Variations in hospital standardised mortality ratios (HSMR) as a result of frequent readmissions

BACKGROUND: We investigated the impact that variations in the frequency of readmissions had upon a hospital's standardised mortality ratio (HSMR). An adapted HSMR model was used in the study. Our calculations were based on the admissions of 70 hospitals in The Netherlands during the years 2005 to 2009. METHODS: Through a retrospective analysis of routinely collected hospital data, we calculated standardised in-hospital mortality ratios both by hospital and by diagnostic group (H/SMRs) using two different models. The first was the Dutch 2010 model while the second was the same model but with an additional adjustment for the readmission frequency. We compared H/SMR outcomes and the corresponding quality metrics in order to test discrimination (c-statistics), calibration (Hosmer-Lemeshow) and explanatory power (pseudo-R2 statistic) for both models. RESULTS: The SMR outcomes for model 2 compared to model 1, varied between -39% and +110%. On the HSMR level these variations ranged from -12% to +11%. There was a substantial disagreement between the models with respect to significant death on the SMR level as well as the HSMR level (~ 20%). All quality metrics comparing both models were in favour of model 2. The susceptibility to adjustment for readmission increased for longer review periods. CONCLUSIONS: The 2010 HSMR model for the Netherlands was sensitive to adjustment for the frequency of readmissions. A model without this adjustment, as opposed to a model with the adjustment, produced substantially different HSMR outcomes. The uncertainty introduced by these differences exceeded the uncertainty indicated by the 95% confidence intervals. Therefore an adjustment for the frequency of readmissions should be considered in The Netherlands, since such a model showed more favourable quality metric characteristics compared to a model without such an adjustment. Other countries could well benefit from a similar adjustment to their models. A review period of the data collected over the last three years, at least, is advisable. (aut.ref.

Euromanagers kunnen omgaan met de Europese diversiteit

Onlangs stelde een topmanager van een grote Nederlandse multinational de vraag: 'Kunt u uitleggen waarom tegenwoordig zoveel commotie wordt gemaakt over strategische allianties, joint ventures en andere vormen van partnership? Wat is daar zo nieuw aan? Wij vormen al tientallen jaren lang verschillende soorten partnerships met diverse partners in allerlei landen.' Met andere woorden: waar komt de plotselinge populariteit van strategic partnering vandaan? Gaat het om een tijdelijke modegril of hebben we hier te maken met een blijvend, structureel fenomeen? Dit artikel geeft een eerste antwoord op deze actuele vraag. Daamaast wordt ingegaan op de vraag welke management skills voor een effectieve strategic partnering noodzakelijk zijn. De huidige ontwikkelingen in de omgeving van internationaal opererende bedrijven vragen om ondernemingsleiders die veel ervaring hebben in uiteenlopende nationale culturen en die sterk zijn in het leggen en onderhouden van externe contacten. Opvallend is de mening van The Wall Street Journal Europe dat de nieuwe stijl Eurotopmanagers een voorsprong hebben op hun collega's uit de VS. Maar is dat waar? Beschikken Europese managers inderdaad over meer partnering skills dan hun collega's uit de VS en Japan

Het veranderende landschap in de Europese financiële sector: vooruitblik op de financiële sector in de 21ste eeuw

De Europese financiële sector wordt geconfronteerd met ingrijpende veranderingen in de omgeving die van grote invloed zijn op de concurrentieverhoudingen en de manier waarop financiële dienstverlenende bedrijven hun routines, producten en diensten voortbrengen. Dit blijkt uit onderzoek naar de snelheid waarmee EU-regelgeving en technologische innovaties zich over Groot-Brittannië, Frankrijk, Italië, Nederland en Zweden hebben verspreid gedurende de periode 1990-1999. Groot-Brittannië en Nederland komen daarin naar voren als voorlopers met betrekking tot het implementeren van nieuwe regelgeving en technologieën, terwijl Italië en Frankrijk relatief laat zijn. Uit de bevindingen blijkt verder dat reguleringen en technologieën steeds sneller algemeen verspreid worden, in tegenstelling tot het vroegere proces van verspreiding van land tot land. Het veranderende landschap stelt gevestigde ondernemingen in de financiële dienstverlening daarmee voor belangrijke uitdagingen in de nabije toekomst en maakt strategische vernieuwing een noodzaak voor de gevestigde spelers in de financiële sector

Properties of Galaxy Groups in the SDSS: II.- AGN Feedback and Star Formation Truncation

Successfully reproducing the galaxy luminosity function and the bimodality in the galaxy distribution requires a mechanism that can truncate star formation in massive haloes. Current models of galaxy formation consider two such truncation mechanisms: strangulation, which acts on satellite galaxies, and AGN feedback, which predominantly affects central galaxies. The efficiencies of these processes set the blue fraction of galaxies as function of galaxy luminosity and halo mass. In this paper we use a galaxy group catalogue extracted from the Sloan Digital Sky Survey (SDSS) to determine these fractions. To demonstrate the potential power of this data as a benchmark for galaxy formation models, we compare the results to the semi-analytical model for galaxy formation of Croton et al. (2006). Although this model accurately fits the global statistics of the galaxy population, as well as the shape of the conditional luminosity function, there are significant discrepancies when the blue fraction of galaxies as a function of mass and luminosity is compared between the observations and the model. In particular, the model predicts (i) too many faint satellite galaxies in massive haloes, (ii) a blue fraction of satellites that is much too low, and (iii) a blue fraction of centrals that is too high and with an inverted luminosity dependence. In the same order, we argue that these discrepancies owe to (i) the neglect of tidal stripping in the semi-analytical model, (ii) the oversimplified treatment of strangulation, and (iii) improper modeling of dust extinction and/or AGN feedback. The data presented here will prove useful to test and calibrate future models of galaxy formation and in particular to discriminate between various models for AGN feedback and other star formation truncation mechanisms.Comment: 16 pages, 5 figures, submitted to MNRA