Cerrahi yenidoğan yoğun bakım hastalarında mortalite, sepsis ve multisistem organ yetmezliğinin değerlendirilmesi

Bu tezin, veri tabanı üzerinden yayınlanma izni bulunmamaktadır. Yayınlanma izni olmayan tezlerin basılı kopyalarına Üniversite kütüphaneniz aracılığıyla (TÜBESS üzerinden) erişebilirsiniz.ÖZET Sepsis ve multisistem organ yetmezliği yenidoğan yoğun bakım ünitelerinde en önemli morbidite ve mortalite nedenidir. Bu çalışmada, yenidoğan yoğun bakım ünitemizde izlenen hastaların epidemiyolojik ve tanısal özelliklerinin, tedavi sonuçlarının değerlendirilmesi; cerrahi mortalite nedenlerinin, sepsis insidansı ve risk faktörlerinin ve MOY kriterlerinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Araştırma, Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Çocuk Cerrahisi Kliniğine Ocak 1994 ve Kasım 2001 tarihleri arasında yenidoğan (1-30 gün) döneminde başvuran ve Yenidoğan Yoğun Bakım Ünitesinde izlenen 167 olgunun kayıtları incelenerek gerçekleştirilmiştir. Araştırma sırasında toplanan veriler SPSS for Windows 8.0 programı kullanılarak analiz edilmiştir. Sıklıkların karşılaştırılmasında Pearson ki- kare ve Fisher exact ki-kare, sürekli verilerin karşılaştırılmasında T-testi, Mann Whitney U testi ve Kruskal Wallis testleri kullanılmıştır. P0,05 anlamlı kabul edilmiştir. Çalışmaya dahil edilen 167 yenidoğanın 99'u (%59.3) erkek ve 68 'i (%40.7) kızdır. Gestasyonel yaşları bilinen 157 hastanın 59'u (%37.6) 27-36 haftalık, 98'i (%62.4) 37-41 haftalıktır. Olguların 95'i (%56.9) ilk iki günde, 72'si (%43.1) 3-30 günde yatırılmıştır. Hastaların %80.7'sinde doğum ağırlığı 2000 gr ve üstünde bulunmuştur. Ek anomali hastaların %29.9 (n:50)'unda saptanmıştır. En sık olarak kardiyak anomali (%15), ikinci olarak genitoüriner sistem anomalileri (%12.5) saptanmıştır. Ek anomali en sık ARM (%66.7), omfalosel (%44.4) ve özofagus atrezisi (%40.7)'inde saptanmıştır. Prenatal tanı, hastaların %22 'sinde mevcuttur. En sık özofagus atrezili, abdominal duvar defektli ve intestinal atrezili olgularda saptanmıştır. En fazla cerrahi komplikasyon özofagus atrezili olgularda gözlenmiş (%55) olup; anastomoz kaçağı oranı %29.6 ve gastrostomi kaçağı oranı %1 1 olarak 80saptanmıştır. İkinci en sık komplikasyon gelişen hasta grubu abdominal duvar defektli hastalardır (%29,6). Hastaların hastanede kalış süreleri en az bir en fazla 195 gün olmak üzere ortalama 21.5 ± 29.1 gündür. Hastaların %41'i şifa ile, %20'si selah ile taburcu olmuş ve %8'i başka bir merkeze gönderilmiştir. Ölüm oranı %29.4'dür. Ölen hastaların primer patolojilerinin başında abdominal duvar defektleri ve özofagus atrezisi gelmektedir. Bu hastaların ölüm nedenleri içindeki oranları sırasıyla %32 ve %20'dir. Gestasyonel yaşlan 37-41 haftalık olanların sadece %20'si ölürken 27-36 haftalık olanların %44.1'i ölmüştür. Doğum kilosu 2000 gr ve üstünde olan hastaların %27.1'i ölürken 2000 gr'ın altında olanların %52.2'si ölmüştür. Toplam 47 (%28) hastada SİYS / sepsisin klinik ve laboratuar bulguları saptanmıştır. Cerrahi komplikasyon gözlenen hastaların %41.4 (n:12)'ünde sepsis gelişmiştir. Sepsisli olguların %23.4 (n:ll)'ünde kan kültürü pozitif bulunmuştur, en fazla (%45 ; n:5) oranda maya mantarı ürediği görülmüştür. Sepsisli hastaların %51'i ölmüş ve bu hastalar tüm ölümlerin %48'inden sorumlu bulunmuştur. 15 hastada sepsise bağlı MOY saptanmıştır. Hastaların hepsi ölmüştür. Organ yetmezliklerinden en erken hematolojik ve ikinci olarak mikrovasküler yetmezlik saptanmıştır. Çalışmanın retrospektif olması dolayısıyla toplanan verilerin yetersiz ve düzensiz olması, bulguların değerlendirme ve tartışılmasında eksiklikler yaratmıştır. Kliniğimiz yenidoğan ünitesine ortalama ayda bir hasta yatmaktadır. Bunun başlıca nedenileri bölgemizde birden çok Çocuk Cerrahisi merkezinin bulunması ve farklı sosyal güvencelerin olmasıdır. Ayrıca hastaların %80'i birden çok merkezden şevke gelmektedir. Prenatal tanı oranının düşüklüğü de hastaların birden çok merkeze transportuna neden olmaktadır. Transporttaki gecikmeler ve bu sırada yenidoğanlarm muhtemelen iyi resüsite edilememesi nedeniyle dehidratasyonlu hasta oranı yüksektir (%25). Cerrahi komplikasyonların yüksek olduğu hasta gruplarında sepsis ve mortalite insidansı da yüksektir. Ayrıca prematürite ve düşük doğum ağırlığı 81da yüksek mortalite ve sepsis riskinden sorumlu olan diğer en önemli nedenlerdir. Yüksek mortaliteden sorumlu olan sepsisin erken tanı ve tedavisi için iyi monitorizasyon ve klinik ve laboratuar bulgularının birlikte değerlendirilmesi gerekmektedir. Çalışmamızda MOYlu hastalarda mikrovasküler kaçak ve hematolojik bulgular erken; diğer organ tutulumları ( karaciğer,renal, pulmoner, GİS ve kardiyak) daha geç bir bulgudur. Farklı çalışmalarda farklı sıralamalar verilmiştir. Önemli olan sıralama değil erken bulguların uyarıcı olması ve mortalitesi oldukça yüksek olan bu sistemik inflamatuar cevabı kalıcı organ hasarı ve ölüm ortaya çıkmadan tanıyıp tedavi edebilmektir. 8

