Efficacy and safety of a 12-week therapy with a new formulation of fluticasone propionate at doses of 125 and 250 μg administered through a new generation cyclohaler twice daily, in comparison to fluticasone propionate 500 μg dry powder inhaler twice dail

WSTĘP: Flutykazon w postaci wziewnej stosowany jest w leczeniu przewlekłej astmy oskrzelowej. Ma udowodnioną w badaniach klinicznych i obserwacyjnych wysoką skuteczność i dobry profil bezpieczeństwa. Wyróżnia się spośród innych leków należących do tej grupy unikatowymi właściwościami farmakokinetycznymi. Badania in vitro na sztucznym modelu dróg oddechowych jak i badania farmakokinetyczne przeprowadzane na zdrowych ochotnikach wykazały, że w nowej formulacji lek ten cechuje się dwukrotnie lepszą depozycją płucną w porównaniu z preparatem referencyjnym. Celem tego badania była ocena skuteczności i bezpieczeństwa nowej formulacji propionianu flutykazonu podawanego z inhalatora nowej generacji typu cyklohaler (CNG) w porównaniu z oryginalnym produktem flutykazonu w inhalatorze proszkowym DPI u chorych na przewlekłą umiarkowaną astmę.MATERIAŁ I METODY: Do badania włączono 457 pacjentów, 376 osób zrandomizowano przydzielając losowo do jednej z trzech badanych grup: 127 osób do grupy leczonej flutykazonem w nowej formulacji w dawce 125 μg BID, 125 osób do grupy leczonej flutykazonem w nowej formulacji 250 μg BID i 124 osoby do grupy z lekiem referencyjnym — flutykazon DPI 500 μg BID. Badane grupy nie różniły się na początku badania pod względem demograficznym ani klinicznym. Aktywna terapia trwała 12 tygodni. Pierwszorzędowym punktem końcowym była średnia zmiana porannego PEF podczas 12-tygodniowego okresu leczenia (za znamienną statystycznie różnicę uznano ΔmPEF o 15 l/min). Badano ponadto inne parametry czynnościowe układu oddechowego, objawy kliniczne i zużycie leków ratunkowych. W czasie trwania całego badania monitorowano bezpieczeństwo pacjentów rejestrując zdarzenia niepożądane, dodatkowo oceniano ekspozycję systemową na flutykazon, badając w 45-osobowej podgrupie zmiany kortyzolu w surowicy i dobowej zbiórce moczu. Analizę statystyczną przeprowadzono zarówno na grupie intention-to-treat jak i per protocol.WYNIKI: Zarówno w analizie PP, jak i ITT średnia zmiana porannego PEF na koniec okresu leczenia w porównaniu z okresem wstępnym była istotna statystycznie we wszystkich grupach terapeutycznych. Efektywność terapii flutykazonem zarówno w dawce 125 μg BID, jak i 250 μg BID oraz preparatem referencyjnym nie różniła się istotnie statystycznie po 12 tygodni terapii, jak również w całym okresie leczenia. Również w zakresie innych parametrów czynnościowych jak wieczorny PEF, FEV1, objawy kliniczne i zużycie leków ratunkowych obserwowano istotną poprawę we wszystkich grupach terapeutycznych w czasie trwania badania, bez istotnej różnicy w efektywności pomiędzy badanymi grupami. Porównując efektywność dawki flutykazonu 125 μg BID z 250 μg BID produktu odtwórczego wykazano słabą zależność dawka–odpowiedź w zakresie zmiany parametru porannego PEF, co wynika z niemal płaskiej krzywej dawka–odpowiedź w zakresie dawek średnich i wysokich dla tego leku. Nie wykazano też istotnych różnic ilościowych i jakościowych między grupami w rejestrowanych zdarzeniach niepożądanych zakwalifikowanych jako związane z leczeniem flutykazonem. W żadnej z grup nie odnotowano istotnych zmian w stężeniu kortyzolu w surowicy i dobowej zbiórce moczu między poziomem wyjściowym i wizytą końcową.WNIOSKI: Flutykazon CNG w porównaniu z oryginalnym produktem flutykazonu DPI, pozwala na dwukrotne obniżenie dawki tego leku przy zachowaniu efektywności klinicznej odpowiadającej lekowi referencyjnemu w dwukrotnie wyższej dawce. Flutykazon w nowej formulacji podawany z inhalatora typu CNG ma porównywalny klinicznie profil