Ribe kao biološki indikator u proceni kvaliteta vode reke Tamiš

Materijal za istraživanje ihtiofaune Tamiša sakupljen je avgusta i oktobra 2009. u periodu srednjeg vodostaja kao i aprila 2010. godine u periodu visokog vodostaja na lokacijama Sečanj, Banatski Despotovac i Opovo. Prikupljanje uzoraka vršeno je pomoću aparata za elektroribolov i stajaćim mrežarskim alatima dužine od 37 do 100 metara, promera okaca od 45 do 100 mm i dubine 3 do 5 metara. Ovom prilikom evidentirano je 28 vrsta riba iz 8 familija. Prema sastavu ihtiofaune određen je indeks saprobnosti prema Pantle-Buck-u koji iznosi 2.15 i koji ukazuje na to da voda Tamiša pripada drugoj klasi boniteta

Bidirectional transcription is an inherent feature of Giardia lamblia promoters and contributes to an abundance of sterile antisense transcripts throughout the genome

A prominent feature of transcription in Giardia lamblia is the abundant production of sterile antisense transcripts (Elmendorf et al. The abundance of sterile transcripts in Giardia lamblia. Nucleic Acids., 29, 4674–4683). Here, we use a computational biology analysis of SAGE data to assess the abundance and distribution of sense and antisense messages in the parasite genome. Sterile antisense transcripts are produced at ∼50% of loci with detectable transcription, yet their abundance at a given locus does not correlate to the abundance of the complementary sense transcripts at that locus or to transcription levels at neighboring loci. These data suggest that sterile antisense transcripts are not simply a local effect of open chromatin structure. Using 5′RACE, we demonstrate that Giardia promoters are a source of antisense transcripts through bidirectional transcription, producing both downstream coding sense and upstream sterile antisense transcripts. We use a dual reporter system to explore roles of specific promoter elements in this bidirectional initiation of transcription and suggest that the degenerate AT-rich nature of TATA and Inr elements in Giardia permits them to function interchangeably. The phenomenon of bidirectional transcription in G. lamblia gives us insight into the interaction between transcriptional machinery and promoter elements, and may be the prominent source of the abundant antisense transcription in this parasite

Promena broja enterobakterija u toku skladištenja hladno dimljene pastrmke pakovane u vakuumu i modifikovanoj atmosferi

Danas je hladno dimljena riba sastavni deo naše ishrane. Razlog tome treba tražiti kako u povećanju proizvodnje ribe u akvakulturi, koja je samim tim dostupna u većoj količini za preradu, tj. dimljenje, tako i u sve većoj potrebi čoveka da se okrene zdravoj ishrani. Pri tome, hladno dimljena riba, pored toga što zadovoljava visoke nutritivne kriterijume, ona je i atraktivna za potrošača zbog svojih specifičnih senzornih karakteristika. Međutim, i pored toga što je dimljena riba, proizvod poznat vekovima, postojeći problem u proizvodnji dimljene ribe u zemljama Evropske Unije, ali i kod nas, predstavlja nepostojanje unapred utvrđenih kriterijuma koji treba da zadovolje dimljeni proizvodi od ribe. Pri tome se misli na definisanje jedinstvenih kriterijuma kvaliteta dimljene ribe i usaglašavanje pojedinih faktora proizvodnje (soljenje, dimljenje, izbor sirovine, pakovanje), kao i na određivanje održivosti tj. roka trajanja dimljenih proizvoda od ribe, koji se razlikuje od proizvođača do proizvođača. Održivost dimljene ribe, odnosna nastanak kvara, zavisi,od inicijalne kontaminacije, uslova proizvodnje, rukovanja sa proizvodom nakon proizvodnog procesa i temperature skladištenja i načina pakovanja. Iako kvar, hladno dimljenih proizvoda od ribe može nastati delovanjem različitih mehanizama, najvažniji razlog kvara mesa ribe i proizvoda od ribe je rast mikroorganizama i stvaranje produkata, rezultata njihove metaboličke aktivnosti koji dovode do pojave nepoželjnog mirisa i ukusa. Pakovanje dimljenih proizvoda od mesa ribe u vakuumu, odnosno modifikovanoj atmosferi, može u velikoj meri uticati na održivost proizvoda, ali i udovoljiti zahtevima savremenog potrošača koji traži hranu visokog kvaliteta, koja je zadržala senzorne karakteristike i nutritivnu vrednost sirovine od koje je proizvedena, a da je uz to i bezbedna po njegovo zdravlje. Osnovni cilj pakovanja hrane u vakuumu jeste uklanjanje kiseonika iz hrane, s obzirom da on omogućava rast aerobnih mikroorganizama (bakterija, kvasaca i plesni) koji najčešće dovode do kvara mesa ribe i proizvoda, dok se pakovanjem hrane u modifikovanoj atmosferi, konzervišućim delovanjem primenjenih gasova, onemogućava ili usporava rast i razmnožavanja mikroorganizama, odgovornih za nastanak kvara. Zato se prisustvo i promena broja određenih grupa mikroorganizama često uzima kao parametar održivosti ribe i proizvoda od ribe. U literaturi se često kao mikroflora koja je odgovorna za nastanak kvara hladno dimljenih proizvoda, pored ostalih spominju i bakterije iz familije Enterobacteriaceae. Pored značajne uloge ovih bakterija u nastanku kvara hladno dimljenih proizvoda od ribe, postojanje mogućnosti trovanja ljudi, sa pojedinim vrstama bakterija iz ove familije, opredelila nas je da nam cilj istraživanja bude utvrđivanje prisustva i broja bakterije iz familije Enterobacteriaceae u gotovim proizvodima hladno dimljene pastrmke pakovane u vakuumu i modifikovanoj atmosferi, u toku šest nedelja skladištenja pri +3 °C. Za eksperiment su formirane četiri grupe hladno dimljenih fileta pastrki. Prva grupa (I) uzoraka je vakuumirana, a ostale tri su pakovane u tri različite modifikovane atmosfere: druga grupa (II) – 50% CO2 + 50% N2, treća grupa (III) - 60% CO2 + 40% N2 i četvrta grupa (IV) - 90% CO2 + 10% N2, a nultog, a zatim svakih sedam dana, šest nedelja utvrđivan je ukupan broj enterobakterija. Rezultati naših ispitivanja pokazuju da je u uzorcima sve četiri grupe u toku skladištenja došlo do statistički značajnog porasta ukupnog broja enterobakterija. Takođe, rezultati su potvrdili činjenicu da CO2 deluje inhibitorno pre svega na gram-negativne bakterije, kakvi i jesu mikroorganizmi iz familije Enterobacteriacea, s obzirom da je ukupan broj enterobakterija tokom celog perioda skladištenja bio statistički značajno niži u uzorcima fileta hladno dimljene pastrmke pakovane u smeši gasova. Ujedno, najslabija stopa rasta enterobakterije utvrđena je u filetima hladno dimljene pastrmke IV grupe, tj. grupe u kojoj je procentulno ugljen dioksid bio najzustupljeniiji, tj.da je u njima najviše izraženo antimikrobno dejstvo ugljen dioksida. S obzirom da kod proizvođača ribe u našoj zemlji postoji interes da prošire asortiman proizvodnje, a u toj mogućnosti proširenja asortimana najinteresantnija je proizvodnja dimljene ribe. Implementacija savremenih načina pakovanja u proizvodnji hladno dimljene pastrmke, ovakav proizvod treba da učine što pristupačnijim i za potrošača. Otuda i u našoj zemlji postoji interes za ispitivanje različitih načina pakovanja koji utiču na kvalitet dimljene pastrmke. A praćenje promena ukupnog broja enterobakterija, kao jednog od najznačajnih indikatora kvaliteta hladno dimljene ribe, u ispitivanim uzorcima pakovanim u vakuumu i modifikovanoj atmosferi, predstavlja samo jedan korak u ka uspostavljanju objektivnih kriterijuma za ocenu kvaliteta, ovog nutritivno vrednog proizvoda od ribe

