Ergenlerin ve Ailelerinin Şiddete Yönelik İnanç ve Tutumlarinin Ergenlerin Şiddet Davranışlarına Etkileri

This study aims to create a set of data in order to find possible links between adolescents' violent behaviours and adolescents' and their families' beliefs and attitudes towards violence. Buss-Perry aggression scale (BPSS) was applied to record the aggression levels of adolescents, attitude towards violence (ATV) and belief in violence (BIV) scales were applied to evaluate the attitudes and beliefs of adolescents and their parents towards/in violence. The scale to measure the attitudes of adolescents and their parents was adapted to Turkish society from its original form. 413 adolescents aged 13-19 and their parents (408 mothers and 383 fathers) were included in the study. In the factor analysis of BIVS, the Kaiser-Meyer-Olkin value for adolescents and parents was found to be 0.776 and 0.779. The 20 items in the scale were classified under 5 factors for adolescents and 6 factors for parents with total variance rates of 55.039% and 62.096%, respectively. Cronbach Alpha value was determined as 0.776 for adolescents and 0.764 for the parents. According to the BPSS classification 41 (10%) adolesents had low, 321 (78.5%) had medium and 47 (11.5%) had high scores with a mean value of 2.56 ± 0.58. As the aggression score increased, the values of the scales increased, but only significant differences were observed in the scales of BIV and ATV in adolescents and ATV of their mothers. the Positive correlations (Pearson) were observed between all the scales, except those between BPSS and BIV scales for both mothers and fathers. The mean values of the scales in terms of the gender of the adolescents were found to be higher in males compared to females where significant differences were only observed in BIV and ATV scales for adolescents and ATV scale for mothers andBIV scales for fathers. It was found as the ages increase the mean values scales increases, but a significant difference in termsof the age groups was found only in the BPSS. In conclusion, it may be speculated that beliefs and attitudes of adolescents and their parents support their behavior towards violence, though not alone.Bu çalışma, ergenlerin şiddet içeren davranışları ile ergenlerin ve ailelerinin şiddete yönelik inanç ve tutumları arasındaki olası ilişkilerin bulunması için bir veri seti oluşturmayı amaçlamaktadır. Ergenlerin şiddet davranışına eğilimini belirlemek için Buss-Perry saldırganlık ölçeği (BPSÖ), ergenlerin ve ebeveynlerinin şiddete yönelik tutum ve inançlarını değerlendirmek için ise şiddete yönelik tutum (ŞYT) ve inanç (ŞTİ) ölçekleri uygulanmıştır. Ergenlerin ve ebeveynlerinin inançlarını ölçmeye yönelik ölçek, orijinal halinden Türk toplumuna uyarlanmıştır. Çalışmaya 13-19 yaş arası 413 ergen ve ebeveynleri (408 anne ve 383 baba) dahil edilmiştir. Şiddete yönelik inanç ölçeğinin faktör analizinde ergen ve ebeveynler için Kaiser-Meyer-Olkin değeri 0,776 ve 0,779 olarak bulundu ve ölçekte yer alan 20 maddenin ergenlerde 5, ebeveynlerde 6 faktörde sınıflanırken bunların toplam varyans oranları sırasıyla % 55,039 ve % 62,096 olarak bulundu. Cronbach Alfa değeri ise ergenler için 0,776 ve ebeveynler için 0,764 olarak belirlendi. BPSÖ sınıflandırmasına göre 41 (%10) kişinin skoru düşük, 321 (%78,5) kişinin skoru orta ve 47 (%11.5) kişinin skoru yüksek görüldü. Ergenlerin ortalama BPSÖ değeri 2.56±0.58 olarak belirlendi. Saldırganlık skoru arttıkça ölçeklerin değerlerinde artış olduğu ancak bu sınıflandırmaya göre sadece ergenlerin ŞYİ ile ŞYT ve annelerin ŞYT ölçeklerinde anlamlı farklılıklar görüldü. Pearson korelasyon istatistiğine göre BPSÖ ile annelerin ŞYİ ve babaların ŞYİ ölçekleri arasındaki korelasyon hariç diğer ölçekler arasında pozitif korelasyon gözlemlendi. Ergenlerin cinsiyetine göre ölçeklerin ortalama değerleri kadınlara kıyasla erkeklerde daha yüksek bulunurken ancak ergenlerin ŞYİ ile ŞYT ve annelerin ŞYT ve babaların ŞYİ ölçeklerinin değerleri anlamlı olarak farklılık gösterdi. Yaş arttıkça ölçek değerlerinin arttığı ancak yaş grupları arasında anlamlı fark sadece BPS ölçeğinde bulundu. Sonuç olarak, ergenlerin ve ebeveynlerinin inanç ve tutumlarının ergenlerin şiddette yönelik davranışlarını tek başına olmasa da etkiledikleri söylenebilir