bezpieczeństwa do leku referencyjnego.INTRODUCTION: Inhaled fluticasone is used in the treatment of chronic bronchial asthma. Its high efficacy and good safety profile have been proven by clinical trials and observations. Its unique pharmacokinetic properties make it distinguishable from other drugs from this group. In vitro tests run on an artificial model of the airways and pharmacokinetic studies conducted on healthy volunteers have shown that the new formulation of this drug is outstanding due a twofold better lung deposition, compared to the reference medicine. The aim of this study was to evaluate the efficacy and safety of the new formulation of fluticasone propionate administered through new generation cyclohaler (CNG), compared to original fluticasone administered through dry powder inhaler (DPI) in patients with chronic moderate asthma.MATERIAL END METHODS: The study included 457 patients. 376 subjects were randomized to one out of the three groups: 127 subjects — to the group treated with the new formulation of fluticasone at a dose of 125 μg BID, 125 subjects — to the group treated with new formulation of fluticasone at a dose of 250 μg BID, and 124 subjects — to the group treated with the reference drug — fluticasone DPI 500 μg BID. At the beginning of the study, the groups did not differ in demographical or clinical aspects. Active therapy lasted 12 weeks. The primary endpoint was a mean change in morning PEF during a 12-week course of therapy (ΔmPEF of 15 L/min was considered as statistically significant). Additionally, other functional parameters of the respiratory system — clinical symptoms and the use of rescue drugs were studied. During the whole study the safety of patients was monitored by recording adverse events; in addition, a systemic exposure to fluticasone was evaluated by testing the changes of cortisol in serum and in a 24-hour collection of urine in a subgroup consisting of 45 patients. Statistical analysis was conducted on both groups: intention-to-treat (ITT) and per protocol (PP).RESULTS: In PP as well as in ITT analysis, a mean change in morning PEF at the end of the therapy in comparison with the initial period was statistically significant in all therapeutic groups. The efficacy of the treatment with fluticasone at doses of 125 μg BID and 250 μg and the reference medicines did not differ statistically significantly after a 12-week course of therapy or during the whole period of treatment. During the study, significant improvement in the range of other functional parameters such as evening PEF, FEV1, clinical symptoms and the use of rescue drugs was observed in all therapeutic groups, without significant differences in efficacy between the study groups. The comparison of efficacy of fluticasone at a dose of 125 μg BID with the generic product at a dose of 250 μg BID showed a weak dose-response relationship concerning the change in morning PEF, which arises from the almost flat dose-response curve in the range of medium and high doses for this drug. No significant quantitative or qualitative differences were shown between the groups in the recorded adverse events, qualified as related to treatment with fluticasone. There were no significant changes revealed in cortisol concentration in serum or in a 24-hour collection of urine between the initial level and the final visit in any of the groups.CONCLUSIONS: Fluticasone administered through the new generation cyclohaler, compared to original fluticasone DPI, allows a twofold reduction in drug dose, retaining in new formulation clinical efficacy that corresponds to the reference drug at twice the dose. New formulation of fluticasone administered through the new generation cyclohaler has a safety profile clinically comparable to the reference drug

