Managing metropolitan complexity: Understanding metropolitan management issues from a public managers’ perspective

Regionale ruimtelijke besluitvorming stroef door angst-management. Beleidsambtenaren moeten kritischer zijn op eigen werkwijze. Beleidsambtenaren zijn zo op hun hoede voor de verstorende invloed van anderen, dat ze elkaar buiten spel zetten. De promovenda concludeert beleidsambtenaren elkaar vaak buiten sluiten, omdat ze bang zijn dat de stroom van politici, managers, teamleiders en collega's van verschillende organisaties met hun belangen en wensen het verloop van hun werk dwarsbomen. Maar in de praktijk is de ontwikkeling van stedelijke ruimte hiervan de dupe. In haar proefschrift gaat Van der Bol in op de rol van beleidsambtenaren in de Randstad bij het bewerkstelligen van ontwikkelingen in de grootstedelijke ruimte die voor het aantrekken van grote multinationals nodig zijn. In de praktijk blijken de benodigde ruimtelijke aanpassingen zoals nieuwe infrastructuur echter niet gemakkelijk te realiseren. De hoge onzekerheid bij stedelijke besluitvorming leidt onder beleidsambtenaren tot op angst-gebaseerd management, stelt zij. Van der Bol sprak ambtenaren die betrokken waren bij projecten als Stedenbaan, Zuidplaspolder, As Leiden-Katwijk, Randstad Urgent en Randstad 2040. Uit haar studie in de zuidelijke Randstad blijkt dat het voorbereiden van investeringen niet eenvoudig is. Er melden zich dagelijks vele organisaties met verschillende belangen en wensen. Die kunnen het verloop van het werk van de ambtenaar dwarsbomen. Er is voor de ambtenaar dan ook alles aan gelegen om eventuele negatieve invloed van belangen en wensen te voorkomen.

Interactieve besluitvorming vanuit een participanten-perspectief

Interactieve besluitvorming vormt een reactie op de negatief beoordeelde centraal georganiseerde planvorming, en legt de nadruk op het organiseren van actieve betrokkenheid van maatschappelijke actoren bij de ruimtelijke besluitvorming. De overheidsgedomineerde, centraal georganiseerde wijze van planvorming, zou volgens criticasters te kampen hebben met grote vertragingen, inhoudelijke tekortkomingen (Ellin, 1996) en een gebrek aan draagvlak (Pröpper & Steenbeek, 1999). In talrijke publicaties over interactieve besluitvorming, ook wel aangeduid als communicatieve planning (Faludi & Korthals Altes, 1994), interactieve beleidsvorming (Edelenbos, 2000), open planprocessen, coproductie (Pröpper & Steenbeek, 1999: 16) en netwerkplanning (Klijn, 1996), tekenen zich hoge verwachtingen rond de kansen van dit type planvorming af