KinesioTaping: impact on non-motor symptoms in cervical dystonia patients treated with botulinum toxin injection

Aim of the study. To assess whether combined therapy with botulinum toxin injections (BoNT) and KinesioTaping could be helpful in managing non-motor symptoms (NMS) of cervical dystonia (CD). Material and methods. Seventeen patients with CD were enrolled in this single-centre, prospective, evaluator-blinded, randomised, crossover trial. We compared three forms of treatment: BoNT treatment alone, or combined with KinesioTaping, or combined with ShamTaping. NMS were assessed using the 14-item self-reported questionnaire proposed by Klingelhoefer, the Hospital Anxiety and Depression Scale (HADS) and the Pittsburgh Sleep Quality Index (PSQI). Results. There were no significant differences between the groups concerning mean results of HADS and PSQI scales, or mean total number of NMS after the procedures. The mean change from baseline HADS and PSQI scores, and total number of NMS after the procedure, also did not differ significantly between groups. ShamTaping combined with BoNT significantly increased the prevalence of pain. Conclusions and clinical implications. Our study did not confirm the effectiveness of combined therapy of BoNT and KinesioTaping in the management of NMS in patients with CD. Due to a potential negative effect of improper taping on pain in CD, patients with CD should only experience KinesioTaping as an adjunctive therapy, and if it is performed by a trained, experienced physiotherapist

Efficiency of selected rehabilitation methods in facial nerve paralysis - case report.

Wstęp: Porażenie nerwu twarzowego może być spowodowane różnymi czynnikami etiologicznymi. Pojawiające się objawy są niezwykle różnorodne i pozwalają na określenie rodzaju oraz stopnia uszkodzenia i dobranie indywidualnej terapii.Cel pracy: Ocena skuteczności wybranych metod rehabilitacyjnych stosowanych u pacjentki z porażeniem nerwu twarzowego po operacji nowotworu ślinianki przyusznej (parotidektomii radykalnej lewostronnej pod kontrolą neuronawigacji).Materiał i metody: 22 – letnia pacjentka z lewostronnym porażeniem i rekonstrukcją nerwu twarzowego, powstałym w wyniku operacji wycięcia guza lewej ślinianki przyusznej. Do oceny wykorzystano skalę House’a i Brackmanna oraz Pietruskiego, w których stwierdzono całkowity brak aktywności mięśni mimicznych twarzy przed rehabilitacją. Przez dwa miesiące raz w tygodniu pacjentka poddawana była kompleksowej rehabilitacji, która opierała się na wybranych metodach: proprioceptywnym torowaniu nerwowo – mięśniowym, neuromobilizacji, Kinesiology Tapingu, drenażu limfatycznym oraz autoterapii. Codziennie w domu, co najmniej cztery razy dziennie, pacjentka wykonywała ćwiczenia według ustalonego algorytmu.Wyniki: Po dziewięciu tygodniach rehabilitacji, korzystając ze skali House’a i Brackmanna oraz Pietruskiego, stwierdzono częściowy powrót aktywności mięśni mimicznych twarzy.Wnioski: Wczesna rehabilitacja dobrana indywidualnie do pacjenta jest bardzo ważna w procesie leczenia porażenia nerwu twarzowego, pozwala na szybki powrót aktywności mięśni mimicznych twarzy oraz nerwu twarzowego.Introduction: The facial nerve paralysis can be caused by various etiological factors. Its symptoms are very diverse and they allow to establish the type and the level of damage as well as to choose an individual therapy.Aim of the study: The assessment of the effectiveness of chosen rehabilitation methods used for a patient suffering from the facial nerve paralysis after undergoing a parotidectomy (a left sided, radical parotidectomy with a supervisory neuronavigation).Material and methods: 22-year-old patient with the left sided facial nerve paralysis that developed as a result of the left sided parotidectomy. The House-Brackmann scale along with Pietruski scale were used in the assessment that exposed a complete lack of facial muscles activity before applying a physiotherapy treatment. For two months, once a week the patient has been undergoing a congeneric physiotherapy treatment that was based on chosen methods: proprioceptive neuromuscular facilitation, neuromobilization, Kinesiology Taping, lymph drainage therapy and an autotherapy. Every day at home, at least four times a day the patient has been doing the exercises in accordance to the set schedule. Results: After 8 weeks, using the House-Brackmann scale along with Pietruski scale a partial return of facial muscles activity was discovered. Conclusions: An early, individually attuned physiotherapy treatment is extremely important in the process of treating the facial nerve paralysis and it allows a fast return of facial muscles and facial nerve activity

The study of a knee joint stability as a motor control phase on the balance platform after the repair procedure of the meniscus