Parathyroid Functions in Thalassemia Major Patients

Background: Hypoparathyroidism is well known to occur in thalassemia major patients, but it is thought to be uncommon and its incidence is considered to be decreasing with improvements in chelation therapy. The objective of this study was to assess the prevalence of parathyroid dysfunction in the first decade of life of the patients with thalassemia major. Patients and Methods: Ninety children with beta-thalassemia major (55 males and 35 females) with a mean age of 7.17±3.78 years (1-13 years) and age and sex matched control group of 60 healthy children (36 males and 24 females) with a mean age 6.98±3.66 years (1-13) years. Serum parathyroid hormone (PTH), serum total Calcium (Ca), serum phosphorus (P), serum alkaline phosphatase (ALP), serum 25-hydroxyvitamin D (25-OHD) and serum ferritin levels were measured. Result: PTH levels were higher than normal range in 23 (25.6%) patients with a mean value of 75.2±31.3 µg/mL compared to those having normal range level (35.3±15.2 µg/mL). Ca levels were found low in 11 patients (12.2%), and P levels were found high in 2 (2.22%) and low in 4 (4.44%) patients while high ALP levels were found in 6 (6.67%) patients. 25-OHD levels were low in all patients with a mean value of 24.95±5.82. Conclusion: Reports in the literature indicate that parathyroid dysfunction due to iron overload generally occurs in 2nd or 3rd decade of patients with thalassemia major. However, our study shows that PTH due to iron overload may develop in a significant number of thalassemia major patients, therefore, all thalassemics should be carefully watched for endocrine organ function such as hyperparathyroidism might occur even in the first decade of the patients with thalassemia major

GOLDENHAR SENDROMLU BIR OLGU SUNUMU

ÖZETOculo-auriculo-vertebral spektrum (OAVS) olarak da bilinen Goldenhar’s sendromu birinci ve ikinci brankiyal arkdan gelişen yapıların sık görülen konjenital defektlerinden oluşur. Bu sendromun ortalama görülme sıklığı 1/3500 ile 1/5600 arasında olduğu bildirilmiştir. Goldenhar’s sendromu, kraniyofasiyal anomaliler, kardiyovasküler, genitoüriner ve vertebra anomalilerin eşlik etmesi ile karakterize bir sendromdur. Goldenhar’s sendromunun farklı kromozom anomalileri ve kalıtım şekilleri bildirilmesine rağmen hastaların çoğunda herhangi bir kromozom anomalisi bulunmamaktadır. Bu yazıda doğumdan itibaren, solunum sıkıntısı ve emmede zorlanma şikayetleri ile başvuran ve Goldenhar’s sendromu tanısı alan 50 günlük erkek hastanın klinik ve laboratuar bulguları gözden geçirilerek izlemde dikkat edilmesi gereken noktalar vurgulandı.Anahtar Kelimeler: Goldenhar’s sendromu, oculo-auriculo-vertebral spektrum, kraniyofasiyal anomaliler, kardiak defekt