Enhancing Performance & Preventing Injuries in Team Sport Players

Next to physical load and recovery as a result of training, psychosocial stress and recovery affect performance and injury risk of team sport players. This can be concluded based on a series of studies that focus on the relation between jumping technique, training load, training recovery, psychosocial stress and recovery on the one hand and performance and injury risk on the other hand.In total 129 male and female volleyball, basketball, korfball and floorball players were monitored over two seasons. During this period the players were screened for jumping technique at the start of the season, while during the season performance tests were conducted every 6 weeks and the players filled out a psychosocial stress and recovery questionnaire every 3 weeks. Injuries were registered by the physical therapist. Results show that more psychosocial stress and less psychosocial recovery relate to a decreased aerobic performance. Less psychosocial recovery also relate to the occurrence of acute and overuse injuries. The screening at the start of the season shows that less stability after landing from a jump increases the risk of an acute ankle injury, while a stiff landing technique increases the risk of an overuse knee injury. For practice, it seems important for coaches and sport physiotherapist to include baseline measurements to identify players at risk and incorporate prevention programs into their daily training routines. Besides, monitoring physical and psychosocial stress and recovery during the season can identify players with a disbalance and proper interventions in training or the psychosocial domain can be implemented

Individual variability in heart rate recovery after standardized submaximal exercise

To optimize performance, coaches and athletes are always looking for the right balance between training load and recovery. Therefore, closely monitoring of athletes is important. Heart rate recovery (HRR) after standardized sub maximal exercise has been proposed as a useful variable to monitor (Lamberts et al., 2004). However, it is well known that heart rate, next to biological variability, is influenced by several factors such as training load and psychosocial stress. So, the purpose was to look at individual variability in HRR from one week to another using the heart rate interval monitoring system (HIMS). Methods Eight elite Dutch female indoor hockey players (age: 23.9±3.91yr, length: 155.0±7.01cm, weight: 56.6±6.16kg) completed the HIMS two weeks in a row (Lamberts et al., 2004). The heart rate at the end of the last stage (HRend) was determined and the HRR was calculated one minute after the end of the last stage. Furthermore, training load and psychosocial stress and recovery were monitored using the Foster-method (1998) and the RESTQ-Sport (Nederhof et al., 2008), respectively. Results A strong correlation was found between the HRend from one week to the other (r=0.984 p

Quantative analysis of brain white matter using diffusion tensor imaging

Penyelidikan ini mengenai aplikasi pengimejan tensor difusi (DTI) dalam kajian tentang leukoaraiosis dan jirim putih normal. Empat objektif utama yang telah digariskan dalam kajian ini telah tercapai. Sebuah fantom kepala telah digunakan dan sejumlah 15 subjek normal dan 51 subjek leukoaraiosis telah mengambil bahagian dalam kajian ini. Sejumlah 5128 hirisan telah dianalisis dalam kerja ini. Pengimejan otak telah dijalankan menggunakan sistem pengimejan resonan magnet (MRI) 1.5 Tesla. Keupayaan mendapatkan data DTI dan membina trektografi gentian untuk kajian leukoaraiosis telah dikaji. Hasil yang didapati menunjukkan kebolehan DTI untuk membezakan leukoaraiosis daripada jirim putih normal. Trektografi gentian telah menunjukkan perbezaan struktur yang jelas bagi gentian saraf dalam kawasan jirim putih. Dapat disimpulkan data DTI dan pembinaan trektografi gentian untuk penilaian leukoaraiosis didapati boleh dilaksanakan. This research is concerned with the application of diffusion tensor imaging (DTI) in the study of leukoaraiosis and normal white matter. Four main objectives outlined in the study have been achieved. A head phantom was used and a total of 15 normal subjects and 51 leukoaraiosis subjects participated in the study. A total of 5128 slices were analysed in this work. Brain imaging was performed using 1.5 Tesla MRI system. Feasibility of acquiring DTI data and constructing fiber tracts for leukoaraiosis study was investigated. Results obtained showed capability of DTI to distinguish leukoaraiosis from normal white matter. Fiber tractography exhibited a good structural differentiation of nerve fibers in the white matter region. Acquiring DTI data and constructing fiber tractography for assessment of leukoaraiosis was found to be feasible

IOC World Conference on Prevention of Injury & Illness in Sport 2014

A one year prospective study on ankle stability and landing technique: the occurrence of ankle and knee injuries in elite ball team athletes Background: In team sports lower extremity injuries account for more than 50% of all injuries, indicating the importance of early detection of athletes at risk. Objective: To investigate the predictive value of ankle stability and landing technique at baseline for ankle and knee injury occurrence during the consecutive season in indoor team sport athletes. Design: A prospective longitudinal cohort study. Setting: (Sub-)elite level basketball, korfball or volleyball athletes participated. Participants: Out of fifty-eight athletes forty-two athletes (age:22.2±3.9yr,height:184.5±11.8cm,mass:79.0±15.2kg) met the inclusion criteria; being ≥eighteen years, performed baseline measurement and completion of consecutive season. Interventions (assessment risk factors): Athletes performed the Single-Leg Jump-Landing (SLJL) test and the Landing Error Scoring System (LESS) Jump, a jump-landing-rebound task, at baseline. SLJL test resulted in a dynamic stability index (DSI) in medial-lateral (ml), anterior-posterior (ap) and vertical (v) direction for frontal, diagonal and lateral jump direction. High DSI indicates poor stability. The LESS determines an athlete’s landing technique; high score represents poor landing technique. Main Outcome measurements: Ankle and knee injuries were registered according to the FIFA registration system. Results: Nine ankle injuries and seven knee injuries were reported. Athletes that reported an ankle injury scored a significant (p≤0.05) higher DSI compared to non-injured athletes in diagonal ap (0.072±0.01 vs 0.066±0.01), diagonal v (0.350±0.06 vs 0.305±0.05) and lateral ap (0.057±0.01 vs 0.047±0.01) direction. Athletes that reported a knee injury scored a non-significant higher LESS score (7.46±1.38) compared to non-injured athletes (6.20±2.0). Conclusions: Athletes who sustained an ankle injury during the season showed higher DSI at baseline. Athletes with a knee injury showed tendency toward poorer landing technique. Both tests seem feasible to screen athletes at baseline giving insight in high-risk athletes. Prevention programs could be implemented preventing these athletes from sustaining an injury