Wstęp: Łąkotki zaopatrzone są w mechanoreceptory odpowiedzialne za propriocepcję i stabilność stawu kolanowego. Izolowane uszkodzenia łąkotek występują niezwykle rzadko. Kontrola motoryczna składa się z 4 faz: mobilności, stabilności, kontrolowanej mobilności oraz wprawy. Cel pracy: Celem pracy było określenie wpływu szycia łąkotki na stabilizację stawu kolanowego oraz porównanie stabilności jako etapu kontroli motorycznej kończyny operowanej i nieoperowanej, grupy badawczej i kontrolnej, a także kończyny dominującej i niedominującej.Materiał i metody: W badaniu wzięło udział 30 osób, które zostały podzielone na dwie grupy. Grupę badawczą stanowiło 15 osób minimum rok od operacji izolowanego szycia uszkodzenia łąkotki. Grupa kontrolna składała się z 15 osób bez urazów kończyn dolnych. Do przeprowadzenia badania wykorzystano subiektywne kwestionariusze International Knee Documentation Committee (IKDC) oraz Lysholm Knee Scoring Scale, a także platformę balansową „Sigma”. Wyniki: Porównano stabilność jako etap kontroli motorycznej w trzech grupach: kończyny operowanej i nieoperowanej, grupy badawczej i kontrolnej oraz kończyny dominującej i niedominującej pod względem odchylenia od osi X i Y oraz długości przebytej ścieżki w teście stabilności, a także czasu i długości pokonanej ścieżki w teście dynamicznym na platformie balansowej. Uzyskano nieistotne statystycznie wyniki dla różnic stabilności kończyny operowanej i nieoperowanej oraz kończyny dominującej i niedominującej. Porównanie różnic dla grupy badawczej i kontrolnej było istotne statystycznie (p<0,05). Wnioski: Nie istnieją różnice pomiędzy stabilnością stawu kolanowego jako etapu kontroli motorycznej kończyny operowanej i nieoperowanej oraz kończyny dolnej dominującej i niedominującej w badaniu statycznym i dynamicznym na platformie balansowej. Istnieją różnice pomiędzy stabilnością stawu kolanowego jako etapu kontroli motorycznej grupy badawczej i grupy kontrolnej. Należy rozszerzyć badania na większej liczbie osób.Introduction: Menisci are equipped with mechanoreceptors which are responsible for proprioception and the stability of a knee joint. The isolated meniscus lesion is exceptionally rare. Motor control constitutes of 4 phases: mobility, stability, controlled mobility and ability. The aim of the study: The aim was to determine the influence of the repair of the meniscus on the stability of a knee joint and a comparison of the stability as one the phases in the motor control of operated on and unoperated on limbs, research and control groups, as well as dominant and nondominant limbs.Research materials and methods: 30 patients took part in the research, they were divided into two groups. The research group consisted of 15 patients, all of them at least one year after the procedure of a repair of the meniscus. Another 15 volunteers, this time with no injuries of lower limbs, constituted to the control group. In order to carry out the study, subjective questionnaires of the International Knee Documentation Committee (IKDC), the Lysholm Knee Scoring Scale and the balance platform “Sigma” were used. Results: The stability as a motor control phase was compared in three groups: operated on and unoperated on limbs, research and control groups, dominant and nondominant limbs in terms of their deviation from X and Y axes along with a length of a covered distance in a dynamic test. For the difference in a stability of operated on, unoperated on, dominant and nondominant limbs the results were statistically irrelevant. The comparison of research and control groups proved statistically relevant (p<0,05).Conclusions: There are no differences between the stability of a knee joint in a motor control phase of operated on and unoperated on limbs, as well as dominant and nondominant limbs. There are differences between the stability of a knee joint in a motor control phase of research and control groups. This study should be carried out again on a larger group of patients

KinesioTaping after botulinum toxin type A for cervical dystonia in adult patients

Abstract Introduction Studies explored physiotherapeutic approaches in cervical dystonia (CD) patients with or without botulinum toxin (BoNT) injections, however the results are varying. There are no clinical trials investigating the effects of kinesiology taping in CD patients. The objective of this study is to investigate the efficacy of kinesiology taping as an adjunct to the BoNT injections in patients with CD. Methods Twenty‐five patients were enrolled to the study. Patients were randomly assigned to the experimental 1 (BoNT + KinesioTaping), experimental 2 (BoNT + ShamTaping) or control (BoNT) treatment. After 12 weeks they were moved to the next experimental group and finally every patient received all 3 proposed treatment options. The severity of CD was quantified with the Toronto Western Spasmodic Torticollis Rating Scale (TWSTRS) including Torticollis severity, Disability, and Pain scales. Quality of life was evaluated using Craniocervical dystonia questionnaire (CDQ4). Results In all treatment groups, there was a significant improvement in dystonia symptoms measured with TWSTRS (total score) after BoNT injection regardless of the allocation to the experimental treatment (p < .05). ANOVA analysis revealed no differences in any of the TWSTRS variables after the intervention. Quality of life was significantly improved after application of taping (p < .05, p = .03). Conclusions Application of KinesioTaping after BoNT injection provided no additional effect on the severity of dystonia, although the quality of life was improved in patients with CD. Further research investigating the effect of KinesioTaping prior to BoNT injection is required