Ouderschap en psychische aandoeningen: strategieën van ouders en externe steun

Onder de mensen met psychische aandoeningen bevinden zich veel ouders van minderjarige kinderen. Naast de behoefte aan psychiatrische en psychologische behandeling voor hun individuele problematiek,hebben veel ouders met psychische aandoeningen ook steun nodig om een gewaardeerde ouderrol in hun gezin en in de samenleving te kunnen vervullen. Deze ouders en hun kinderen zijn kwetsbaar voor stigma’s endiscriminatie (Jeffery et al., 2013). Ze krijgen soms het gevoel dat ze worden beschouwd als ongeschikte ouders. Buitenstaanders twijfelen vaak of ze wel verantwoordelijk kunnen zijn voor het maken van de juiste keuzes inzake het opvoeden van hun kinderen. Als ouders met psychische problemen wel steun krijgen, vinden ze vaak dat hulpverleners teveel controle uitoefenen op het opvoeden van hun kinderen en op het uitvoeren van andere belangrijke taken in het leven (Ackerson, 2003).Deze ouders zijn dan ook niet zelden bang voor het verlies van hun wettelijk ouderlijk gezag. Naast steun voor de ouders zelf, is de aandacht en steun voor kinderen van ouders met psychische problemen – de zogenaamde ‘kopp-kinderen’– een belangrijk punt. Deze kinderen hebben immers kans op ontwikkelingsproblemen door erfelijkheid en door psychosociale stressoren tijdens het opgroeien (Van Santvoort, Hosman, Van Doesum & Janssens,2013). Voor hen zijn er reeds verschillende effectieve interventies ontwikkeld (zie bijvoorbeeld Hosman, Van Doesum & Van Santvoort, 2009)

The development of a care-giving burden scale.

A burden scale is described that is conceptually specific by concentrating on an assessment of different aspects of distress of care-giving burden and conceptually sensitive by distinguishing two dimensions: the relationship of the carer and the care-receiver and the limitations in the personal life of the carer. To develop a burden scale an analysis was carried out on a database of an intervention study in which 89 informal caregivers of psychogeriatric patients were interviewed twice. A principal components analysis was carried out showing two main factors that could be interpreted as the two dimensions mentioned above. Reliability analysis showed a Cronbach's alpha of 0.84 for the total care-giving burden scale (13 items) and 0.77 for both subscales (7 and 6 items), confirmed in an independent sample. An analysis of the hierarchy of items (Mokken Scale Analysis) showed a strong and moderate hierarchy for the subscales and the total scale, respectively. Finally, an analysis of construct validity showed strong correlations of care-giving burden with depression of the carer and deviant behaviour of the patient

Een ondersteuningsgroep voor studenten met psychiatrische beperkingen.

In dit artikel wordt ingegaan op de ontwikkeling van een ondersteuningsgroep voor studenten met psychiatrische beperkingen. Deze is opgezet in het kader van een project Studeren met Steun. Naast deze ondersteuningsgroep zijn in dit project workshops voor docenten van hogeschool en universiteit georganiseerd en informatiebrochures voor de genoemde doelgroep gemaakt (zie www.begeleidleren.nl). Eerst worden enkele achtergrondgegevens van studenten met psychiatrische beperkingen belicht en vervolgens worden de ontwikkeling van een ondersteuningsgroep en de ervaringen daarmee beschreven. Na de discussie worden aanbevelingen gedaan

Professionals’ opinions on support for people with chronic illness in their roles as parents in mental or in general health care

Chronic illness affects a person’s wellbeing and affects the ability to perform the social roles of spouse or parent. When working with people with long-lasting mental or somatic illnesses, social workers and nurses are confronted with needs for support, especially for parents. Although programs are in place for the children of parents with chronic illnesses, specific services for the parents themselves are scarce, as are parenting support courses for professionals. In an explorative study we investigated the similarities and differences between mental health organizations and general hospitals in providing support to parents. Using a cross-sectional design, information on supported parenting was collected through an internet questionnaire. Twice as many professionals in general hospitals can provide support to parents than did those in mental health organizations that were not trained in supported parenting. Professionals in mental health institutions generally reported that the attention paid to the parental role is insufficient. However, professionals in mental health organizations who were trained in supported parenting considered paying attention to the parental role more as a part of their job than the participants from organizations without such training. Further research should expand this first pilot study on the attitude of professionals towards supported parenting

Masterclass Marianne Farkas: herstel, vaardigheden en hoop

‘Supporting people in their community roles: from skills to hope’, was de titel die prof. dr. Marianne Farkas gaf aan haar Masterclass bij het Lectoraat Rehabilitatie van de Hanzehogeschool Groningen. Marianne Farkas, ScD is al ruim 25 jaar Clinical Professor en hoofd van het Onderzoeks- en Trainingscentrum aan het Sargent College of Health and Rehabilitation Sciences van Boston University (VS) en sinds januari 2011 visiting professor Herstel & Rehabilitatie aan de Hanzehogeschool Groningen. De 45 deelnemers aan de Masterclass op 10 november 2016 waren afkomstig van organisaties in de geestelijke gezondheidszorg van de noordelijke provincies en van de Hanzehogeschool. Marianne nam herstel als uitgangspunt en zij legde accent op het belang voor de ontwikkeling van mensen met psychische aandoeningen om hun cognitieve vaardigheden te trainen. Het laatste onderdeel van de masterclass was het genereren van hoop

Komt tijd, komt raad?

Dit artikel beschrijft een onderzoek naar het uitstel gedrag van 84 personen met ‘psychische klachten’ die daarvoor hun huisarts hebben geraadpleegd. De vraag of de huisarts centraal staat in de gezondheidszorg is niet eenduidig te beantwoorden. Het is echter wel duidelijk dat hij een belangrijke plaats in de psychosociale hulpverlening inneemt

Actief ouderschap, herstel en maatschappelijke participatie

Mensen met psychische aandoeningen zijn vaak niet alleen patiënt/cliënt, maar ook ouder van kinderen. Het zou voor hulpverleners een tweede natuur moeten zijn om niet alleen naar de psychische klachten te vragen maar ook naar de rol als ouder. Dit kan zowel het welzijn van de kinderen als het herstel van de ouder ten goede komen. Als mensen ondersteuning krijgen om hun ouderrol (weer) op te pakken, geeft dit vaak structuur, invulling van het dagelijks leven en bevordert dit het contact met de buitenwereld. De interventie Begeleid Ouderschap biedt hulpverleners handvatten de ouder te helpen om zijn of haar ouderrol te versterken. Eventuele partners kunnen hier essentieel aan bijdragen