5e Dag van het sportonderzoek (DSO) 2014

Verandering in ervaren stress en herstel bij teamsporters: gezond vs. geblesseerd. Teamsporters hebben een hoog blessure risico. Verondersteld wordt dat psychosociale stress enherstel bijdragen aan het blessurerisico. Zo zal een sporter die veel stress heeft van werk of studiedezelfde fysieke belasting zwaarder ervaren. Het is daarom belangrijk om inzicht te krijgen in de matevan ervaren stress en herstel. Het doel van deze studie is om te kijken of veranderingen in ervarenstress en herstel discrimineren tussen gezonde en geblesseerde sporters gedurende een seizoen.MethodenIn het kader van de Groningen Monitoring Athletic Performance Study (MAPS) zijn gedurende 2seizoenen in totaal 160 teamsporters gemonitored, de data van 1 seizoen van 86 mannelijke envrouwelijke teamsporters is geanalyseerd voor deze deelstudie. Om inzicht te krijgen in de ervarenstress en herstel hebben de sporters elke 3 weken de Nederlandstalige RESTQ-Sport ingevuld. Er zijn verschilscores berekend over iedere 3 weken voor de 4 hoofdschalen en de 19 subschalen van deRESTQ-Sport om te kijken naar verandering over het seizoen. Blessures zijn gedurende het seizoengeregistreerd volgens het FIFA registratie systeem. Aan iedere 3-weekse periode is voor iedereteamsporter een blessure status toegekend: gezond, geblesseerd geraakt of is geblesseerd. Met behulp van een one-way ANOVA is gekeken naar verschillen in de gemiddelde verschilscore in ervaren stress en herstel over het seizoen tussen de drie groepen teamsporters. Resultaten Sporters met een blessure hebben significant (p≤0.05) meer “Sport Stress” ervaren over devoorafgaande periode ten opzichte van gezonde sporters en sporters die een blessure hebbengekregen. De score op de subschaal “fitheid/ blessures” is bij gezonde sporters significant (p≤0.05) gedaald over de voorgaande periode ten opzichte van de geblesseerde sporters die toename op deze schaal lieten zien. Op de subschaal “fitheid/ in vorm zijn” hebben gezonde sporters significant (p≤0.05)beter gescoord ten opzichte van sporters die een blessure hebben gekregen of geblesseerd waren. Bijde laatste twee groepen waren de scores juist slechter geworden in de voorafgaande periode. Discussie/ConclusieSporters laten voorafgaand aan het krijgen van een blessure een achteruitgang zien in ervaren “fitheid/ in vorm zijn” ten opzichte van gezonde sporters. Sporters die geblesseerd zijn laten ook tijdens de blessure andere verandering in ervaren stress en herstel zien. Teamsporters met verschillende blessure statussen lijken dus andere veranderingen aan te geven in ervaren stress en herstel. De monitoring van veranderingen in ervaren stress en herstel kan handvaten geven voor zowel preventie als herstel van blessures bij teamsporters

Symposium Fysiotherapie

Preventie van blessures bij indoor teamsporters: screening en monitoring. In teamsporten zoals volleybal, basketball en korfball zijn 50% van alle blessures onderste extremiteit blessures. Belangrijk in de preventie van deze blessures is het vroegtijdig detecteren van risico factoren. Tot nu toe is dit vroegtijdig detecteren veel gedaan met behulp van screening tools aan het begin van het seizoen om inzicht te krijgen in de belastbaarheid van een sporter. Tools voor landings stabiliteit en techniek worden veel gebruikt in screening voor onderste extremiteit blessures. Uit de Groningen Monitoring Athletic Study (MAPS) is gebleken dat sporters die gedurende het seizoen een enkel of knie blessure kregen minder stabiel waren bij een één benige landing of een suboptimale landingstechniek laten zien aan het begin van het seizoen. Naast de rol van deze belastbaarheid is ook de stress reactie een bepalende factor voor blessure risico. Deze stress reactie wordt bepaald door zowel fysieke als psychosociale factoren. Bij fysieke factoren kan gedacht worden aan trainingbelasting. Daarnaast zijn er psychosociale factoren die een rol kunnen spelen zoals een thuissituatie of school / werk, welke extra stress opleveren. Zowel de fysieke als psychosociale factoren kunnen over tijd veranderen en zijn daarom belangrijk om gedurende het seizoen te monitoren. Uit de Groningen MAPS is gebleken dat ten aanzien van de psychosociale factoren er tot 6 weken een blessure minder herstel ervaren wordt door de sporters ten opzichte van periodes waarin de sporters niet geblesseerd raken. Zowel screening als monitoring is belangrijk in de preventie van blessures en dit kan richting geven aan trainings- en preventieprogramma’s