Menstrüasyon varlığında hematokolpos

Hematocolpos that occurs in spite of regular menstruation can lead to misdiagnosis and unnecessary laparotomy. Three adolescent girls with uterus didelphys, hematocolpos and ipsilateral renal agenesis who had admitted to our department with lower abdominal pain and pelvic mass in different time periods is presented. In 1987, hemihisterectomy was performed to the 12 year old girl at urgent laparotomy. In 1994, a 14 year old patient who had had a laparotomy elsewhere two months before was admitted with a preoperative diagnosis of ovarian torsion, and hematocolpos was drained at laparotomy. Twelve year old patient who was admitted in 2001, had an early and correct diagnosis and vaginal septum was excised via vaginal route. Uterus didelphys and hematocolpos should be considered in adolescent girls presenting with lower abdominal pain and pelvic mass, and vaginal route should be preferred for diagnosis and treatment.Menstrüasyon olduğu halde gelişen hematokolpos tanıda yanılgıya ve gereksiz abdominal eksplorasyona neden olmaktadır. Alt abdominal ağrı ve pelvik kitle nedeniyle farklı dönemlerde kliniğimize yatırılarak uterus didelfis, hematokolpos ve ipsilateral renal agenezi tanısı alan üç adolesan kız sunulmaktadır. 1987'de başvuran 12 yaşındaki olguya acil laparotomi yapılıp hemihisterektomi uygulanmıştır. 1994'te başvuran, başka bir merkezde iki ay önce laparotomi yapılmış olan 14 yaşındaki olguya over torsiyonu ön tanısıyla laparotomi yapılıp hematokolposa drenaj uygulanmıştır. Haziran 2001"de başvuran 12 yaşındaki olgu erken ve doğru tanı almış ve vajinal yolla septum eksize edilmiştir. Alt abdominal ağrı yakınması ve pelvik kitle olan adolesan kızlarda uterus didelfis ve hematokolpos akla getirilerek vajinal yolla tanı ve tedavi tercih edilmelidir

