D vitamini hepatik stellat hücrelerdeki serbest yağ asiti aracılı stres ligand ekspresyonunu azaltmaktadır

Amaç: Hepatik stellat hücreleri karaciğer fibrozisinin ilerlemesinde fibriller ve fibril olmayan matriks proteinlerin major kaynağı olarak önemli rol oynamaktadır. Naturel killer hücreler hepatik stellat hücrelerin yok edilmesinde anti fibrotik bir etkiye sahiptir. Major histokompatibilite sınıf I zincir bağlantılı molekül, MICA ve MICB, NKG2D’nin reseptörünün ligandı olarak fonksiyon görmektedir ve hepatik inflamasyon sırasında natürel killer hücrelerinin hepatik stellat hücre duyarlılığında önemli bir rol oynamaktadır. Bu çalışmanın amacı LX-2 hücrelerinde ve insan primer hepatik stellat hücrelerinde vitamin D2 ve serbest yağ asidinin stres ligandları ve profibrotik aktivite üzerine olan etkilerini araştırmaktır.Yöntem: LX-2 ve primer insan hepatik stellat hücreleri 24 saat boyunca farklı konsantrasyonlarda (0,25 mM, 0,5 mM ve 1 mM) serbest yağ asidi ve vitamin D ile tedavi edildi ve kantitatif Real Time PCR cihazı ile stres liganları (MICA ve MICB) ve TGF-?, ?-SMA, COL1?’nin ekspresyonu değerlendirildi. Bulgular: LX-2 hücrelerinde 0.5 mM ve 1 mM serbest yağ asidi ile hücrelerin tedavisi sonucunda ?-SMA ve TGF-ß’nın ekspresyonunun indüklendiği, ilginç olarak, serbest yağ asidinin eklenmesinden sonra COL1?’nın ekspresyonunun azaldığı, primer hepatik stlellat hücrelerde MICA/B’nin ekspresyonunun serbest yağ asidi tedavisinden etkilenmediği bulunmuştur. LX-2 hücrelerinde vitamin D2 tedavisi serbest yağ asidi ile indüklenen TGF-? ve ?-SMA’nın ekspresyonunu downregüle etmiştir. Yani, hepatik stellat hücrelerinde serbest yağ asidi tedavisinden bağımsız olarak vitamin D2 tarafından MICA/B’nin mRNA’sının önemli düzeyde azaldığı saptanmıştır. Sonuç: Bu sonuçlar in vitro ortamda vitamin D2’nin hepatik stellat hücrelerinin inflamatuvar ve profibrogenik aktivitesini azaltabildiğini göstermektedir.Background/aims: Hepatic stellate cells play an important role as the major source of fibrillar and non-fibrillar matrix proteins in the process of liver fibrosis. Natural killer cells have an anti-fibrotic effect through the killing of activated hepatic stellate cells. Major histocompatibility complex class I-related molecules, MICA and MICB, function as ligands for the NKG2D receptor and play an important role in hepatic stellate cells susceptibility to natural killer cells during hepatic inflammation. The aim of this study was therefore to investigate the effect of vitamin D2 and free fatty acids on stress ligands and pro-fibrotic activity in LX-2 cells and human primary hepatic stellate cells. Methods: LX-2 cells and primary human hepatic stellate cells were treated with vitamin D2 (10-6 M) and free fatty acids at different concentrations (0.25 mM, 0.5 mM, and 1 mM) for 24 hours, and expressions of the stress ligands MICA/B as well as of transforming growth factor-B, ?smooth muscle actin and collagen 1α were assessed by quantitative real time-polymerase chain reaction. Results: Treatment of cells with 0.5 mM and 1 mM free fatty acids induced ?smooth muscle actin and transforming growth factor-B expression in LX-2 cells. Moreover, 1 mM free fatty acids resulted in increased expression of MICA. Surprisingly, collagen 1α expression was reduced after addition of free fatty acids. MICA/B expression in primary hepatic stellate cells was not affected by free fatty acids treatment. Vitamin D2 treatment significantly downregulated the free fatty acids-induced expression of transforming growth factor-B and ?smooth muscle actin in LX-2 cells. Further, in hepatic stellate cells, a significant decrease in MICA/B mRNA with vitamin D2, independent of free fatty acids treatment, was detectable. Conclusions: These results indicate that vitamin D2 may reduce inflammatory and pro-fibrogenic activity of stellate cells in vitro

Seçilmiş karaciğer hastalıklarında apoptoz

Apoptozla ilişkili hücre ölümü genellikle düzenli ve sınırlı şekilde oluşur. Yalnızca seçilmiş hedef hücreler oluşum, gelişim ve çoğalma sürecinde yok edilir. Bununla birlikte patofizyolojik durumlarda, apoptoz kısa bir dönem ya da bir kaç on yılı kapsayacak kadar uzun sürebilen yaygın, karmaşık ve seçici olmayan durum olarak karşımıza çıkabilir. Apoptoz muhtemelen hasara cevap olarak gelişen başlangıçtaki hücresel cevaptır ve doku hasarı, inflamasyon, fibrosis ve sirozla sonuçlanan birkaç hücresel ve sitokin kaskadını başlatabilir. Buna karşın yetersiz apoptoz ve aşırı hücre çoğalması kanserle ilişkilidir. Gerçektende, tümör hücreleri sıklıkla apoptozu regüle eden genlerde değişiklikler gösterirler. Bu derleme apoptozisin bazı önemli karaciğer hastalıklarındaki rolüne odaklanmıştır. Son zamanlarda, bahsedilen karaciğer hastalıkları için yeni tedavi seçeneği olarak apoptotik hücre ölümünü artıran ya da azaltan akla yatkın stratejiler geliştirilmektedir.Cell death by apoptosis usually occurs in a regulated, limited fashion. Only selected target cells are deleted in the process of ontogeny, development and regeneration. In contrast, under pathophysiological conditions, apoptosis imposes as a massive, chaotic, non-selective event that may occur for periods or even up to decades. It is likely that apoptosis is the initial cellular response to injury and may thus initiate several, intertwined cellular and cytokine cascades that culminate in tissue injury, inflammation, fibrosis and finally, in cirrhosis. Obviously, this cascade of events is of particular importance in various types of acute and chronic liver diseases. In contrast, defective apoptosis and increased cell proliferation is associated with cancer. Indeed, tumor cells often show alterations in genes regulating the apoptosis machinery. This overview is focused on the role of apoptosis in select important liver diseases. Today, rational-based strategies are being developed to either promote or suppress apoptotic cell death as a novel therapeutic option in the treatment of these liver diseases