addition to msr genes. In our study RAPD-PCR method was used to investigate the clonal similarity, however no dominance of one or a number of clonal type was observed among the isolates in which the resistance genes were identified. In conclusion, the detection of MLSB resistance in S.aureus isolates is likely to influence the selection of antibiotics in the treatment of the infections caused by this bacteria

Klebsiella pneumoniae klinik izolatlarında CTX-M tipi beta-laktamazların fenotipik ve moleküler yöntemlerle araştırılması

Son zamanlarda CTX-M tipi genişlemiş spektrumlu beta-laktamaz (GSBL)'ların Enterobacteriaceae üyeleri arasında hızla yayıldığı dikkati çekmektedir. Bu çalışmada, Klebsiella pneumoniae klinik izolatlarında CTX-M varlığının fenotipik ve moleküler yöntemlerle araştırılması amaçlanmıştır. Çalışmaya, Pamukkale Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesinde Ocak 2006-Ocak 2007 tarihleri arasında hastanede yatan (n= 128) ve poliklinik hastalarının (n= 89) çeşitli klinik örneklerinden (152 idrar, 20 balgam, 17 yara yeri sürüntüsü, 13 kan, 9 tra-keal aspirat sıvısı, 3 beyin omurilik sıvısı, 3 göz sürüntüsü) izole edilen 217 K.pneumoniae susu alınmıştır. Suş-ların in vitro antimikrobiyal duyarlılıkları "Clinical and Laboratory Standards Institute (CLSI)" önerileri doğrultusunda disk difüzyon metodu ile, sefotaksimaz üretimi ise CT (sefotaksim)/CTL (sefotaksim-klavulanik asit) şeritleri kullanılarak E-test (AB Biodisk, isveç) yöntemiyle belirlenmiştir. CTX-M gen varlığı ve alt gruplarının belirlenmesinde polimeraz zincir reaksiyonu (PCR) kullanılmış, CTX-M gen pozitifliği saptanan suşlar arasındaki klonal ilişki RAPD (Random Amplified Polymorphic DNA)-PCR yöntemiyle araştırılmıştır. Çalışılan tüm suşlar arasında en yüksek direnç ampisilin (%94) ve sefalotine (%64.5) karşı belirlenmiş, imipeneme karşı direnç saptanmamıştır. E-test ile izolatların %39.6'sında (86/217) pozitiflik tespit edilmiş; yatan hastalara ait izolatların pozitiflik oranı (%87.4), poliklinik hastalarına ait izolatlardan (%12.6) anlamlı olarak yüksek bulunmuştur (p 0.001). PCR yöntemiyle sefotaksimaz pozitif suşların %22.1'inde (19/86) CTX-M gen varlığı belirlenmiş, bunların tümünün CTX-M grup-1 olduğu görülmüştür. CTX-M-1 olarak belirlenen suşlarda en yüksek direnç amoksisilin-klavulanik asit (%94.7) ve netilmisine (%89.5), en düşük direnç ise siprofloksasin (%26.3), trimetoprim/sülfametoksazol (%26.3) ve amikasine (%42.1) karşı saptanmıştır. RAPD sonucuna göre 19 CTX-M-1 izolatında 11 farklı patern tespit edilmiş, en sık rastlanan kümelerin Kp 3 (n= 3), Kp 4 (n= 3) ve Kp 5 (n= 3) olduğu izlenmiştir. Çocuk yoğun bakım ünitesindeki hastalardan izole edilen sekiz sustan beşinin ve çocuk servisindeki beş sustan dördünün aynı bant paternlerini göstermesi, bu birimlerde klonal yaytlım olduğunu düşündürmüştür. Sonuç olarak; nozokomiyal K.pneumoniae suşlarında beta-laktamaz üretim oranlarının izlenmesi ve enzim tiplerinin belirlenmesinin, gerekli enfeksiyon kontrol önlemlerinin alınması ve uygun antibiyotik seçiminde klinisyenleri yönlendirmesi açısından önemli olacağı düşünülmüştür

Klinik örneklerden izole edilen staphylococcus aureus suşlarında makrolid, linkozamid ve streptogramin b direncinin fenotipik ve genotipik yöntemlerle araştırılması