Calcinosis cutis in a newborn with transient pseudohypoparathyroidism

Pseudohypoparathyroidism (PHP) is a heterogenous group of disorders characterized by hypocalcemia with hyperphosphatemia, increased serum concentration of parathyroid hormone (PTH), and insensitivity to the biological activity of PTH. Calcinosis cutis, the cutaneous deposition of calcium salts in the dermis, is a rare clinical symptom in infancy. The deposition of calcium in the skin may be classified as dystrophic, metastatic, idiopathic, and iatrogenic. Although a few infants with PHP and calcinosis cutis have been reported, to the authors' knowledge, the combination of neonatal transient PHP and calcinosis cutis associated with calcium treatment has not been previously reported. The authors report a newborn boy with transient PHP presenting with early hypocalcemia, hyperphosphatemia, increased PTH levels, and calcinosis cutis after intravenous treatment of calcium gluconate. © 2011 Dr. K C Chaudhuri Foundation

Çocuklarda derin kısmi kalınlıktaki yanık yarasının kollajenaz ile enzimatik debridmanı

Thirty-nine pediatric burn patients treated by enzymatic debridement with Collagenase Clostridiopeptidase A (CCA), were compared to 27 patients whose burn wounds were excised surgically. in all patients, burn wounds were initially assessed as deep partial-thickness during admission. Total removal of eschar was achieved in 25 of 39 (64 %) patients by CCA only (Group D). in 14 patients (36 %), therapy with CCA was ceased because of the development of burn wound infection or a manifest need f or grafting of the wound, therefore, these patients underwent tangential wound excision (Group DS). the records of 27 patients, treated by early tangential excision, having similar burn wounds by extent and depth with Group D and DS were used as controls (Group S). There was no significant difference between the time to achieve a clean wound bed in Group D, DS, and S (mean 7.4, 7.1. and 6.9 days respectively, p>0.05). in Group D, none of the patients required blood transfusion, except one. Patients in Group DS were found to have fewer excisions (mean 1.14) when compared to those in Group S (mean 1.55, p;lt;0.05). the shortest hospital stay was found in Group D (12.2 days, p;lt;0.01). in conclusion, the use of CCA, provided a short hospital stay, reduced the overall need for surgery and blood transfusions, in patients with deep dermal burns. Thus, CCA should be considered as an initial treatment of choice for the removal of eschar in children, having a burn wound without infection, and assessed as deep partial-thickness, at admission.Yanık yaraları Kollajenaz Klostridiopeptidaz A (KKA) ile enzimatik olarak debride edilen 39 olgu ile yanık yarası eksizyonu uygulanan 27 olgu karşılaştırıldı. Olguların tümünde, başvuru esnasındaki yanık yarası derinliği, kısmi kalınlıkta derin yanık (2° derin) olarak belirlenmişti. Otuzdokuz olgunun 25'inde (%64), KKA uygulaması ile, eskar yaradan tamamen uzaklaştırılabildi (Grup D). 14 hastada (%36) ise KKA tedavisi, yarada enfeksiyon gelişmesi ya da greftleme gereksiniminin ortaya çıkması üzerine yarıda kesildi ve bu olgulara teğetsel eksizyon uygulandı (Grup DS). Yanık yaralarının derinlik ve genişliği Grup D ve DS ile benzerlik gösteren ve erken teğetsel eksizyon ile tedavi edilmiş olan 27 olgunun kayıtları ise kontrol grubunu oluşturdu (Grup S). Eskarın yara yüzeyinden tamamen uzaklaştırılabilmesi için geçen süre açısından, gruplar arasında anlamlı bir fark gözlenmedi (sırasıyla ort. 7.4, 7.1 ve 6.9 gün, p>0.05). Grup D'de biri dışında hiçbir olguya kan transfüzyonu gerekmedi. Grup DS'deki olgulara uygulanan cerrahi eksizyon sayısı (ort. 1.14), Grup S'ye göre (ort. l.55) daha az bulundu (p0.05). Grup D'deki olguların hastanede kalış süresi ise diğer gruplara göre daha kısa bulundu (12.2 gün, p0.01). Sonuç olarak KKA kullanımı, 2° derin yanıklı olgularda, cerrahi girişime ve kan transfüzyonuna olan gereksinimi azaltmış ve hastanede kalış süresini kısaltmıştır. Bu nedenle, başvuru sırasında, en-fekte olmamış 2° derin yanığı olan çocuklarda KKA, eskarın yaradan uzaklaştırılması için uygulanabilecek bir tedavi seçeneğidir