Randomized phase III trial of bleomycin, vindesine, mitomycin-C, and cisplatin (BEMP) versus cisplatin (P) in disseminated squamous-cell carcinoma of the uterine cervix: an EORTC Gynecological Cancer Cooperative Group study

PURPOSE: Three previous mitomycin-cisplatin-based chemotherapy trials conducted within the EORTC Gynecological Cancer Cooperative Group (GCCG) in patients with disseminated squamous-cell carcinoma of the uterine cervix (SCCUC) suggested that with such regimens a higher overall response rate and a higher complete response rate could be obtained compared to what might have been expected from cisplatin alone. In that respect the combination of bleomycin, vindesine (Eldesine), mitomycin C and cisplatin (BEMP) was the most promising. In the present study BEMP has been compared with the best single agent, cisplatin (P) in the expectation that improved response rates might translate into a better survival. PATIENTS AND METHODS: Eligible patients were those with SCCUC and disseminated measurable disease outside previously irradiated areas, aged < or = 75 years, with a WHO performance status < or = 2 and adequate bone marrow, renal, hepatic and pulmonary function, who gave consent according to regulations followed in individual institutions. Patients were randomized to BEMP: E 3 mg/m2 day 1, P 50 mg/m2 day 1, B 15 mg (24-hour infusion) day 2-4 and M 8 mg/m2 (at alternate cycles), or P 50 mg/m2. The first four cycles were given every 3 weeks (induction phase). Subsequent cycles were given every four weeks (maintenance phase), during which B was deleted from BEMP (MEP). Patients failing on P could be treated with BEM. Of the 287 patients entered, 235 were eligible and 201 evaluable for response. RESULTS: BEMP induced a significantly higher response rate than P (42% vs. 25%, P = 0.006). There was no difference in complete response rate (11% vs. 7%). BEMP was significantly more toxic than P (+/- BEM), both with respect to hematologic and nonhematologic toxicities. After a median follow-up of 6.1 years, survival curves were not significantly different. Median progression-free survival and overall survival were 5.3 and 10.1 months with BEMP and 4.5 and 9.3 months with P (+/- BEM), respectively. In a multivariate analysis of prognostic factors for survival, a lower age (P = 0.003), a lower performance status (P = 0.0001) and a short (<1 year) interval since diagnosis (P = 0.0152) were all associated with an increased risk of dying. For progression-free survival, lower age, prior radiotherapy, locoregional involvement and no prior surgery were associated with a high risk. Treatment with BEMP or P had no significant impact on survival, but for progression-free survival there was a trend in favor of BEMP (P = 0.0893). Adjusting for prognostic factors did not change the effect of treatment. CONCLUSIONS: Combination chemotherapy with BEMP produces more toxicity and more responses compared with cisplatin alone in patients with disseminated SCCUC, but this does not translate into a better survival. Therefore, in the palliative setting single-agent cisplatin should remain the standard therapy for these patients