Acoustic rhinometry in the evaluation of intranasal aspirin challenge

Wstęp: Donosowa próba prowokacyjna aspiryną lizynową (Lys-ASA) stanowi alternatywę prowokacji doustnej i dooskrzelowej w diagnostyce nadwrażliwości na kwas acetylosalicylowy (ASA) i inne niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ). Celem pracy była ocena czułości i swoistości rinometrii akustycznej, jako obiektywnej metody ewaluacji wyniku prowokacji. Materiał i metody: Do badania włączono 20 chorych na astmę aspirynową (ASA-S), u których nadwrażliwość na ASA potwierdzono doustną próbą prowokacyjną, 5 chorych z alergicznym nieżytem błony śluzowej nosa bez nadwrażliwości na NLPZ i 5 zdrowych osób (ASA-NS). U wszystkich badanych wykonano donosową próbę prowokacyjną z placebo (0,9% NaCl) lub 14,4 mg Lys-ASA aplikowanej w postaci aerozolu do obu przewodów nosowych (sumaryczna dawka: 16 mg kwasu acetylosalicylowego). Pomiary objętości obu jam nosa, za pomocą rinometru akustycznego, wykonano w punktach czasowych: przed i po 1, 2, 4 i 24 godzinach po prowokacji. Do dalszych obliczeń wykorzystano głębokość 2–5 cm od nozdrzy. Wyniki: Średnia suma objętości obu jam nosa wynosiła w grupie ASA-S po podaniu placebo: 7,74, 6,21, 7,11, 7,12, 7,24 cm3 oraz 7,24, 5,77, 6,31, 6,27, 6,98 cm3 po podaniu Lys-ASA (przed po 1, 2, 4 i 24 godzinach odpowiednio; p = 0,048 i p = = 0,02, w 2 i 4 godzinie, Lys-ASA v. placebo, test Wilcoxona). Przyjmując za kryterium odcięcia 10-procentowy spadek objętości jam nosa, uzyskano w pierwszej godzinie po prowokacji 70-procentową czułość testu, 60-procentową swoistość, 77,78-procentową wartość predykcyjną dodatnią oraz 50-procentową wartość predykcyjną ujemną. Wnioski: Podsumowując, rinometria akustyczna, z pomiarem zmian objętości jam nosa 2-5 cm od nozdrzy, okazała się metodą niewystarczająco czułą i swoistą jako jedyny parametr oceny badanej metody prowokacji. Pneumonol. Alergol. Pol. 2010; 78, 2: 103-111Background: Nasal lysine aspirin (Lys-ASA) challenge is an alternative to oral and bronchial challenges in the diagnosis of hypersensitivity to acetylsalicylic acid (ASA) and other non-steroid anti-inflammatory drugs (NSAIDs). The aim of the study was to evaluate the sensitivity and specificity of acoustic rhinometry as an objective method of evaluation of nasal Lys-ASA challenge. Material and methods: We enrolled 20 patients with ASA-induced asthma confirmed by oral challenge (ASA-S group), 5 patients with allergic rhinitis without hypersensitivity to NSAIDs, and 5 healthy individuals (ASA-NS group). All the subjects underwent challenge with placebo (0.9% NaCl) or 14.4 mg of Lys-ASA applied in a spray into both nostrils (total dose: 16 mg of ASA). Measurements of nasal volume bilaterally were performed with an acoustic rhinometer before and 1, 2, 4, and 24 hours after the challenge. For further calculations we used the sum of both nasal volumes at 2 to 5 cm from the nostrils. Results: The mean total nasal volume in the AIA group before and 1, 2, 4, and 24 hours after the challenge was 7.75, 6.21, 7.11, 7.12, and 7.24 cm3 following placebo, respectively, and 7.24, 5.77, 6.31, 6.27, and 6.98 cm3 following Lys-ASA, respectively (p = 0.048 and p = 0.02 at 2 and 4 hours, Lys-ASA v. placebo, Wilcoxon test). With the cutoff value of nasal volume reduction of 10%, the test sensitivity was 70%, the specificity was 60%, the positive predictive value was 77.78%, and the negative predictive value was 50% at 1 hour after the challenge. Conclusions: Acoustic rhinometry with the measurement of nasal volume at 2 to 5 cm from the nostrils proved insufficiently sensitive or specific to be used as the sole method for evaluation of nasal Lys-ASA challenge. Pneumonol. Alergol. Pol. 2010; 78, 2: 103-11

Lack of correlation between exhaled nitric oxide (eNO) and clinical indicators of the disease activity and quality of life in mild and moderate asthmatics

The measurements of exhaled nitric oxide (eNO) are simple and useful method of assessment of inflammation in asthmatics’ airways. One of the causes of its limited application in clinical practice is a number of factors influencing the results of measurements. The aim of the study was to determine the usefulness of eNO measurements in assessing the inflammation in a heterogeneous, in relation to atopic and smoking status, group of patients. Materials and methods: 120 subjects suspected of having asthma participated in this study. During 2 weeks the patients noted daily asthma symptoms and daily use of rescue medication. After 14 days health related quality of life (HRQL) was determined by means of Asthma Quality of Life Questionnaire (AQLQ), eNO levels were measured and airways reversibility test was performed. Results: Preliminary diagnosis of asthma was confi rmed in 84 patients on the basis of positive result of airways reversibility test. Among them, 21 subjects (25%) were smokers and 60 (71.4%) were atopic. No correlation was found between eNO and daily asthma symptom score, daily use of rescue medication, percent of airway reversibility after β2-agonist and HRQL. Conclusion: eNO measurements in a heterogeneous, in relation to atopic and smoking status, group of patients are of limited value in clinical assessment of asthma activity