Knowledge, attitude and behaviour of boys and parents about circumcision

Aim To determine the knowledge, attitude and behaviour of parents and previously circumcised early adolescent boys about circumcision. Methods Half of the boys attending the sixth class of the primary school in our city centre and their parents were included in this cross-sectional, descriptive study. Questionnaires were prepared by the authors, which include 38 questions for parents and 25 questions for boys. Results Sixty-six per cent of the students were circumcised at the age of 7 years and above, 26% between three and 6 years and 8% below 3 years of age. Forty-two per cent of boys were circumcised by a traditional circumciser and 64% were circumcised at home. Main reasons of circumcision for parents were religious purposes (79%) and health issues (51%). When the boys were asked about their thoughts during circumcision, they mostly stated that 'it was necessary to become a man' (58%) and 'it would hurt much' (50%). Thirty-eight per cent of boys were frightened during circumcision and 46% were worried. Boys circumcised in the 7 years and above age group were most content about their age of circumcision. Conclusions We consider that it is reasonable to wait up to an age at which the child could understand and participate in the decision of the concept and timing of circumcision. ©2013 The Author(s)/Acta Pædiatrica ©2013 Foundation Acta Pædiatrica

A rare presentation of crush injury: Transanal small bowel evisceration. Case report and review of the literature

Evisceration of the small intestine through the anus is an extremely rare event in children. We report a 2-year-old boy who sustained transanal small bowel evisceration associated with bilateral diaphragmatic rupture, left diaphragmatic herniation, and spinal cord injury without radiographic abnormality which happened after crushing by motor vehicle. We reviewed children with transanal small bowel evisceration and discussed etiological differences between children and adult. We also discussed the basic principles of management and follow up in these patients. © 2011 Springer-Verlag

Can ultrasound elastography be used as a new technique in the differentiation of undescended testes and reactive lymph nodes in children?

Aim To determine the diagnostic performance of ultrasound elastography in the differentiation of reactive lymph nodes and undescended testes in children. Materials and methods Seventy-two undescended testes and 34 reactive lymph nodes were prospectively examined with the elastography technique. Four elastographic patterns were used for classification based on the distribution of the blue area. The strain ratios and elasticity patterns of the undescended testes and reactive lymph nodes were evaluated independently by two radiologists. Interobserver agreement and diagnostic performance were analysed. Results Thirty of the 34 reactive lymph nodes were classified as exhibiting high-strain elastographic patterns (considered Type 1 or Type 2, with blue areas in >50% of the tissue) by both observers; in contrast, 67 and 71 of 72 undescended testes were classified as exhibiting low-strain elastographic patterns (considered Type 3 or Type 4, with blue areas in >50% of tissue) by radiologists 1 and 2, respectively. The respective mean strain ratios measured by the two radiologists were 0.60±0.03 and 0.62±0.02 for the reactive lymph nodes and 0.25±0.08 and 0.25±0.09 for the undescended testes. There were significant differences in the elasticity patterns and strain ratios between the reactive lymph nodes and the undescended testes (p<0.001). The interobserver agreement was excellent for the four elasticity patterns with a weighted kappa coefficient of 0.872. The concordance of the strain ratios between the observers was excellent in the present study (intra-class correlation score: 0.988). Conclusions In the majority of cases, conventional two-dimensional ultrasound could be used to differentiate undescended testes from reactive lymph nodes with acceptable accuracy. Although the incremental value of elastography is limited, this technique might have a role in some specific cases. © 2015 The Royal College of Radiologists. Published by Elsevier Ltd. All rights reserved