Staphylococcus aureus, toplum ve hastane kaynaklı enfeksiyon etkeni olarak en sık izole edilen mikroorganizmalardandır. Stafilokoklar geçmişten günümüze dek gelen süreçte önce penisilinlere ardından metisilin ve glikopeptidler olmak üzere çok sayıda antibiyotiğe direnç geliştirmelerinden ve epidemilere yol açabilmelerinden dolayı önemli bir sorun haline gelmiştir. Metisilin direnci, makrolidler gibi alternatif antibiyotiklerin kullanımına neden olmuş; ancak tüm dünyada gelişen makrolid direnci bu antibiyotiklerin kullanımını sınırlamıştır. Makrolid direnci, hedef bölge değişikliği (MLSB fenotipi, erm genleri tarafından kodlanır), aktif atım pompası (MS fenotipi, msrA/B genleri tarafından kodlanır) veya hücre duvar geçirgenliğinin azalması şeklinde oluşabilir. Bu çalışmada, klinik S.aureus suşlarında MLSB direncinin fenotipik ve genotipik yöntemlerle araştırılması amaçlanmıştır. Çalışmaya, ayaktan (%6.7) ve yatan (%93.3) hastaların yara (%50), trakeal aspirat (%15) ve diğer (%35) örneklerinden izole edilen toplam 404 S.aureus suşu alınmıştır. Suşlarda MLS direncinin fenotipik olarak araştırılmasında çift disk Bsinerji testi (D-test), genotipik olarak araştırılmasında ise PCR yöntemi kullanılmıştır. S.aureus suşlarının 158 (%39.1)i metisiline dirençli (MRSA), 246 (%60.9)sı metisiline duyarlı (MSSA) olarak bulunmuştur.D-test ile 19 suşta yapısal (cMLSB) klindamisin direnci, 111 suşta indüklenebilir (iMLSB) klindamisin direnci, beş suşta MS fenotipi ve 268 suşta S fenotipi (eritromisin ve klindamisine duyarlı) saptanmıştır. Fenotipik olarak MLS direnci bulunan 136 suşun direnç genleri genotipik olarak araştırıldığında, iMLSB B fenotipi gösteren 111 suşun %81.9unda (83 MRSA, 8 MSSA) ermA, %10.8inde ermC (7 MRSA, 5 MSSA), %10.8inde msrA (11 MRSA, 1 MSSA), %1.8inde msrB (2 MRSA) ve %0.9unda (1 MRSA) ermB; cMLS fenotipi gösteren 19 suşun %57.9unda (10 MRSA, 1 MSSA) ermA, %36.8inde (6 MRSA, 1 MSSA) BermC ve %15.8inde (3 MRSA) ermB; MS fenotipi gösteren beş suşun %80inde (2 MRSA, 2 MSSA) ermA, %75inde msrA (3 MSSA), %50sinde (2 MSSA) msrB ve %25inde (1 MSSA) ermC geni saptanmıştır. ermA ve ermC genleri 14 izolatta; ermA, ermC ve msrA genleri bir izolatta; ermA ve msrA genleri 11 izolatta; ermA, msrA ve msrB genleri üç izolatta; ermA ve ermB genleri üç izolatta birlikte saptanmıştır. Bu çalışmada farklı olarak D-testi negatif olan MS fenotipindeki iki MRSA suşunda tek başına ermA, iki MSSA suşunda ise msr genlerine ilaveten erm genleri de saptanmıştır. Çalışmamızda klonal benzerliğin araştırılmasında RAPD-PCR yöntemi kullanılmış ve direnç genleri saptanan suşlar arasında bir veya birkaç klonal tipin hakimiyeti gözlenmemiştir. Sonuç olarak, S.aureus izolatlarında MLSB direncinin araştırılmasının, bu bakteriyle gelişen enfeksiyonların tedavisinde antibiyotik seçimi yapılırken yönlendirici olacağı kanısına varılmıştır

Prevalence and risk factors for methicillin-resistant Staphylococcus aureus colonization among outpatients undergoing hemodialysis treatment

Infections caused by methicillin-resistant Staphylococcus aureus (MRSA) is frequent among hemodialysis patients and lead to increased morbidity and mortality rates. It is known that nasal colonization plays an important role for the development of MRSA infections. The aim of this study was to determine the prevalence and risk factors for MRSA colonization among outpatients undergoing hemodialysis. A total of 466 adult patients (199 female, 267 male; age range: 18-89 years, mean age: 55.8 ± 15.1 years) who were under hemodialysis between September-December 2008 in different health centers at Pamukkale/ Denizli region, Turkey, were included in the study. Swab samples obtained from anterior nares of patients were cultivated on sheep-blood agar and mannitol-salt agar media. The isolates were identified by conventional bacteriological methods. S.aureus strains were isolated from 204 (43.8%) patients and 34 (16.7%) were found methicillin-resistant. Thus the rate of MRSA colonization in hemodialysis patients was detected as 7.3% (34/466). All of the MRSA strains'were found susceptible to vancomycin, linezolid and tigecycline, while the resistance rates for the other antimicrobial agents were as follows: 70.6% to azithromycin and claritromycin; 64.7% to erythromycin; %58.8 to clindamycin, gentamicin and trimethoprim-sulfamethoxazole; 55.9% to ciprofloxacin; 44.1% to tetracycline and rifampin; 5.9% to chloramphenicol. Inducible clindamycin resistance in MRSA isolates was %23.5 (8/34), and multidrug resistance rate was 76.5% (26/34). Multivariate analysis revealed that the history of previous hospitalization within a year [odds ratio (OR), 3.426; 95% confidence interval (CI), 1.595-7.361, p= 0.002] and the presence of chronic obstructive lung disease (OR, 5.181; 95% CI, 1.612-16.648, p= 0.006) were independent risk factors for MRSA colonization in this population. A better understanding of the prevalence and risk factors for nasal MRSA colonization among hemodialysis population may hold significant implications for both the treatment strategies and prevention of MRSA infections to establish appropriate infection control measures