Lack of Correlation between Exhaled Nitric Oxide (eNO) And Clinical Indicators of the Disease Activity and Quality of Life in Mild and Moderate Asthmatics

The measurements of exhaled nitric oxide (eNO) are simple and useful method of assessment of infl am-mation in asthmatics’ airways. One of the causes of its limited application in clinical practice is a number of factors infl uencing the results of measurements.The aim of the study was to determine the usefulness of eNO measurements in assessing the infl ammation in a heterogeneous, in relation to atopic and smoking status, group of patients.Materials and methods: 120 subjects suspected of having asthma participated in this study. During 2 weeks the patients noted daily asthma symptoms and daily use of rescue medication. After 14 days health related quality of life (HRQL) was determined by means of Asthma Quality of Life Questionnaire (AQLQ), eNO levels were mea-sured and airways reversibility test was performed. Results: Preliminary diagnosis of asthma was confi rmed in 84 patients on the basis of positive result of airways reversibility test. Among them, 21 subjects (25%) were smokers and 60 (71.4%) were atopic. No correlation was found between eNO and daily asthma symptom score, daily use of rescue medication, percent of airway reversibility after β2-agonist and HRQL. Conclusion: eNO measurements in a heterogeneous, in relation to atopic and smoking status, group of patients are of limited value in clinical assess-ment of asthma activity

Safety of Venom Immunotherapy in Patients Pretreated with Antihistamines—A Retrospective Study

Imrnunotherapy is the only effective method of treatment of allergy to Hymenoptera venom. Pretreat­ment with antihistamines diminishes the incidence of adverse reactions (AR) such as large local and mild systemic reactions but it is suggested that it may mask a development of serious allergic reactions. The aim of the study was a retrospective evaluation of the incidence and nature of AR during venom immuno­therapy in patients receiving pretreatment with antihistamines in the Department of Pneumonology and Allergy of the Medical University of Lodz. Results: 50 patients started “ultra-rush” immunotherapy in our center, 8 were taken in our care after the initiation phase had been conducted elsewhere. During the dose increase phase IO systemic adverse reactions were observed. 50% of them were only subjective and the rest mild objective reactions. During the maintenance phase IO systemic reactions were noted, among them 2 cases of the anaphylactic shock. The incidence of systemic adverse reactions was I per 86 injections. Late as well as unusual reactions appeared twice. Conclusions: Venom immunotherapy combined with pretreatment with antihistamines is safe. A vast majority of systemic adverse reactions is of subjective and mild objective nature and appropriate treatment leads to contain­ment of severe reactions

Efficacy and Safety of a 12-Week Therapy with a New Formulation of Fluticasone Propionate at Doses of 125 and 250 μg Administered through a New Generation Cyclohaler Twice Daily, in Comparison to Fluticasone Propionate 500 μg Dry Powder Inhaler Twice Dail in Patients with Moderate Asthma

Wstęp: Flutykazon w postaci wziewnej stosowany jest w leczeniu przewlekłej astmy oskrzelowej. Ma udowodnioną w badaniach klinicznych i obserwacyjnych wysoką skuteczność i dobry profil bezpieczeństwa. Wyróżnia się spośród innych leków należących do tej grupy unikatowymi właściwościami farmakokinetycznymi. Badania in vitro na sztucznym modelu dróg oddechowych jak i badania farmakokinetyczne przeprowadzane na zdrowych ochotnikach wykazały, że w nowej formulacji lek ten cechuje się dwukrotnie lepszą depozycją płucną w porównaniu z preparatem referencyjnym. Celem tego badania była ocena skuteczności i bezpieczeństwa nowej formulacji propionianu flutykazonu podawanego z inhalatora nowej generacji typu cyklohaler (CNG) w porównaniu z oryginalnym produktem flutykazonu w inhalatorze proszkowym DPI u chorych na przewlekłą umiarkowaną astmę. Materiał i Metody: Do badania włączono 457 pacjentów, 376 osób zrandomizowano przydzielając losowo do jednej z trzech badanych grup: 127 osób do grupy leczonej flutykazonem w nowej formulacji w dawce 125 μg BID, 125 osób do grupy leczonej flutykazonem w nowej formulacji 250 μg BID i 124 osoby do grupy z lekiem referencyjnym — flutykazon DPI 500 μg BID. Badane grupy nie różniły się na początku badania pod względem demograficznym ani klinicznym. Aktywna terapia trwała 12 tygodni. Pierwszorzędowym punktem końcowym była średnia zmiana porannego PEF podczas 12-tygodniowego okresu leczenia (za znamienną statystycznie różnicę uznano ΔmPEF o 15 l/min). Badano ponadto inne parametry czynnościowe układu oddechowego, objawy kliniczne i zużycie leków ratunkowych. W czasie trwania całego badania monitorowano bezpieczeństwo pacjentów rejestrując zdarzenia niepożądane, dodatkowo oceniano ekspozycję systemową na flutykazon, badając w 45-osobowej podgrupie zmiany kortyzolu w surowicy i dobowej zbiórce moczu. Analizę statystyczną przeprowadzono zarówno na grupie intention-to-treat jak i per protocol. Wyniki: Zarówno w analizie PP, jak i ITT średnia zmiana porannego PEF na koniec okresu leczenia w porównaniu z okresem wstępnym była istotna statystycznie we wszystkich grupach terapeutycznych. Efektywność terapii flutykazonem zarówno w dawce 125 μg BID, jak i 250 μg BID oraz preparatem referencyjnym nie różniła się istotnie statystycznie po 12 tygodni terapii, jak również w całym okresie leczenia. Również w zakresie innych parametrów czynnościowych jak wieczorny PEF, FEV1, objawy kliniczne i zużycie leków ratunkowych obserwowano istotną poprawę we wszystkich grupach terapeutycznych w czasie trwania badania, bez istotnej różnicy w efektywności pomiędzy badanymi grupami. Porównując efektywność dawki flutykazonu 125 μg BID z 250 μg BID produktu odtwórczego wykazano słabą zależność dawka–odpowiedź w zakresie zmiany parametru porannego PEF, co wynika z niemal płaskiej krzywej dawka–odpowiedź w zakresie dawek średnich i wysokich dla tego leku. Nie wykazano też istotnych różnic ilościowych i jakościowych między grupami w rejestrowanych zdarzeniach niepożądanych zakwalifikowanych jako związane z leczeniem flutykazonem. W żadnej z grup nie odnotowano istotnych zmian w stężeniu kortyzolu w surowicy i dobowej zbiórce moczu między poziomem wyjściowym i wizytą końcową. Wnioski: Flutykazon CNG w porównaniu z oryginalnym produktem flutykazonu DPI, pozwala na dwukrotne obniżenie dawki tego leku przy zachowaniu efektywności klinicznej odpowiadającej lekowi referencyjnemu w dwukrotnie wyższej dawce. Flutykazon w nowej formulacji podawany z inhalatora typu CNG ma porównywalny klinicznie profil bezpieczeństwa do leku referencyjnego

Adherence to treatment in allergic rhinitis using mobile technology. The MASK Study

Background: Mobile technology may help to better understand the adherence to treatment. MASK-rhinitis (Mobile Airways Sentinel NetworK for allergic rhinitis) is a patient-centred ICT system. A mobile phone app (the Allergy Diary) central to MASK is available in 22 countries. Objectives: To assess the adherence to treatment in allergic rhinitis patients using the Allergy Diary App. Methods: An observational cross-sectional study was carried out on all users who filled in the Allergy Diary from 1 January 2016 to 1 August 2017. Secondary adherence was assessed by using the modified Medication Possession Ratio (MPR) and the Proportion of days covered (PDC) approach. Results: A total of 12 143 users were registered. A total of 6 949 users reported at least one VAS data recording. Among them, 1 887 users reported ≥7 VAS data. About 1 195 subjects were included in the analysis of adherence. One hundred and thirty-six (11.28%) users were adherent (MPR ≥70% and PDC ≤1.25), 51 (4.23%) were partly adherent (MPR ≥70% and PDC = 1.50) and 176 (14.60%) were switchers. On the other hand, 832 (69.05%) users were non-adherent to medications (MPR <70%). Of those, the largest group was non-adherent to medications and the time interval was increased in 442 (36.68%) users. Conclusion and clinical relevance: Adherence to treatment is low. The relative efficacy of continuous vs on-demand treatment for allergic rhinitis symptoms is still a matter of debate. This study shows an approach for measuring retrospective adherence based on a mobile app. This also represents a novel approach for analysing medication-taking behaviour in a real-world setting